— Αθήνα ή Βερολίνο;
Αθήνα, γιατί κάτι κάποιες ώρες συνειδητοποιείς πόσο ενωμένος είσαι με τους ανθρώπους που αγαπάς και ότι κάπου υπάρχει μια μικρή ελπίδα για αλλαγή. Μικρή, αλλά υπάρχει. Όχι; Βερολίνο, γιατί πέραν του (τόσου) πράσινου και του καιρού, τον οποίο λατρεύω ,μπορείς να είσαι όποιος θες, όποια ώρα θες, χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Και τα δύο, γιατί είναι και οι δύο πόλεις που τις αγαπάς και τις μισείς ταυτόχρονα.
— Γιατί αποφάσισες να πας στο Βερολίνο; Πες μας λίγα πράγματα για τη ζωή σου εκεί.
Με κάλεσαν σε ένα κάστινγκ για μια ταινία (με είχαν δει στη Βασίλισσα Αντιγόνη του Τηλέμαχου Αλεξίου) και μετά τα skype-casting θέλανε να με δουν και από κοντά. Κάτι οι τάσεις φυγής, κάτι οι αναζητήσεις περί ολοκλήρωσης-συνέχισης σπουδών, να και το σπιτάκι. Πήγα εκεί, τον ρόλο δεν τον πήρα, έμαθα τη γλώσσα και ξεκίνησα να γράφω τη νέα μου δουλειά. Παράλληλα, συμμετείχα σε άλλες κινηματογραφικές παραγωγές.
Η μουσική είναι μια μάγισσα. Μπορεί να κάνει τα πάντα, π.χ. να είσαι στο «λάθος» μέρος, να ακούσεις το «σωστό» κομμάτι, να σε κατευθύνει στο πώς θα σκεφτείς κάτι κι ανάλογα να πράξεις. Ή κι αντίστροφα...
— Και οι γαλλικοί τίτλοι στα κομμάτια σου;
Συγκεκριμένα , το «Les enfants au pouvoir» είναι τίτλος από το αγαπημένο μου θεατρικό Βικτόρ, ή τα παιδιά στην εξουσία του Βιτράκ. Θεώρησα ότι του ταιριάζει. Όσον αφορά τα υπόλοιπα... γαλλικά και πιάνο. Απλά.
— Το «Oracle» πώς προέκυψε;
Όταν ένα αγαπημένο μου πρόσωπο μου έκανε δώρο ένα παλιό game boy που είχε μέσα την κασέτα «The legend of Zelda: The Οracle of Αges». Εμπνέομαι τρομερά από τις ιστορίες του παιχνιδιού αυτού και από τη μυθολογία μας. Στο συγκεκριμένο, όταν είδα τον τίτλο, ήταν σχεδόν έτοιμο το concept του δίσκου στο μυαλό μου. Κάπου, κάποτε, ένας μικρός, αφάνταστα ανισόρροπος και αναποφάσιστος ήρωας επισκέπτεται το Μαντείο των Χρόνων για να πάρει τον χρησμό στην ερώτηση «ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου;». Για να του δώσουν τον χρησμό, πρέπει να περάσει από κάποιες δοκιμασίες και να φτάσει στο Μαντείο των Χρόνων, όπου θα ακουστεί ολόκληρος. Πρόκειται για ένα παραμύθι-δίσκο όπου, εκτός της μουσικής, θα υπάρχει κι ένα βιβλιαράκι-μικρό παραμύθι που θα εικονογραφεί και θα αφηγείται την ιστορία αυτή. Είναι κάτι αρκετά δύσκολο, ειδικά όταν το κάνεις ανεξάρτητα.
— Ασχολείσαι με το πιάνο, τη σύνθεση και την υποκριτική. Τι σε έχει κερδίσει;
Ασχολούμαι με το πιάνο, αλλά δεν αποκαλώ τον εαυτό μου πιανίστα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είμαι πιανίστας. Σταμάτησα το πιάνο σε μικρή ηλικία και σκέφτομαι τώρα να το συνεχίσω και να δώσω το πτυχίο. Σκέψου, δεν γράφω καν παρτιτούρες. Μνήμη αγαπημένη... Η σύνθεση είναι κάτι τελείως αυθόρμητο και πηγαίο. Αγαπώ να αυτοσχεδιάζω στο πιάνο και μετά να φτιάχνω δομές, ατμόσφαιρες και να έχω ένα κομμάτι κ.λπ. Η υποκριτική, πάλι, είναι κάτι μπερδεμένο. Δεν λέω «Α! Ναι, γεια . Είμαι ηθοποιός». Αγαπώ πολύ το θέατρο και το σινεμά και την τηλεόραση και όλα. Έτυχε να παίζω ως παιδί-ηθοποιός στη Λυρική και στο Ηρώδειο. Μετά είπα: «Αυτό θα κάνω». Φοίτησα σε δραματική, αλλά στον δεύτερο χρόνο τα άφησα όλα για να ασχοληθώ με τον πρώτο μου δίσκο. Παράλληλα, όμως, έκανα και συνεχίζω να κάνω κάποια πρότζεκτ που μου άρεσαν πολύ. Όλα με κερδίζουν και με εκφράζουν με τον τρόπο τους. Αυτό που θα ήθελα πολύ να κάνω είναι να δώσω φωνή σε χαρακτήρες της Disney...
— Πιστεύεις ότι η μουσική μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται κάποιος;
Η μουσική είναι μια μάγισσα. Μπορεί να κάνει τα πάντα, π.χ. να είσαι στο «λάθος» μέρος, να ακούσεις το «σωστό» κομμάτι, να σε κατευθύνει στο πώς θα σκεφτείς κάτι κι ανάλογα να πράξεις. Ή κι αντίστροφα... Ίσως είναι η μόνη τέχνη που επηρεάζει τον άνθρωπο τόσο άμεσα και γρήγορα. Πιστεύω, λοιπόν, πως σίγουρα αλλάζει τον τρόπο που σκέφτεσαι, συνειδητά ή ασυνείδητα. Ειδικά αν έχεις την προδιάθεση και είσαι ανοιχτός...
— Πώς ακριβώς σκοπεύεις να γιορτάσεις τα γενέθλιά σου στο Booze;
Συνήθως δεν γιορτάζω τα γενέθλια μου. Μόλις έκλεισα τα 22 κι αυτήν τη φορά θέλω να κάνω ένα live με αφορμή τα γενέθλια. Έτσι, λοιπόν, περιμένω όποιον θέλει να έρθει να ευχηθεί, να ακούσει τη μουσική μου, να κόψουμε τούρτα, να φάμε γλυκάκι. Ε, και να μην πιούμε και τίποτα; Δώρα ευπρόσδεκτα, επίσης.
15/10, Booze Cooperativa , 21:00. Είσ.: €8 με μπίρα ή κρασί
Μπορείτε να ακούσετε και να κατεβάσετε το πρώτο άλμπουμ του Kristof εδώ
σχόλια