Η αποτρίχωση πονάει πολύ (και συναισθηματικά)

Η αποτρίχωση πονάει πολύ (και συναισθηματικά) Facebook Twitter
Οι απουσία των τριχών στο γυναικείο σώμα είναι από τα τελευταία όρια που έχουν επιβληθεί στις γυναίκες από την πατριαρχική κοινωνία και πλέον ένα απλό hashtag και μια αξύριστη μασχάλη δεν αρκούν. Χρειαζόμαστε και αξύριστα πόδια και χέρια και κοιλιές.
4

Θυμάμαι το πρώτο σχόλιο που άκουσα πίσω από την πλάτη μου σχετικά με τις τρίχες του σώματός μου σε ηλικία εννέα ή δέκα ετών, προερχόμενο φυσικά από μία παρέα αγοριών στο σχολείο μου. Ήταν από αυτού του είδους τις προσβολές που ξέρεις ότι θα σε ακολουθήσουν σε ολόκληρη τη ζωή σου. Όσες φορές έχω λάβει κάποια φιλοφρόνηση για τις πυκνές, λαμπερές μπούκλες μου ή για τις μακριές βλεφαρίδες και γεμάτα φρύδια μου, άλλες τόσες έχω αναγκαστεί να κρύψω τα τριχωτά χέρια μου από κάποιον άγνωστο στο μετρό ώστε να αποφύγω το αηδιασμένο βλέμμα του.


Η μητέρα μου έκανε την πρώτη της αποτρίχωση στα δώδεκα χρόνια της, αλλά εγώ δεν μπορούσα να περιμένω τόσο και έτσι, λίγους μήνες μετά από ένα περιστατικό στο σχολείο, είχα την πρώτη μου εμπειρία. Φορώντας ένα σορτσάκι γυμναστικής παρακολούθησα την αισθητικό να απλώνει το καφέ, καυτό κερί στα παιδικά, κοκκαλιάρικα πόδια μου και με μία κίνηση του χεριού της να αποκαλύπτει το απαλό, μελαμψό δέρμα που είχα σχεδόν ξεχάσει ότι έχω. Από τον ενθουσιασμό μου δεν ένιωσα καθόλου πόνο. Την επόμενη μέρα όλα τα κορίτσια του σχολείου ήθελαν να αγγίξουν τα πόδια μου και να μου κάνουν διάφορες ερωτήσεις στις οποίες απολάμβανα να απαντώ.


Τις επόμενες φορές δεν ήταν το ίδιο αφού ο ενθουσιασμός αντικαταστάθηκε από τον πόνο και τον φόβο που με κατέβαλλε τις ώρες πριν το ραντεβού. Θυμάμαι τη φορά που τα πόδια μου έτρεμαν επειδή δεν άντεχα τον πόνο όμως εγώ επέμεινα γιατί η εναλλακτική, το να είμαι μια τριχωτή δωδεκάχρονη, ήταν σίγουρα χειρότερη.


Εκ των υστέρων, έχω χωρίσει τη ζωή μου σε προ-αποτρίχωσης και μετά- αποτρίχωσης. Εθίστηκα με το συναίσθημα του να είμαι άτριχη και το δέρμα μου να είναι απαλό.

Με το Instagram και τα hashtags, όπως #LesPrincessesOntDesPoils και #JanuHairy τα οποία αποτέλεσαν μέσα για εκτενέστερη συζήτηση του θέματος το 2017, τα τριχωτά πρότυπα στις γυναίκες έχουν αυξηθεί δραματικά.


Τις πρώτες αποτριχωτικές διαφημίσεις της σύγχρονης ιστορίας τις συναντούμε στα γυναικεία περιοδικά μόδας, όπως Harper's Bazaar, τα οποία πρότειναν το νέο ξυραφάκι της Gillette, καθώς η μόδα του 1920, ήθελε κοντύτερα μανίκια και ποδόγυρους, τα οποία άφηναν εκτεθειμένα, τα κάποτε καλυμμένα από ρούχα, τριχωτά, γυναικεία σώματα.

Στα χρόνια που ακολούθησαν ο «άτριχος νόμος» επικράτησε στον δυτικό κόσμο, κάτι που χαιρέτιζαν και οι φεμινίστριες της εποχής. Ωστόσο, το δεύτερο κίνημα του φεμινισμού της δεκαετίας του 1970, εστίαζε σε θέματα του εαυτού, όπως η σεξουαλικότητα και τα αναπαραγωγικά δικαιώματα ή την ανισότητα στο χώρο εργασίας, αναθεωρώντας τους κοινωνικούς ρόλους που είχαν ανατεθεί στις γυναίκες μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μία αντιπροσωπευτική ένδειξη διαμαρτυρίας της εποχής αποτέλεσε και ο «ατίθασος θάμνος».

Σήμερα ζούμε το τέταρτο κίνημα φεμινισμού το οποίο αναδύθηκε κυρίως μέσω του διαδικτύου και έχει δεχθεί ισχυρές κριτικές εξ' αιτίας των φωτογραφιών με τα τριχωτά πόδια των υποστηρικτών του, όπως της Ashley Armitage και Arvida Bystrom. Με το Instagram και τα hashtags, όπως #LesPrincessesOntDesPoils (#ΟιΠριγκίπισσεσΈχουνΤρίχες) και #JanuHairy (#ΤριχωτόςΙανουάριος) τα οποία αποτέλεσαν μέσα για εκτενέστερη συζήτηση του θέματος το 2017, τα τριχωτά πρότυπα στις γυναίκες έχουν αυξηθεί δραματικά.


Φυσικά και δεν τα γνώριζα όλα αυτά στην ηλικία των δεκατεσσάρων, όταν άρχισα τις θεραπείες laser στο πρόσωπο και τις μασχάλες, τις οποίες μάλιστα συνέχισα αδιαλείπτως για κάποια χρόνια. Παρά την αποτελεσματικότητά τους και την υπόσχεση ότι η διαδικασία θα γίνει λιγότερο άβολη στην πάροδο του χρόνου, για μένα ήταν αφόρητη. Την ίδια χρονική περίοδο άρχισα την αποτρίχωση και σε άλλα μέρη του σώματος, όπως στα χέρια, το στήθος και το στομάχι, αφού θεώρησα ότι όλο το σώμα έπρεπε να είναι ομοιόμορφο και οι τρίχες να μην με περιορίζουν στην επιλογή ρούχων μου.


Τέσσερα χρόνια αργότερα, βίωσα το μεγαλύτερο πολιτισμικό σοκ της ζωής μου όταν μετακόμισα από την Κύπρο στην Αγγλία. Μεγάλο ρόλο έπαιξε και η τεράστια διαφορά, σχεδόν τέσσερις φορές περισσότερο, του κόστους αποτρίχωσης. Μια θεραπεία που στην Κύπρο κόστιζε 75 ευρώ στην Αγγλία κόστιζε 200 λίρες. Επίσης, στην χώρα μου η αποτρίχωση αντιμετωπιζόταν ως μια αναγκαιότητα ενώ σε όποιον ντόπιο απευθύνθηκα στην Αγγλία αντιμετώπιζε την αποτρίχωση ως ένα είδος πολυτελείας, που αφορούσε την γραμμή του μπικίνι και σε ακραίες περιπτώσεις των ποδιών το καλοκαίρι. Όμως εγώ ήμουν ήδη συναισθηματικά συνδεδεμένη με αυτό και όντας φοιτήτρια μόδας, καλώς ή κακώς, η εμφάνιση μου ήταν μια από τις πρωταρχικές μου ανησυχίες.

Ζώντας στο Λονδίνο, με μισθό πωλήτριας ημι-απασχόλησης, ήταν πρακτικά αδύνατο να διατηρήσω ένα πρόγραμμα αποτρίχωσης. Σε συνδυασμό με αυτό, έπειτα από πολλές επισκέψεις και θεραπείες σε πολλά ακριβά και ευυπόλυπτα αισθητικά κέντρα και με απόδειξη τα σημάδια του σώματός μου, ανακάλυψα ότι οι αισθητικοί εδώ δεν είναι εξοικειωμένοι στην αποτρίχωση σε μέρη όπως το στήθος και οι ώμοι. Η χειρότερη περίπτωση εξευτελισμού και πόνου που ένιωσα ήταν σε ένα spa, όπου έμεινα ξαπλωμένη μισόγυμνη με μελανιές στο εσωτερικό των χεριών μου, σκεπτόμενη ότι ο άνθρωπος που μου το προκάλεσε αυτό θα κατέληγε με έναν υψηλό μισθό, ενώ εγώ πιθανότατα με ένα μόνιμο σημάδι.


Αυτές οι τραυματικές εμπειρίες αποτέλεσαν την αφορμή για να σταματήσω τις θεραπείες και να ξυρίζω μόνο τα πόδια μου με ελαιόλαδο, το οποίο βρίσκω καλύτερο από την ξυριστική κρέμα διότι αποτρέπει την ανάπτυξη εσωτερικών τριχών. Επίσης, έχοντας παρακολουθήσει επί πολλά χρόνια αισθητικούς να αποτριχώνουν τα πόδια μου, νομίζω πως έχω την ικανότητα να χρησιμοποιώ τις ταινίες Veet για το μουστάκι μου από την άνεση του μπάνιου μου.


Η συνεχής μάχη με τον εαυτό μου δημιούργησε έναν φαύλο κύκλο, αποτελούμενο από μια αίσθηση ανικανοποίητου και ανασφάλειας για κάτι που ήταν πέρα από τον έλεγχό μου. Με οδήγησε στην επαναξιολόγηση της εικόνας του εαυτού μου, στην οποία είχα σπαταλήσει χρόνια ενέργειας και αποτρίχωσης.

Ξέρω ότι με περιμένει μεγάλος δρόμος μέχρι να καταφέρω να αποδεχτώ τον εαυτό μου όπως είναι και αυτό οφείλεται στη συνεχιζόμενη προβολή της αψεγάδιαστης γυναικείας εικόνας από τα μέσα. Στις ταινίες πορνό βλέπουμε είτε εντελώς άτριχα γυναικεία σώματα είτε πολύ τριχωτά ως ειδική φετιχιστική κατηγορία. Οι απουσία των τριχών στο γυναικείο σώμα είναι από τα τελευταία όρια που έχουν επιβληθεί στις γυναίκες από την πατριαρχική κοινωνία και πλέον ένα απλό hashtag και μια αξύριστη μασχάλη δεν αρκούν. Χρειαζόμαστε και αξύριστα πόδια και χέρια και κοιλιές».

Το κείμενο αποτελεί απόδοση στα ελληνικά του άρθρου με τίτλο  της Joanna Theodorou που δημοσιεύτηκε στο dazeddigital.com.

Υγεία & Σώμα
4

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

MOUTH TAPE

Υγεία & Σώμα / Μπορεί το κλείσιμο του στόματος με ταινία να βοηθήσει με το ροχαλητό και την υπνική άπνοια;

Εικόνες ανθρώπων που κοιμούνται με το στόμα τους κλεισμένο με ταινία έχουν κατακλύσει το Instagram και το TikTok, αλλά και την έβδομη σεζόν του δημοφιλούς ριάλιτι «Love is Blind».
THE LIFO TEAM
Νόσος ALS: Ο κορυφαίος ερευνητης James Berry στην Ελλάδα

Υγεία & Σώμα / Ο ειδικός της νόσου ALS στην Ελλάδα: Νέες θεραπείες και ελπίδα για το μέλλον

Σε εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ και στο Αιγινήτειο, ο δρ. James D. Berry μίλησε για τη σπάνια νευροεκφυλιστική ασθένεια ALS, τις θεραπείες που έχουν εγκριθεί και εκείνες που βρίσκονται σε στάδιο κλινικών δοκιμών.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Το success story της πρόληψης του καρκίνου του μαστού βοηθά να αλλάξουμε νοοτροπία απέναντι στον καρκίνο

Υγεία & Σώμα / Το success story της πρόληψης του καρκίνου του μαστού

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος «Άλμα ζωής» έχει συμβάλει καθοριστικά στην επιτυχημένη προσπάθεια πρόληψης του καρκίνου του μαστού, η οποία αποτελεί τη ναυαρχίδα στα προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου για χρόνια νοσήματα που υλοποιούνται στην Ελλάδα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Οι ασθενείς έχουν να αντιμετωπίσουν το χάσμα μεταξύ της υποψίας και της διάγνωσης του καρκίνου

Υγεία & Σώμα / Το χάσμα μεταξύ της υποψίας και της διάγνωσης του καρκίνου

Οι ογκολογικοί ασθενείς δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μονάχα την ίδια τη νόσο αλλά και όλα τα εμπόδια που συναντούν στην πορεία. Ένα από αυτά, που δυσκολεύονται να υπερπηδήσουν, αφορά το χάσμα μεταξύ της υποψίας και της διάγνωσης, δύο στάδια καθόλου αλληλένδετα στην πράξη, για τα οποία μας μιλά ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου (ΕΛΛΟΚ), Γιώργος Καπετανάκης.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Συναισθηματική υπερφαγία: «Έτρωγα κρύες πίτσες με μαρμελάδα και έξτρα τυρί»

Υγεία & Σώμα / Συναισθηματική υπερφαγία: «Έτρωγα κρύες πίτσες με μαρμελάδα και έξτρα τυρί»

Δύο γυναίκες που ζουν με τη διατροφική διαταραχή περιγράφουν τα επεισόδιά τους και εξηγούν πώς είναι να μην απολαμβάνεις το φαγητό αλλά να το χρειάζεσαι για να αποφορτιστείς.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ινστιτούτο Copernicus: Βαριά η σκιά της κλιματικής αλλαγής στην υγεία των Ελλήνων

Υγεία & Σώμα / Η κλιματική αλλαγή και οι σοβαρές επιπτώσεις της στην υγεία των Ελλήνων

Η κλιματική αλλαγή εξελίσσεται ραγδαία, με την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία να σηκώνουν το μεγαλύτερο φορτίο, καθώς το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Copernicus προβλέπει τριπλασιασμό των θανάτων από τη ζέστη μέχρι το τέλος του αιώνα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
«Το να είσαι διαβητικός δεν σημαίνει ότι δεν είσαι και ασταμάτητος»

Lifo Videos / «Το να είσαι διαβητικός δεν σημαίνει ότι δεν είσαι και ασταμάτητος»

Ο Κωνσταντίνος Κατσούδας, διαβητικός και συνιδρυτής της πρωτοβουλίας Riding4Diabetes, μοιράζεται μια βαθιά προσωπική ιστορία, μιλά για τη σημασία της ενημέρωσης γύρω από τον διαβήτη και την αξία της εξάλειψης του στίγματος γύρω από τη νόσο.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Για πρώτη φορά πλάνο εντοπισμού της προέλευσης νέων ή αναδυόμενων παθογόνων

Υγεία & Σώμα / Αναζητώντας την αλήθεια για τις πανδημίες: Το πλάνο του ΠΟΥ για τη δημόσια υγεία

Στο ερώτημα από πού προήλθε ο «ένοχος» για κάθε επιδημική έξαρση στοχεύει να δώσει απάντηση ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, δημιουργώντας για πρώτη φορά ένα πλήρες πλάνο για τον εντοπισμό της προέλευσης νέων ή αναδυόμενων (παλιότερων) παθογόνων.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ

σχόλια

2 σχόλια
Τα ίδια ίσως και χειρότερα ισχύουν και για τους τριχωτούς άνδρες, ειδικά τους νεότερους σήμερα και την αντιμετώπισή τους και από τα δύο φύλα. Δεν είναι φυλετική διάκριση αλλά παρομοιάζει με αυτή της παχυσαρκίας. Όπως ο κόσμος (κρυφο)περιγελά τους χοντρούς και τις χοντρές έτσι (κρυφο)περιγελά και τους τριχωτούς και τις τριχωτές. Εν τέλει είναι θέμα αισθητικής και όχι προσωπικό με τον καθένα μας το οποίο ευτυχώς διορθώνεται, δυστυχώς όμως δαπανώντας χρόνο και χρήμα. Το αντιμετωπίζεις σωστά και πας παρακάτω χωρίς να το αφήνεις να σε επηρεάσει.
(α) Αν δεν σας αρέσουν αυτά που βλέπετε στο πορνό μπορείτε πάντα να μην βλέπετε ή να γίνετε παραγωγός σε ταινίες που θα σας αρέσουν. Υπάρχουν άπειρα female friendly, female directors κτλ πλέον. Μην ασχολείστε με το με τι την βρίσκουν οι άλλοι. Δεν συμφέρει κανέναν αυτή η προσέγγιση. Κανείς δεν γουστάρει αστυνομία γούστου στα μεράκια του εφόσον δεν παραβαίνει τον νόμο.(β) Δεν καταλαβαίνω τίποτα περί πατριαρχικής κοινωνίας όταν η γράφουσα μας ενημερώνει ότι τόσο ο επιβληθείς "άτριχος νόμος", πριν από περίπου 100 χρόνια(!!), όσο και ο "ατίθασος θάμνος" της δεκαετίας του '70, πριν από μισόν αιώνα(!!), είχαν την έγκριση των φεμινιστριών. Από την άλλη μου κάνει πολύ λογικό να καταπιέζονται οι γυναίκες από ινστρούχτορες που δίνουν εντολές τι είναι επιτρεπτό και τι όχι.(γ) Ειλικρινά, πόσες φορές θα κατηγορήσουμε εννιάχρονα αγόρια διότι μια κοπέλα έχει δεχτεί τόσες φιλοφρονήσεις όσα και αρνητικά σχόλια για την εξωτερική της εμφάνιση; Πόσες φορές θα ενοχοποιήσουμε την αρρενωπότητα, ενιότε βαφτίζοντάς την ακόμα και ως "τοξική", αντί να πούμε απλά ότι στη ζωή υπάρχουν γούστα; Έτσι όπως κάποιοι εκφράζονται για τα θετικά κάποιοι εκφράζονται και για τα αρνητικά. Πόσο δύσκολο είναι να αποδεχτούμε ότι τα παιδιά -αγόρια και κορίτσια- έχουν πιο σκληρούς κώδικες επικοινωνίας από εμάς διότι δεν έχουν εμβαπτιστεί ακόμα πολιτισμικά;Για πόσο ακόμα θα μπερδεύουμε την ποινική παραβατικότητα, την απλή κακοήθεια ή αγένεια με την αρρενωπότητα προκειμένου να παίξουμε το δικαιωματικό παιχνιδάκι του τάδε κύματος του φεμινισμού;Φτάνει να κατηγορούμε το άρρεν, την αρρενωπότητα, επί παντός επιστητού.
Θες να σου πω τι λέει το κείμενο σε ελεύθερη μετάφραση; Σοβαρά;Το κείμενο λέει ότι για όλα θα μου φταίνε οι άλλοι. Θα κατηγορώ πάντα άλλους για τα δικά μου προβλήματα. Θα ιδεολογικοποιήσω δε τα προβλήματά μου για να μην φαίνεται καν ότι μπορεί να έχω ευθύνη.Τι επίδραση έχει αυτό σε κοινωνικό επίπεδο, επίσης δεν με πολυνοιάζει. Εγώ να νοιώσω λίγο comfort και όλα τα άλλα στάχτη και burberry. Και μαζί τους και η λογική ή η αλήθεια.Θες να σου πω τι λες εσύ σε ελεύθερη μετάφραση; Δεν έχω ούτε ένα επιχείρημα αλλά ας βαφτίσω τέρας τον άλλο μπας και τον απαξιώσω ολόκληρο. Που να ασχοληθώ με την ουσία όσων λέει; Ας τον φέρω στο επίπεδο που μου αρέσει να συζητάω γιατί μόνο αυτό καταλαβαίνω.Το παιχνιδάκι με τις ελεύθερες μεταφράσεις πώς σου φαίνεται τώρα;ΥΓ Αν έχεις να πεις κάτι επί της ουσίας και όχι έτοιμα κουτάκια υβρεολογίου από τον φεμινιστικό σου διαφωτιστή be my guest. Αλλιώς ύπαγε οπίσω μου.