Πού να φανταζόταν ο περιβόητος Τζίμης που άνοιξε το πρώτο στούντιο τατουάζ στην Ελλάδα το 1978 και που έμπαινε τότε στα μάτια των Αρχών για τη δραστηριότητά του, ότι θα ερχόταν μία εποχή που τα στούντιο θα ανέρχονταν στα 300 σε όλη τη χώρα, ότι θα έκαναν τζίρο που προσεγγίζει τα 15 εκατ. ευρώ ετησίως και ότι το τατουάζ θα ήταν τόσο απενεχοποιημένο που στις μέρες μας έχουν «χτυπήσει» αρκετά ακόμη και άνθρωποι που εργάζονται στις Αρχές.
Από τα 300 στούντιο που λειτουργούν στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι τα μισά σχεδόν βρίσκονται στην Αθήνα, περί τα 50 στη Θεσσαλονίκη, 30 στην Κρήτη και τα υπόλοιπα σε διάφορες άλλες πόλεις ή νησιά. Το μεγάλο boom έγινε την τελευταία δεκαετία που άνοιξαν σχεδόν 100 καινούργια στούντιο. Δεν ήταν, βέβαια, ελληνικό το φαινόμενο. Η Ελλάδα απλά ακολούθησε τη διεθνή τάση, αφού εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε Ευρώπη και Αμερική έγιναν λάτρεις της δερματοστιξίας, εμπνεόμενοι από αθλητές, τραγουδιστές και επώνυμους που φιγουράριζαν τα τατούαζ τους στις τηλεοράσεις.
Στην Ελλάδα, απλά βοήθησαν οι «τηλεμάγειρες», ο Σκαρμούτσος αρχικά και ο Πετρετζίκης στη συνέχεια (με την εικόνα τους ως «καλά παιδιά» και επιτυχημένα στο επάγγελμά τους) στο να υπάρξει συμπάθεια για τα τατουάζ από πιο συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας και κυρίως από ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. Γιατί, ναι, αν έβλεπε η Ελληνίδα μάνα τη δεκαετία του '90 ότι το παιδί της είχε κάνει τατουάζ, θα ούρλιαζε ότι θα καταλήξει στο έγκλημα (σ.σ. μιλάει η πείρα). Σήμερα, αντίθετα, μπορεί να έχει άποψη και η ίδια για το αν της αρέσει ή όχι το νέο τατουάζ του παιδιού ή μπορεί να πάει να κάνει και η ίδια κάνα «μικρό».
Όχι, δεν είναι μόδα. Η μόδα περνάει σε 2-3 χρόνια το πολύ. Εδώ έχουμε μία αγορά που ανέβαινε διαρκώς για δέκα χρόνια και αυτό δεν είναι μόδα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά από τέτοια έκρηξη, η αγορά πλέον έχει αρχίσει να ισορροπεί κάπως και για μερικούς παρουσιάζει και μία ελαφρώς πτωτική τάση. Ήταν μόδα που πέρασε; «Όχι, δεν είναι μόδα. Η μόδα περνάει σε 2-3 χρόνια το πολύ. Εδώ έχουμε μία αγορά που ανέβαινε διαρκώς για δέκα χρόνια και αυτό δεν είναι μόδα» αναφέρουν άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τον χώρο του τατουάζ.
Και ποιοι είναι αυτοί που τον γνωρίζουν καλύτερα; Είναι οι «χονδρέμποροι», δηλαδή αυτοί που εξειδικεύονται στις εισαγωγές όλων των προϊόντων που χρειάζεται ένα στούντιο τατουάζ για να λειτουργήσει (μελάνια, «μηχανάκια» κ.λπ.) και που καλύπτουν πλέον τις ανάγκες ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής αγοράς. Από τη θέση αυτή μπορεί να θεωρηθούν κατά κάποιο τρόπο ειδικοί στη χαρτογράφηση και τις τάσεις της αγοράς των τατουάζ, με την επιθυμία όμως να διατηρηθεί η ανωνυμία τους.
«Τη δεκαετία του '80 ήταν ο Τζίμης, το '90 άνοιξαν άλλα 5-6 στούντιο και σήμερα έχουμε περί τα 300 σε όλη την Ελλάδα» λένε, μιλώντας με ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια για τους εγχώριους tattoo artists: το επίπεδο των Ελλήνων, σε αναλογία με τον πληθυσμό της χώρας, είναι μακράν το καλύτερο στον κόσμο. Πάντα παίρνουν βραβεία στο εξωτερικό» σημειώνουν.
Οι Έλληνες tattoo artists δεν διακρίνονται μόνο στα διάφορα conventions που συμμετέχουν σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως Λονδίνο, Βερολίνο κ.ά. Κερδίζουν και αρκετά χρήματα ως guests σε στούντιο άλλων χωρών, όπου τα μεροκάματα ξεκινούν από τα 200 ευρώ και μπορεί να φτάσουν έως και τα 2.000 ευρώ για αυτούς που θεωρούνται κορυφαίοι.
«Επίσης, τα προηγούμενα χρόνια έγινε ξεσκαρτάρισμα με αυτούς που χτύπαγαν τατουάζ στο σπίτι. Οι καλοί άνοιξαν μαγαζιά και λίγοι πια έμειναν να χτυπάνε στο σπίτι. Πολλοί από αυτούς τους καλούς, που άνοιξαν μαγαζιά, κατά κάποιο τρόπο εξωθήθηκαν από την κρίση να το κάνουν, καθώς έχασαν άλλες δουλειές που είχαν ως σταθερές» αναφέρουν οι χονδρέμποροι, για να επισημάνουν ότι η οικονομική κρίση ευνόησε, κατά κάποιο τρόπο, τα τατουάζ στα οποία ταλαντούχοι καλλιτέχνες με ένα σχετικά μικρό αρχικό κεφάλαιο της τάξης των 7-8 χιλ. ευρώ έστησαν τις μικρές τους επιχειρήσεις.
Γιατί είναι και αυτό ένα άλλο χαρακτηριστικό της ελληνικής αγοράς τατουάζ: το 90% είναι ατομικές επιχειρήσεις όπου απασχολούνται συνήθως ένα-δύο άτομα. Είναι λίγα τα μεγάλα στούντιο που μπορεί να απασχολούν πέντε, δέκα ή ακόμη και δεκαπέντε tattoo artists. «Μικρά ή μεγάλα στούντιο, κάποια από αυτά είναι καταπληκτικά πια και από πλευράς διακόσμησης» παρατηρούν οι ίδιοι.
Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζει και η δραστηριότητα των στούντιο που λειτουργούν σε μεγάλα τουριστικά νησιά όπως η Κρήτη, η Ρόδος και η Κως, καθώς η δουλειά τους επηρεάζεται αρκετά από την εθνικότητα των επισκεπτών. Λέγεται ότι φέτος εκεί υπήρξε μία πτώση της τάξης του 30% γιατί ήταν λιγότεροι οι επισκέπτες από σκανδιναβικές χώρες, οι οποίοι επιλέγουν να συνδυάσουν τις διακοπές τους στην Ελλάδα με την απόκτηση ενός τατουάζ.