Με τον Βασιλικό στο Jazz In Jazz

Με τον Βασιλικό στο Jazz In Jazz Facebook Twitter
0

«Ένα κλεμμένο ποδήλατο», «3.000 μέρες», «Το ασανσέρ στο ΙΚΑ», «Κράτα το σόου μαϊμού». Μεγάλωσα ακούγοντας Στέρεο Νόβα και Τρύπες στις επτά και μισή το πρωί λίγο πριν φύγω για το σχολείο, γύρισα δεκάδες κασέτες με ένα χοντρό χαρτόνι (για οικονομία μπαταρίας επειδή οι 90άρες «έκαιγαν» πολύ) περπατώντας στους δρόμους και ύστερα τα βράδια άκουγα ζωντανά τους Χαοτική Διάσταση, τους Groove Machine, τους Flowers Of Romance και τους άλλους «ήρωες» της εποχής στο κλαμπ Drum (όπου δούλευε ως μπάρμαν τότε ο Βασιλικός) το 1994, στην Πάτρα. Ήταν η εποχή που είχα φτιάξει ένα μπλουζάκι που έγραφε στο μπροστά μέρος «όλα σταματούν για να περάσει» και στο πίσω μέρος «ένα τρένο», και ένα άλλο που έγραφε «έχω έναν κρυπτονίτη που λάμπει στο σκοτάδι», η περίοδος που ένα απόγευμα στον υπόγειο σταθμό του ηλεκτρικού στην πλατεία Ομονοίας (δίπλα ή πάνω στα μηχανήματα-ζυγαριές που ανέγραφαν «το βάρος και η τύχη χωρίς ελατήρια») μπορούσε να δημιουργήσει μια ηλεκτρική εκκένωση στον εγκέφαλό σου, που να ισοδυναμεί με την εμπειρία ενός ρέιβ πάρτι στο Αλεποχώρι ή με την πανηδονιστική έξαρση όσων την ίδια στιγμή ανέβαιναν στον έκτο όροφο στο Γκραφίτι της Ξούθου για να ιδρώσουν με hi-nrg. Είναι από αυτά τα πράγματα που όρισαν τη δεκαετία. Όπως ένα κομμάτι των Pet Shop Boys (σίγουρα το «Left to my own devices), ένα dj set του Sven Vath στο Άλσος, ένα σκονισμένο κασετόφωνο που παίζει το «Δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας», η «Λευκή Συμφωνία» στην Πετρούπολη και τα «Αρνάκια στο στόμα του λύκου» κάπου εκεί στη Γεωπονική. Και μετά άνθισαν οι Raining Pleasure, ήρθε ο Κωνσταντίνος Βήτα (για λογαριασμό του «01», για συντάξει ένα αφιέρωμα για την Πάτρα) ένα απόγευμα που πίναμε τσάι με τον Βασιλικό και μας ανακήρυξε slackers της πόλης (η αλήθεια είναι ότι πηγαίναμε στην άκρη του κυματοθραύστη και διαβάζαμε στίχους του Nick Cave από το φυλλάδιο του Murder Ballads). Πολλά πολλά χρόνια μετά, τώρα που ξαναβρεθήκαμε όλα αυτά μοιάζουν τόσο μακρινά και εκείνο το live στο κλαμπ Arena το 1994, τότε που ο Κωνσταντίνος Βήτα ξέχναγε τα λόγια του και τα παιδιά του ρέιβ δεν ήξεραν ακόμα τι είχαν μπροστά τους, μοιάζουν ξεχασμένα. Όπως και εκείνη η συναυλία των Raining Pleasure στο Κάστρο, την τελευταία ημέρα που σκότωσαν τους Rest In Peace, αποκήρυξαν το φάντασμα του Robert Smith και αναγεννήθηκαν με το όνομα που τους έκανε γνωστούς μερικά χρόνια αργότερα. Έχω ακολουθήσει τον Βασιλικό από την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε στο Drum (όταν μου ζήτησε να του χαρίσω το αυτοσχέδιο Στέρεο Νόβα t-shirt που φόραγα) μέχρι τη στιγμή που το «Fake» πέρασε στο mainstream ακροατήριο μέσω μιας διαφήμισης και ταξιδέψαμε μέχρι τη Γερμανία για μια μίνι περιοδεία σε 4 πόλεις. Ή μέχρι εκείνο το σπίτι που νοίκιασε με θέα το νεκροταφείο στη Βόννη, ακολουθώντας μια παρόρμηση της στιγμής. «Ήταν ένα σπίτι κάποιας φοιτήτριας, ένα άδειο διαμέρισμα, με ένα τεράστιο παράθυρο που έβλεπε στο δάσος» μου λέει, ενώ ένα κομμάτι του Chet Baker παίζει δαιμονισμένα από τα ηχεία του μαγαζιού. Την ίδια εποχή ο Ιάσονας ο ντράμερ έψηνε σπανακόπιτες, ακούγαμε φανατικά Bright Eyes ,ο Τάκης ο παραγωγός ηχογραφούσε στο αναλογικό μπομπινόφωνο τις διασκευές του «Reflections» και κάπου εκεί στο Olpe (μια μικρή βιομηχανική γερμανική πόλη) γραφόταν ιστορία. Πέντε χρόνια μετά, πολλά έχουν αλλάξει. Ο Βασιλικός περιοδεύει μόνος του, παίζοντας classics (κομμάτια που αγαπάς  ακόμα και όταν τα μισείς), οι Raining Pleasure κλείνουν 20 χρόνια αναζητώντας μια νέα ταυτότητα και η σκηνή της Πάτρας εκμεταλλεύεται την ανοιχτή πόρτα που άφησαν οι προκάτοχοί της. Και όλα ξεκίνησαν όταν αυτός ο τύπος που λέγεται Βασιλικός έκατσε πάνω από ένα πιάνο σε ηλικία 5 ετών. Γιατί είχε το χάρισμα. Χρόνια μετά έγινε και σολίστ. Τώρα ποιος είναι; Το σκέφτεται εδώ, στο Jazz in Jazz, στο Κολωνάκι. Και δεν έχει αποφασίσει ακόμα. Λίγο πριν φύγουμε από αυτό το μέρος που μοιάζει σαν να βγήκε από κάποιο επεισόδιο του «Treme», μου δίνει μια πλαστική τσάντα. Είναι κάποια γράμματα που είχα ανταλλάξει με μια κοπέλα το 1994 και για κάποιο απροσδιόριστο λόγο του τα είχα αφήσει να τα φυλάει σε κάποιο συρτάρι. Ένα από αυτά καταλήγει: «Ξέρω ότι είναι πολύ μικρό αυτό το γράμμα, αλλά δεν μπορώ να βρω τι άλλο να σου γράψω. Σ αγαπώ». Είμαι σίγουρος ότι ήταν εκείνη η περίοδος που ακούγαμε όλη μέρα το «Jesus Christ Superstar» στο σπίτι του Βασιλικού μαζί με την Polly, τη σκύλα.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιωσιμότητα και συλλογικές φαντασιώσεις 

Γεύση / Μπορεί η υψηλή γαστρονομία να είναι πράγματι βιώσιμη;

Βραβευμένα εστιατόρια, που αποτελούν το όνειρο πολλών foodies, καυχιούνται για τις βιώσιμες πρακτικές τους, την ίδια στιγμή που κάποιες «λεπτομέρειες» για τη λειτουργία τους τείνουν να αποσιωπούνται από τη βιομηχανία της εστίασης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Instant noodles: Tο πιο viral φαγητό στον κόσμο τώρα

Γεύση / Instant noodles: Tο πιο viral φαγητό στον κόσμο τώρα

Η συναρπαστική ιστορία του πιο εύκολου φαγητού ξεκινά από την αρχαία Κίνα και τη δυναστεία Τσινγκ. Σύμφωνα με έναν τριάστερο σεφ, υπάρχει τρόπος να κάνουμε τα συσκευασμένα noodles γκουρμέ. Δοκιμάσαμε όσα βρήκαμε στην Αθήνα και προτείνουμε τα καλύτερα.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Ο Dr. George Soleas εξηγεί πώς έγινε ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς έγινα ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

O Dr. George Soleas, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του LCBO, του μεγαλύτερου εισαγωγέα κρασιών και οινοπνευματωδών ποτών στον κόσμο, αφηγείται στην Υρώ Κολιακουδάκη (Dip WSET) και τον Παναγιώτη Ορφανίδη την κινηματογραφική ζωή του.
THE LIFO TEAM
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
Proveleggios

Γεύση / Ο Αλέξανδρος Καρακάτσανης έχασε πολλά σε μια νύχτα, αλλά επιστρέφει δυναμικά στο Proveleggios

Ο νεαρός και ταλαντούχος σεφ που είδε το πρώτο του μαγαζί στην Αθήνα να καίγεται ολοσχερώς δεν το έβαλε κάτω στιγμή. Πρόσφατα ανέλαβε να αλλάξει την κουζίνα του δημοφιλούς εστιατορίου και θέλει να αφηγηθεί τις αναμνήσεις όλης της ομάδας που τον υποδέχτηκε μέσα από τα πιάτα του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Το κρασί με απλά λόγια / Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Τι είναι το Aszu, το Szamorodni, το Furmint και το Harslevelu; O Robert Kindl, γενικός διευθυντής του θρυλικού Oremus, εξηγεί στην Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET τον Παναγιώτη Ορφανίδη γιατί το Tokaj είναι μια από τις σημαντικότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της Ευρώπης.
THE LIFO TEAM
Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Ιστορία μιας πόλης / Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Φιξ, Μετς, Κλωναρίδη. Τρία τοπωνύμια, τρεις περιοχές της Αθήνας που σχετίζονται με τη ζυθοποιία. Επιχειρήσεις που έμαθαν στην αθηναϊκή κοινωνία να πίνει μπίρα, να την απολαμβάνει κατ’ οίκον ή σε πάρκα. H Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Βασίλη Νάστο για τη ζυθοποιία Κλωναρίδη και την εξέλιξη της περιοχής των Πατησίων.
THE LIFO TEAM
Alchemist

Γεύση / Στο Alchemist, ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, η δυσφορία είναι στο μενού

Σε ένα εστιατόριο της Κοπεγχάγης σερβίρονται ωμές μέδουσες και παγωτό από αίμα γουρουνιού ενώ στην οροφή προβάλλονται βίντεο σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Πρόκειται για «γαστρονομική όπερα» ή για μια ηδονιστική υπερβολή;
THE LIFO TEAM
Kennedy

Γεύση / Kennedy: Για γαλλικά κρασιά, ψωμί με βούτυρο και ακροάσεις δίσκων

Στο νέο wine bar του κέντρου -που έχει πάρει το όνομα του από το biannual περιοδικό του Chris Kontos- θα βρίσκουμε κρασιά που δεν παίζουν αλλού στην Αθήνα ενώ η μουσική και ο ήχος θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Γεύση / Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Ο σταρ σεφ που όλοι θεωρούν «δικό τους άνθρωπο», σε μια συνέντευξη για την κατάσταση της εστίασης στην Αθήνα και την επιλογή του να αποχωρήσει από τρία από τα μαγαζιά που έστησε στο κέντρο της πόλης.
M. HULOT