ΟΧΙ ΣΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΒΑΡΕΩΣ ΟΠΛΙΣΜΟΥ
To Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων ανέφερε ότι υπάρχουν ανεπίσημες συμφωνίες μεταξύ των κρατών μελών του ΝΑΤΟ να μην προμηθεύσουν ορισμένα οπλικά συστήματα στην Ουκρανία.
Σύμφωνα με πληροφορίες από την κοινοβουλευτική ομάδα του SPD, αυτή η άτυπη ρύθμιση είναι γνωστή στο Βερολίνο. «Η Επιτροπή Άμυνας ενημερώθηκε πλήρως για το θέμα αυτό στα μέσα Μαΐου», δήλωσε στην Deutsche Presse-Agentur ο εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD για την αμυντική πολιτική, Wolfgang Hellmich.
Το Ισραήλ απέρριψε το αίτημα των ΗΠΑ να επιτραπεί στη Γερμανία να στείλει αντιαρματικούς πυραύλους Spike στην Ουκρανία, ανέφερε το Axios στις 25 Μαΐου, επικαλούμενο Αμερικανούς και Ισραηλινούς αξιωματούχους. Οι πύραυλοι Spike παράγονται στη Γερμανία με ισραηλινή τεχνολογία υπό ισραηλινή άδεια.
Από την έναρξη της ρωσικής εισβολής της Ρωσίας τον Φεβρουάριο, το Ισραήλ είχε κρατήσει ουδέτερη στάση και αρνήθηκε να προμηθεύσει όπλα στην Ουκρανία. Υπό την πίεση της κυβέρνησης Μπάιντεν, το Ισραήλ σταδιακά έλαβε μια πιο φιλοουκρανική θέση, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει προμηθεύσει προηγμένα όπλα στην Ουκρανία.
Πηγή: Zeit Online, Axios, The Kyiv Independent
• • •
ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΠΛΟΚΑΤΟΧΗΣ
Αξεπέραστο στο ορατό μέλλον φαίνεται πως είναι το πρόβλημα της οπλοφορίας στις ΗΠΑ. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν τα τρία κύρια ευρήματα πρόσφατης μελέτης («The impact of mass shootings on gun policy», Journal of Public Economics, 2020) σχετικά με τον αντίκτυπο ενός μακελειού στην πολιτική για τα όπλα.
Πρώτον, οι μαζικοί πυροβολισμοί προκαλούν μεγάλες πολιτικές αντιδράσεις. Ένας μόνον μαζικός πυροβολισμός οδηγεί σε αύξηση κατά 15% του αριθμού των νομοσχεδίων για τα πυροβόλα όπλα που εισάγονται σε μια πολιτεία κατά το έτος μετά από μαζικό πυροβολισμό. Η επίδραση αυτή αυξάνεται αναλόγως με την έκταση της κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης.
Δεύτερον, οι μαζικοί πυροβολισμοί αντιπροσωπεύουν μικρό μέρος όλων των θανάτων από όπλα, αλλά έχουν τεράστια επιρροή σε σχέση με άλλες ανθρωποκτονίες.
Εντούτοις, τρίτον, όσον αφορά τα νομοσχέδια που όντως ψηφίστηκαν σε νόμο, ο αντίκτυπος των μαζικών πυροβολισμών εξαρτάται από το πλειοψηφών κόμμα. Ο ετήσιος αριθμός των νόμων που χαλαρώνουν τους περιορισμούς στην οπλοκατοχή διπλασιάζεται το έτος που έπεται των μαζικών πυροβολισμών στις πολιτείες με νομοθετικά σώματα ελεγχόμενα από τους Ρεπουμπλικάνους. Απεναντίας, δεν εντοπίστηκε σημαντική επίδρασή τους στους νόμους που θεσπίζονται από σώματα ελεγχόμενα από τους Δημοκρατικούς, ούτε εντοπίστηκε σημαντική επίδραση στη θέσπιση νόμων που αυστηροποιούν τους περιορισμούς στην οπλοκατοχή.
• • •
ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Δύο γεγονότα σε μια βδομάδα προκάλεσαν αναστάτωση στην Ουκρανία.
Το κύριο άρθρο των New York Times, «Ο πόλεμος στην Ουκρανία περιπλέκεται και η Αμερική δεν είναι έτοιμη», που δημοσιεύθηκε στις 19 Μαΐου, ανάγκασε την εφημερίδα The Kyiv Independent να απαντήσει με επίσης κύριο άρθρο.
Η Kyiv Independent χαρακτηρίζει το άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας «συγκεκαλυμμένο μανιφέστο κατευνασμού» και ως «προδοσία των αξιών του ελεύθερου κόσμου [που προσπαθεί να περάσει] ως ρεαλιστική λογική.
Το δεύτερο γεγονός ήταν η ομιλία του Χένρι Κίσινγκερ στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ ο οποίος είπε: «Ιδανικά, στόχος θα πρέπει να είναι η επιστροφή στο status quo ante. Η συνέχιση του πολέμου πέρα από αυτό το σημείο δεν θα αφορούσε την ελευθερία της Ουκρανίας, αλλά έναν νέο πόλεμο εναντίον της ίδιας της Ρωσίας».
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, απάντησε εμμέσως στους New York Times και ευθέως στον Κίσινγκερ με ιδιαιτέρως αιχμηρό τρόπο: «Φαίνεται ότι το ημερολόγιο του κ. Κίσινγκερ δεν είναι στο 2022, αλλά στο 1938, και νόμιζε ότι μιλούσε σε κοινό όχι στο Νταβός, αλλά στο Μόναχο [αναφέρεται στη Συμφωνία του Μονάχου το 1938] εκείνης της εποχής».
Το θέμα θεωρείται προς το παρόν λήξαν. Ωστόσο, χθες οι New York Times επανήλθαν, με πιο κομψό τρόπο, γράφοντας: «Καθώς ο πόλεμος μαίνεται στα ανατολικά της Ουκρανίας, σε ένα διαρκώς διευρυνόμενο χωνευτήρι καταστροφής και ανθρώπινης τραγωδίας, η παγκόσμια συζήτηση επικεντρώνεται όλο και περισσότερο στο πώς θα μπορούσαν να τερματιστούν οι μάχες και πώς θα οριστεί η νίκη — και για ποιον».
Οι επόμενες λίγες βδομάδες θα δείξουν αν το ερώτημα «πώς θα μπορούσε να τελειώσει;» της αμερικανικής εφημερίδας θα επανέλθει στην επικαιρότητα.
Πηγή: The New York Times, The Kyiv Independent
• • •
ΜΙΑ ΠΑΤΑΓΩΔΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑ
Ύστερα από 20ετη παρουσία και δαπάνες ύψους 90 δισ. δολαρίων, η πλήρης κατάρρευση των Εθνικών Δυνάμεων Άμυνας και Ασφάλειας του Αφγανιστάν (ANDSF), τον Αύγουστο του 2021, αποτελεί παταγώδη αποτυχία των ΗΠΑ να οργανώσουν αξιόμαχες στρατιωτικές δυνάμεις από τον ντόπιο πληθυσμό.
Στην έκθεσή της που δημοσίευσε πρόσφατα, η SIGAR (Special Inspector General for Afghanistan Reconstruction) διαπιστώνει ότι ο σημαντικότερος παράγοντας για την κατάρρευση των ANDSF ήταν η απόφαση των ΗΠΑ να αποσύρουν τις στρατιωτικές δυνάμεις και τους εργολάβους από το Αφγανιστάν με την υπογραφή της συμφωνίας ΗΠΑ-Ταλιμπάν τον Φεβρουάριο του 2020 υπό την κυβέρνηση Τραμπ, ακολουθούμενη από την ανακοίνωση της αποχώρησης του Προέδρου Μπάιντεν τον Απρίλιο του 2021. Λόγω της εξάρτησης των ANDSF από τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, τα γεγονότα αυτά κατέστρεψαν το ηθικό των Αφγανών στρατιωτικών.
Οι ANDSF βασίζονταν επί μακρόν στην παρουσία του αμερικανικού στρατού για την προστασία από μεγάλες απώλειές τους, και τα αφγανικά στρατεύματα έβλεπαν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως μέσο για να καταστήσουν την κυβέρνησή τους υπεύθυνη για την καταβολή των μισθών τους. Η συμφωνία ΗΠΑ-Ταλιμπάν κατέστησε σαφές ότι αυτό δεν ίσχυε πλέον, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αίσθημα εγκατάλειψης στους ANDSF και στον αφγανικό πληθυσμό.
Οι αφγανικές δυνάμεις παρέμειναν εξαρτημένες από τον αμερικανικό στρατό εν μέρει επειδή οι ΗΠΑ τις σχεδίασαν ως καθρέφτη των αμερικανικών δυνάμεων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιούργησαν μια στρατιωτική δομή συνδυασμένων όπλων που απαιτούσε υψηλό βαθμό επαγγελματικής στρατιωτικής εξειδίκευσης και ηγεσίας.
Η SIGAR διαπίστωσε, επίσης, ότι οι ΗΠΑ δυσκολεύονταν επί πολλά χρόνια να παράσχουν ακριβή απολογισμό του εξοπλισμού που παρείχαν και του εκπαιδευμένου από αυτές προσωπικού των ANDSF. Τουλάχιστον από το 2009, γενικοί επιθεωρητές των ΗΠΑ έχουν δημοσιεύσει εκθέσεις που σημειώνουν αυτές τις ελλείψεις λογοδοσίας.
Πηγή: SIGAR (Special Inspector General for Afghanistan Reconstruction)
• • •
ΣΞΟΥΑΛΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ
Ο Γάλλος καθηγητής της Μεσαιωνικής Ιστορίας, Didier Lett, μπήκε στα βαθιά νερά με το τελευταίο του βιβλίο «Βιασμοί παιδιών στον Μεσαίωνα. Φύλο και παιδοεγκληματικότητα στην Μπολόνια, 14ος – 15ος αιώνας» (PUF, Οκτώβριος 2021), που πραγματεύεται το εντελώς παραμελημένο αντικείμενο του παιδοφιλικού εγκλήματος από τους μεσαιωνολόγους.
Βασισμένος σε πλούσια βιλιογραφία για τη μεσαιωνική σεξουαλικότητα, ο Lett εξετάζει εξονυχιστικά 130 καταγεγραμμένες σεξουαλικές κακοποιήσεις αγοριών και κοριτσιών από 91 άντρες που δικάστηκαν, στην Μπολόνια μεταξύ 1343 και 1474.
Τα κύρια συμπεράσματα του Lett είναι αφενός η απουσία νόμου που να καταδικάζει την παιδοεγκληματική πράξη και, αφετέρου, ο καθοριστικός ρόλος του φύλου των θυμάτων στην αντιμετώπιση των βιασμών.
Παρότι θεωρείται επίθεση στην ασφάλεια των ατόμων και στην οικογενειακή τιμή, ο βιασμός κοριτσιών θεωρείται λιγότερο σοβαρό αδίκημα, διότι μπορεί να αποκατασταθεί με γάμο μεταξύ του δράστη και του θύματός του. Επιπλέον, τα κορίτσια είναι πάντα ύποπτα ότι έχουν συναινέσει, ιδίως από την ηλικία των δώδεκα ετών, που θεωρούνται ότι έχουν ενηλικιωθεί.
Απεναντίας, ο βιασμός αγοριού, δεδομένου ότι περιλαμβάνει πρωκτική διείσδυση, είναι πολύ πιο επίφοβος, αφού θεωρείται επίθεση κατά της δημόσιας και της θείας τάξης. Ως αποτέλεσμα, πρώτον, η δικαστική δίωξη ήταν πιο πιθανό να κινηθεί από τον ανώτατο δικαστή της πόλης παρά από καταγγελία της οικογένειας ή των τοπικών αξιωματούχων, που συνήθως επιδίωκαν να κρατήσουν το θέμα μυστικό· και, δεύτερον, οι άνδρες βιαστές καταδικάζονταν συχνότερα σε θάνατο. Το ζήτημα της συναίνεσης δεν ενδιαφέρει τους δικαστές, αφού, είτε συναινούν είτε όχι, είτε με ανηλίκους είτε όχι, ο σοδομισμός αποτελεί πάντα αφύσικη πράξη.
• • •
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
«Αφήνω την ομορφιά της ίδιας της γραμμής να έχει αντίκτυπο, χωρίς φτιασίδια, αφαιρώντας οτιδήποτε είναι δευτερεύον. Ή απεικονίζω μια ιδέα και την εντείνω με το φως και μερικές φορές με την υποβολή μέσω μιας απλής κυματιστής γραμμής, ενός κύκλου, στην επιφάνεια ή απλώς με μια σκιά που πέφτει σε ένα φόντο. Ή αλλιώς χρησιμοποιώ το σώμα ως διακοσμητικό αντικείμενο, τοποθετώντας το σε διάφορα περιβάλλοντα και πηγές φωτός. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργώ όλες τις φωτογραφίες μου».
— František Drtikol (3 Μαρτίου 1883 - 13 Ιανουαρίου 1961)
