ΥΓΕΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ ― ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Το κουβάρι της αποκατάστασης των ασθενών στο δημόσιο σύστημα υγείας είναι μπλεγμένο και πολυδιάστατο, κι όταν πιάσει κανείς το νήμα διαπιστώνει ότι αναφύονται δύσκολα κοινωνικά ζητήματα, που συνήθως κρύβονται κάτω από το χαλί της επικαιρότητας.

Η πιο σημαντική παρακαταθήκη που άφησε στα δημόσια νοσοκομεία το σαρωτικό κύμα του Covid-19 είναι η αύξηση των κλινών στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, οι οποίες προήλθαν κυρίως από δωρεές. Το πρόβλημα είναι ότι αρκετές από αυτές είναι κλειστές και κάποιες άλλες υπολειτουργούν.

Οι αναισθησιολόγοι είναι μια δυσεύρετη ειδικότητα διεθνώς. Τι συμβαίνει στην Ελλάδα και γιατί η έλλειψή τους θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες απειλές για το Εθνικό Σύστημα Υγείας;

Η μεταρρύθμιση συμπυκνώνεται σε τρεις αλλαγές: τα επί πληρωμή απογευματινά χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία, την απασχόληση των γιατρών του ΕΣΥ πέραν του ωραρίου τους στον ιδιωτικό τομέα και τη δυνατότητα των ιδιωτών γιατρών να διενεργούν ιατρικές πράξεις μέσα στα δημόσια νοσοκομεία. Ποια είναι τα επιχειρήματα της κυβέρνησης γι’ αυτό το αμφίδρομο «μπες βγες» στη δημόσια υγεία, με το οποίο υποστηρίζει ότι θα την ισχυροποιήσει;

Ποια είναι η καθημερινότητα ενός γιατρού στις Κυκλάδες; Πώς τα βγάζει πέρα μια γιατρός στη Λήμνο, όταν έχει να αντιμετωπίσει ένα έκτακτο περιστατικό που απαιτεί αεροδιακομιδή; Μια εικόνα από τις δημόσιες δομές υγείας στις άγονες και δυσπρόσιτες περιοχές της χώρας, που ξέμειναν από γιατρούς αλλά και από κυβερνητικές λύσεις, αφού κι αυτές άγονες παραμένουν.

Υποστελεχωμένα νοσοκομεία, εξοντωτικές συνθήκες, γιατροί σε ρόλο καμικάζι και νέοι χωρίς ειδικότητα που αναγκάζονται να αναλάβουν ευθύνες που δεν τους αναλογούν. Αυτή είναι η τωρινή εικόνα του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Ένας χρόνος δουλειάς στην Ελλάδα ήταν αρκετός για να πάρει η Αναστασία την απόφαση να φύγει στο εξωτερικό.

Από το Δήλεσι στη Λιέγη, η ιστορία δύο επαγγελματιών υγείας είναι μια μικρογραφία της δυναμικής που έχει πάρει το medical brain drain στην Ελλάδα.

Παρά την πληθώρα των δημόσιων δομών στην Ελλάδα, τα στοιχεία δείχνουν ότι η «πύλη εισόδου» για όλο τον πληθυσμό στις υπηρεσίες υγείας δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στους πολλαπλούς ρόλους που θα έπρεπε να έχει.