ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ τελείωσε ο πρώτος κύκλος της –πολύ επιτυχημένης και με εξαιρετικά ratings– σειράς με ήρωα τον Στέφανο Κασσελάκη, και εν αναμονή της συνέχειας, τι κάνουμε; Παραφράζοντας τον Καβάφη, θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν μια κάποια λύσις.
Όχι μόνο ως ανεξάντλητη πηγή περιεχομένου στα πάσης φύσεως και απόχρωσης μέσα αλλά και ως αντικείμενο ατέρμονης ψιλοκουβέντας ανά την επικράτεια. Σχόλασε όμως το πανηγύρι, ήρθε το χανγκόβερ και η βροχή, και είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουμε και πάλι την πραγματικότητα.
Παραφράζοντας τον Καβάφη, θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν μια κάποια λύσις.
Από όλο αυτό το νταβαντούρι δεν θα μπορούσε να λείψει ο υπουργός Εργασίας, αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος και ιδρυτής της Ελληνικής Αγωγής (που πριν από λίγες μέρες έγραψε για άλλη μια φορά τον Ευριπίδη, «Ευρυπίδη», αν και αυτό είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να καταλογίσει κανείς στον συγκεκριμένο «παιδαγωγικό» φορέα), ο οποίος ξεσπάθωσε κατά των ψηφοφόρων της Αριστεράς που επί χρόνια τους άκουγε να τον κατηγορούν ότι είναι δημιούργημα των media, ότι «μόνον σε μας τους αστούς μετράει η τηλεόραση και η επικοινωνία» και ότι «εμείς οι αστοί παρασυρόμασταν από τις εύκολες διαφημιστικές εκστρατείες διότι δεν είχαμε περιεχόμενο, μας κέρδιζε πάντα η εικόνα ενώ αυτοί ήταν οι "ψαγμένοι", οι "άνθρωποι της ποιότητας"…».
«Εμείς οι αστοί», δηλώνει (δις) με «ταυτοτικό» οίστρο ο κ. Γεωργιάδης… Ποιους εννοεί; Τους δεξιούς; Τους κεντρώους; Τους ψηφοφόρους της ΝΔ; Τους ανθρώπους που εξακολουθούν να (αυτο)αποκαλούνται τιμής ένεκεν μεσαία τάξη ενώ παθαίνουν εγκεφαλικά στο ταμείο του σούπερ μάρκετ και αναρωτιούνται αν θα μπορέσουν να σώσουν την περιουσία τους ή και τη ζωή τους ακόμα στην επόμενη φυσική (ή τεχνητή) καταστροφή;
Σε όλον αυτό τον κόσμο που λαχταρά να είχε, για μια μέρα έστω, προβλήματα πρώτου κόσμου και να μη ζουν στη χώρα της Ευρώπης με τους χαμηλότερους μισθούς, τη χαμηλότερη αγοραστική αξία, το υψηλότερο κόστος ζωής (επιβίωσης) και τις πιο ακριβές υπηρεσίες ίντερνετ και κινητής τηλεφωνίας;
«Εμείς οι αστείοι» θα ήταν ίσως πιο ακριβές, ειδικά αν πρόκειται για τον ίδιο και διάφορους «ανανήψαντες» συνοδοιπόρους του στην ακροδεξιά διαδρομή, όπως ο κ. Πλεύρης, ο οποίος εξανέστη με το περιβόητο ατόπημα του κ. Κασσελάκη περί «κρατιδίου» και με την πρότασή του για θέσπιση αποκλειστικά επαγγελματικού στρατού.
«Δεν σωθήκαμε από τα στελέχη της Goldman Sachs. Δεν ήρθαν εδώ να πολεμήσουνε από τη Μασαχουσέτη. Οι Έλληνες πολεμούσαν πάντα» δήλωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, προκαλώντας τη θυμηδία όσων έχουν κουραστεί να ακούνε και να διαβάζουν για την «αριστεία» και τις υψηλού κύρους ακαδημαϊκές και στελεχικές περγαμηνές των διαφόρων, επιφανών και μη, μελών και συνεργατών της κυβερνητικής παράταξης.