Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας Facebook Twitter

Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας

0

«Αρχαίο, τιμητικό και κάπως δολοφονικό». Κάπως έτσι είχε περιγράψει η New York Times σε άρθρο της του 1931, την αναβίωση του calcio storico ή αλλιώς ‘Φλωρεντίνικου Ποδόσφαιρου’, ενός αθλήματος που είχε πραγματοποιηθεί την προηγούμενη χρονιά στην πόλη της Φλωρεντίας προς τιμήν της 400ης επετείου από την πολιορκία της πόλης από τον Αυτοκράτορα Κάρολο Κουίντο. Επρόκειτο για μια πρωτοβουλία του φασίστα ηγέτη Alessandro Pavolini, ο οποίος αποφάσισε να αναβιώσει ένα αρχαίο άθλημα μεγάλου ανταγωνισμού, προκειμένου να ενισχύσει τον τουρισμό της Τοσκάνης και να ενδυναμώσει το αθλητικό πνεύμα των Ιταλών. Για την πραγματοποίηση των αγώνων αυτών, τέσσερις από τις γειτονιές της πόλης κλήθηκαν να συναγωνιστούν η μία την άλλη.

 

Οι ρίζες του Φλωρεντίνικου ποδοσφαίρου φτάνουν μέχρι την εποχή του Ομήρου. Το παιχνίδι που στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν σφαιρομαχία, υιοθετήθηκε αργότερα από τον Ρωμαϊκό στρατό, ο οποίος το χρησιμοποίησε ως τύπο προπόνησης με το όνομα ‘L’Harpastum’, δηλαδή ‘Το ξέσκισμα’.  Γύρω στο δεύτερο μισό του 5ου αιώνα, το άθλημα είχε ήδη γίνει δημοφιλές σε όλη την Φλωρεντία και μπορούσες να το συναντήσεις σε κάθε δρόμο και πλατεία της πόλης.

Οι παίκτες που παίρνουν μέρος στο άθλημα είναι μεταξύ 20 και 40 ετών, ενώ πολλοί από αυτούς είναι πορτιέρηδες ή σωματοφύλακες, μποξέρ, παίκτες του rugby ή βετεράνοι του στρατού.

Από την αναβίωσή του το ’30 μέχρι σήμερα, το Φλωρεντίνικο ποδόσφαιρο διοργανώνεται κάθε χρόνο, με τον τελικό να λαμβάνει χώρα στις 24 Ιουνίου, ανήμερα της γιορτής του πολιούχου της πόλης, του San Giovanni. Το άθλημα που έμελλε να χαρακτηριστεί ως 'το πιο βίαιο άθλημα στον κόσμο', παίζεται σε γήπεδο με άμμο, με 27 παίκτες σε κάθε ομάδα, οι οποίοι στόχο έχουν να σκοράρουν με μια δερμάτινη  μπάλα, χρησιμοποιώντας το σώμα τους με κάθε πιθανό τρόπο. Ο ανταγωνισμός είναι συνεχής και η μάχη δίνεται σώμα με σώμα, κεφάλι με κεφάλι, για την κατοχή της μπάλας. Κλωτσιές, μπουνιές και πάλη, είναι μέσα θεμιτά για την κατάκτηση του στόχου. Στο παιχνίδι οι παίκτες φορούν παραδοσιακά κοστούμια, εμπνευσμένα από μεσαιωνικές περιβολές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Αμερικάνος δημοσιογράφος των New York Times του ’30, ονόμασε το άθλημα στο άρθρο του: «Ποδόσφαιρο που παίζεται με μετάξια και σατέν».

Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας Facebook Twitter
Παλιοί και νέοι παίκτες, παίζουν χαρτιά.

Το φωτογραφικό ντοκουμέντο του Ιταλού φωτογράφου Alessandro Iovino, είναι ένα σπάνιο χρονικό της πορείας μιας ομάδας μέχρι τον αγώνα. Ο ίδιος με μεγάλο κόπο και μετά από τρεις μήνες προσπάθειας, κατάφερε να πείσει την ομάδα των Azzurri (μπλε), που εκπροσωπούν την γειτονιά Santa Croce, να τους ακολουθήσει και να μπει στο άδυτο των προπονήσεών τους. «Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ δεμένοι και πολύ παθιασμένοι με την εκδήλωση», εξηγεί ο ίδιος.

Οι παίκτες που παίρνουν μέρος στο άθλημα είναι μεταξύ 20 και 40 ετών, ενώ πολλοί από αυτούς είναι πορτιέρηδες ή σωματοφύλακες, μποξέρ, παίκτες του rugby ή βετεράνοι του στρατού. Η ομάδα που παρακολούθησε ο Alessandro λέγεται πως έχει κερδίσει το τουρνουά περισσότερες φορές από κάθε άλλη ομάδα. Ωστόσο, αυτή την χρονιά ηττήθηκε από τους Santo Spirito Bianchi. Το έπαθλο του αγώνα είναι εξίσου μεγάλη έκπληξη. Πρόκειται για μια αγελάδα Chianina, μια από τις παλαιότερες ράτσες αγελάδας στον κόσμο που έχει Ιταλική καταγωγή. Όπως είναι προφανές, οι ομάδες που συμμετέχουν στο ιστορικό άθλημα της Τοσκάνης, δεν αγωνίζονται για το έπαθλο. Κίνητρό τους, όπως εξηγεί και ο φωτογράφος, είναι η τιμή, ο σεβασμός που έρχεται με την αιματοχυσία.

Ο Alessandro Iovino, είναι  φωτογράφος γεννημένος στην Parma της Ιταλίας. Ξεκίνησε να ασχολείται με την φωτογραφία το 2013 μετά την ολοκλήρωση του master του στο Speos photography school του Λονδίνου.

Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας Facebook Twitter
Παίκτες κάνουν προθέρμανση με βάρη πριν την προπόνηση, πίσω μπορεί κανείς να δει τα αποδυτήρια
Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας Facebook Twitter
Andrea Liccioli, παίκτης
Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας Facebook Twitter
Ο Jo De Castro είναι ένας από τους διεθνείς παίκτες της μπλε ομάδας. Έγινε δεκτός επειδή είναι μόνιμος κάτοικος της Φλωρεντίας για περισσότερο από 10 χρόνια.
Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας Facebook Twitter
Ο Gianluca Gori είναι μποξέρ και παίκτης της μπλε ομάδας.
Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας Facebook Twitter
Παίκτης της μπλε ομάδας προσπαθεί να αποβάλλει την ένταση πριν τον αγώνα χτυπώντας το κεφάλι του στην ντουλάπα των αποδυτηρίων.
Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας Facebook Twitter
Πριν τον εναρκτήριο αγώνα, όλες οι ομάδες παρελαύνουν από την πλατεία της Santa Maria Novella μέχρι την αρένα του Santa Croce.
Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας Facebook Twitter
H είσοδος της μπλε ομάδας, μπροστά από τους οπαδούς της λευκή ομάδας.
Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας Facebook Twitter
Δύο παίκτες παίκτες προετοιμάζονται για τον αγώνα. Από πίσω οι υποστηρικτές τους ζητωκραυγάζουν.
Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας Facebook Twitter
Ένας από τους παίκτες της λευκής ομάδας τραυματίστηκε μετά από διένεξη πρόσωπο με πρόσωπο.
Οι μονομάχοι της Φλωρεντίας Facebook Twitter
Μονομαχίες κατά την διάρκεια του αγώνα.

To άρθρο δημοσιεύτηκε στο Roads and Kingdoms.

Το facebook page του Alessandro Iovino, εδώ.

Ταξίδια
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ταξίδι στην Οξφόρδη, στην πόλη που έχει μόνο νέους

Ταξίδια / Ένα τριήμερο στην Οξφόρδη των βιβλιοθηκών και του φοιτητόκοσμου

Μια ξενάγηση στην παλαιότερη πανεπιστημιούπολη της Αγγλίας, εκεί όπου ο Τόλκιν έγραψε τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» αλλά και στις τοποθεσίες όπου γυρίστηκαν οι ταινίες του Χάρι Πότερ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η Ζίτσα είναι το τέλειο μέρος για να χτίσεις μια γεμάτη ζωή»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η Ζίτσα είναι το τέλειο μέρος για να χτίσεις μια γεμάτη ζωή»

Ο Κώστας δεν έφυγε ποτέ από τη Ζίτσα, ενώ η Άννα άφησε τη δικηγορία και τη Νέα Υόρκη για να ζήσουν μαζί εκεί, να δουλεύουν τον φούρνο του χωριού, να κάνουν workshops και να φιλοξενούν συναυλίες στη φάρμα τους.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Πέτρος Κέλλας βρήκε τον παράδεισό του στο Περιβόλι Γρεβενών

Γειτονιές της Ελλάδας / Ο Πέτρος βρήκε τον παράδεισό του σε ένα από τα μεγαλύτερα Βλαχοχώρια

Μαζί με τη σύζυγό του μετακόμισαν στην καρδιά της Βάλια Κάλντα, στο Περιβόλι Γρεβενών, που τον χειμώνα μετρά μόλις δέκα μόνιμους κατοίκους – και δεν το μετανιώνουν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Μπουλούκι, ένα περιοδεύον εργαστήριο για τις παραδοσιακές τεχνικές δόμησης, βάζει το δικό του -σημαντικό- λιθαράκι στη διατήρηση της μνήμης και της ζωής στην ορεινή Ήπειρο

Γειτονιές της Ελλάδας / Δύο νέοι αρχιτέκτονες ανακατασκεύασαν τη στέγη ενός σχολείου στα Τζουμέρκα

Το Μπουλούκι, ένα περιοδεύον εργαστήριο για τις παραδοσιακές τεχνικές δόμησης, βάζει το δικό του -σημαντικό- λιθαράκι στη διατήρηση της μνήμης και της ζωής στην ορεινή Ήπειρο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δοτσικό Γρεβενών

Γειτονιές της Ελλάδας / Πήρε μόλις 5 δευτερόλεπτα στην Εύα για να αποφασίσει να αναλάβει το καφενείο στο Δοτσικό

Μια τριαντάχρονη διοργανώνει τέκνο πάρτι σε ένα καφενείο, σε ένα κυριολεκτικά «αγγελοπουλικό» σκηνικό με έξι μόνιμους κατοίκους στη Βόρεια Πίνδο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Στον Σίβα της Κρήτης βρίσκεται ένα από τα πιο ιδιαίτερα καφενεία της Ελλάδας

Ταξίδια / Στον Σίβα της Κρήτης βρίσκεται ένα από τα πιο ιδιαίτερα καφενεία της Ελλάδας

Στο προπολεμικό στέκι του Κώστα Αργυράκη, στην πεδιάδα της Μεσαράς, θα συζητήσεις για τον Νίτσε και τον Καζαντζάκη και θα θαυμάσεις έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ