Γιατί επιλέξατε αυτά τα κείμενα;
Ένα καλοκαίρι η φίλη Μυρτώ, που μας έχει κάνει και την υπέροχη αφίσα, μου έδωσε ένα κίτρινο-φούξια βιβλιαράκι και με ρώτησε αν ξέρω τη Μιράντα Τζουλάι. Την ήξερα μόνο ως ηθοποιό σ’ εκείνη την παράξενη ταινία με το πεντάχρονο παιδάκι που κάνει βρόμικο chat με μια 40άρα. Τη γνώρισα καλύτερα, την ερωτεύτηκα, και την ίδια και τους χαρακτήρες για τους οποίους γράφει, τη γνώρισαν και οι υπόλοιποι της ομάδας και, κάποια στιγμή, αποφασίσαμε να κάνουμε μια παράσταση με κείμενά της. Να επιλέξουμε, δηλαδή, πέντε από αυτούς τους χαρακτήρες, να τους «αναγκάσουμε» να συνυπάρξουν στη σκηνή και να δούμε τι επίδραση μπορεί να έχει ο ένας πάνω στον άλλο.
Ποια είναι η Μιράντα Τζουλάι;
Αυτή είναι μια ερώτηση που δεν απαντιέται εύκολα. Πρόσφατα, το χιουμοριστικό site The Onion δημοσίευσε μια φανταστική συνέλευση του αμερικανικού Κονγκρέσου ειδικά γι’ αυτό το θέμα, για να αποφασίσουν δηλαδή τι είναι ακριβώς η Μιράντα Τζουλάι, πού το πάει... Το σίγουρο είναι ότι, εκτός από το γράψιμο, έχει ασχοληθεί με πολλές τέχνες, έχει κάνει δύο πολύ ιδιαίτερες ταινίες, κάνει περφόρμανς σε μουσεία και πανεπιστήμια, video art, music art, διαδραστική γλυπτική (!), προσπαθεί να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά μέσα από διαδικτυακά πρότζεκτ και πολλά άλλα... Τα κείμενα που έχουμε επιλέξει είναι από τη συλλογή διηγημάτων No one belongs here more than you και ένα αυτοβιογραφικό της για το περιοδικό «New Yorker».
Ποιο είστε εσείς και τι σημαίνει Phantom Pain;
Είμαστε όλοι απόφοιτοι της σχολής Εμπρός - Θέατρο Εργαστήριο. Η ομάδα αποτελείται, εκτός από εμένα, από τις Ασπασία-Μαρία Αλεξίου, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Ελεάνα Γεωργιάδου και Κέλλυ Παπαδοπούλου. Περισσότερες πληροφορίες στο phantompain.wix. com/phantompain. Phantom Pain είναι η επιστημονική ονομασία του πόνου που εξακολουθεί να νιώθει κανείς σε ένα μέλος που δεν υπάρχει πια...
Ποιες παραστάσεις ξεχωρίσατε φέτος;
Τις Βάκχες του Έκτορα Λυγίζου στο Θέατρο του Ν. Κόσμου, την Ελένη του Δημήτρη Καρατζά στο Εθνικό, τους Πτυχιούχους της Βάσιας Ατταριάν στο 104, το Refuse the Hour του William Kentridge στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών.
σχόλια