«Ποδοσφαιροποίησητης δημόσιας ζωής» λέει ο κάθε άσχετοςγια να δώσει έμφαση στη νοσηρότητα πουστάζει από τις τέσσερις πλευρές τηςοθόνης.
«Πούείναι ο πάτος» έλεγε η μαρκίζα πάνωαπό ένα νυχτερινό πάνελ με κονφερανσιέτον Ευαγγελάτο και βασικό γκεστ σταρτον Χίο (που μια φορά του είχε πει οΠουλικάκος -καλή του ώρα- «ανακριτήςείσαι, ρε;»). Προφανώς δεν υπάρχειπάτος, οπότε ας κουλάρουμε. Α, ναι! Τώραπου το θυμήθηκα... Déjàvu! Είδα και τον ΣπύροΧατζάρα, τον «Τζεφ» (από τον τύποτης Δυναστείας που του έμοιαζε ήταν τοπαρατσούκλι), αυτήν τη μορφή της κρατικήςτηλεόρασης την πρώτη ηρωική περίοδοτου ΠΑΣΟΚ και του αυριανισμού κατόπιν,ένα βράδυ να κάνει εκπομπή στο BlueSky, να κάνει εκπομπή μεθέμα το περιβόητο σκάνδαλο Siemensκαι τις ευθύνες της κυβέρνησης Σημίτη(!).
Καιμέσα στην αναμπουμπούλα έχουν γίνει«παίκτες» και τα διάφορα ανώνυμαπαρα-μιντιακά μπλογκ με την πειρατικήαντίληψη (ω, τι ωραίο πλιάτσικο!).
Όλοιέχουν δίκιο, κι όλοι έχουν άδικο, κι όλοιμοιάζουν αβοήθητοι και εγκλωβισμένοι.Η κατάσταση είναι πλέον πέραν τηςπαρωδίας και γι' αυτό δεν υπάρχει καισύγχρονη κωμωδία, σάτιρα σχετική πουνα ‘χει πλάκα - το internet,ελλείψει νέων σχολιαστών/κωμικών, έχειπήξει στα αποσπάσματα από παλιούςδίσκους του Χάρρυ Κλυνν. Και τι πλάκαδηλαδή να κάνεις από όλη αυτή τη δυσοίωνηακολουθία φαιδρών προσώπων που χορεύεικαθημερινά γιάνκα μπροστά μας; Τι πλάκανα κάνεις με τις προσωπικότητες του Θεκαι του Μα, κλασικές φιγούρες αυτού πουο Σλοβένος φιλόσοφος/ποπ σταρ ΣλαβόιΖίζεκ (ο «γίγας της Λιουμπλιάνα»,όπως τον λένε, αναφορά που μου θυμίζειπάντα τον Γίγα της Κυψέλης με τον Ρίζο)αποκαλεί «ο σύγχρονος παθολογικόςνάρκισσος», ο καπάτσος, δαιμόνιος,ριζοσπάστης κομφορμιστής που ενδιαφέρεταιμόνο για το πονηρό κι αποτελεσματικόνταραβέρι, για τους «κανόνες τουπαιχνιδιού». Αλλά κι αυτοί που τουςέχουν κάνει πρότυπα -όλοι οι τριαντάρηδες,σαραντάρηδες (κυρίως), πενηντάρηδεςpost-yuppies πουθέλουν να γίνουν σούπερ ντούπερ στελέχη,αλλά και η παλαιά μικροαστική υπαλληλίαπου θέλει να διατηρήσει τα κεκτημένατης, αλλά να παίζει και στο βλαχο-μπονβιβέρ και τραμπουκο-χαβαλέ κόλπο πουξεκίνησε από την εποχή του bigbang στο Χρηματιστήριο- απότην ίδια στόφα δεν είναι; Οι «αλήτες,ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» φταίνεδηλαδή για την «κοινωνική έκπτωση»αυτής της ανερχόμενης μεσαίας τάξης;
Καιμέσα στο χαμό, εκοιμήθη και ο Αρχιεπίσκοποςκαι άρχισαν να κυκλοφορούν στουςυπολογιστές των εφημερίδων και τωνπεριοδικών επείγοντα δελτία Τύπου όπωςτο παρακάτω: «Ανακοίνωση: Λόγω τηςκοιμήσεως του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου,η παρουσίαση του νέου cdτης Ελένης Λεγάκη σας ενημερώνουμε ότιθα πραγματοποιηθεί στον προεπιλεγμένοχώρο στο λιμάνι του Πειραιά στην είσοδοΕ9 στο καράβι "Άγιος Γεώργιος" στοσαλόνι "Αιγαίο" την Πέμπτη 7/2/2008 (σ.σ.την ημέρα δηλαδή που γίνεται η εκλογήτου νέου Αρχιεπισκόπου - η γκαντεμιάτης Ελένης Λεγάκη δεν παίζεται) και ώρα19:00. Πάρκινγκ μέσα στο πλοίο».
Τώραπου τελείωσε το πένθος μπορούμε να πούμεότι ο «παμμακάριστος» έκανε τόσηφασαρία, θόρυβο και κακό όσο λίγοιάνθρωποι μόνοι τους, και μας πήγε πίσωσε κρίσιμες εποχές (αλλά και πότε δενείναι κρίσιμη εποχή γι' αυτήν τη χώραπου μοιάζει όχι με φρενοκομείο -καλά θαήτανε- αλλά με τεράστιο επείγονπεριστατικό;), με αποτέλεσμα όχι μόνονα παραμένει τεράστιο ταμπού ο διαχωρισμόςΕκκλησίας και κράτους, όχι μόνο τουπουργείο Παιδείας να είναι ακόμα «καιΘρησκευμάτων», αλλά να βλέπεις στοδρόμο και κάτι ζαβά πιτσιρίκια με emoκουρέματα να σταυροκοπιούνται μπροστάαπό τις εκκλησίες.
Νατην πεις, φίλε, που ξεσπαθώνεις εναντίονδικαίων και αδίκων του «κλάδου»,σ' αυτούς τους (αυτο)αποκαλούμενουςσοβαρούς, εκσυγχρονιστές και κοσμοπολίτεςδημοσιογράφους που κατ' ιδίαν λένε ταπιο «ασεβή» για το μακαρίτη,ανακουφισμένοι από την απώλεια, ενώδημόσια μιλάνε και γράφουν για μιασημαντική προσωπικότητα του δημόσιουβίου - αυτό μάλιστα, το καταλαβαίνω...
σχόλια