Όταν το 2013 ο Kerby Jean-Raymond ίδρυσε το label αντρικών ρούχων Pyer Moss περιέγραψε τη φίρμα ως «έργο τέχνης» ή «ένα έγκαιρο κοινωνικό πείραμα» που στοχεύει κατά καιρούς να χρησιμοποιήσει τη φωνή και την πλατφόρμα της για να αμφισβητήσει τις κοινωνικές αφηγήσεις και να προκαλέσει διάλογο πάνω σε φλέγοντα ζητήματα του καιρού μας, με συλλογές και επιδείξεις που συνδυάζουν την αφήγηση, τον ακτιβισμό, τη συζήτηση, το θέατρο και τα κοινωνικά σχόλια, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα τη συνεργασία με καλλιτέχνες και μάρκες ως μέσο για την προώθηση αυτού του διαλόγου.
Ο Jean-Raymond ήρθε στο προσκήνιο με την παρουσίαση της συλλογής ανδρικών ενδυμάτων Pyer Moss Spring 2016 κατά τη διάρκεια της εβδομάδας μόδας της Νέας Υόρκης, αλλά φέτος είναι ο πρώτος μαύρος σχεδιαστής που παίρνει μέρος στο επίσημο πρόγραμμα της Εβδομάδας Μόδας Paris Haute Couture Week.
Εξαιρετικά ταλαντούχος σχεδιαστής, έχει υπογραμμίσει με τη δουλειά του την αστυνομική βαρβαρότητα, αναφερόμενος στο κίνημα Black Lives Matter μέσω της χρήσης βίντεο, της street art και της μόδας. Η παρουσία του στον κόσμο της μόδας γίνεται διαρκώς πιο ισχυρή και ήδη από το 2015 ήταν στη λίστα του Forbes με τους «30 κάτω των 30».
Τον Σεπτέμβριο του 2020 ο Jean-Raymond ανακηρύχθηκε Global Creative Director της μάρκας αθλητικών ειδών Reebok και τα ρούχα του έχει φορέσει ακόμα και η Μισέλ Ομπάμα κάνοντάς τον ακόμα πιο γνωστό σε ένα mainstream κοινό.
Ο Kerby Jean-Raymond έχει στόχο να συνδέσει τη μόδα με την εννοιολογική τέχνη και φαίνεται τα καταφέρνει περίφημα. Για να ερευνήσει την ιδέα του με τους μαύρους εφευρέτες πέρασε πολύ χρόνο στα άδυτα της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου, για να αναδείξει ευφυείς ανθρώπους που δεν θα γνωρίζαμε ίσως ποτέ.
Οπότε, το αγόρι που ήθελε να ασχοληθεί από τα 14 του χρόνια με τη μόδα, ενώ φοιτούσε ακόμα στο τεχνικό γυμνάσιο High School of Fashion Industries στο Μανχάταν, δεν θα μπορούσε παρά να κάνει την «επίσημη» πρεμιέρα του στην Εβδομάδα Υψηλής Ραπτικής στο Παρίσι, που μεταδόθηκε διαδικτυακά λόγω των απαγορεύσεων του κορωνοϊού, με μια σειρά εκπλήξεων και αφηγήσεων που αφορούν τη ζωή των μαύρων, τη δράση και τα επιτεύγματά τους.
Με μια, όπως λέει ο ίδιος, πολυεπίπεδη ιδέα οργάνωσε την επίδειξή του στο αρχοντικό της Madame C.J. Walker, της πρώτης γυναίκας αυτοδημιούργητης μαύρης εκατομμυριούχου, για τη συλλογή του με τίτλο WAT U IZ, συνδέοντας ξανά το θέμα της φυλής του με τη μαύρη αριστεία.
Η ιστορία της Sarah Breedlove, όπως ήταν το όνομά της, ξεκινά το 1867, όταν έγινε το πρώτο από τα έξι παιδιά που γεννήθηκαν ελεύθερα από γονείς σκλάβους μετά την υπογραφή της Διακήρυξης Χειραφέτησης από τον Λίνκολν.
Άρχισε να δουλεύει ως υπηρέτρια σε σπίτια, κακοποιήθηκε συστηματικά από τον άντρα της αδερφής της και μετακόμισε στα 20 στο Μιζούρι. Εκείνη την εποχή, η κακή διατροφή και η εφαρμογή σκληρών προϊόντων για τον καθαρισμό των μαλλιών, οδηγούσαν σε τριχόπτωση τις γυναίκες από νεαρή ηλικία. Άρχισε να δουλεύει ως πλασιέ καλλυντικών και ξεκίνησε τη δική της επιχείρηση με προϊόντα μαλλιών ειδικά για μαύρες γυναίκες που την είδαν σαν σωτήρα τους.
Τον Ιανουάριο του 1906, παντρεύεται τον διαφημιστή Charles Joseph Walker και μέσα από αυτό τον γάμο γίνεται γνωστή ως Madam C. J. Walker και η διάσημη φόρμουλά της ως «Walker System». Στα μέσα της δεκαετίας του 1910 εκπαίδευε περισσότερες από 20.000 γυναίκες με στόχο να μάθουν κομμωτική και να γίνουν οικονομικά ανεξάρτητες.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν ιδιαίτερα ενεργή και έδινε πολλά χρήματα για την ενίσχυση της μαύρης κοινότητας, την εκπαίδευση των μαύρων κοριτσιών. Ο Jean-Raymond την τιμά ως τη γυναίκα που έφερε στο επίκεντρο την αφροαμερικανική κουλτούρα και ενέπνευσε πολλές άλλες γυναίκες με την οικονομική της ανεξαρτησία, το επιχειρηματικό της πνεύμα.
Στο εμβληματικό αυτό αρχοντικό για την κοινότητα των μαύρων, ο Jean-Raymond παρουσίασε 25 εμφανίσεις που δεν αφορούν μόνο ρούχα, αλλά ξεφεύγοντας από μια παραδοσιακή επίδειξη μιας νέας κολεξιόν έδειξε τα επιτεύγματα της μαύρης κοινότητας στην εφεύρεση προϊόντων. Έτσι τα μοντέλα παρέλασαν με κατασκευές από ύφασμα, ένα ψυγείο, ένα καπάκι, το χωνάκι του παγωτού του μαύρου κατασκευαστή παγωτού και ζαχαροπλάστη Augustus Jackson, έναν πυροσβεστήρα, ένα κινητό, σε μια ευφάνταστη και πολύχρωμη θεατρική, στην ουσία, περφόρμανς που υπενθύμιζε τους υποτιμημένους μέχρι τώρα μαύρους εφευρέτες.
«Η γενική ιδέα είναι ότι όλες αυτές είναι εφευρέσεις από μαύρους, πράγμα που είναι σχεδόν άγνωστο, και ήθελα να τις επαναφέρω στη μαύρη κοινότητα» είπε ο Jean-Raymond.
«Θέλω οι άνθρωποι να βιώσουν τον μαύρο πλούτο που δεν είναι βρόμικος» συμπληρώνει. «Είναι ένα από τα πολλά μέσα για να τελειώσει η ανακαίνιση αυτού του αρχοντικού, οι εφευρέσεις, η δημιουργικότητα, όλα αυτά τα πράγματα που είναι δρόμοι προς αυτό το είδος οικονομικής ανεξαρτησίας. Έχω πει πολλά πράγματα στα σόου μου. Έχω μιλήσει για ψυχική υγεία, για τις πολλαπλές προσεγγίσεις της απελευθέρωσης και αυτή είναι μόνο μία από αυτές» είπε ο σχεδιαστής που αυτό το φθινόπωρο σχεδιάζει να πραγματοποιήσει μια έκθεση σχετικά με τη συλλογή στο κτήμα της Madam C.J. Walker, μαζί με τη Nicola Vassell, η οποία φέτος άνοιξε την πρώτη γκαλερί με μαύρο ιδιοκτήτη στην κοσμική γειτονιά Τσέλσι της Νέας Υόρκης.
Ακόμα και με το μακιγιάζ των μοντέλων απέτισε φόρο τιμής σε μια γυναίκα που έφτιαξε καλλυντικά ειδικά για μαύρες γυναίκες, την Bobbi Brown που αναδημιούργησε την εμπιστοσύνη και την αυτοπεποίθηση των μαύρων γυναικών στον χώρο του μακιγιάζ. Το μακιγιάζ παρέπεμπε στη δεκαετία του '90 «όταν όλα έμοιαζαν τόσο τολμηρά και ήθελα να διατηρήσω την ίδια ουσία» είπε ο Jean-Raymond.
Στα ντεκς πριν ξεκινήσει η επίδειξη ακουγόταν η μουσική του 23χρονου ράπερ 22Gz, του πρωτοπόρου της σκηνής του Μπρούκλιν, Jeffrey Mark Alexander, από το Flatbush, σε συνδυασμό με τα λόγια της Elaine Brown, μιας θρυλικής μαύρης ακτιβίστριας, ενός από τα τελευταία εν ζωή ηγετικά στελέχη του κινήματος των Μαύρων Πανθήρων, που ήταν παρούσα στην επίδειξη και μάλιστα αναφέρθηκε στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τους αγώνες του.
Η 78χρονη σήμερα Εlaine Brown γεννήθηκε στη Βόρεια Φιλαδέλφεια και μεγάλωσε σε ένα μονογονεϊκό σπίτι. Αποφάσισε να ακολουθήσει μια μουσική καριέρα στο Λος Άντζελες και εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Εκεί σχετίστηκε με τον Τζέι Ρίτσαρντ Κένεντι, ένα στέλεχος της μουσικής βιομηχανίας που τη μύησε σε ιδέες σχετικές με τον καπιταλισμό, τον κομμουνισμό και τα κινήματα κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η Μπράουν δραστηριοποιήθηκε στο Κίνημα της Μαύρης Απελευθέρωσης και άρχισε να εργάζεται για την αφροαμερικανική εφημερίδα Harambee. Παρακολούθησε την πρώτη συνάντηση των Μαύρων Πανθήρων μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968.
Η Μπράουν οργάνωσε το πρώτο πρόγραμμα δωρεάν λεωφορείων για φυλακές και δωρεάν νομικής βοήθειας στο Λος Άντζελες. Έγινε η εκδότρια της έκδοσης The Black Panther για το South California Branch, αλλά κατέφυγε στην Κούβα για να αποφύγει ποινικές κατηγορίες ως ηγέτιδα των Μαύρων Πανθήρων από το 1974 έως το 1977. Άφησε την ηγετική της θέση στο BPP το 1978 και από τότε ως ακτιβίστρια μάχεται για ριζική μεταρρύθμιση στις φυλακές και παροχή εκπαιδευτικών πόρων για παιδιά Αφροαμερικάνων που ζουν στη φτώχεια.
Όλοι συμφωνούν ότι το σόου της Pyer Moss είχε πολλά επίπεδα και ότι ο σχεδιαστής της, Jean-Raymond, δεν θα πάψει να απασχολεί και να εκπλήσσει τον κόσμο της μόδας. Μηνύματα της εποχής, συνεργασίες με εικαστικούς καλλιτέχνες όπως ο Derrick Adams, ακόμα και η χορωδία 90 μελών που είχε προσλάβει για να τιμήσει τη ζωή της αδελφής Rosetta Tharpe, μιας μαύρης μουσικού που είναι συχνά γνωστή ως νονά του rock' n' roll, δείχνουν ότι η μόδα στο μυαλό του έχει πρωτίστως μήνυμα κοινωνικό. Εξου και η απόφαση να πουλά ρούχα κατευθείαν από τον ιστότοπο της φίρμας, χωρίς μεσολαβητές, και βέβαια τα αρκετά ακριβά ρούχα του γίνονται ανάρπαστα.
Ο Kerby Jean-Raymond έχει στόχο να συνδέσει τη μόδα με την εννοιολογική τέχνη και φαίνεται τα καταφέρνει περίφημα. Για να ερευνήσει την ιδέα του με τους μαύρους εφευρέτες πέρασε πολύ χρόνο στα άδυτα της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου, για να αναδείξει ευφυείς ανθρώπους που δεν θα γνωρίζαμε ίσως ποτέ. Και μέσα σε μια εποχή που το να δίνει κάποιος σημασία σε υποτιμημένες προσωπικότητες είναι σχεδόν trend, είναι όχι άδικα ανάμεσα στους πιο hot σχεδιαστές της αμερικανικής σκηνής.
Δείτε την επίδειξη
