Αθηναίος της προηγούμενης εβδομάδας ήταν ο μουσικοκριτικός Μάρκος Φράγκος που μίλησε στον M. Hulot για τη ζωή και την πορεία του. Ο 14:17 σχολιάζει: «Συμφωνώ απόλυτα με όσα λέει ο κ. Φράγκος για την ποπ κουλτούρα στην Ελλάδα και το πόσο δεν άγγιξε η αυθεντική ποπ μουσική τη νεολαία μετά τη Mεταπολίτευση. Όλοι ήταν κολλημένοι με ένα είδος, συνήθως το ροκ ή το μέταλ, αργότερα με το έντεχνο και τη λαϊκοπόπ (όπως μάθαμε να λέμε τα ελαφρολαϊκά ή, ακόμα καλύτερα, τα ποπ κομμάτια που τραγουδούσαν οι λαϊκοί). Οτιδήποτε άλλο ήταν σαν τη μύγα μες στο γάλα ("φλώρικο"). Χαίρομαι που πολλά σημερινά παιδιά είναι πιο απενοχοποιημένα ως προς τα ακούσματά τους, συγκριτικά με τα '80s και τα '90s».
☛ «Αντικαπνιστικός νόμος: "Δράκος" στα χαρτιά, "γατάκι" στην πράξη» ήταν ο τίτλος του άρθρου του Θοδωρή Αντωνόπουλου που επανέφερε το φλέγον ζήτημα της (μη) τήρησης του σχετικού νόμου στη χώρα μας. Η Anna D γράφει: «Νομίζω ότι, δυστυχώς, μοναδική λύση είναι οι ίδιοι να απαιτούμε εφαρμογή του νόμου, ζητώντας από οποιονδήποτε καπνίζει γύρω μας σε καφετέρια, εστιατόρια κ.λπ. και από τους καταστηματάρχες οι μεν να σβήσουν το τσιγάρο και οι δε να διασφαλίσουν ένα υγιές περιβάλλον. Προσωπικά, δεν ξαναπατάω το πόδι μου σε καφετέριες και εστιατόρια που δεν με σέβονται. Πιστέψτε με, αν ψάξετε, υπάρχει σίγουρα μια όμορφη καφετέρια στη γειτονιά σας που εφαρμόζει τον νόμο και ένα εστιατόριο που αντιλαμβάνεται ότι δεν γίνεται να τρως, ενώ βρομάει το τσιγάρο του διπλανού σου. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα με το τσιγάρο είναι απαράδεκτο. Αν δεν καπνίζεις και δεν το αντέχεις, απλώς σταμάτα να το ανέχεσαι».
Ο Spyroumel συμφωνεί: «Επισκέφθηκα οικογενειακή ταβέρνα μετά δύο βρεφών. Καθίσαμε στον στεγασμένο υπαίθριο χώρο και όταν ζήτησα από τους διπλανούς θαμώνες να βάλουν μέτρο (αντί να περάσουν έξω), η απάντησή τους ήταν "γι' αυτό έκατσα έξω" και "βγήκα για να περάσω καλά". Η διεύθυνση, ως λύση, πρότεινε να μας μετακινήσει σε άλλη πλευρά του χώρου, δίπλα σε άλλους θαμώνες που κάπνιζαν. Καταδεικνύεται από την απάντηση και διαχείριση του περιστατικού ότι δεν υπάρχει σωτηρία. Κυκλοφορώ πλέον με τυπωμένο τον νόμο στο σακίδιο. Και, φυσικά, "μαύρο" σε επιχειρήσεις και καταστήματα που επιλέγουν το συγκεκριμένο business strategy».
☛ «Φεύγοντας, να πάρει την αντρίλα του» έγραφε η Βίβιαν Στεργίου με αφορμή την αποχώρηση του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση, αναφερόμενη στον σεξισμό που συχνά επεδείκνυε ο απερχόμενος υπουργός Εθνικής Άμυνας. Ο Περικλής αναφέρει: «Είμαι straight, Έλλην και μεσήλικας και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω 100% με το άρθρο. Ο Καμμένος είναι όνειδος για τους άντρες, ένας ουτιδανός, ένα μηδενικό που με κάποιον τρόπο μας κυβέρνησε (αυτό δείχνει πολλά για τον λαό μας). Και τώρα που πέφτει σε παρακμή θα δείξει ποιος πραγματικά είναι, διότι, ναι, έχει και χειρότερο. Και ο Αλέξης θα δει, στ' αλήθεια, με ποιον τα είχε βρει για να γευτεί την εξουσία, διότι (ο Καμμένος) εντός ολίγου θα στραφεί εναντίον του».
Ο/Η insert_coin συμπληρώνει: «Συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο. Μπράβο! Έχουμε συνηθίσει να ακούμε τους διάφορους μισογύνηδες να βγάζουν τον οχετό τους εσχάτως και από το βήμα της Βουλής και το θεωρούμε περίπου φυσικό. Οι φορείς του ηθικού πλεονεκτήματος που κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα έκαναν τουμπεκί ψιλοκομμένο όταν αυτός ο απίθανος τύπος, ο συνεργάτης τους, ξερνούσε μίσος και μικρότητα κατά παντός "διαφορετικού" απ' τη Bουλή και το Twitter. Αλλά, ξέχασα, τους ένωνε ο αγώνας κατά των μνημονίων...».
☛ «Marie Kondo: Γκουρού οργάνωσης χώρου ή πετυχημένη τσαρλατάνος;»αναρωτιόταν η Μαρία Παππά στο άρθρο της για τη Γιαπωνέζα που συγυρίζει σπίτια στο νέο ριάλιτι του Netflix «Tidying up with Marie Kondo». Η Maggie τάσσεται μάλλον υπέρ της δεύτερης άποψης: «Εκεί που γονάτισε για να νιώσει το σπίτι και ένωσε τα χέρια της σε στυλ προσευχής, με έχασε. Παρακολούθησα κάποιες από τις εκπομπές της και πραγματικά δεν βοηθήθηκα σε κανένα επίπεδο με πρακτικές συμβουλές για το πώς να συμμαζέψω το σπίτι μου. Άσε που είναι άβολο το ότι προσπαθεί να συνεννοηθεί με τους ιδιοκτήτες μέσω μεταφράστριας». Ο mspamas διαφωνεί: «Η ιδέα είναι να σκεφτείς για λίγο το σπίτι σαν κάτι παραπάνω από ντουβάρια που σε στεγάζουν, μπας και το σεβαστείς λίγο περισσότερο. Και, ναι, προέρχεται από τον σιντοϊσμό. Στην εποχή μας το σπίτι είναι μόνο ντουβάρια, γι' αυτό οι περισσότεροι χτίζουμε αθλιότητες, που τις επιπλώνουμε άθλια (όσα λεφτά κι αν έχουμε)».
σχόλια