Κανείς δεν πετάει ακριβώς από τη χαρά του, όταν του αναθέτουν μία αγγαρεία ή κατά το κοινώς λεγόμενον τον χώνουν να κάνει τις υπερωρίες των άλλων ή μία δουλειά που κανείς άλλος δεν δέχεται να αναλάβει. Όλοι αντιμετωπίζουμε αυτές τις καταστάσεις με απροθυμία μεν, αλλά και με αίσθημα παραίτησης και συμβιβασμού: είναι κάτι που πρέπει να γίνει και θα το κάνουμε. Ή μήπως όχι;
Σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, το να φέρνουμε εις πέρας υποχρεώσεις που δεν μας ευχαριστούν και μάλιστα σε σταθερή βάση, θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την ψυχική μας ισορροπία, αλλά και την υγεία μας, γενικώς.
Βάσει της συγκεκριμένης έρευνας, το άγχος που βιώνει το άτομο τις ώρες που καλείται να βρίσκεται σε εγρήγορση προκειμένου να ολοκληρώσει μία κοπιαστική εργασία, που ακόμη χειρότερα δεν έχει επιλέξει, επηρεάζει δραματικά τη λειτουργία του εγκεφάλου, της καρδιάς και άλλων ζωτικών οργάνων, που αντιδρούν αθόρυβα στα ερεθίσματα αρνητικών συναισθημάτων.
Και επειδή καλό είναι που τα ξέρουμε όλα αυτά και που οι επιστήμονες το μελετούν και το ψάχνουν, όμως, τι γίνεται, όταν δεν μπορούμε να αποφύγουμε μία αγγαρεία; Όταν το "όχι", λόγου χάριν, ισοδυναμεί με πρόβλημα στον εργασιακό χώρο;
Όπως χαρακτηριστικά τονίζεται στη συγκεκριμένη δημοσίευση της επιστημονικής ομάδας της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ, μία από τις συνηθέστερες συνέπειες της διαρκούς ενασχόλησης με υποχρεώσεις που δεν μας αντιστοιχούν είναι η κατακόρυφη αύξηση της αρτηριακής πίεσης, η εμφάνιση διαβήτη και νοσημάτων του καρδιαγγειακού συστήματος και η εξασθένηση των φυσικών αντοχών του οργανισμού μας. Το τελευταίο αποτελεί και μία εξήγηση για τον λόγο που εκείνο το κρυολόγημα μας ταλαιπωρεί εδώ και μήνες, ενώ υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να έχουμε συνέλθει μέσα σε μερικές μέρες.
"Τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνουμε για ώρες είναι μόνο το ένα σκέλος της εξίσωσης που αφορά όχι μόνο την υγεία της ψυχής μας, που καταπονείται, αλλά και του σώματος μας", λέει η Laura Kubzansky, καθηγήτρια κοινωνικών επιστημών που συνεργάζεται με την ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου. Όπως εξηγεί, το άλλο σκέλος αυτό που εξηγεί πλήρως, γιατί το αίσθημα πίεσης, στενοχώριας και άγχους μας αρρωσταίνει, παραμένει ακόμη ένα μυστήριο.
Και επειδή καλό είναι που τα ξέρουμε όλα αυτά και που οι επιστήμονες το μελετούν και το ψάχνουν, όμως, τι γίνεται, όταν δεν μπορούμε να αποφύγουμε μία αγγαρεία; Όταν το "όχι", λόγου χάριν, ισοδυναμεί με πρόβλημα στον εργασιακό χώρο; Τι προτείνουν οι επιστήμονες για τις φορές εκείνες που δεν μπορούμε να απεμπλακούμε από μία αγγαρεία;
Την αντιμετωπίζουμε δημιουργικά, λένε. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βάλουμε την προσωπική μας σφραγίδα. Φτιάχνουμε τον περιβάλλοντα χώρο έτσι ώστε να μας εμπνέει ακόμη και για κάτι που είναι βαρετό, ίσως και ανούσιο και νιώθουμε ότι απομυζεί όλη τη δημιουργικότητα μας. Και γενικώς, ακόμη και εκεί που το πλαίσιο είναι πολύ αυστηρό, θυμόμαστε να χαμογελάμε. Κάνουμε μικρά διαλείμματα με κάτι που μας χαροποιεί.
Όσο για το πιο σοβαρό όπλο με το οποίο παλεύεται μία άχαρη δουλειά; Η ψυχολογική προετοιμασία. Έστω και για 5 λεπτά πριν αναλάβουμε βάρδια οχυρώνουμε την ψυχολογία μας με θετική σκέψη και λίγη... πολεμόχαρη ενέργεια. Μας φανταζόμαστε να τα καταφέρνουμε, πριν καν ξεκινήσουμε. Είναι ένα ψυχολογικό τρικ που πιάνει σε αθλητές, στρατιώτες και ασθενείς πριν από ένα σοβαρό χειρουργείο. Λογικά θα έχει αποτέλεσμα και στη φαινομενικά ανώδυνη περίπτωση μιας αγγαρείας (ακόμη).
σχόλια