Ποια ήταν η βασική ιδέα για το performance της Dagmar I. Glausnitzer-Smith;
Και στα δύο έργα η καλλιτέχνις ασχολείται με το χαρτί –το λευκό χαρτί– που θεωρεί άδειο καμβά, το ξεκίνημα της ζωής. Με την υπόθεση ότι όλοι ξεκινάμε «άδειοι» και ίσοι, καθώς οι μετέπειτα εμπειρίες μας διαμορφώνουν το περιεχόμενό μας, η καλλιτέχνις εντάσσει τον ήχο μέσα από το ρολό χαρτιού ως σύνδεση με τα εξωτερικά ακούσματα κατά την εμβρυακή περίοδο.
Ποια εκφραστικά μέσα χρησιμοποίησε;
Στο πρώτο performance υπό τον τίτλο «Paper Walks, Paper Talks No. 4» χρησιμοποίησε ηχογραφήσεις από ντόπιους καταστηματάρχες από την περιοχή έρευνάς της, ρωτώντας τους πώς νιώθουν για τη δραχμή. Το κασετόφωνο εμφανίζεται καθώς η ίδια ξεδιπλώνει ένα ρολό χαρτιού, που παραπέμπει στην εκτύπωση χρημάτων και σε ένα ξεκίνημα με το ευρώ, το οποίο οδήγησε στις σημερινές περιστάσεις. Στο δεύτερο έργο, «Agrostis Roles», η καλλιτέχνις συνέχισε τη χρήση του χαρτιού καθώς και την έννοια του αποτυπώματος με μπλέ μελάνι, γάλα και χρησιμοποιημένο λάδι μηχανής. Το «ελληνικό» μπλε, με το γάλα ως την πρώτη τροφή του ανθρώπου και το αποτύπωμα μιας «βρόμικης» ουσίας δημιούργησαν το δικό τους σχέδιο απόδρασης από τον χώρο.
Πολλά έχουν γραφτεί για τις σχέσεις μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας τα τελευταία χρόνια.
Η ίδια Γερμανίδα σε ένα ελληνικό τοπίο ένιωσε τη φιλοξενία αλλά και την ανάγκη σχολιασμού των σχέσεων των δύο χωρών. Η «ελληνική» σκούπα που χρησιμοποίησε στο τέλος «καθάρισε» όλα τα υλικά και τον χώρο για ένα καινούργιο ξεκίνημα.
Μίλησέ μας και για την έκθεση «Andras» που τρέχει αυτή την περίοδο.
Στην Cheapart.Halandri παρουσιάζουμε το έργο επτά καλλιτεχνών από Ελλάδα, Κύπρο και εξωτερικό και εξετάζουμε την υπόσταση του «ανδρισμού» μέσα από κάθε προσωπικό ή κοινωνιολογικά ενιαίο πρίσμα αντίληψης.
Πώς γίνεται αυτό;
Οι καλλιτέχνες, προερχόμενοι ο καθένας από τον δικό του τομέα πρακτικής, όπως η αρχιτεκτονική και φωτογραφία, κλήθηκαν να παραθέσουν την προσωπική τους εκδοχή για το ανδρικό σώμα το οποίο φέρει επάνω του την «ιστορία» του ως κοινωνικό κατασκεύασμα, με βάση τις προϋποθέσεις και τις απαιτήσεις που θα πρέπει να πληροί. Ο τρόπος αντιμετώπισης αυτής της οντότητας, από τον ένα άνδρα στον άλλο, αποτελεί εν τέλει μια αντανάκλαση των τρόπων αντίληψης του κάθε καλλιτέχνη για τον δικό του «ανδρισμό». Θέτοντας ως ερώτημα την αξία της «συνεργασίας», η έκθεση θέτει την καλλιτεχνική δράση ως μια κοινή και συμμετοχική διαδικασία που κατευθύνεται από τον δημιουργό προς το κοινό.
Όλες οι φωτογραφίες του Ευτύχιου Σιήκκη από το δρώμενο "epitelesis presents... Dagmar I. Glausnitzer-Smith" για το epitelesis - Performance Art Foundation στο ArtWall Project Space.
σχόλια