Το Cremino στην οδό Νίκης δεν χρειάζεται ταμπέλες, ούτε μόνιμο κατάλογο. Θυμίζει μάλλον κινητό παγωτατζίδικο που αραξοβόλησε κάτω απ’ την Πλάκα για να συνεχίσει αυτό που καλά ξέρει να κάνει: να φτιάχνει σπιτικό παγωτό, φορτωμένο αναμνήσεις. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στο στέκι της κυρίας Αθανασίας έρχονται άνθρωποι απ’ όλη την Ελλάδα μόνο και μόνο για να δοκιμάσουν το καϊμάκι και το παγωτό τριαντάφυλλο. Δεν είναι όμως μόνο το παγωτό που φέρνει τον κόσμο στο Cremino. Είναι σίγουρα και το ταπεραμέντο της κυρίας Αθανασίας, τα άφθονα κεράσματα και η διάθεση να σε εξυπηρετήσει, να σε γνωρίσει καλύτερα. Στα παραπάνω πρόσθεσε και την μεγάλη γκάμα από ‘πειραγμένες γεύσεις’ που διαθέτει το Cremino, όπως αυτές με τα μπαχαρικά και το αλκοόλ. «Τις προάλλες έκανα έναν συνδυασμό που δεν είχα δοκιμάσει ξανά», άρχισε να μου διηγείται η κυρία Αθανασία «Σοκολάτα, αγριοκέρασο, μαύρο πιπέρι, κουρκουμά. Είχα στο μυαλό μου μια ιδέα για το τι γεύση θα έχει αλλά το αποτέλεσμα ήταν καλύτερο απ’ ότι μπορεί να βάλει ο νους σου». Έτσι είπε και γέλασε συνωμοτικά, λες και άφησε να πλανάται στον αέρα ένας γρίφος άλυτος και ένα μυστικό.
Για την κυρία Αθανασία το παγωτό είναι αναμνήσεις. Η ίδια θυμάται τον παγωτατζή στην γειτονιά της στην Κυψέλη. «Περνούσε με το ποδήλατο και φορούσε στολή με καπέλο. Μην φανταστείς ότι είχε πολλές γεύσεις, παγωτό κρέμα μας έδινε. Πρόσφατα μάλιστα, είδα έναν τέτοιο παγωτατζή παλιάς σχολής, να κυκλοφορεί στο λιμάνι της Σαλαμίνας. Ήταν ένας παππούς ξεχασμένος απ’ τον χρόνο. Μου έφερε τόσες αναμνήσεις. Εκείνα τα χρόνια το παγωτό ήταν η χαρά του παιδιού». Σήμερα η κυρία Αθανασία είναι με την σειρά της η χαρά των παιδιών. «Έρχονται άφθονα πιτσιρίκια στο μαγαζί. Έρχονται επειδή με εμπιστεύονται οι γονείς γιατί φτιάχνω καθαρό παγωτό με καλό γάλα, χωρίς συντηρητικά ή χρωστικές ουσίες. Στα πιτσιρίκια αρέσουν φυσικά οι σοκολάτες, αλλά οι μαμάδες επιμένουν να τους δίνουν τις κρέμες. Τα πιο μεγάλα παιδιά, μπορεί να δοκιμάσουν και άλλες γεύσεις, όπως φράουλα, μπισκότο ή καραμέλα».
Eντυπωσιαστήκαμε από το δροσιστικό παγωτό Mohito με ούζο, το σορμπέ σοκολάτα-μπύρα με την έντονη επίγευση και την γρανίτα σαγκρία που ευφραίνει καρδία και ανοίγει την όρεξη για χορό.
Η ίδια έμαθε να παρασκευάζει παγωτό στην Ιταλία, όπου παρακολούθησε έναν κύκλο σεμιναρίων ζαχαροπλαστικής. «Πρέπει να επενδύεις στη γνώση» μου είπε εμφατικά. «Εγώ όταν αποφάσισα να φτιάξω κατάστημα με παγωτά πήγα στην Ιταλία να εξειδικευτώ. Εκεί έμαθα την τεχνική του παγωτού και κράτησα μια συμβουλή από τον καθηγητή μου: να βάζω φαντασία, έμπνευση και πολύ καλό γάλα σε ό,τι φτιάχνω. Αν έχεις καλές πρώτες ύλες και φαντασία μπορείς να κάνεις τα πάντα».
Στην Ιταλία, η κυρία Αθανασία είχε την τύχη να δοκιμάσει και τα καλύτερα παγωτά της ζωής της. «Κάθε φορά που πηγαίνω στην Ιταλία, φροντίζω να περάσω από την Φλωρεντία για παγωτό. Η αγαπημένη μου gelateria είναι η Vivoli και η αγαπημένη μου γεύση το Zuppa Inglese (‘αγγλική σούπα’), ένα παγωτό με βάση την κρέμα και κομματάκια ψωμιού βουτηγμένα σε αλκοόλ». Αν και αγγλική σούπα δεν βρήκαμε στον κατάλογο γεύσεων του Cremino, σίγουρα εντυπωσιαστήκαμε από το δροσιστικό παγωτό Mohito με ούζο, το σορμπέ σοκολάτα-μπύρα με την έντονη επίγευση και την γρανίτα σαγκρία που ευφραίνει καρδία και ανοίγει την όρεξη για χορό. Μαζί τους μια γεύση από την Αγγλική επαρχία, το παγωτό καραμέλα με αλάτι και μια ανατολίτικη συνταγή, αυτή με το φυστίκι και τον κάρδαμο. Όλα μαζί ένα μωσαϊκό γεύσεων, υφών και χρωμάτων.
Με τόσα μπαχαρικά και μυρωδικά στα παγωτά της, δεν μπόρεσα να αντισταθώ να ρωτήσω αν η κυρία Αθανασία είναι εξίσου καλή μαγείρισσα όσο και ζαχαροπλάστης. «Α, είμαι πολύ καλή! Σπεσιαλιτέ μου είναι μακαρονάδα στο φούρνο, τα λαζάνια με κόκκινη σάλτσα. Πρόκειται για συνταγή που μου έδωσαν κάτι φίλες Ιταλίδες και εγώ την ακολουθώ με ευλάβεια». Τελικά η ζαχαροπλαστική δεν έχει τόσες διαφορές από την μαγειρική, παρατηρώ και εκείνη συμπληρώνει. «Και τα δύο θέλουν καλά υλικά, υπομονή, χρόνο διαθέσιμο και φαντασία. Οι βασικές αρχές είναι ίδιες. Πρέπει να έχεις εμπειρία, να αντιλαμβάνεσαι ποια υλικά δένουν μεταξύ τους και πάντα να προσέχεις την δοσολογία. Δεν μπορεί κάθε υλικό να είναι το ίδιο έντονο. Πρέπει να τηρείς τις ισορροπίες».
ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΓΡΑΝΙΤΑ SANGRIA
Υλικά
250gr ζάχαρη κρυσταλλική
400ml νερό
500ml sangria (εμπορίου)
½ ξυλάκι κανέλας
Μισό λεμόνι (ο χυμός του)
¾ του φλιτζανιού, κοκτέιλ φρούτων (κονσέρβα)
Εκτέλεση
Βράζουμε σε σιγανή φωτιά τη ζάχαρη, το νερό, την κανέλα, το λεμόνι, για πέντε λεπτά. Σβήνουμε τη φωτιά και προσθέτουμε τη sangria. Το αφήνουμε να κρυώσει και το ανακατεύουμε συχνά. Αδειάζουμε το μίγμα σε μεταλλικό μπολ και το βάζουμε στην κατάψυξη να κρυώσει περίπου για μία ώρα. Το βγάζουμε και το χτυπάμε σε μίξερ σε σταθερή ταχύτητα και προσθέτουμε τα φρούτα. Το ξαναβάζουμε στη κατάψυξη και το αφήνουμε περίπου μία ώρα. Το βγάζουμε, το χτυπάμε στο μίξερ πάντα σε σταθερή ταχύτητα και μετά πάλι στην κατάψυξη και επαναλαμβάνουμε άλλες πέντε φορές. Μετά από την τελευταία φορά, το αφήνουμε να παγώσει στην κατάψυξη για δύο ώρες πριν το σερβίρουμε. Η γρανίτα μας πρέπει να σερβίρεται εύκολα και να μην έχει κομμάτια πάγων. Πρέπει να έχει μαλακή υφή. Αν θέλουμε μπορούμε να την παγώσουμε σε θήκες για παγωτό ξυλάκι.
σχόλια