Η Anja Franziska Plaschg (aka Soap & Skin) είναι ένα παράξενο πλάσμα. Σαν μια μελαγχολική νεράιδα που το έχει σκάσει από κάποιο δάσος της Αυστρίας, απ’ όπου κατάγεται. Μεγάλωσε σε μια φάρμα, σε ένα μικρό χωριό, ακούγοντας πανκ, μέχρι που «συνάντησε» τη Nico και την Bjork και τους καταραμένους ποιητές και βούτηξε στο έρεβος τα κομμάτια που ξεκίνησε να ηχογραφεί στα 17 της.
Την προηγούμενη Κυριακή καθήλωσε το κατάμεστο Gagarin με μια εκπληκτική μυσταγωγική εμφάνιση μόνη της στη σκηνή, με ένα πιάνο και ειδικό φωτισμό για κάθε τραγούδι. Μας αποχαιρέτησε με μια διασκευή στο «Pale blue eyes» των Velvet Underground και επέστρεψε με μια ανατριχιαστική εκτέλεση στο «The End» των Doors. Λίγο πριν εμφανιστεί, τη συνάντησα και μιλήσαμε για τον θάνατο, τη σοκολάτα της με αίμα γουρουνιού κι ένα αναπάντεχο Νούμερο 1.
Ο θάνατος είναι μια κεντρική θεματική στα κομμάτια σου. Πώς κι έτσι;
Φαντάζομαι ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο ο θάνατος του πατέρα μου, όταν ήμουν 19 ετών και ξεκινούσα να ηχογραφώ τα πρώτα μου κομμάτια. Ειδικά μετά την κυκλοφορία του πρώτου μου άλμπουμ «Lovetune for Vacuum» πέρασα μια σοβαρή κατάθλιψη για περισσότερο από έναν χρόνο.
Μάλιστα, έχεις ονομάσει ένα από τα κομμάτια σου «Thanatos». Γιατί επέλεξες την ελληνική λέξη;
Μου άρεσε από μικρή η ελληνική μυθολογία κι έτσι σκέφτηκα να ψάξω την ελληνική αντίστοιχη λέξη του death γι’ αυτό το κομμάτι.
Χρησιμοποιείς τη φωνή σου ως ένα επιπλέον όργανο με επίπονο τρόπο. Πώς νιώθεις μετά το τέλος της κάθε συναυλίας;
Είναι μια επίπονη διαδικασία, πραγματικά. Αισθάνομαι εξουθενωμένη ύστερα από κάθε live.
Αληθεύει ότι έχεις κυκλοφορήσει στην Αυστρία τη δική σου σοκολάτα, η οποία μάλιστα περιέχει και αίμα γουρουνιού;
Ναι, ισχύει. Η Zotter, μια εταιρεία που παράγει βιολογικές σοκολάτες, μου ζήτησε να συνεργαστούμε για ένα νέο προϊόν βασισμένο σε δική μου συνταγή. Η σοκολάτα μου περιέχει παπαρουνόσπορο, λευκό λιβάνι, κόκκινο κρασί, λίγο αίμα γουρουνιού, κενταύρια, μαύρο σουσάμι και μαύρη σοκολάτα. Είναι πολύ ωραία.
Κατάφερες να φτάσεις στο Νούμερο 1 του αυστριακού chart. Δεν είναι περίεργο αυτό, παίζοντας τέτοιου είδους μουσική;
Όντως είναι περίεργο, αλλά στην Αυστρία δεν το έχουν κάνει μεγάλο θέμα. Δεν μιλάνε γι’ αυτή μου την επιτυχία.
Ποιο είναι το καλύτερο άλμπουμ που άκουσες φέτος;
Χμμμ, δεν είναι φετινό. Είναι το «Drift» του Scott Walker.
Και οι αγαπημένοι σου κλασικοί συνθέτες;
Ο Σούμαν, ο Ραχμάνινοφ και ο Τσαϊκόφσκι.
σχόλια