Η παράσταση δεν είναι φώτα δεν είναι σκηνικό
είναι οι άνθρωποι εσείς κι εγώ
Είναι οι γυναίκες που μας ρωτούν
είναι τα παιδιά που μας κοιτούν
έτσι που εσείς καθώς κι εγώ
αφήνουμε την ώρα
να πηγαίνει μόνη της
Η παράσταση δεν είναι φώτα δεν είναι σκηνικό
είναι οι άνθρωποι εσείς κι εγώ
είναι η αδιακρισία σας στη μοναξιά μας
είναι η αναπνοή σας στη σιωπή μας
τέλος είναι η αγάπη σας
Για μας
ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ του Χατζιδάκι ανοίγει το χορευτικό clip της ομάδας no end, το οποίο δημιουργήθηκε πάνω στο κομμάτι του ΛΕΞ, «Varane». Είναι ασπρόμαυρο και σε αυτό τα μέλη της ομάδας χορεύουν στους δρόμους της Αθήνας, κάνοντας το καθένα διαδοχικές κινήσεις που δημιουργούν ένα ενιαίο σύνολο, δίνοντάς σου την εντύπωση ότι η street αισθητική ντύνει το κομμάτι, αγκαλιάζοντάς το ταυτόχρονα με διάφορους τρόπους.
Για εκείνους, άλλωστε, η «παράσταση» δίνεται στους δρόμους της πόλης, χωρίς περιορισμούς. Ορίζουν τα δικά τους ραντεβού για τα καθορισμένα χορευτικά sessions ή βγαίνουν σε μέρη τυχαία και απλώς μαζεύονται με όσους θέλουν να γίνουν κομμάτι της αυθόρμητης έκφρασης που ξεκινά από κάποιο ηχείο και καταλήγει σε διάφορα acts. Με challenges ή χωρίς. Σε ομάδες ή μόνοι. Με έμπνευση κάποια χορογραφία ή απλώς πάνω στον δικό τους αυτοσχεδιασμό, χορεύουν στον δρόμο με τέτοια ένταση, που σου τραβούν αμέσως την προσοχή.
ΛΕΞ - Varane (no end dance videoclip)
Ο Ανδρέας, η Κρίστεν, ο Κόφι και ο Μίκελ αποτελούν τον κορμό της ομάδας. Όταν τους ρωτάω για τους στίχους στην αρχή του κομματιού, ο Ανδρέας μου λέει: «Θέλαμε να δώσουμε την έννοια του καλλιτέχνη πέρα από συγκεκριμένα πλαίσια, με μια πιο ευρεία έννοια», ενώ, όσον αφορά το clip και το track, συμπληρώνει «Θέλαμε να φτιάξουμε κάτι που να αντιπροσωπεύει τη street κουλτούρα, μέρος της οποίας είμαστε κι εμείς. Θεωρήσαμε ότι είναι ένα κομμάτι που μας αντιπροσωπεύει. Πιστεύω πως, αν και είναι σχετικά πρόσφατο, θεωρείται κλάσικ κομμάτι, οπότε έτσι έγινε η επιλογή».
Από το αποτέλεσμα μπορεί κανείς να δει ότι πρόκειται για μια συνολική προσπάθεια, στην οποία το ύφος κάθε ανθρώπου συμπληρώνει το κινητικό και οπτικοακουστικό σύνολο. Κατά πόσο ισχύει αυτό όσον αφορά την ομάδα; «Κάθε μέλος της ομάδας βάζει το δικό του στοιχείο. Και για το βίντεο αυτό ένας μπορεί να έφερε την ιδέα για το πού θα γυριστεί, άλλος για το πώς θα το γυρίσουμε, αν θα το κάνουμε freestyle ή αν θα βάλουμε κάποια χορογραφία – όλοι συνέβαλαν ώστε να υλοποιηθεί» απαντά και συμπληρώνει όσον αφορά τον χορευτικό τους χαρακτήρα: «Μπορεί να δούμε και κάποιες χορογραφίες κάποια στιγμή, αλλά, ναι, γενικά αυτό που κάνουμε είναι ό,τι νιώθουμε. Εκφράζεσαι εκείνη τη στιγμή αυθόρμητα. Η βάση είναι αυτή». Με αυτό συμφωνεί και ο Μίκελ: «Χορεύουμε ανάλογα με το πώς νιώθουμε. Μπορεί να νιώθουμε ότι είμαστε αυθόρμητοι ή ότι πατάμε πάνω σε κάτι πιο δομημένο. Δεν το αποκλείουμε. Θεωρώ ότι αυτός είναι ο χορός, αυτό είναι και το act. No limits».
Όλοι τους είναι χορευτές και το στοιχείο αυτό ήταν, πριν από το πρώτο lockdown, ο κοινός άξονας που τους έφερε κοντά και τους έκανε να δημιουργήσουν την ομάδα.
«Σίγουρα όλοι είμαστε χορευτές, αλλά σίγουρα όλοι έχουμε κι άλλα πράγματα με τα οποία ασχολούμαστε και τα είχαμε από πριν. Αυτό που μας ένωσε, όμως, είναι ο χορός. Ήταν μια κοινή αίσθηση που μοιραζόμασταν όλοι μαζί. Κάτι που νιώθαμε. Αλλά έπρεπε να κάτσουμε κάτω, να το συζητήσουμε και να πούμε ότι πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία σε πολλούς street artists που δεν παίρνουν αυτό που αξίζουν και γι' αυτό δεν μπορούν να κάνουν αυτό που θέλουν. Εμείς εδώ είμαστε όλοι κομμάτι αυτής της προσπάθειας» λέει ο Μίκελ.
Πόσο έντονο είναι το street στοιχείο στην ομάδα και ποια είναι η γνώμη τους για τη street κουλτούρα στην Ελλάδα; «Στην ομάδα οι περισσότεροι έτσι το ζουν. Θα βγουν έξω να χορέψουν. Αν δεν υπάρχει τρόπος να προπονηθείς κάπου, θα το κάνεις έξω. Στην Ελλάδα, ως level, στο κομμάτι αυτό είμαστε αρκετά πίσω. Είναι λίγος ο κόσμος της street κουλτούρας, όπως και άλλα στοιχεία του χιπ-χοπ, οι γκραφιτάδες και οι beatmakers» λέει ο Ανδρέας. «Όπως όλα τα πράγματα, έχει και την πλευρά του lifestyle. Θέλεις να το ζήσεις, να φαίνεσαι στην τηλεόραση, να χορεύεις στην τηλεόραση; Γίνεται. Αλλά αυτό εμάς δεν μας αρέσει. Χίλιες φορές να αναδειχθείς με το ταλέντο σου παρά μέσω γνωριμιών κ.λπ.» συνεχίζει.
Όταν τον ρωτάω αν θεωρεί ότι γίνεται πολύ focus σε τηλεοπτικά shows που τραβάνε όλα τα φώτα στο κομμάτι αυτό, απαντά: «Κοίτα, είναι σαν το ραπ. Υπάρχουν ράπερ αυτήν τη στιγμή που είναι Νο1, θα τους δεις στα κανάλια, σε συνεντεύξεις αποδώ και αποκεί, παντού. Και υπάρχουν και οι πιο street ράπερ. Δεν νομίζω πως αν δινόταν μια τέτοια ευκαιρία σε κάποιον και δεν θα ενδιαφερόταν. Έχουν σημασία η ποιότητα και ο τρόπος που φτάνεις μέχρι εκεί».
Ποιος είναι ο στόχος της ομάδας και τι περιμένουμε από αυτήν στο μέλλον;
Ανδρέας: «Στόχος μας είναι να δώσουμε χώρο σε καλλιτέχνες που δεν αναδεικνύονται είτε λόγω κυκλωμάτων που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή είτε επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα να μπορέσουν να βοηθήσουν όσο εμείς την κοινότητα, με τις προπονήσεις που κάνουμε με τον Μίκελ, ο καθένας με τον τρόπο του».
Μίκελ: «Αυτό που πρέπει να περιμένετε από εμάς σίγουρα είναι το πώς βλέπουμε εμείς, οι street artists, τον κόσμο. Είναι κάτι εκπληκτικό, αλλά δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα. Αυτό που πρέπει να κάνουν όσοι θέλουν να είναι μέρος αυτού ή να μας ακολουθήσουν είναι να μας κάνουν follow στο Ιnstagram, στο YouTube, να κάνουν subscribe και απλώς να έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά».
