ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ: Υπάρχουν άντρες που ρίχνουν οξύ σε γυναικεία πρόσωπα

Facebook Twitter
0


(Προσοχή: ακολουθούν σκληρές εικόνες)

Το σημερινό θέμα δεν έχει σχέση με το φαγητό, αλλά με τη μέρα.

Σήμερα είναι η μέρα της Γυναίκας. Κάποιες γυναίκες θα εκμεταλλευτούν τη μέρα για να στολιστούν και να βγουν, αρκετές θα σαρκάσουν και θα αγνοήσουν αυτή τη γιορτή. Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για τυχερές γυναίκες, γιατί είναι ελεύθερες και έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν.

Μερικές φορές νιώθουμε θυμό όταν βλέπουμε ότι αμειβόμαστε λιγότερο για εργασία ισάξια των αντρών, όταν θεωρείται αυτονόητο ότι θα αλλάξουμε εμείς τις πάνες των μωρών, όταν μας ψέξουν ότι «δεν φροντίζουμε αρκετά το σπίτι μας» όταν δουλεύουμε πολλές ώρες – ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Χρόνια τώρα η λέξη «φεμινισμός» αντιμετωπίζεται περιπαιχτικά και μερικές φορές νιώθουμε την ανάγκη να πούμε βιαστικά ότι «δεν είμαι φεμινίστρια», σα να πρόκειται για ιδιότητα που σου αφαιρεί κάθε σοβαρότητα. Δεν είμαστε φεμινίστριες, ζητάμε ισότητα. Ας κατακτήσουμε πρώτα την ισότητα και μετά υποσχόμαστε ότι θα είμαστε πιο ανεκτικές στα σεξιστικά αστεία.

Η βία που ασκείται παγκόσμια στις γυναίκες είναι τεράστια, τρομαχτική και ανελέητη και τα θύματα δεν έχουν την προβολή και τη βαρύτητα που τους αξίζει. Πρόκειται για την προσωπική μου άποψη βέβαια, αλλά θα επιμείνω: η βία κατά των γυναικών δεν διαδίδεται αρκετά ούτε από τις ίδιες τις γυναίκες. Μόλις ανοίξεις το στόμα σου κατατάσσεσαι στις υστερικές και αυτό το στίγμα μας κάνει να μετράμε τα λόγια μας ενώ γυναίκες κακοποιούνται και δολοφονούνται καθημερινά, επειδή είναι γυναίκες. Κι αυτό είναι μια πραγματικότητα. Γυναίκες κακοποιούνται και δολοφονούνται καθημερινά επειδή είναι γυναίκες.

Δεν έχω τις γνώσεις – ούτε το κουράγιο – για να σας πληροφορήσω εκτενώς για το ζήτημα. Από την ActionAid έμαθα για ένα θέμα που δεν ήξερα καν ότι υπάρχει, και όσο διάβαζα, τόσο βούλιαζε η ψυχή μου.

H δεκαοχτάχρονη Neela Khatunis είναι ένα από τα 2700 θύματα βίας στο Μπανγκλαντές κατά τη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών. «Ο άντρας μου ήταν θυμωμένος γιατί ζητούσε προίκα και η οικογένειά μου δεν είχε να του δώσει. Το σχέδιό του ήταν να με πουλήσει στη Σαουδική Αραβία – όταν αντιστάθηκα έριξε πάνω μου οξύ κι εξαφανίστηκε.»

Το Μπανγκλαντές έχει μεγάλη παράδοση στην υφαντουργία και γι’ αυτό το λόγο τα οξέα είναι εύκολα διαθέσιμα. Μαζί με αυτή την παράδοση υπάρχει και η επίθεση με οξύ κατά γυναικών επειδή δεν υπέκυψαν σε σεξουαλικές προτάσεις. Επειδή οικογένειες διαφώνησαν για χωράφια. Επειδή εγκατέλειψαν τον άντρα τους ή επειδή ήταν πιο εύκολα θύματα από τον αρχικό στόχο, κάποιος συγγενικός άντρας.

Στο Μπανγκλαντές το γυναικείο πρόσωπο θεωρείται ιερό. Τα σημάδια ατιμάζουν όλη την οικογένεια. Αυτού του είδους η αναπηρία είναι ένα ντροπιαστικό σύμβολο και οι γυναίκες αυτές δεν μπορούν να παντρευτούν, με αποτέλεσμα να γίνονται οικονομικό και κοινωνικό βάρος για τις οικογένειές τους. Όμως από τις 2742 περιπτώσεις των τελευταίων 10 ετών (με πολλές περιπτώσεις θανάτων) μόνο 450 άντρες καταδικάστηκαν. Οι μάρτυρες φοβούνται να καταθέσουν και λόγω έλλειψης στοιχείων οι υποθέσεις δεν προχωρούν, κι αυτές που προχωρούν διαρκούν πολλά χρόνια.

Αντεπίθεση

 

Τα θύματα δεν μπορούν να βασίζονται στην αστυνομία ή στους νόμους, ούτε καν στους συνανθρώπους τους. Πολύ συχνά οι γείτονες, ακόμα και οι οικογένειες,  πιστεύουν ότι η γυναίκα «τα ήθελε» και η μοίρα της της άξιζε. Διάφορες ανθρωπιστικές οργανώσεις προσπαθούν να εισχωρήσουν στο σύστημα υποστηρίζοντας αυτές τις γυναίκες με δικηγόρους και ιατρική βοήθεια. Με τη βοήθεια της ActionAid η Nurun Nahar, η οποία υπήρξε τέτοιο θύμα, όταν σε ηλικία 15 χρονών αρνήθηκε τις προτάσεις ενός αγοριού από τη γειτονιά της, δημιούργησε το 2006 το δίκτυο Acid Survivors’ Network (ASN). Το βασικό μέλημα του ASN είναι να βοηθήσει αυτές τις γυναίκες ώστε να γίνουν αυτόνομες. Να μπορέσουν να δουλέψουν, ώστε να μην εξαρτώνται από κανέναν άντρα. Το ASN έχει βοηθήσει ως τώρα 260 γυναίκες.

Μπορείτε να στείλετε το δικό σας μήνυμα αλληλεγγύης σε γυναίκες σαν την Neela και την Nurun. Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Από Άγιο Όρος στην Κρήτη: Πώς μαγειρεύει η Ελλάδα τον μπακαλιάρο

Γεύση / Από το Άγιο Όρος στην Κρήτη: Πώς μαγειρεύει η Ελλάδα τον μπακαλιάρο

Σε μακαρονάδα ή παστός με ρεβίθια, ή λεμονάτος με ολόκληρα κρεμμύδια: Από το ένα πέλαγος στο άλλο, το τελετουργικό μας πιάτο παίρνει διαφορετικές μορφές, αποτελώντας ένα εκλεκτό έδεσμα της ελληνικής cucina povera.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Τραβόλτα: Σ’ αυτή την ψαροταβέρνα η παράδοση και η καινοτομία που αναδεικνύουν τη φρεσκάδα της θάλασσας πάνε χέρι-χέρι

Γεύση / Πώς να φτιάξετε στο σπίτι τα κορυφαία πιάτα του Τραβόλτα

Πριν από 13 χρόνια, σε μια ψαροταβέρνα πολύ μακριά από τη θάλασσα, οι αδελφοί Λιάκοι μαζί με τον Ανέστη Λαζάι συνδυάσαν την παράδοση με την καινοτομία και δημιούργησαν γεύσεις-σταθμούς, όπως το καλαμάρι κοντοσούβλι και η τσιπούρα χουνκιάρ, κερδίζοντας φανατικούς θαυμαστές.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Λήμνος: Ταξίδι στους αμπελώνες και τις γεύσεις του νησιού

Το κρασί με απλά λόγια / Λήμνος: Ένα από τα αρχαιότερα μέρη στον κόσμο που έφτιαχνε κρασί

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET ταξιδεύει στη Λήμνο για να οινοτουρισμό και μοιράζεται με τον Παναγιώτη Ορφανίδη τις εμπειρίες της από τις γεύσεις που δοκίμασε και φυσικά ό,τι έμαθε για τα κρασιά, τις ποικιλίες, την αμπελουργία και τα οινοποιεία του νησιού.
THE LIFO TEAM
Χταπόδι με ασκολύμπρους, αβρονιές, κρίθαμα: Τα πολλά πρόσωπα ενός αρχέγονου φαγητού

Γεύση / Χταπόδι με ασκολύμπρους, αβρονιές και κρίθαμα: Τα πολλά πρόσωπα ενός αρχέγονου γεύματος

Δεν είναι απλώς ένα έδεσμα. Είναι μια τελετουργία που χάνεται στα βάθη του χρόνου, μια ιεροτελεστία που ξεκινά από την άγρια καταδίωξη στα βράχια και καταλήγει στο μεθυστικό άρωμα της θάλασσας, που αναδύεται στο πιάτο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Τάσος Μαντής: Από τα υδραυλικά στα αστέρια Michelin

Οι Αθηναίοι / Τάσος Μαντής: Από τα υδραυλικά στα αστέρια Michelin

Ένα απρόσμενο Σαββατοκύριακο σε ένα κότερο στάθηκε αρκετό για να αλλάξει τη ζωή του. Από την πρώτη του εμπειρία ως μάγειρας στον στρατό μέχρι τις κουζίνες των κορυφαίων εστιατορίων του κόσμου, κάθε σταθμός διαμόρφωσε τη φιλοσοφία του βραβευμένου σεφ. Σήμερα, μέσα από το αστεράτο Soil, αποδεικνύει πως η μαγειρική δεν είναι απλώς τέχνη, αλλά τρόπος ζωής.
M. HULOT