ΟΠΑΔΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
Η Ένωση Ποδοσφαίρου καταδίκασε τις ρατσιστικές επιθέσεις στα κοινωνικά μέσα εναντίον των ποδοσφαιριστών της Αγγλίας Μπουκαγιό Σακά, Μάρκους Ράσφορντ και Τζέιντον Σάντσο μετά την απώλεια των πέναλτι που κτύπησαν στον τελικό του Euro 2020.
Η ευκολία με την οποία «φίλαθλοι» πέρασαν από τα ωσαννά στις ρατσιστικές επιθέσεις δείχνει την αναγκαιότητα μιας συνεπούς αντιρατσιστικής στάσης που θα πρέπει να έχουν άπαντες οι εμπλεκόμενοι — διοικήσεις, ποδοσφαιριστές, φίλαθλοι.
Η μεγάλη υποστήριξη στους τρεις παίκτες από τους συμπαίκτες τους και τους πολίτες ήταν μια άμεση και αποστομωτική απάντηση σε αυτά τα φασιστοειδή των γηπέδων. Όπως και η γονυκλισία των Άγγλων παικτών και το χειροκρότημα των Δανών αντιπάλων τους σε προηγούμενο αγώνα.
Great to see @England still continuing the anti-racist message by taking a knee and Denmark applauding 👏🏽#ENG | #DEN | #ENGDEN #EURO2020 | #TakeTheKnee#BlackLivesMatter pic.twitter.com/spKrhEgrc5
— Show Racism the Red Card (@SRTRC_England) July 7, 2021
• • •
ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΛΥΠΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Κάποιοι εξέφρασαν την απορία τους γιατί ο Άγγλοι παίκτες έβγαλαν τα μετάλλια τόσο γρήγορα από τον λαιμό τους. Ορισμένοι τους κατηγόρησαν για έλλειψη σεβασμού. Άλλοι υποστήριξαν ότι ότι αποτελεί κίνηση χαμηλού επιπέδου.
Είναι εύκολο να σηκώνουμε το δάκτυλο και να παραδίδουμε μαθήματα καθωσπρεπισμού. Ωστόσο, η μεγάλη πικρία για τη μη κατάκτηση της πρωτιάς δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Ούτε στα γήπεδα ούτε εκτός γηπέδων.
Μετανιώνουμε και αυτοκατηγορούμαστε περισσότερο, όταν αποτύχουμε για λίγο παρά κατά πολύ: απέτυχα να εκλεγώ για λίγους παρά για πολλούς ψήφους, έχασα το τραίνο επειδή καθυστέρησα τρία λεπτά, βγήκα δεύτερος στο Λύκειο με γενικό βαθμό 19 ενώ ο πρώτος πήρε 19,2 («με λίγο περισσότερη δουλειά θα ήμουν πρώτος»). Παρατηρήθηκε επίσης ότι οι χάλκινοι Ολυμπιονίκες χαίρονται κατά κανόνα περισσότερο την επιτυχία τους από τους αργυρούς. Η στάση τους έχει να κάνει με το τι συγκρίνουν: οι μεν δεύτεροι με το ότι θα μπορούσαν να είναι πρώτοι, οι δε χάλκινοι με το ότι κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι εκτός μεταλλίων.
Ούτε είναι φαινόμενο της εποχής μας. Ο Αμερικανός ψυχολόγος και φιλόσοφος, Γουίλιαμ Τζέιμς, έγραφε ήδη το 1892 στο βιβλίο του «Οι Αρχές της Ψυχολογίας»: «Έχουμε το παράδοξο του ανθρώπου που ντρέπεται θανάσιμα, επειδή είναι μόνον δεύτερος πυγμάχος ή κωπηλάτης στον κόσμο. Δηλαδή το ότι είναι ικανός να νικήσει όλον τον πληθυσμό στον πλανήτη μείον έναν είναι τίποτε· αντιπαρατέθηκε για να νικήσει αυτόν· και ενόσω δεν το έκανε, τίποτα άλλο δεν μετράει».
Ούτε ο Χάρι Κέιν έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται ότι αυτή η ήττα θα μας πληγώνει στην υπόλοιπη καριέρα μας. Έχουμε τάση να υπερεκτιμούμε τις προσδοκώμενες συγκινήσεις (το πώς θα αισθανόμαστε στο μέλλον) και να υποτιμούμε την προσαρμοστική μας ικανότητα.
Δεν ξέρω αν χρυσώνω το χάπι, αλλά πιστεύω πως η μεγάλη στενοχώρια που αισθάνονται οι Άγγλοι φίλαθλοι είναι προαπαιτούμενο της μεγάλης χαράς για προσεχείς επιτυχίες της εθνικής τους. Δίχως μεγάλη λύπη, δεν υπάρχει μεγάλη χαρά. Αυτό είναι εγγενές χαρακτηριστικό του ποδοσφαίρου.
• • •
ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ
Διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 11 Ιουλίου σε πόλεις της Κούβας. Το ασυνήθιστο αυτό γεγονός για την Κούβα συνοδεύτηκε από λεηλασίες καταστημάτων και επεισόδια με την αστυνομία.
Με συνθήματα «Ελευθερία» και «Κάτω η δικτατορία», οι διαδηλωτές εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για την έλλειψη τροφίμων και φαρμάκων. Οι οικονομικές δυσκολίες οδήγησαν τις αρχές να κόβουν το ηλεκτρικό ρεύμα πολλές ώρες ημερησίως.
Παράλληλα, οξύνεται και η υγειονομική κρίση. Ανήμερα των διαδηλώσεων ανακοινώθηκαν 6.900 κρούσματα και 47 θάνατοι από την covid-19, ρεκόρ από την αρχή της πανδημίας.
Η κυβέρνηση αποδίδει στο εμπάργκο που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ τόσο την επιδείνωση της οικονομίας όσο και την «ανεπάρκεια δόσεων στα εμβόλια» για τον κορωνοϊό.
Από τη μεριά του, ο πρόεδρος Μιγκέλ Ντιάζ-Κανέλ κατήγγειλε την ύπαρξη μιας κουβανο-αμερικανικής μαφίας, και κάλεσε τους δικούς του να απαντήσουν με διαδηλώσεις στους δρόμους.
• • •
ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΛΑΓΙΑΖΑ ΝΩΡΙΣ
Είναι από τις διασημότερες πρώτες φράσεις της παγκόσμιας λογοτεχνίας: «Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς».
Έτσι ξεκινά ο πρώτος τόμος «Από τη μεριά του Σουάν» του μνημειώδους έργου του Μαρσέλ Προυστ (10 Ιουλίου 1871 – 18 Νοεμβρίου 1922) «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο».
Την δανείστηκαν πολλοί, ανάμεσά τους ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, ο Φίλιπ Ροθ, και ο Σεφέρης στο ποίημά του Plazza San Nicolo.
Τη συναντάμε επίσης στο «Κάποτε στην Αμερική» του Σέρτζιο Λεόνε, όταν ο Νουντλς (Ρόμπερτ ντε Νίρο) συναντά τον Φατ Μο (Λάρι Ραπ) ύστερα από 35 χρόνια.
Φατ Μο: Τι έκανες όλα αυτά τα χρόνια;
Νουντλς: Πλάγιαζα νωρίς.
• • •
ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
«Όπως πολλοί διανοούμενοι, ήταν ανίκανος να πει ένα απλό πράγμα με απλό τρόπο».
― Marcel Proust
