Η ταμπέλα λέει «Αναψυκτήριο» αλλά η γειτονιά το ξέρει σαν «στου Γιώργου και της Ρίτσας, πίσω από το ψιλικατζίδικο». Πρόκειται για ένα φαγάδικο στου Ψυρρή χωμένο στην κυριολεξία πίσω από ένα ψιλικατζίδικο στην οδό Σαρρή. Αν δεν στο δείξουν ή δεν ξέρεις για αυτό, δύσκολα το προσέχεις.
Ο κόσμος που πηγαίνει στο Αναψυκτήριο είναι της γειτονιάς κυρίως. Οι «άσχετοι» πηγαίνουν μιλημένοι όπως και εμείς. Οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού είναι η Ρίτσα και ο Γιώργος, αδέλφια που μαγειρεύουν οι ίδιοι τα φαγητά. Κάθε μέρα ανοίγουν από τις οχτώ το πρωί και φτιάχνουν ένα πιάτο ημέρας, το οποίο κοστίζει 3,5 ευρώ και είναι μια μερίδα πολύ χορταστική. Το φαγητό πάντα τελειώνει πριν κλείσει το μαγαζί, περίπου στις 6.30 το απόγευμα. «Ανοίξαμε το 1994, μόλις απολύθηκα από φαντάρος. Το κάναμε για τις ανάγκες των βιοτεχνιών που υπήρχαν στην περιοχή. Μεγαλώσαμε ανάμεσα σε εργατόκοσμο και ξέρουμε τις ανάγκες τους», λέει ο Γιώργος. «Εδώ γεννήθηκα στου Ψυρρή, στην Αισώπου είναι το σπίτι μου. Η περιοχή έχει αλλάξει εντελώς και δεν έχει καμία σχέση με την περιοχή όταν ήμασταν πιτσιρίκια. Δεν υπάρχει νοσταλγία, είναι απλά ενδιαφέρον που η περιοχή έχει αλλάξει τόσες μορφές και συνεχίζει να αλλάζει. Παλιά ήταν περιοχή με βιοτεχνίες και στο μαγαζί ερχόταν κόσμος μέσης ηλικίας. Μετά άνοιξαν τα μαγαζιά νυχτερινής διασκέδασης, τώρα έχει πιο ήπια διασκέδαση και δημιουργούνται πάλι κατοικίες και εδώ έρχεται περισσότερο νεαρόκοσμος. Συνέχεια αλλάζει, περίπου ανά εικοσαετία και εμείς είμαστε εδώ και παρακολουθούμε τις εξελίξεις», λέει.
Έφτιαξα μαγαζί για να μην έχω αφεντικό, δεν το έφτιαξα για να γίνω το αφεντικό. Δεν με ενδιαφέρει το κέρδος με ενδιαφέρει η επιβίωση, να βγάλω ένα μεροκάματο και να εξυπηρετήσω τον κόσμο. Με αυτή τη λογική είναι χαμηλές οι τιμές.
Κάθε μέρα μαγειρεύουν και κάτι διαφορετικό ανάλογα με την εποχή και ανάλογα με την ημέρα της εβδομάδας. Απλά σπιτικά πιάτα, της μαμάς. Την Δευτέρα συνήθως έχει μακαρόνια με κιμά –αυτά δοκιμάσαμε και ήταν πεντανόστιμα. Την Τρίτη κοτόπουλο στο φούρνο ή μπιφτέκια με πατάτες, την Τετάρτη όσπρια ή λαδερά, την Πέμπτη κοφτό μακαρονάκι με χοιρινό κρέας, την Παρασκευή καλαμαράκια τηγανητά ή ψάρι εποχής και το Σάββατο φιλέτο κοτόπουλο στην πλάκα με πατάτες. Την Κυριακή δεν ανοίγουν. Εκτός από τα πιάτα ημέρας σερβίρουν και το διάσημο «καυτερό», ένα πιάτο με καυτερές πιπεριές, ντομάτα, φέτα και αυγό που είναι ό,τι πρέπει για συνοδευτικό. Φτιάχνουν και σάντουιτς αν θες κάτι στα γρήγορα και ομελέτα που σου βάζουν μέσα ό,τι ζητήσεις. Τίποτα δεν έχει πάνω από 3,5 ευρώ.
Πως καταφέρνετε να κρατάτε τις τιμές τόσο χαμηλά; Ρωτάω τον Γιώργο. «Έφτιαξα μαγαζί για να μην έχω αφεντικό, δεν το έφτιαξα για να γίνω το αφεντικό. Δεν με ενδιαφέρει το κέρδος με ενδιαφέρει η επιβίωση, να βγάλω ένα μεροκάματο και να εξυπηρετήσω τον κόσμο. Με αυτή τη λογική είναι χαμηλές οι τιμές», λέει. «Εδώ ιδρύθηκε το κίνημα Νέων Γιατρών και εδώ στο μαγαζί έκαναν τις συναντήσεις τους. Τους άφηνα τα κλειδιά και έφευγα. Και την επόμενη μέρα έβρισκα τα λεφτά από όσα είχανε πιει και με το παραπάνω. Και τουρίστες έρχονται που μάλλον κάπου θα το έχουν διαβάσει. Τρώνε μία φορά και μετά έρχονται όλες τις μέρες που μένουν την Αθήνα».
Το κτήριο πρωτολειτούργησε ως γραφεία του συνδέσμου του ΕΑΜ επί Κατοχής. Από τότε και ύστερα έγινε αποθήκη ξυλείας, ελαιοτριβείο και αποθήκη ειδών σπιτιού μέχρι το ’84, όταν το αγόρασε η οικογένεια του Γιώργου. «Δεν χρειάστηκε ποτέ να βάλλω ταμπέλα. Όλη η γειτονιά ήξερε ότι άνοιγα αναψυκτήριο, από την στιγμή που περνούσα τα πλακάκια» λέει.
Η τηλεόραση στο εσωτερικό του ταβερνείου του Γιώργου παίζει πάντα ‘ψιλικατζίδικο τιβί’. Πρόκειται φυσικά για το σύστημα ασφαλείας του Γιώργου που προβάλλει την κίνηση στο ψιλικατζίδικο σε μια μεγάλη τηλεόραση, κοινή θέα των θαμώνων, όσο ο ιδιοκτήτης τους σερβίρει.
Φύγαμε με καλή διάθεση και χορτασμένοι και τώρα που το μάθαμε σίγουρα θα ξαναπάμε.
Αναψυκτήριο, Σαρρή 22, Αθήνα – Ψυρρή.
σχόλια