Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι αυτή η νεαρή γυναίκα με το εφηβικό παρουσιαστικό και την περιβολή παραλίας που μας περιμένει στον Πειρατή, στο λιμάνι της Ύδρας, είναι η Chloë Sevigny. Είναι μεσημέρι, η ζέστη είναι ήδη αποπνικτική και παρόλο που είναι πολύ φιλική και ευγενική, αρνείται πεισματικά να μιλήσει για τον εαυτό της. Βρίσκεται εδώ για διακοπές, καλεσμένη της φίλης της Lizzi Bougatsos, εικαστικού και τραγουδίστριας του συγκροτήματος Gang Gang Dance, η οποία χθες το βράδυ εγκαινίασε την πρώτη της έκθεση στην Ελλάδα (στην γκαλερί Breeders). Μου ξεκαθαρίζει ότι θέλει να μιλήσει μόνο για τη Lizzi. Ή καθόλου. Είναι κατηγορηματική, αυστηρή, δεν δέχεται να το διαπραγματευτεί επ' ουδενί και παρ' όλα τα παρακάλια είναι ανένδοτη. Ούτε συνέντευξη ούτε φωτογράφηση. Η ατμόσφαιρα παγώνει. Είναι από εκείνες τις αμήχανες στιγμές που δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις - ακόμα κι η σερβιτόρα συμμερίζεται την απογοήτευσή μας, μας κοιτάζει με συγκατάβαση και φεύγει χωρίς παραγγελία. Ξαφνικά εμφανίζεται η Lizzi, χαμογελαστή και καλοδιάθετη, μας συστήνεται και ζητάει να ξεκινήσουμε. Πρώτα τη συνέντευξη και μετά τη φωτογράφηση. Πριν αρχίσουμε με ρωτάει πώς είναι στα ελληνικά η λέξη actress. «Ηθοποιός». «Τι ωραία λέξη!», λέει στην Chloë , «ακούγεται σαν τη λέξη "άνθρωπος"».
Ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται
Μου μιλάει για τον πνευματικό καθοδηγητή της, έναν Γιαπωνέζο που συνοδεύει το γκρουπ σε κάθε ζωντανή εμφάνιση και η Chloë σχολιάζει με πόση καχυποψία αντιμετώπιζε η Lizzi τους «καθοδηγητές», μέχρι που απόκτησε έναν. Μας μιλάει για τη συνέντευξη του Dave Gahan που πήρε πρόσφατα, ο οποίος δίνει τη δική του δύσκολη μάχη, και μόλις ο πάγος φαίνεται να έχει σπάσει τολμάω να ξανακάνω την προσφορά: αντί να μιλήσει ΓΙΑ τη φίλη της, μπορεί να μιλήσει ΜΕ τη φίλη της. Ελεύθερα, για ό,τι προκύψει. Τη δέχεται χωρίς άλλες διαπραγματεύσεις. Η συζήτηση που ακολουθεί είναι μέρος της κουβέντας τους, που θα μπορούσε να συνεχιστεί για ώρες... Στο τέλος φωτογραφήθηκαν μαζί στα στενά της Ύδρας. Not bad at all...
Chloë Sevigny: H Lizzi έχει πολλά ψευδώνυμα ή κάνω λάθος; Με ποιο σε αποκαλούσε ο Josh απ' το συγκρότημά σας στο τηλέφωνο;
Lizzi: Lizza Blizza. Είναι απ' τα καλά, έτσι με φωνάζουν στη σκηνή όταν εμφανίζομαι με την μπάντα μου, τους Gang Gang Dance. Βασικά, κάποια φορά που ήμουν χάλια πάνω στη σκηνή γύρισε ο κιθαρίστας και μου είπε «Ω Lizza Blizza»...
C.: Όπως όταν είσαι σε έξαψη ή είσαι φτιαγμένος με μαριχουάνα.
L.: Ίσως όπως όταν είσαι σε συναισθηματική θύελλα. Έτσι θέλω να το ερμηνεύσω. Μου αρέσει πραγματικά αυτό το ψευδώνυμο.
C.: Κι εμένα μ' αρέσει.
L.: Το συναίσθημα είναι πραγματικά σημαντικό. Όταν ασχολείσαι με την τέχνη χρειάζεται να αποκαλύπτεται.
C.: Είσαι πολύ συναισθηματική κοπέλα!
L.: Σ' ευχαριστώ, κι εσύ το ίδιο!
C.: Ναι, μπορείς να με «διαβάσεις» πολύ εύκολα. Ειδικά σήμερα, αυτήν τη στιγμή, επειδή δεν κοιμήθηκα και πολύ. Είχαμε τζετ λαγκ, ήπιαμε πολύ ούζο χθες το βράδυ, πήγαμε για ύπνο στις 3 και στις 7 ξύπνησα. Τέσσερις ώρες ύπνου είναι το ιδανικό διάστημα για είμαι συναισθηματικά πλήρης και να «αποκαλυφθώ». Αναρωτιόμουν, όταν δημιουργείς έναν πίνακα ή κολλάς τα κομμάτια του παζλ, τι είδους συναισθήματα σου δημιουργούνται; Πάντα έχω αυτή την περιέργεια με τις καλές τέχνες, προφανώς επειδή δεν είμαι καλλιτέχνης. Είμαι ηθοποιός. Ένας καλλιτέχνης πρέπει να απολαμβάνει τη δημιουργία ή τη σπίθα της ιδέας που του προκύπτει.
L.: Είναι πολύ ευχάριστο. Είναι σαν να 'χεις μια λίστα με πράγματα που θέλεις να κάνεις σήμερα, κι έπειτα, όταν η λίστα ολοκληρωθεί, τα διαγράφεις. Είναι το ίδιο πράγμα ακριβώς. Όταν ολοκληρώνεις ένα έργο είναι σαν να διαγράφεις τα πάντα από τη λίστα. Βασικά, η ιδέα πρέπει να έρθει πρώτη. Μερικές φορές μου προκύπτουν όταν περπατάω στο δρόμο. Για παράδειγμα, ένα από τα έργα της έκθεσης είναι μια αφίσα που πήρα από ένα μαγαζί για φαλάφελ. Πολλά έργα μου φτιάχνονται με παρόμοιο τρόπο.
C.: Λοιπόν, παίρνεις υλικά από το δρόμο, σε εμπνέει αυτό;
L.: Πάρα πολύ! Δεν με εμπνέει απλώς... Μου αρέσει να είμαι ολιγαρκής. Δεν μ' αρέσει να ξοδεύω λεφτά για υλικά, επειδή ειλικρινά δεν έχω λεφτά να ξοδέψω. Κάποια φορά αγόρασα ένα καλούπι για να φτιάχνω γλυπτά το οποίο μου κόστισε 120 δολάρια και ήταν τόσο οδυνηρό για μένα, που ποτέ δεν έφτιαξα το γλυπτό που ήθελα. Κοίταζα απλώς το καλούπι με την απόδειξη κολλημένη πάνω του για τρεις μέρες, τόσο βαρύ μου είχε φανεί. Αλλά το κορνιζάρισμα είναι κάτι που δεν μπορείς να το γλιτώσεις. Είναι σημαντικό. Είναι σαν να εκτελείς ένα κομμάτι.
C.: Το βρίσκω περίεργο να λες ότι το κορνιζάρισμα είναι σημαντικό. Φαίνεσαι πιο ανοργάνωτη, σου αρέσουν πιο ακατέργαστα τα πράγματα. Για μένα που μου αρέσουν όλα τακτοποιημένα και σε κορνίζα και όμορφα είναι λογικό, αλλά μου προκαλεί έκπληξη που εσύ το λες αυτό! Σε θυμάμαι χύμα από την πρώτη φορά που σε γνώρισα το 2000. Έκανες την DJ στο πάρτι ξεκινήματος του περιοδικού Literary. Αυτή νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά που είδαν τα μάτια μου την ομορφιά της Elizabeth Bougatsos.
L.: Στο Σέντραλ Παρκ σε πρωτοείδα. Ήταν 1998, ή νωρίτερα, το 1997. Ήσουν με τον Harmony Korine και γύρισες και μου χαμογέλασες.
C.: Φορούσα ένα αστείο καπέλο;
L.: Φορούσες ένα ακριβώς ίδιο με αυτό που φοράς τώρα.
C.: Θυμάμαι ότι έβρεχε εκείνη την ημέρα. Έχω μια φωτογραφία με τον Harmony σε μια αποβάθρα του μετρό. Φορούσα ένα ροζ μπλουζάκι και κόκκινο σορτσάκι με λευκές Comme de Garcons σαγιονάρες.
Hot Greek artist
C.: Ξέμεινα από ερωτήσεις όμως, θέλεις να μιλήσουμε για την καταγωγή σου; Όταν κολυμπούσαμε χθες σού βγήκαν όλα μαζί τα ελληνικά που ξέρεις. Ο πατέρας σου είναι Έλληνας. Γεννήθηκε στην Ελλάδα;
L.: Ναι, ο πατέρας μου ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Έπαιζε για μια καναδέζικη ομάδα. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι ήθελε να γίνει τραγουδιστής και βρήκε δουλειά σε ένα νυχτερινό μαγαζί. Προσπάθησε να γίνει crooner και άρεσε πραγματικά ο τρόπος που τραγουδούσε. Τον έβρισκαν πολύ όμορφο, πολύ οπερατικό...
C.: Κάπως έτσι δεν τραγουδάς κι εσύ λιγάκι;
L.: Προσπαθώ. Έχω μερικά τέτοια χαρακτηριστικά. Λοιπόν, βρήκε δουλειά σε nightclub, 5 μέρες την εβδομάδα, του αγόρασαν λευκό κουστούμι και ήρθε σπίτι με αυτό και ο πατέρας του τού είπε «θα παίξεις ποδόσφαιρο, δεν είσαι "γυναικωτός"». Αν ήσουν άντρας τραγουδιστής, τότε, υπέθεταν ότι είσαι γκέι.
C.: Ενδιαφέρον! Ο πατέρας σου μιλάει ελληνικά στο σπίτι;
L.: Όχι. Όταν ήμουν μικρή η θεία μου και ο θείος μου με πήγαιναν στο νηπιαγωγείο κάθε μέρα και μιλούσαν μόνο ελληνικά. Έτσι έμαθα αυτά που ξέρω. Από τη θεία μου την Έλεν. Μου έβαζε λουλούδια στα μαλλιά, φορούσα και τζιν φόρμα κι από κει μου βγήκε η κακή φήμη, επειδή έτρεχα και κυνηγούσα τα αγοράκια με τη φόρμα μου και τα μαλλιά μου πιασμένα κότσο στολισμένο με λουλούδια. Έμπλεκα συνέχεια -δάγκωνα τις άλλες γυναίκες επειδή δεν τις ήθελα κοντά στα αγόρια μου!
C.: Είναι αστείο, επειδή τώρα δεν είσαι καθόλου κτητική. Το ξεφορτώθηκες αυτό.
L.: Ναι, ξεφορτώθηκα το «δέρμα της κτητικότητας» και δεν είμαι η ντίβα που ήμουν. Αν και πάντα ήθελα να είμαι ντίβα σαν την Κάλας.
C.: Πιστεύεις ότι εγώ είμαι ντίβα;
L.: Όχι!
C.: Αυτό πιστεύουν συνήθως. Ήμουν σε ραντεβού τις προάλλες και υπήρχαν όλα αυτά τα μοντέλα στον ίδιο χώρο και ο τύπος που συνάντησα μου είπε ότι τα μοντέλα δεν έχουν ενδιαφέρον, οι ντίβες έχουν! Σε κάνει λιγάκι ανταγωνιστικό η Νέα Υόρκη, κι ας είναι ακριβώς αυτό που σε κρατάει ζωντανό. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι όμως που θέλουν να σου αρπάξουν το στυλ, τον τρόπο που τραγουδάς. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άρπαγες εκεί έξω...
L.: Υπάρχουν τόσοι πολλοί άρπαγες, αλλά δεν θέλω να γίνω πολέμιός τους.
C.: Ούτε εγώ. Θα μπορούσα εύκολα να μισώ πολλές ηθοποιούς, αλλά δεν το κάνω. Σε μία από τις αγαπημένες μου ταινίες, το Badlands του Τέρενς Μάλικ ακούγεται αυτό: «It takes all kinds!». Μου αρέσει αυτή η ταινία.
L.: Και το Out of the Blue. To τζάκετ από εκείνο το φιλμ.
C.: Είναι μία από τις αγαπημένες μου ταινίες, επίσης, σκηνοθετημένη από τον Ντένις Χόπερ. Πρωταγωνιστεί η Λίντα Μαν, που φοράει αυτό το μικροσκοπικό τζιν μπουφάν με τον Έλβις στην πλάτη. Το αγόρασα από εκείνη όταν δούλευα μαζί της στο Gummo. Είναι από τα πιο αγαπημένα μου αντικείμενα. Υπήρχε μία φράση που συνηθίζαμε να λέμε συνέχεια από το Out Of The Blue. Θυμάσαι ποια; «It's a punk gesture» (είναι μια πανκ χειρονομία).
L.: Ναι. Ήταν αρκετά σημαντικό για τη φιλία μας επειδή κάποια στιγμή έκανα μια performance που με αποσυντόνισε εντελώς και κάηκα πολύ άσχημα πάνω στη σκηνή και όλοι οι φίλοι μου με εγκατέλειψαν εκτός από σένα και την Rita Ackerman, επίσης καλλιτέχνη. Εσύ μου είπες «Oh! Ήταν μια πανκ χειρονομία» και ήξερα πραγματικά ότι είχα κάποιον να με στηρίζει. Ήταν πολύ σημαντικό και για τις δυο μας.
C.: Συγγενείς έχεις στην Ελλάδα;
L.: Έχω μια ξαδέρφη, την Ελπίδα. Είναι η ξαδέρφη μου με την οποία μπορώ να ταυτιστώ περισσότερο. Δεύτερη ξαδέρφη μου. Μιλάει πραγματικά δυνατά, είναι όμορφη και δεν λέει ποτέ όχι σε τίποτα. Δεν είμαι ακριβώς έτσι, αλλά τη βρίσκω πραγματικά εμψυχωτική.
H σκληρή αλήθεια
C.: Αναρωτιέμαι γιατί λες πάντα τόσο σκληρά πράγματα για σένα και χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου «δύσκολη» και «σκληρή». Είσαι πάντα τόσο θετική όλη την ώρα, κι ευγενική με όλους και πολύ γλυκιά και ώριμη.
L.: Αλήθεια; Νομίζω ότι είναι η ενδιαφέρουσα φεμινιστική πλευρά μου αυτή, αυτό που θα ήθελα να είμαι: σκληρή. Φοράω αυτά τα γυαλιά επειδή δεν θέλω κανείς να βλέπει τα μάτια μου. Υποθέτω ότι θέλω να είμαι σκληρή επειδή είμαι πολύ κοντή, και όλη η φιλοσοφία μου είναι βασικά να ζω τη στιγμή, επειδή δεν έχω τίποτα, δεν μου ανήκει τίποτα, η ζωή μου είναι πάντα στα άκρα. Είμαι πάντα πρόθυμη να πεθάνω γι' αυτό που πιστεύω. Ειλικρινά. Έχω αυτές τις ουλές πάνω μου για να το αποδείξω. Έχω αγωνιστεί πολύ σκληρά για όσα έχω καταφέρει, αλλά δεν έχω ιδέα πώς θα είναι το μέλλον μου. Δεν έχω αυτοκίνητο, δεν έχω δικό μου διαμέρισμα, δεν είμαι παντρεμένη, δεν θα κάνω ποτέ παιδιά.
C.: Μην το λες αυτό! Είσαι πολύ σκληρή με τον εαυτό σου. Έχεις εκπληκτικό ταλέντο, είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις χρήματα στη μουσική βιομηχανία, γι' αυτό ακριβώς βασίζεσαι στην καριέρα σου στην τέχνη. Είναι πιο εύκολο να τη διαδόσεις, να βγάλεις λεφτά, να αισθάνεσαι σιγουριά, να μπορείς να ταξιδέψεις, να κάνεις ό,τι θέλεις. Δύσκολα ζεις από τη μουσική.
L.: Αυτό μου είπε κι η Κιμ Γκόρντον: επικεντρώσου στην τέχνη σου γιατί το γκρουπ δεν σου αφήνει λεφτά. Όταν αρχίζει να τραβάει περισσότερο την προσοχή το συγκρότημα πρέπει να το κάνεις πιο επαγγελματικό. Μεγαλώνουν κι οι απαιτήσεις στα σόου. Χρειάζεται να αγοράσεις καλύτερα μηχανήματα, όργανα, να πληρώνεις περισσότερους ανθρώπους... Έχουμε γίνει περισσότερο σαν γκάνγκστερ τώρα, που βγαίνουν στο δρόμο κι αγωνίζονται.
C.: Θυμάσαι ποια ήταν η απόφαση που πήρα την πρωτοχρονιά; Να είμαι περισσότερο γκάνγκστερ. Παντελόνια αντρικά, στυλ '20s, βάτες και πουκάμισα. Να μοιάζω σαν λεσβία ερωμένη σου. Να μοιάζω με αγόρι (γελάνε). Δεν είναι πολύ ωραίο look;
σχόλια