Βαν Γκογκ: ο πεινασμένος καλλιτέχνης

Facebook Twitter
1


Στο άκουσμα του ονόματος «Βαν Γκογκ» το σχόλιο είναι «αυτός που έκοψε το αυτί του και το έστειλε σε μια πόρνη.» Είναι αλήθεια ότι ο ζωγράφος υπέφερε από αϋπνίες, πόνους στο στομάχι, ζαλάδες και πολλά άλλα προβλήματα, τα οποία περιέγραφε με πολλές λεπτομέρειες στον αδερφό του: δεδομένου ότι πέθανε σε νεαρή ηλικία και πράγματι, πέρασε μια ζωή πεινώντας, το πιθανότερο είναι ότι δεν ήταν απλά υποχόνδριος.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι έπασχε από μια μορφή επιληψίας, άλλοι από μανιοκατάθλιψη, αυτό που λέγεται λιγότερο, είναι ότι ο Βαν Γκογκ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πεινώντας, και μάλιστα πολύ. Ο Jonathan Jones έχει ισχυριστεί ότι «δεν γίνεται σπουδαία τέχνη με γεμάτο στομάχι» και η λίστα με τους πεινασμένους καλλιτέχνες είναι ατελείωτη. Ο Miró παραδέχτηκε ανοιχτά ότι η πείνα ήταν η μούσα του: «Η πείνα ήταν πολύ καλή πηγή για παραισθήσεις. Για μεγάλες περιόδους καθόμουν και κοιτούσα τους άδειους τοίχους προσπαθώντας να αποτυπώσω τα σχήματα που έβλεπα στο χαρτί.»

Κάποτε έγραψε ότι σε διάστημα τεσσάρων ημερών έφαγε λίγες κόρες ψωμιού και 23 φλιτζάνια καφέ. Ψωμί και καφές αποτελούσαν τη βασική του διατροφή, που και που έτρωγε ένα κρεμμύδι ή ένα μικρό κομμάτι κρέας. Τις ημέρες που έτρωγε μόνο ψωμί το πιθανότερο είναι ότι έπαιρνε 1160 θερμίδες (ενώ χρειαζόταν 2800).

Το 1880 ο Βίνσεντ έγραψε στον αδερφό του: « Μη νομίζεις ότι ζω πλουσιοπάροχα εδώ στις Βρυξέλλες, το κυρίως μου φαγητό είναι ξερό ψωμί ή μερικές πατάτες ή κάστανα που πουλάνε στο δρόμο αλλά επειδή έχω ένα κάπως καλύτερο δωμάτιο και που και που μπορώ να φάω κάτι καλύτερο σε ένα εστιατόριο πιστεύω ότι θα τα καταφέρω καλά. Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια πέρασαν πολύ δύσκολα.»


 

«Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι οι αϋπνίες, και ο γιατρός δεν το έχει αναφέρει, ούτε κι εγώ σ’ αυτόν. Το παλεύω μόνος μου.»


 

«Ανακάλυψα ότι η όρεξή μου έχει ρυθμιστεί έτσι και όταν έφτασαν τα λεφτά σου δεν μπορούσα πια να αντέξω το φαγητό.»


 

«Πιστεύω όλο και περισσότερο ότι ό,τι τρώμε επηρεάζει την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε και να δημιουργούμε εικόνες. Όταν το στομάχι μου με ενοχλεί εμποδίζει την επιτυχία της δουλειάς μου.»

 

(Όλες οι εικόνες είναι αυτοπροσωπογραφίες του Βαν Γκογκ)

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Osteria Mamma 

Γεύση / Ένα νέο ιταλικό σερβίρει πιάτα που περιέχουν άγνωστες στην Αθήνα λέξεις

Θέλοντας να τιμήσει μια επιθυμία της μητέρας της, έπειτα από πολλά ταξίδια και γεύματα σε διαφορετικές ιταλικές πόλεις, η Ελένη Σαράντη ετοιμάζει στο Osteria Mamma πιάτα με μπόλικη comfort νοστιμιά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τα γλυκά των φετινών Χριστουγέννων 

Γεύση / Όλα τα νέα χριστουγεννιάτικα γλυκά σε μία λίστα

Τετράγωνοι κουραμπιέδες, κρητική αλλά και γαλλική βασιλόπιτα, πολλά προζυμένια πανετόνε: Σε αυτή τη λίστα δεν θα βρείτε τα κλασικά γλυκά της Αθήνας -τα ξέρετε ήδη- αλλά όλες τις φρέσκες ιδέες των τριτοκυματικών φούρνων και των πιο δημιουργικών ζαχαροπλαστών.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Γεύση / Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Ένα τοπόσημο της πόλης αλλάζει ριζικά, επενδύει σε μια dream team και σε ό,τι κλασικό, από το φαγητό και το ποτό μέχρι την αρχιτεκτονική του, ακόμα και τη μουσική του μερικές φορές, και περιμένει τη νέα γενιά Αθηναίων, ακόμα κι εκείνους που δεν το είχαν στο ραντάρ τους μέχρι τώρα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Γεύση / Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Μπορεί ένα εστιατόριο να είναι μια ιστορία πάθους, ταλέντου, απανωτών δυσκολιών και επιμονής; Φυσικά και μπορεί. Ο restaurateur Κώστας Πισιώτης αφηγείται την πορεία του μικρού εστιατορίου του Συντάγματος, λίγο πριν αυτό ξεκινήσει το νέο του κεφάλαιο. 
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Γεύση / Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Το πιο κλασικό ελληνικό πρωινό, η τυρόπιτα, φτιάχνεται και ψήνεται μπροστά μας σε ένα μικρό μαγαζί που συνεχίζει τη θεσσαλική παράδοση στην Αθήνα. Την πρότεινε ο Σωτήρης Κοντιζάς και τη δοκιμάσαμε.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Ηχητικά Άρθρα / Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Φτιαγμένο με τα πιο απλά υλικά, αλεύρι, νερό και λάδι, συνδέθηκε, μαζί με την μπομπότα, με την Κατοχή. Ο M. Hulot περιγράφει τις αναμνήσεις που του φέρνει στο μυαλό αυτό το πολύ απλό «φαγητό των γιαγιάδων».
M. HULOT

σχόλια

1 σχόλια
Ανώνυμε 11.49 συγγνώμη κιόλας αλλά το σχόλιό σου είναι λίγο κουλό και άκυρο. Η τέχνη αυτού του ύψιστου επιπέδου απαιτεί πλήρη αφοσίωση. Αν ο Βίνσεντ δούλευε ολημερίς στα χωράφια ή στο εργοστάσιο για τον κάματο, δεν θα είχε γνωρίσει η ανθρωπότητα τα αριστουργήματά του.