Η νέα έκδοσητου Everyday Drinking -με υπότιτλο Ο αποσταγμένοςΚίνγκσλι Έιμις- συγκεντρώνει τα περισσότερααπό τα κείμενα του μεγάλου συγγραφέαπερί ποτού και μέθης και το timing μοιάζειιδανικό σε μια χρονική στιγμή όπου το«αιρετικό» backlash εναντίον της«υγιεινής ζωής» βρίσκεται σε πλήρηεξέλιξη (μόνο τη διαφημιστική καμπάνιατης Southern Comfort με τα σλόγκαν «Ο μπαμπάςσου δεν ήταν μετροσέξουαλ» ή «Ημαμά σου δεν ήταν η πρώτη του μπαμπάσου» να λάβει κανείς υπόψη, παίρνειμια ιδέα για το προς τα πού φυσά ο αέραςτελευταία).
Ο ΚίνγκσλιΈιμις (1922-1995) υπήρξε σπουδαίος Άγγλος(πολύ Άγγλος κατά βάθος) συγγραφέας,εξπέρ στην ψυχολογία και τις διάφορεςεμμονές και ψευδαισθήσεις του πότη καιφανατικός πολέμιος της λεγομένηςπολιτικής ορθότητας και της παραλυτικήςνηφαλιότητας σε όλες τις εκδηλώσειςτης ύπαρξης: «Πόσο μισώ όλη αυτήν τηφιλολογία περί μετριοπάθειας και λογικήςκαι ευελιξίας, ειδικά αυτό το τελευταίο»είχε γράψει, υποστηρίζοντας (λόγω καιέργω) ότι όσον αφορά την ιεροτελεστίατου αλκοόλ όλη η ιστορία βρίσκεται στηγενναιοδωρία. Και στην υπερβολή. Ησύγχρονη αντίληψη βέβαια έχει καταδικάσειακόμα και τον ήπιο αλκοολισμό (οξύμωρο;Πιθανόν, αλλά δεν είμαι ακόμα βέβαιος)όπως και κάθε άλλη παρέκκλιση από τις«υπεύθυνες» και «καθαρές»απολαύσεις στο πυρ το εξώτερον.
Ποια απότις δύο αντιλήψεις στηρίζει πιο πολύτην ψευδαίσθηση ότι θα ζήσουμε γιαπάντα; Πιθανότατα και οι δύο εξίσου.
«Πού και πού συνειδητοποιώότι έχω τη φήμη ενός από τους μεγάλουςπότες, αν όχι από τους μεγάλους μέθυσουςτης εποχής μας» έλεγε ο Έιμις, καισίγουρα γνώριζε από πρώτο χέρι πόσολεπτή είναι πραγματικά η γραμμή μεταξύπότη και μέθυσου, ακόμα κι όταν ως νεαρόςφοιτητής προσδοκούσε μια ζωή «γεμάτηκορίτσια και ποτά και τζαζ και βιβλίακαι ωραία σπίτια και μια αξιοπρεπήδουλειά όπου είσαι αφεντικό του εαυτούσου». Πολλά χρόνια μετά, ο γιος του(και επίσης διάσημος συγγραφέας) ΜάρτινΈιμις, είχε πει για τον πατέρα τουότι έγραφε για τα «ξύδια» κυρίωςγια να διασώσει κάτι από όλο αυτό τοχρόνο που σπατάλησε πίνοντας: «ΟΚίνγκσλι έχει γράψει συχνά και σε βάθοςγια εκείνη ακριβώς τη στιγμή που το "ναπίνεις" γίνεται ξαφνικά "να είσαιπιωμένος" και φυσικά ο πατέρας μουυπήρξε ο επίτιμος βάρδος του χανγκόβερ.Και ειδικά αυτής της κατάστασης τηνοποία αποκαλούσε κάπως αινιγματικά "τομεταφυσικό χανγκόβερ": "Όταν αυτός οσυνδυασμός κατάθλιψης, θλίψης (αυτά ταδύο δεν είναι το ίδιο), αγωνίας, αυτολύπησης,αίσθησης αποτυχίας και φόβου για τομέλλον, μοιάζει να σου κλέβει την ύπαρξη,ξεκίνα να λες στον εαυτό σου ότι απλάέχεις χανγκόβερ. Δεν είσαι άρρωστος,δεν έχεις πάθει κάποια μικρή εγκεφαλικήβλάβη, δεν είσαι και τόσο χάλια στηδουλειά σου, η οικογένεια και οι φίλοισου δεν έχουν στήσει ολόκληρη συνωμοσίαγια να μη μάθεις πόσο σκατά είσαι, δενέχεις φτάσει επιτέλους στο σημείο ναβλέπεις τη ζωή όπως πραγματικά είναι"».Ο Έιμις πάντως πίστευε ότι η ιδανικήπαραβολή για την «επόμενη μέρα»είναι η αρχή της Μεταμόρφωσης του Κάφκαόπου ο ήρωας ξυπνά μετά από εφιάλτεςκαι διαπιστώνει ότι έχει μεταμορφωθείσε σιχαμερό έντομο - ψευδαίσθηση πολύοικεία σε όποιον είχε ποτέ έστω και έναάγριο χανγκόβερ στη ζωή του.
Ο Έιμιςυπήρξε πάντως τυχερός και γνώρισε τηνΑμερική στην προ πολιτικά ορθή εποχή:«Όλα πολύ ωραία εδώ, προσαρμόστηκαμια χαρά, με τη μυρωδιά του μπέρμπον καιτων king size τσιγάρων Chesterfield: Η κίρρωση καιο καρκίνος των πνευμόνων έχουν μετακομίσειπλέον δίπλα μου σε μια ωραία γειτονιά».Γράφει και άλλα διάφορα νόστιμα καιπαλιομοδίτικα στα κείμενα που έχουνσυγκεντρωθεί σ' αυτή την καινούριαέκδοση. Για παράδειγμα: «Οι γυναίκεςέχουν την τάση να γεμίζουν όποιο ψυγείοβρουν μπροστά τους -ακόμα και τηνκατάψυξη!- με τροφές και τέτοια άχρησταπράγματα». Ή όσον αφορά τους διάφορους«σομελιέ» τους οποίους σιχαινόταν:«Αν πίνεις με κάποιον ανυπόφορο σνομπειδικό στα κρασιά και σε ρωτήσει τηνάποψή σου για το κρασί που πίνετε, πεςαπλά "μια χαρά" σαν να λες πάντα τοίδιο πράγμα ανεξαρτήτως ποιότητας τουκρασιού. Αυτό δηλώνει ότι η σκέψη σουείναι απασχολημένη με πιο ευγενήπράγματα, όπως το τζιν ή το σεξ». Γιατην ιδανική δίαιτα: «Η πρώτη ή μάλλονη μόνη προϋπόθεση κάθε σωστής δίαιταςπρέπει να είναι η εξής: να χάνεις βάροςχωρίς να μειώνεις ούτε στο ελάχιστο τηνκατάποση αλκοόλ». Και το ιδανικόκοκτέιλ (Bloody Mary με βάση τεκίλα): «Έναυπέροχο πάρε με, ρίξε με κάτω και πήδαεπάνω μου. Δεν συνίσταται σε όσουςτρέμουν το ξύπνημα της επόμενης μέρας».Πραγματιστής κατά βάθος, ήξερε ότικάποιοι άνθρωποι πίνουν πολύ όχι επειδήνταραβερίζονται έτσι με τους δαίμονέςτους, αλλά απλά επειδή έχουν πολύ ελεύθεροχρόνο και χαλαρά εργασιακά ωράρια: «Ολόγος που τόσοι πολλοί επαγγελματίεςκαλλιτέχνες πίνουν τόσο πολύ δεν έχεινα κάνει τόσο με το καλλιτεχνικό τουςταπεραμέντο, αλλά επειδή τους παίρνεινα περάσουν το μεγαλύτερο μέρος τηςεπομένης μέρας κάνοντας διαχείριση τηςζημιάς».
Μια απότις ενδιαφέρουσες θεωρίες πάντως πουείχε εκφράσει περί μέθης και ζωής (στοHangover Square) δεν περιλαμβάνεται στη συλλογή:«Αν γινόταν να ήταν ανάποδος ο χρόνος,να είχες το επόμενο πρωί πρώτα με τοχανγκόβερ και την προηγούμενη νύχταμετά, τότε όλο το ζήτημα του ποτού, αλλάκαι της υπερβολής και της αμαρτίας στηζωή γενικότερα, θα είχε απλουστευθεί ήακόμα και επιλυθεί».
Φυσικά τοποτό τον κατέβαλε στο τέλος (ουδείς τηγλυτώνει, ακόμα και οι αριστοκράτεςθεωρητικοί του αλκοολισμού ή ειδικάαυτοί) κλέβοντας του το πνεύμα και τηγοητεία μαζί με την υγεία του. Και μάλλοντο περίμενε. Όπως καταλήγει στο δοκίμιομε τίτλο On Drink: «Λοιπόν, αν θέλεις νασυμπεριφέρεσαι καλύτερα και να νιώθειςκαλύτερος, η μόνη απολύτως σίγουρημέθοδος είναι να πίνεις λιγότερο. Αλλάγια να βρεις τον τρόπο να το κάνεις αυτόπρέπει να είσαι πιο εξπέρ σ' αυτού τουείδους την πειθαρχία απ' ό,τι θα καταφέρωνα γίνω εγώ ποτέ».
σχόλια