1
Μεταμόρφωση. Είναι το χωριό στο οποίο ο παππούς και η γιαγιά μου είχαν χτίσει ένα εξοχικό και εκεί παραθέριζα κάθε χρονιά της παιδικής μου ηλικίας. Δεν ξέρω αν είναι κάτι ιδιαίτερο και αν αξίζει να την προτείνω στον πολύ κόσμο, όμως στα μάτια μου είναι ένα όμορφο χωριουδάκι, τυπικό της Σιθωνίας, με ωραία πλατεία και την ταβέρνα του Βασίλη, που ποτέ δεν με απογοητεύει.
2
Τρανή Αμμούδα. Τεράστια παραλία (σε μήκος) που ό,τι ώρα και να πας θα έχει πολύ άδειο χώρο, πράγμα καλό για όσους δεν ψάχνουν απαραίτητα τις ερημικές παραλίες, αλλά δεν θέλουν να είναι και στριμωγμένοι πλάι σε χιλιάδες οικογένειες.
3
Όρμος της Παναγίας. Εκεί είχαν τα σπιτάκια τους οι ψαράδες του Άγιου Νικολάου. Τώρα έχει ενοικιαζόμενα ενώ τα ταβερνάκια πάνω στο κύμα έχουν πολύ ωραία θαλασσινά, ειδικά ο Αρίστος.
4
Η Άνω Νικήτη. Ένα μέρος που δεν το αγγίζει η ανεξέλεγκτη δόμηση και η κακογουστιά. Όλα τα σπίτια είναι παραδοσιακά και πανέμορφα και με μια βόλτα στα στενά της φτιάχνει πάντα η διάθεσή μου. (Έχουν γίνει και ωραία μπαράκια και καφέ εκεί.)
5
Η Κάτω Νικήτη. Ο μεγάλος κάθετος δρόμος που οδηγεί στη θάλασσα είναι ωραίος για βόλτα (και για στάση στο γευστικό Pizza Pizza) και οδηγεί σε μια μεγάλη παραλιακή οδό που τις ώρες αιχμής είναι μόνο για τους πεζούς. Βρίσκω την περιοχή πολύ ρομαντική και τα εστιατόρια (κυρίως το Ακρογιάλι αλλά και τον κλασικό Αρσανά) απολαυστικά.
6
Λαγονήσι. Μια παραλία κοντά στον Όρμο της Παναγίας που έχει θέα ένα ακατοίκητο νησάκι. Η θάλασσα είναι απ' αυτές που έχουν βγάλειτη φράση «σαν τη Χαλκιδική δεν έχει» – γαλαζοπράσινα ζεστά νερά, ψιλή άμμος, καταπληκτική ομορφιά. Δυστυχώς, η παραλία (που είναι πολύ δημοφιλής) άλλαξε μορφή τα τελευταία χρόνια. Πάρα πολλά δέντρα κόπηκαν και η φύση ισοπεδώθηκε για να γίνει ένα beach bar που πιάνει υπερβολικά μεγάλο κομμάτι της και δυσκολεύει την πρόσβαση σ' αυτήν, οπότε μια λύση είναι να μείνει κάποιος στα περίφημα ενοικιαζόμενα Lagonisi Beach Apartments Kalamaras και να απολαύσει στο φουλ την παραλία και όλη την περιοχή.
7
Παρθενώνας. Το ομορφότερο χωριό της Σιθωνίας ήταν εγκαταλελειμμένο όταν ήμουν μικρός και έχω ανατριχιαστικές αναμνήσεις απ' τις βόλτες στο χωριό-φάντασμα. Κάποτε όμως ξανακατοικήθηκε και αναπτύχθηκε με σεβασμό στην ιστορία του. Είναι ψηλά και είναι φανταστικό για βόλτα και καφέ: η πανοραμική θέα τεράστιου και πανέμορφου κομματιού της Σιθωνίας και της θάλασσάς της είναι κάτι που σίγουρα αξίζει να δει κάποιος.
8
Οβελίξ. Κοντά στη Βουρβουρού είναι η πιτσαρία με τις γιγάντιες πίτσες (χρειάζονται δύο ταψιά για να σου φέρουν στο τραπέζι τη μεγάλη) και όποιος τρώει πολύ και χωρίς ενοχές θα βρει τη χαρά του εκεί πέρα.
9
Καβουρότρυπες. Πρωτότυπη παραλία, μεταξύ του Αρμενιστή και του Πλατανιτσίου, δύο παραλιών-κάμπινγκ που επίσης αγαπώ πολύ. Το κλισέ που λέγαμε («σαν τη Χαλκιδική δεν έχει») προφανώς και δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αλλού τέτοιες παραλίες. Υπάρχουν, και ενίοτε και ακόμα καλύτερες. Όμως συνήθως είναι μεμονωμένες. Ένα νησί, ας πούμε, έχει συνήθως 4-5 καλές το πολύ. Στη Σιθωνία θα βρεις 4-5 καλές εντός μερικών χιλιομέτρων, στα επόμενα θα βρεις άλλες τόσες, και πάει λέγοντας. Οι άπειρες επιλογές και η ποιότητά τους είναι τελικά τα στοιχεία που κάνουν τη Σιθωνία ξεχωριστή.
10
Danai Beach Resort. Πηγαίναμε όταν ήμουν μικρός και τότε δεν ήταν το εντυπωσιακό, βραβευμένο resort που έγινε με τα χρόνια, αλλά το πιο ταπεινό Danai House. Όμως είχε την πισίνα που έχω αγαπήσει περισσότερο στη ζωή μου και κάτι μπιφτέκια που ακόμα θυμάμαι, ενώ έχουν περάσει 30 χρόνια. Σήμερα είναι γνωστό, εκτός των άλλων, επειδή έχει ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της Ελλάδας, το Squirrel.
11
Σινέ Κάτια, στη Νικήτη. Από τα λίγα θερινά σινεμά που υπάρχουν πια στο δεύτερο πόδι (να φανταστείτε, όταν μεγάλωνα, η μικροσκοπική Μεταμόρφωση είχε δύο θερινά, τώρα, φυσικά, κανένα). Σε ωραίο μέρος, με μεγάλη ποικιλία από ταινίες μέσα στην εβδομάδα, κάθε χρόνο το τιμώ πολλές φορές, ενίοτε κουβαλώντας μαζί μου ανίψια στις ταινίες κινουμένων σχεδίων. Για μένα δεν είναι καλοκαίρι αν δεν πάω θερινό σινεμά στη Χαλκιδική...
