ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Η αβεβαιότητα που περιβάλλει τους στόχους της Δύσης, και εντάθηκε από δύο γεγονότα, φαίνεται πως ξεκαθάρισε αρκετά τις τελευταίες μέρες.
Το πρώτο γεγονός ήταν η μαξιμαλιστική δήλωση του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, Λόιντ Όστιν, ότι στόχος πρέπει να είναι μια «Ρωσία αποδυναμωμένη». Το δεύτερο, οι διαρροές στον Τύπο σύμφωνα με τις οποίες οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ έδωσαν συγκεκριμένες πληροφορίες βάσει των οποίων οι Ουκρανοί εξόντωσαν τους Ρώσους στρατηγούς και βύθισαν το καταδρομικό Moskva.
Σε δύο ενδιαφέροντα άρθρα του στους New York Times, στις 4 και 6 Μαίου, ο γνωστός αρθρογράφος Τόμας Φρίντμαν αποτύπωσε τη μάλλον δεσπόζουσα άποψη στον Λευκό Οίκο.
Ο Φρίντμαν αναφέρει, επικαλούμενος ανώτερους αξιωματούχους, ότι ο πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, ήταν «έξω φρενών» με αυτές τις απερίσκεπτες διαρροές και κάλεσε τον διευθυντή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, τον διευθυντή της C.I.A. και τον υπουργό Άμυνας να σταματήσουν αμέσως «πριν καταλήξουμε σε έναν ακούσιο πόλεμο με τη Ρωσία».
Ακόμη, όμως, πιο ενδιαφέροντα είναι τα συμπεράσματά του στο δεύτερο άρθρο, με τον λίαν εύγλωττο τίτλο «The War Is Getting More Dangerous for America, and Biden Knows It»:
«Πρέπει να επιμείνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στον αρχικό περιορισμένο και σαφώς καθορισμένο στόχο μας να βοηθήσουμε την Ουκρανία να εκδιώξει τις ρωσικές δυνάμεις όσο το δυνατόν περισσότερο ή να διαπραγματευτεί την αποχώρησή τους, όποτε οι ηγέτες της Ουκρανίας αισθανθούν ότι είναι η κατάλληλη στιγμή.
Αλλά έχουμε να κάνουμε με μερικά απίστευτα ασταθή στοιχεία, ιδιαίτερα με έναν πολιτικά πληγωμένο Πούτιν. Το να καυχιόμαστε για τη δολοφονία των στρατηγών του και τη βύθιση των πλοίων του, ή να ερωτευόμαστε την Ουκρανία με τρόπους που θα μας μπλέξουν εκεί για πάντα, είναι το αποκορύφωμα της ανοησίας».
Εύλογη είναι η υπόθεση ότι ο δημοσιογράφος των ΝΥΤ δεν εκφράζει απλώς την προσωπική του άποψη. Είναι επίσης και ορθή άποψη: Η κλιμάκωση της σύγκρουσης οδηγεί μαθηματικά στον αφανισμό όλων.
Πηγή: New York Times
• • •
ΛΕΠΕΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΕΛΑΝΣΟΝ
Μετά τη συμμαχία της Αριστεράς, «Νέα Λαϊκή Οικολογική και Κοινωνική Ένωση» (Nupes), και τη συμμαχία των κομμάτων που στηρίζουν τον Εμ. Μακρόν, «Μαζί» (Ensemble), η Μαρίν Λεπέν εγκαινίασε την προεκλογική της εκστρατεία, χθες Κυριακή 8 Μαΐου, μετά από ολιγοήμερες διακοπές κατά τη διάρκεια των οποίων υπήρξε πλήρης αφωνία του κόμματός της.
Η Λεπέν στοχοποίησε τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν, ως έναν από τους υπεύθυνους για την επανεκλογή του Εμανουέλ Μακρόν. Διεκδικώντας τον εαυτό της να είναι ο αντίπαλος του Μακρόν, είπε: «Ο μύθος του Ζαν-Λυκ Μελανσόν εναντίον του Εμανουέλ Μακρόν ... Κράτησε δεκαπέντε ημέρες, έκανε τους πάντες να γελάσουν... υπερβάλλει στην αυθάδεια απέναντι στον πρόεδρο, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν έκανε τον Εμανουέλ Μακρόν να εκλεγεί».
Φαίνεται, επίσης, ότι θα επανέλθει στα προσφιλή της θέματα της ασφάλειας και της ταυτότητας, που είχε σχετικά υποβιβάσει στη μάχη των προεδρικών εκλογών: «Θα αγωνιστούμε επίσης κατά της χαλαρότητας, αυτής που βλέπουμε να λειτουργεί εδώ και πέντε χρόνια όσον αφορά την ανασφάλεια, τη μετανάστευση, που είναι ένα από τα σημεία στα οποία η συμμαχία μεταξύ Μελανσόν και Μακρόν είναι ίσως η πιο επικίνδυνη».
Πηγή: Le Monde
• • •
ΜΕ ΜΙΑ ΟΔΟΝΤΟΒΟΥΡΤΣΑ ΚΑΙ ΚΑΦΕ
O ταλαντούχος Κούρδος πρόσφυγας, Μοστάφα Αζιμιταμπάρ, βρίσκεται από την περασμένη Πέμπτη στους φιναλίστ για το πιο σημαντικό βραβείο τέχνης της Αυστραλίας, Archibald Portrait Prize.
Μετά τον εγκλεισμό του, το 2014, σε ένα από τα υπεράκτια στρατόπεδα κράτησης παράνομων μεταναστών που διαχειρίζεται η Αυστραλία, ο Αζιμιταμπάρ ξεκίνησε να ζωγραφίζει με μια οδοντόβουρτσα που τη βουτούσε στον καφέ, όταν οι φρουροί αρνήθηκαν να του δώσουν μπογιά, φοβούμενοι ότι θα την καταπιεί για να αυτοτραυματιστεί. «Δεν ξέρω τι συνέβη... Ήταν μια ξεχωριστή στιγμή. Πήρα την οδοντόβουρτσα, τη βούτηξα στον καφέ και την πέρασα πάνω από το χαρτί», είπε, περιγράφοντας τη στιγμή ως «νίκη».
Ο ίδιος ονόμασε την αυτοπροσωπογραφία του «KNS088», τον αριθμό μητρώου του κατά τη διάρκεια της πολύχρονης κράτησής του. Ο Αζιμιταμπάρ αφέθηκε τελικά ελεύθερος τον Ιανουάριο του 2021, χωρίς προειδοποίηση ή εξήγηση.
Ο νικητής τού 100.000 δολαρίων βραβείου Archibald θα ανακοινωθεί στις 13 Μαΐου.
Πηγή: MSN, The South African
• • •
«ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΝΕΓΡΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ»
Ο δισέγγονος της Άγκαθα Κρίστι και επικεφαλής του ομώνυμου ιδρύματος, James Prichard, είχε δηλώσει το 2020 πως δεν είχε αντίρρηση να κυκλοφορήσει το «Δέκα μικροί νέγροι» με τίτλο «Ήταν δέκα».
Τώρα, ο γαλλικός εκδοτικός οίκος Autrement αποφάσισε να κυκλοφορήσει σε βιβλίο τσέπης το μυθιστόρημα του Τζόζεφ Κόνραντ «Ο νέγρος του ‘Νάρκισσου’», αλλά με τίτλο «Τα παιδιά της θάλασσας» (αυτός είναι ο τίτλος στην αμερικανική έκδοση).
Δεν άλλαξε μόνον ο τίτλος, αλλά η λέξη «νέγρος» ξαναβαπτίστηκε σε «μαύρος» μέσα στο κείμενο, εκτός από τους διαλόγους. Όπως άλλωστε έγινε και στην τελευταία έκδοση του «Οι περιπέτειες του Χακ Φιν» στις ΗΠΑ, στην οποία εξαφανίστηκε το «νέγρος» από το βαθιά αντιρατσιστικό βιβλίο του Μαρκ Τουέιν.
Είναι τουλάχιστον ενοχλητικό κάποιος να αποφασίσει να αλλάξει λέξεις, που ο συγγραφέας επέλεξε ενσυνείδητα να χρησιμοποιήσει, σε μη ρατσιστικό έργο για να εκτονωθεί η αντιρατσιστική πίεση συγκεκριμένων ομάδων.
Έτσι όπως πάμε, όταν κυκλοφορήσει νέα έκδοση του «Αγαθούλη», θα πρέπει να θυμόμαστε ότι «Ο μαύρος του Σουρινάμ» είναι «Ο νέγρος του Σουρινάμ». Ο Βολταίρος μπορεί να το έγραψε έτσι, αλλά δεν του πέφτει λόγος...
• • •
ΒΙΑΣΜΟΙ ΙΤΑΛΙΔΩΝ
Δεκάδες περιπτώσεις βιασμών, μεταξύ αυτών ανδρών και αγοριών, από Ρώσους στρατιώτες στην Ουκρανία βρίσκονται ήδη υπό διερεύνηση, δήλωσαν την Τρίτη 3 Μαΐου αξιωματούχοι του ΟΗΕ και της Ουκρανίας.
Γεγονός απεχθές, αλλά καθόλου σπάνιο σε πολεμικές συγκρούσεις· και παμπάλαιο, ώστε το Δευτερονόμιο (21: 10-14) επιχειρεί ήδη να καθορίσει κανόνες συμπεριφοράς απέναντι στις αιχμάλωτες γυναίκες.
Ένα συγκλονιστικό γεγονός βιασμού γυναικών στην Ευρώπη συνέβη στην Ιταλία. Μετά την πολύνεκρη μάχη του Μόντε Κασίνο και τη διάσπαση της γραμμής Γκούσταβ στην Ιταλία, αποικιακοί στρατιώτες του Γαλλικού Εκστρατευτικού Σώματος, κυρίως οι Μαροκινοί Γκουρμιέ, βίασαν αναρίθμητες γυναίκες.
Ο αριθμός των γυναικών που βιάστηκαν παραμένει άγνωστος. Ο ελάχιστος αριθμός που αναφέρεται είναι 1.500, ο μέγιστος 30.000, και ο πιθανότερος γύρω στις 12.000 (μεταξύ αυτών λίγων ανδρών και αγοριών) που προσδιόρισε η γυναικεία κομμουνιστική οργάνωση, Unione Donne Italiane, διεκδικώντας αποζημιώσεις για τα θύματα.
Ένας αξιωματικός του ιταλικού στρατού περιέγραψε τη συμπεριφορά αυτών των στρατιωτών:
«Όποιος βρίσκεται στο δρόμο τους δέχεται επίθεση με όπλο [...]. Παίρνουν τα πάντα [...], και αν υπάρχουν γυναίκες στην ομάδα, τις γδύνουν βίαια αν αντισταθούν. Αν, για παράδειγμα, εισβάλουν σε αγροκτήματα που κατοικούνται ακόμη, ξεσπούν σε ξέφρενο κυνηγητό, και στη συνέχεια, με τα όπλα στα χέρια, διώχνουν τους άνδρες από τα σπίτια και βιάζουν τις γυναίκες, χωρίς κανένα σεβασμό ούτε για τους νέους ούτε για τους ηλικιωμένους. [...] Σε όλες τις περιπτώσεις, είναι θλιβερό το γεγονός ότι οι πράξεις σαρκικής βίας συνοδεύονται από πολύ βίαιους ξυλοδαρμούς. Οι ιατρικές εκθέσεις αναφέρουν στις διαγνώσεις τους την αποπλάνηση που συνδέεται με πολλαπλούς τραυματισμούς, μώλωπες και άλλα τραύματα [...]. Συνολικά, μπορεί να ειπωθεί, χωρίς κίνδυνο να διαψευσθεί, ότι το 90% των ανθρώπων, που διέσχισαν τη ζώνη επιχειρήσεων των μαροκινών στρατευμάτων ληστεύτηκαν από όλα τα υπάρχοντά τους, ότι μεγάλος αριθμός γυναικών βιάστηκε και ότι υπήρξε σημαντικός αριθμός ανδρών που υπέστησαν πράξεις βίας στους οποίους διαπράχθηκαν αφύσικες πράξεις».
Είναι άγνωστη η στάση των Γάλλων αξιωματικών. Σύμφωνα με μια εκδοχή οι βιασμοί και το πλιάτσικο έγιναν με την ανοχή τους, σύμφωνα με άλλη ήταν η προσυμφωνημένη ανταμοιβή των ημιάτακτων μισθοφόρων Γκουμιέ για να πολεμήσουν θαρραλέα. Επιπλέον: «Ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τους Ιταλούς, και ιδιαίτερα προς το ανδρικό τμήμα του πληθυσμού. Ο εξευτελισμός και η σεξουαλική προσβολή των γυναικών τους επιβεβαίωσαν ότι ήταν οι ηττημένοι σε αυτή τη σύγκρουση», αναφέρει ο ιστορικός Tommaso Baris.
Οι μαζικοί αυτοί βιασμοί συγκλόνισαν τους Ιταλούς. Το 1957, ο Αλμπέρτο Μοράβια δημοσίευσε το μυθιστόρημα «Δύο γυναίκες» (πρωτότυπος τίτλος «La Ciociara»), το οποίο μετέφερε στον κινηματογράφο ο Βιτόριο ντε Σίκα, με πρωταγωνίστρια την 25χρονη Σοφία Λόρεν, η οποία σάρωσε τα βραβεία ηθοποιίας στα φεστιβάλ χάρη στην εκπληκτική της ερμηνεία.
Πηγή: Vingtième Siècle. Revue d’Histoire
• • •
ΔΙΠΛΗ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Στις 8 ή στις 9 Μαΐου γιορτάζεται η νίκη κατά της ναζιστικής Γερμανίας;
Η πρώτη άνευ όρων παράδοση έγινε στη γαλλική πόλη Ρεμς στις 7 Μαΐου 1945, και θα ετίθετο σε ισχύ στις 8 Μαΐου, 23.01 ώρα κεντρικής Ευρώπης.
Οι σύμμαχοι ταυτόχρονα συμφώνησαν στη Ρεμς ότι το έγγραφο έπρεπε να επικυρωθεί παρουσία της σοβιετικής ανώτατης διοίκησης από τον αρχιστράτηγο του γερμανικού στρατού. Έτσι, πραγματοποιήθηκε νέα παράδοση στο Βερολίνο στις 9 Μαΐου, 00:16 τοπική ώρα, με ισχύ από τις 8 Μαΐου, 23:01, που αντιστοιχεί στις 9 Μαΐου, ώρα Μόσχας.
Στη Ρεμς, επίσης, συμφωνήθηκε κανένας ανταποκριτής να μη στείλει την είδηση, ώστε άπαντες να γιορτάζουν την παράδοση στις 9 Μαΐου. Τη συμφωνία, όμως, έσπασε ο Έντουαρντ Κένεντι του Associated Press, με αποτέλεσμα τα δυτικά ΜΜΕ να ανακοινώσουν τη λήξη του πολέμου στις 8 Μαΐου.
Με τούτα και με τα άλλα, οι μεν γιορτάζουν τη VE Day στις 8, οι δε τη Victory Day στις 9 Μαΐου.
Ο Έντουαρντ Κένεντι απολύθηκε από το Associated Press, και κατηγορήθηκε από πολλούς για αντιδεολογική συμπεριφορά. Στον τάφο του ζήτησε να χαραχτεί η φράση: «Έδωσε στον κόσμο μία επιπλέον μέρα ευτυχίας».
• • •
ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Η έννοια του εθνικού συμφέροντος είναι η επιβίωση — η προστασία της φυσικής, πολιτικής και πολιτιστικής ταυτότητας από καταπατήσεις από άλλα έθνη-κράτη.
Ο πολιτικός οφείλει να σκέφτεται με όρους εθνικού συμφέροντος, νοούμενο ως δύναμη μεταξύ άλλων δυνάμεων. Ο λαϊκός νους, αγνοώντας τις λεπτές διακρίσεις της σκέψης του πολιτικού, επιχειρηματολογεί τις περισσότερες φορές με τους απλούς ηθικολογικούς και νομικίστικους όρους του απόλυτου καλού και του απόλυτου κακού.
— Hans Morgenthau
