Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κρήτη, στη Σητεία, μέχρι και την τρίτη γυμνασίου. Νομίζω ότι αυτά τα χρόνια με έχουν χαρακτηρίσει. Και όσο μεγαλώνω το καταλαβαίνω και πιο πολύ. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, τον τραβάει όλο και πιο πολύ η πατρίδα του. Αν μπορούσα να ζήσω εκεί, αν είχα δουλειά που το επέτρεπε, θα το έκανα. Μερικές φορές αισθάνομαι να με πνίγει η ζωή της μεγαλούπολης. Με έχει σημαδέψει η ζωή της επαρχιακής πόλης, η θάλασσα. Είναι σημαντικό να μεγαλώνεις βλέποντας θάλασσα, ανοίγει το μυαλό σου.
• Η μαμά μου ήταν μοδίστρα και ο μπαμπάς μου υπάλληλος του δήμου, η μεσαία τάξη που ονειρευόταν να σπουδάσει τα παιδιά της και να τα κάνει κάτι σημαντικό. Έχω στη μνήμη μου εικόνες από τις κυρίες με τους κότσους και τις τσάντες που έρχονταν να προβάρουν τα ρούχα τους κι εμένα να πηγαίνω στο σπίτι τους τα τελειωμένα φουστάνια, τυλιγμένα με ένα ύφασμα. Μια τέτοια κυρία έπαιξα στην ταινία της Μαλέα.
• Θυμάμαι έντονα το δημοτικό. Ήμουνα καλή μαθήτρια, παρ' όλο που ποτέ δεν ήμουν σπασίκλας. Πάντα ήμουν το επίκεντρο της παρέας. Θυμάμαι επίσης τις μυρωδιές της Αθήνας όταν ερχόμασταν ταξίδι στους θείους μου. Μου έκαναν τρομερή εντύπωση οι μυρωδιές κι οι εικόνες, είχα διαβάσει την Αστραδενή της Φακίνου, και κάθε φορά ζούσα κάτι παρόμοιο. Αυτό το βιβλίο με εξέφραζε πάρα πολύ.
Είμαι πολύ τολμηρή στις επιλογές μου. Θέλω να ανανεώνομαι. Κι αν μου προτείνουν κάτι διαφορετικό που θεωρώ αξιόλογο, πάω αμέσως. Δεν σκέφτομαι ούτε λεφτά ούτε δόξες. Σε βάθος χρόνου αυτό σε βγάζει κερδισμένο.
• Από μικρή ήθελα να γίνω αυτό που έγινα. Ακριβώς. Βέβαια, ήθελα να γίνω και διάφορα αστεία πράγματα, τύπου καθαρίστρια! Τέλειωσα το λύκειο στα Εξάρχεια, το 5ο, το περιβόητο. Μπήκα στο πανεπιστήμιο, στη Βιομηχανική Θεσσαλονίκης κι αμέσως μετά στη δραματική σχολή του Βεάκη. Ηθοποιός έγινα από εσωτερική ανάγκη. Ήξερα τι ήθελα να κάνω από τη στιγμή που είδα για πρώτη φορά θέατρο. Έπαθα κάτι σαν ταχυπαλμία.
• Δεν θεωρώ τον εαυτό μου κωμικό ηθοποιό. Τον θεωρώ ηθοποιό. Σκέτο. Κι ας έχω παίξει κατά 90% ανάλογους ρόλους. Βεβαίως, είναι μεγάλη τιμή να σε χαρακτηρίζουν κωμικό. Είναι δύσκολο είδος. Και είναι πάρα πολύ καλό, με την έννοια ότι σε λατρεύει ο κόσμος. Η αγάπη που εισπράττεις είναι τρομακτική. Ο κωμικός γίνεται πιο εύκολα γνωστός, ακόμα και στα χρήματα είναι κερδισμένος. Έχω την αίσθηση ότι είναι πιο καλοπληρωμένος από τους άλλους. Εξάλλου, πιο εύκολα ταυτίζεσαι με κάποιον που σου χαρίζει χαρά. Έχει πάντα ένα παράθυρο ανοιχτό για να μπαίνει φως κι αέρας.
• Η εικόνα μου με απασχολεί ελάχιστα. Δεν με νοιάζει καθόλου να τσαλακώνεται, σημασία είναι να μην είναι πάντα η ίδια. Θα πνιγώ σαν ηθοποιός αν παίξω τον ίδιο ρόλο, θα πεθάνω.
• Καταθέτω πάρα πολλή σκέψη στη δουλειά μου, τόσο που έχω αρχίσει και πνίγομαι. Κάθε φορά αγωνιώ το ίδιο, είναι σαν να γεννάω ένα παιδί. Τώρα πια έχει αρχίσει να με πιέζει αφόρητα όλο αυτό, το δράμα μου είναι ότι όσο πάει και χειροτερεύει. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι είναι κρίμα που δεν είμαι πλούσια, για να μην αγωνιώ για το τι θα κάνω. Δεν ξέρω αν καταλαγιάζει η δημιουργική σου διάθεση, μάλλον είναι θέμα εσωτερικής ανησυχίας.
• Είμαι πολύ τολμηρή στις επιλογές μου. Θέλω να ανανεώνομαι. Κι αν μου προτείνουν κάτι διαφορετικό που θεωρώ αξιόλογο, πάω αμέσως. Δεν σκέφτομαι ούτε λεφτά ούτε δόξες. Σε βάθος χρόνου αυτό σε βγάζει κερδισμένο. Αυτό που έχω καταφέρει με τις επιλογές μου είναι ότι ο κόσμος με ταυτίζει με κάτι καλό. Αυτή είναι η πιο μεγάλη μου κατάκτηση. Καριέρα δεν είναι οι δουλειές που κάνεις. Είναι οι δουλειές που δεν κάνεις. Εκεί που δεν πας, που λες όχι, μ' αυτό κάνεις καριέρα.
• Είμαι μοναχικό άτομο. Θεωρούν ότι οι κωμικοί είμαστε μέσα στο χάι. Όχι, δεν είμαστε μέσα στο χάι. Κι επειδή η δουλειά μου έχει πολύ φως, πολλή συναλλαγή με κόσμο, στο σπίτι μου θέλω ηρεμία. Θέλω το σκοτεινό και το ήσυχο, δεν μου αρέσει η έκθεση. Μπορεί να είναι θέμα χαρακτήρα, δεν έχει να κάνει με τη δουλειά.
• Ξέρεις τι έχω καταλάβει; Ότι ο χρόνος έρχεται και σε τοποθετεί εκεί που ανήκεις. Αυτό είναι το μόνο που με ηρεμεί. Έχω γνωρίσει σπουδαίους ανθρώπους που είναι 100 φορές καλύτεροι από μένα, και βλέπω ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Δεν χρειάζεται να αγωνιάς και να καταναλώνεσαι, να είσαι ανταγωνιστικός, είναι όλα μάταια και χαζά. Πόσο θα επιβιώσεις με πλάγια μέσα; Από την πρώτη περιοδεία μού έκαναν προτάσεις για συνεργασία. Ούτε γνωστούς είχα ούτε ήμουν καμιά ενζενί που θα με καλούσαν λόγω εμφάνισης.
• Δεν φοβάμαι τίποτα. Όλα μπορώ να τα αντιμετωπίσω. Δεν φοβάμαι ούτε για το μέλλον του παιδιού μου. Αν είσαι καλός γονιός, έχεις βάλει το θεμέλιο λίθο στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Τον πρώτο και τον πιο κύριο. Πιστεύω στον άνθρωπο. Πιστεύω ότι όλα μπορεί να τα καταφέρει. Ούτε το θάνατο φοβάμαι, τον θεωρώ φυσική εξέλιξη. Θα έρθει κάποια στιγμή.
• Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις μόνη σου ένα παιδί. Γενικά είναι δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί όταν δουλεύεις πολύ. Υπάρχουν μέρες που δεν προλαβαίνω ούτε το τηλέφωνο να σηκώσω. Όταν είμαι στη δουλειά το έχει η μαμά μου. Και ο πατέρας του. Από τότε που χωρίσαμε είναι πολύ καλύτερος πατέρας. Φροντίζω να μην κάνω πλέον πολλά πράγματα μαζί, να έχω χρόνο να πάω το γιο μου στο σχολείο, να τον διαβάζω. Μαμαδίστικα πράγματα. Μου αρέσουν τα παιδιά, θα ήθελα να είχα πολλά αν γινόταν.
Βεβαίως και υπάρχει ευτυχία! Μπορεί να μην είναι μόνιμη, αλλά είναι πολύ εύκολη, νομίζω. Όταν είμαι ερωτευμένη, είμαι ευτυχισμένη. Ο έρωτας σε τυφλώνει, δεν βλέπεις τίποτα. Πρέπει να τον απολαμβάνεις όσο κρατάει, αφού έτσι κι αλλιώς περνάει.
• Παλιά μου άρεσε πάρα πολύ η Αθήνα. Τώρα δεν προλαβαίνω να βγω, είμαι σε μια κατάσταση τρέλας. Είμαι παιδί του κέντρου. Θυμάμαι τα Εξάρχεια την παλιά εποχή, τον Τζιμάκο τον Πανούση, τον Άσιμο στην πλατεία. Τα αγαπάω γιατί έχουν ένα φευγάτο κλίμα. Μου αρέσει η πολυκοσμία τους, να βλέπω κόσμο κι ας μη μιλάμε, κι ας μη γνωριζόμαστε. Μου αρέσει ο λόφος του Στρέφη, τα καφέ της πλατείας.
• Βεβαίως και υπάρχει ευτυχία! Μπορεί να μην είναι μόνιμη, αλλά είναι πολύ εύκολη, νομίζω. Όταν είμαι ερωτευμένη, είμαι ευτυχισμένη. Ο έρωτας σε τυφλώνει, δεν βλέπεις τίποτα. Πρέπει να τον απολαμβάνεις όσο κρατάει, αφού έτσι κι αλλιώς περνάει.
• Μεγαλύτερο κέρδος έχει η επιτυχία. Από όλες τις πλευρές έχει μεγαλύτερο κέρδος. Μην προσπαθήσει να σε πείσει κανείς για το αντίθετο. Δηλώνω φαν της επιτυχίας.
• Το σενάριο του Πρώτη Φορά Νονός είναι του Νίκου Παπανδρέου, από ένα διήγημα από το πρώτο του βιβλίο. Η σκηνοθεσία της Όλγας Μαλέα. Είναι μια ωραία ανθρώπινη ιστορία με κωμικές καταστάσεις, που διαδραματίζεται στην Κρήτη, στα Χανιά, και όλοι μιλούν κρητικά. Εγώ με τα τρία μου παιδιά αποτελούμε το ανθρώπινο κομμάτι της ταινίας, σύζυγος κομματάρχη [που υποδύεται ο Αντώνης Καφετζόπουλος]. Ο γιος του αρχηγού μας έρχεται να βαφτίσει το μικρό μας παιδί και κοντά μας γνωρίζει τη ζεστασιά της οικογένειας που έχει στερηθεί. Στο τέλος μεταμορφώνεται, βλέπει διαφορετικά και τους ίδιους του τους γονείς.
• Μέχρι πριν από μερικά χρόνια έβλεπες στην πρώτη σειρά του θεάτρου πραγματικά σημαντικές προσωπικότητες, τον Πλωρίτη, τον Βολανάκη. Σήμερα στην πρώτη θέση κάθονται οι σταρ της τηλεόρασης.
σχόλια