H δικαίωση ενός παλιού γνώριμου (μέρος 2ο)

Facebook Twitter
0

(η πρώτη ορκωμοσία του Αβραάμ Λίνκολν)

H ταπεινή Ψευτοχελωνόσουπα κατάφερε τελικά να κάνει την εμφάνισή της και σε ένα επίσημο δείπνο, αυτή τη φορά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ο Αβραάμ Λίνκολν εκλέχθηκε δύο φορές πρόεδρος της νέας χώρας, άρα ήταν οικοδεσπότης σε δύο δείπνα ορκομωσίας. Το μενού του πρώτου δείπνου στις 4 Μαρτίου του 1860 ήταν το εξής:

Mock Turtle Soup

Corned Beef and Cabbage

Parsley Potatoes

Blackberry Pie

Coffee

(o Abraham Lincoln)

Λιτό κι απέριττο, σχεδόν φτωχό θα έλεγε κανείς. Το δείπνο της δεύτερης εκλογής του έγινε το 1865 και εν μέσω πολέμου. Η τροφή δεν βρισκόταν σε αφθονία και η χώρα ήταν χωρισμένη στα δύο, όμως το δείπνο θύμιζε καλές εποχές, πραγματικά πολύ καλές εποχές.

 

Oyster Stew Terrapin Stew, Oysters, Pickled

BEEF

Roast Beef, Filet of Beef, Beef à la mode, Beef à l’anglais

VEAL

Leg of Veal, Fricandeau, Veal Malakoff

POULTRY

Roast Turkey, Boned Turkey, Breast Chicken, Grouse, boned and roast

GAME

Pheasant, Quail, Venison

PATETES

Patète of Duck en gelee, Patète of Foie gras,

SMOKED

Ham, Tongue en gelée, plain

SALADES

Chicken, Lobster

ORNAMENTAL PYRAMIDES

Nougate, Orange, Caramel with Fancy Cream Candy, Cocoanut, Macaroon, Croquant, Chocolates, Trea Cakes

CAKES AND TARTS

Almond Sponge, Belle Alliance, Dame Blanche, Macaroon Tart, Tart à la Nelson, Tart à l’Orleans, à la Portugaise, à la Vienne, Pound Cake, Sponge Cake, Lady Cake, Fancy small cakes

JELLIES AND CREAMS

Calf’s foot and Wine Jelly, Charlotte a la Russe, du Vanilla, à la Nelson,  Chateaubriand,à la Smyrna, à la Nesselrode, Bombe à la Vanilla

ICE CREAM

Vanilla, Lemon, White Coffee, Chocolate, Burnt Almond, Maraschino

FRUIT ICES

Strawberry, Orange, Lemon

DESSERT

Grapes, Almonds, Raisins

Coffee and Chocolate


(το σερβίτσιο του δείπνου)

Γίνεται να μη ζαλιστείς από την αφθονία και τα σπάνια υλικά; Απορώ τι θα έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής για την ανεξέλεγκτη σπατάλη. Fun fact:  το αγαπημένο φαγητό του προέδρου ήταν το κοτόπουλο φρικασέ.

Αν η Ψευτοχελώνα μας παρακολουθεί από τον λογοτεχνικό ουρανό στον οποίο βρίσκεται, μπορεί και να έχει γιατρευτεί από τη μελαγχολία της: η Mock turtle soup πέρασε στους Γάλλους κι από εκεί στο Παρίσι, όπου έγινε πολύ της μόδας, όταν εκτιμήθηκε ως ελαφριά, κι αρωματική, κάτι που αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο σχετικό είναι τι θεωρείται υψηλού και τι χαμηλού επιπέδου στο φαγητό.

Στην Ευρώπη η χελωνόσουπα έχει εξαφανιστεί επειδή έχουν εξαφανιστεί και οι χελώνες, όμως στην Αμερική που υπάρχουν σε αφθονία είναι κάτι που μπορεί να βρεθεί. Σε περίπτωση που έχετε απορία για τη συνταγή, στο ίντερνετ υπάρχουν άφθονες και για την αρχική συνταγή και για την απομίμησή της, όμως θέλω να δείτε πρώτα (μία μετάφραση από μένα) μίας συνταγής για turtle soup που γράφτηκε το 1831:

«Προμηθευτείτε μία ζωντανή, παχιά χελώνα, γύρω στα 55 κιλά. Ψάρια αυτού του βάρους θεωρούνται τα καλύτερα αλλά οι χελώνες δεν έχουν αυτή τη δυσάρεστη, έντονη μυρωδιά των ψαριών αυτού του μεγέθους. Από την άλλη, χελώνες μικρού βάρους δεν έχουν αρκετό λίπος ή ψαχνό για να γίνουν φαγητό. Αν το επιτρέπει ο χρόνος, σκοτώστε τη χελώνα από το προηγούμενο βράδυ, αφήνοντάς την να αιμορραγεί σε ψυχρό μέρος μέχρι το επόμενο πρωί, όταν θα είναι έτοιμη για τον τεμαχισμό, που είναι το πρώτο μέρος της προετοιμασίας. Αν όμως η χελώνα πρέπει να χρησιμοποιηθεί άμεσα, μπορεί να τεμαχιστεί αμέσως μόλις ψοφήσει.»

 

(Γράφτηκε πολλά χρόνια πριν την Peta…)

 

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT