Ποιος είσαι τελικά;
Το όνομά μου είναι Βασίλης Παπαδημητρίου, γεννήθηκα στη Βέροια το 1983, είμαι καλλιτέχνης, ασχολούμαι με τη ζωγραφική και την ποίηση. Κάνω εικαστικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο και μου αρέσουν τα μανταρίνια.
Αν μπορούσες να κάνεις ένα γκράφιτι πάνω στο κτίριο της Βουλής, τι θα ήταν αυτό;
Ο Άγιος Σώστης!
Φασιανός, Πικάσο, Μπασκιά... Τι έχεις, επιτέλους, στο μυαλό σου;
Με έχουν επηρεάσει και οι τρεις. Δεν ξέρω να σου πω τι ακριβώς, έχω πολλά πράγματα στο μυαλό μου, είμαι σε παραγωγική περίοδο.
Γιατί ζωγραφίζεις κυρίως τη θεά Αθηνά, αλλά και άλλους θεούς;
Με την Αθηνά έχω μια όμορφη παιδική ανάμνηση: ήμουν στο σχολείο, έκανα μια αταξία και με μάλωσε η δασκάλα μου. Τελευταία ώρα είχαμε καλλιτεχνικά και ζωγράφισα τη θεά Αθηνά, άρεσε στους συμμαθητές μου και στη δασκάλα μου, που με συγχώρεσε και με ξαναγάπησε. Συμβολικά, από την άλλη, αυτές οι μυθικές φιγούρες παρουσιάστηκαν στον ελλαδικό χώρο σε μία περίοδο μεγάλη ακμής. Τις επαναφέρω σε μία περίοδο παρακμής, ως καλούς οιωνούς.
Ποια είναι η δική σου προσωπική μυθολογία του δρόμου;
Μου αρέσει να ζωγραφίζω στον δρόμο με τον φίλο μου και να ψάχνουμε για φτηνό φαγητό! Τρελαίνομαι όταν βλέπω κάπου στο βάθος την Ακρόπολη. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος, παρά τις δυσκολίες, και να κάνω πράγματα που αγαπώ.
Γράψε μας ένα δικό σου ποίημα.
Άνοιξη μην αργείς
Άνοιξε
Και κρύψε μας μέσα σου
χαρούμενους και φωτεινούς
σαν ανοιξιάτικους.
σχόλια