Σαν παλιό σινεμά

Σαν παλιό σινεμά Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
0

Ένας ελληνομαθής, ξένος φίλος, που ζει στη χώρα μας, βλέπει συχνά τις ασπρόμαυρες παλιές ελληνικές ταινίες, που προβάλλει η τηλεόραση και τις βρίσκει συγκινητικά γνήσιες.

Κάπως πριμιτίφ, αλλά γνήσιες.

Μια μέρα με ρώτησε ποιά βιβλία να διαβάσει για να νιώσει το ίδιο καλά, την Ελλάδα και τους Έλληνες. Όπως τρεις φορές παλιότερα έχω κάνει δώρο, σε νεαρά ανήσυχα πνεύματα, τα «Άπαντα» τού Κωστή Παπαγιώργη, έκανα και τώρα το αντίστοιχο.

Του πρόσφερα δώρο, τα «Άπαντα» τού Γιάννη Ξανθούλη.

Είναι όλα, σαν καλές παλιές ελληνικές ταινίες, οι οποίες όμως προβάλλονται στο σήμερα. Και διόλου πριμιτίφ, αντιθέτως πολύ μαστορικά φτιαγμένες, με χιούμορ και συγκίνηση.

Ο Ξανθούλης είναι συγγραφέας θησαυρός.

Είμαστε τυχεροί που τον  έχουμε, για να μας αφηγείται,  μεταξύ πρόζας και επιθεώρησης, τα τραγικά και γελοία πάθη, της πολυπληθέστερης κοινωνικής τάξης στην πατρίδα μας.   

  

Αδυνατώ να καταλάβω τον λόγο, για τον οποίο οι σύγχρονοι, διανοουμενίζοντες κριτικοί κρατούν αποστάσεις από τον «ξανθούλειο» χείμαρρο ηρώων, ηρωίδων και κλαυσίγελων.

(Μήπως τους θυμίζει δυσάρεστες οικογενειακές καταστάσεις που έζησαν και θέλουν να διαγράψουν ή είναι πια τόσο βαθυστόχαστοι που τους διαφεύγει η περιρρέουσα σχιζοφρένεια που περιγράφει).  

Πριν χρόνια διάβασα έναν γνωστότατο κριτικό, τον οποίο εκτιμώ περισσότερο ως διανοούμενο, που κατακεραύνωνε τον Ξανθούλη, φέρνοντας ως παράδειγμα χείριστης γραφής, μια φράση του, που έλεγε πάνω κάτω: 

«Έκαναν έρωτα σε εμβρυακές στάσεις, βγάζοντας αραμαϊκές κραυγές»

Εγώ το βρίσκω έξοχο δείγμα μικροαστικού κιτς.

Μια περιγραφή ερωτικής συνεύρεσης, όπως ακριβώς θα την φανταζόταν μια ονειροπαρμένη ή ένας κοκορόμυαλος. Πιο σαρκαστικά και πιο καίρια, δεν θα μπορούσε να αποδοθεί η μικροαστική τρέλα, που άλλο είναι και άλλο φαντασιώνεται πως είναι.

Ο Ξανθούλης είναι ο μέγας ανατόμος του ελληνικού μικροαστισμού, όπως ο Μπαλζάκ της δικής του αστικής τάξης.

Σίγουρα, ο πιο γνήσιος, ο πιο σαρκαστικός παραμυθάς που διαθέτουν τα ελληνικά γράμματα.

Ονειρικός και συγκινητικός, «σαν παλιό σινεμά και σαν τη Χαλιμά».

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Οπτική Γωνία / Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και βλέπει την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επαναφέρει τα σενάρια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Πόσο ρεαλιστικά όμως είναι όλα αυτά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Πορνό

Οπτική Γωνία / «Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι παίζω τον ρόλο που είδαν σε μια ταινία πορνό»

Τρεις γυναίκες μιλούν για το πώς αντιμετώπισαν το θέμα της συστηματικής παρακολούθησης πορνογραφίας από τον ή την σύντροφό τους και για τις επιπτώσεις που είχε στη σχέση τους.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Ρεπορτάζ / Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εξόρυξη αντιμονίου στη Βόρεια Χίο έχει φέρει σε αντιπαράθεση την τοπική κοινωνία με την κυβέρνηση. Τι υποστηρίζει κάθε πλευρά και πόσο πιθανός είναι ο περιβαλλοντικός κίνδυνος;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τις επόμενες μέρες Θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη / «Τις επόμενες μέρες θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ερντογάν εναντίον Ιμάμογλου: Η αρχή ή το τέλος μιας σκληρής σύγκρουσης; O διευθυντής της Milliyet, ο ανταποκριτής της «Süddeutsche Zeitung» και πολίτες περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη και το χάος που απειλεί τη χώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Eνηλικίωση, αυτή η αναπόφευκτη

Οπτική Γωνία / «Όταν, μεγάλος πια, χάνεις έναν γονιό, είσαι πολύ μεγάλος για να μεγαλώσεις»

Βγάζεις ταυτότητα στα 12, παίρνεις δίπλωμα οδήγησης μετά το λύκειο, έχεις δικαίωμα ψήφου στα 17. Όμως η αληθινή ενηλικίωση έρχεται όταν δεν είσαι πια το παιδί κάποιου.
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη» Ή «Δεν λείπει η άποψη αλλά η έρευνα και η νηφάλια σκέψη»

Συνέντευξη / Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη»

Ο διευθυντής σύνταξης της κυριακάτικης έκδοσης της «Καθημερινής» δίνει την πρώτη του συνέντευξη και μιλά για το μέλλον των εντύπων, την ποιοτική δημοσιογραφία, τα social media αλλά και την κριτική που έχει δεχθεί κατά καιρούς το μέσο στο οποίο εργάζεται. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ