Η Ροδόπη και οι πολιτικές της χρήσεις

Η Ροδόπη και οι πολιτικές της χρήσεις Facebook Twitter
Αυτό το εκκρεμές ανάμεσα σε μια κεντροδεξιά που αγωνιά για τις δεξιές ψήφους και σε μια αριστερά που δεν καταλαβαίνει ότι υπάρχουν και πράκτορες και δίκτυα υπονόμευσης και άλλα θέματα πλην των φόρων και του κοινωνικού κράτους μοιάζει τελείως άγονο. Φωτ.: bianca/LifO
0

Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ως γνωστόν, πήγε καλά σχεδόν παντού εκτός από τον νομό Ροδόπης και την εκεί μειονότητα. Αυτό μαζί με την προσπάθεια να χτιστεί μια ατζέντα ελκυστική για συντηρητικά ακροατήρια –ιδίως στη Βόρειο Ελλάδα– οδηγεί σε λόγια και κινήσεις που θυμίζουν παλιούς κομματάρχες και τα τεχνάσματά τους. Στόχος φαίνεται να είναι η αξιοποίηση των εθνικών αντανακλαστικών για την αύξηση της εμπιστοσύνης στην «πρόταση σταθερότητας» του Κυριάκου Μητσοτάκη και τη μεγαλύτερη απονομιμοποίηση του αντιπάλου, του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν έβαζα εδώ τελεία, προσθέτοντας μάλιστα και μια καταγγελία για την ανεύθυνη χρήση της μειονότητας για κομματικούς σκοπούς, οι φίλοι και οπαδοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ήταν εξαιρετικά ευχαριστημένοι.

Ανεξάρτητα όμως από τις δεύτερες σκέψεις και την τακτική της κυβέρνησης, δεν μπορώ να καταλάβω και την άλλη στάση: τη συστηματική υποτίμηση –αν όχι περιφρόνηση που φτάνει ως την κοροϊδία– όλων των θεμάτων «εθνικής ασφάλειας» από ανθρώπους της φιλελεύθερης ή ριζοσπαστικής αριστεράς, όπως και από κάποιους τρίτους, φιλελεύθερους.

Αν όμως η τωρινή κυβερνητική γραμμή πολιτεύεται με τη χρήση του φόβου και της εθνικής ανησυχίας για να ασκήσει εκλογική πίεση στον λεγόμενο «πατριωτικό χώρο», στον ΣΥΡΙΖΑ και πέριξ δεσπόζει η ηχηρή υποτίμηση του κινδύνου που συνιστά η χειραγώγηση από την πλευρά ενός υπερσυντηρητικού τουρκικού πλέγματος σε ένα κομμάτι της ελληνικής επικράτειας.

Κυρίως δεν μπορώ να συμμεριστώ μια στάση ελαφρότητας απέναντι σε συγκεκριμένους μηχανισμούς με προέλευση το τουρκικό κράτος και μάλιστα την ερντογανική ισλαμική δεξιά. Το ότι τέτοιοι μηχανισμοί ασκούν επιρροή και διεισδύουν με διάφορους τρόπους στη ζωή της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, ενισχύοντας τις πιο αντιδραστικές τάσεις, τον κοινωνικό συντηρητισμό και τον φιλοτουρκικό εθνικισμό, δεν είναι ούτε ανώδυνο ούτε μικρό πράγμα. Το αν επεμβαίνουν για τους δικούς τους λόγους στα τοπικά πολιτικά πράγματα –άσχετα αν συνέβαινε και παλιότερα– δεν είναι κάτι που πρέπει να το πάρει κανείς αψήφιστα.

Υπάρχει ένα διπλό λάθος: το να παρουσιάζεται η μειονότητα είτε ως εθνικά ύποπτη επειδή ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ είτε ως απλό θύμα των σχεδιασμών μιας κακής κυβέρνησης. Στην πρώτη περίπτωση, μια εκλογική επικοινωνιακή τακτική θέλει να χρησιμοποιήσει ανοιχτά ένα υπαρκτό πρόβλημα για να εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Στη δεύτερη, οι επικριτές της κυβέρνησης πέφτουν στην παγίδα να βεβαιώνουν περίπου πως δεν υπάρχει πρόβλημα μέσα σε ένα μέρος της μειονότητας ή πως όλα τα παραπάνω είναι «κυπατζίδικα κατασκευάσματα». Αυτό θυμίζει τη θεωρία περί σκευωρίας και μια μονομερή προσέγγιση αποκλειστικά από τη σκοπιά των δικαιωμάτων.

Αν όμως η τωρινή κυβερνητική γραμμή πολιτεύεται με τη χρήση του φόβου και της εθνικής ανησυχίας για να ασκήσει εκλογική πίεση στον λεγόμενο «πατριωτικό χώρο», στον ΣΥΡΙΖΑ και πέριξ δεσπόζει η ηχηρή υποτίμηση του κινδύνου που συνιστά η χειραγώγηση από την πλευρά ενός υπερσυντηρητικού τουρκικού πλέγματος σε ένα κομμάτι της ελληνικής επικράτειας.

Αυτό το εκκρεμές ανάμεσα σε μια κεντροδεξιά που αγωνιά για τις δεξιές ψήφους και σε μια αριστερά που δεν καταλαβαίνει ότι υπάρχουν και πράκτορες και δίκτυα υπονόμευσης και άλλα θέματα πλην των φόρων και του κοινωνικού κράτους μοιάζει τελείως άγονο. Με δεδομένες τις χοντροκομμένες ανάγκες των τελευταίων ημερών της προεκλογικής περιόδου, δεν ξέρω αν μπορεί κανείς κομματικός παίκτης να μιλήσει ακριβοδίκαια. Και ας μην αρέσουν ούτε στον έναν ούτε στον άλλον γαλαξία αυτά που θα ειπωθούν.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Οπτική Γωνία / Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και βλέπει την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επαναφέρει τα σενάρια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Πόσο ρεαλιστικά όμως είναι όλα αυτά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Πορνό

Οπτική Γωνία / «Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι παίζω τον ρόλο που είδαν σε μια ταινία πορνό»

Τρεις γυναίκες μιλούν για το πώς αντιμετώπισαν το θέμα της συστηματικής παρακολούθησης πορνογραφίας από τον ή την σύντροφό τους και για τις επιπτώσεις που είχε στη σχέση τους.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Ρεπορτάζ / Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εξόρυξη αντιμονίου στη Βόρεια Χίο έχει φέρει σε αντιπαράθεση την τοπική κοινωνία με την κυβέρνηση. Τι υποστηρίζει κάθε πλευρά και πόσο πιθανός είναι ο περιβαλλοντικός κίνδυνος;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τις επόμενες μέρες Θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη / «Τις επόμενες μέρες θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ερντογάν εναντίον Ιμάμογλου: Η αρχή ή το τέλος μιας σκληρής σύγκρουσης; O διευθυντής της Milliyet, ο ανταποκριτής της «Süddeutsche Zeitung» και πολίτες περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη και το χάος που απειλεί τη χώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Eνηλικίωση, αυτή η αναπόφευκτη

Οπτική Γωνία / «Όταν, μεγάλος πια, χάνεις έναν γονιό, είσαι πολύ μεγάλος για να μεγαλώσεις»

Βγάζεις ταυτότητα στα 12, παίρνεις δίπλωμα οδήγησης μετά το λύκειο, έχεις δικαίωμα ψήφου στα 17. Όμως η αληθινή ενηλικίωση έρχεται όταν δεν είσαι πια το παιδί κάποιου.
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη» Ή «Δεν λείπει η άποψη αλλά η έρευνα και η νηφάλια σκέψη»

Συνέντευξη / Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη»

Ο διευθυντής σύνταξης της κυριακάτικης έκδοσης της «Καθημερινής» δίνει την πρώτη του συνέντευξη και μιλά για το μέλλον των εντύπων, την ποιοτική δημοσιογραφία, τα social media αλλά και την κριτική που έχει δεχθεί κατά καιρούς το μέσο στο οποίο εργάζεται. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι ήθελε και τι πέτυχε με τον ανασχηματισμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Βασιλική Σιούτη / Τι ήθελε και τι πέτυχε με τον ανασχηματισμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Το Μέγαρο Μαξίμου πόνταρε στο επικοινωνιακό φρεσκάρισμα της κυβέρνησης, αλλά, αντί γι’ αυτό, βρέθηκε να αντιμετωπίζει νέες κρίσεις που προέκυψαν από τον ανασχηματισμό.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ