Άγιοι του Έθνους

Αλλά κάποιοι ιστορικοί και άλλοι ένρινοι, εξακολουθούν να κουτσομπολεύουν ντροπιαστικά τη ζωή τους.

Μιλάμε για τους Αγίους του ’21.

Τους θεόπνευστους που ύψωσαν ανάστημα στη θηριώδη Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη δεσποτική Ιερά Συμμαχία των Δυτικών.

Με το σπαθί τους ελευθέρωσαν το υπόδουλο Έθνος.

Πολλοί έδωσαν τη ζωή τους. Κι απ’ το νεοσυσταθέν κράτος, οι περισσότεροι ανταμείφθηκαν με όξος και χολή.

Και τώρα, ακόμα περισσότερο, αφού οι ψαλιδόκωλοι προσπαθούν να τους μειώσουν. Τους είναι μάλλον δύσκολο να εννοήσουν τη μεγαλειώδη αψηφισιά τους.

Όταν αναφερόμαστε στο εικονοστάσι των Αγίων μας, δεν λέμε πολλά. Απλώς κάνουμε τον σταυρό μας, κι ας μην πιστεύουμε. Χωρίς αυτούς, μπορεί σήμερα να μιλάγαμε τούρκικα.

Μια πολύ διαδεδομένη θεωρία είναι ότι η Ελληνική Επανάσταση υποχωρούσε ηττημένη και ευτυχώς την έσωσαν οι ξένοι.

Όμως, ο θαυμασμός των ξένων προς τους επαναστατημένους προκάλεσε τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου. Αν δεν είχε υπάρξει η δική τους εξέγερση τίποτα δεν θα είχε συμβεί. Ουδείς θα ασχολείτο μαζί μας.

Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι χωρίς την ξένη επέμβαση η Εθνεγερσία θα είχε καταπνιγεί. Η Ιστορία είναι πάντα γεμάτη εκπλήξεις και ουδείς μπορεί να προδικάσει το τέλος ενός αγώνα προτού αυτό συμβεί.

Μα κι αν όντως η Επανάσταση έσβηνε, τίποτα δεν είχε τελειώσει. Το σίγουρο είναι πως θα επαναστατούσαμε ξανά. Θα επαναλαμβάναμε αυτό που  είχαμε κάνει δεκάδες φορές ώσπου να πετύχει ’21.  

Το τζίνι είχε βγει πλέον απ’ το μπουκάλι. 

Οι Έλληνες δεν ήταν πια ελέγξιμοι. Δεν επρόκειτο να ησυχάσουν. Οι Άγιοι του Έθνους, Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης Μπότσαρης, κλπ.  θα ενέπνεαν το νέο πάνθεο Αγίων που θα εμφανιζόταν.

Όπως κι αυτοί εμπνεύστηκαν απ’ τους προγόνους τους:

Ο Αθανάσιος Διάκος, στην διασωθείσα στην Βιέννη προκήρυξη, δήλωνε ότι συνεχίζει τον αγώνα του Λεωνίδα.

Ο Νικηταράς, σαν αρχαίος στρατηλάτης, φώναζε στους Τούρκους που έντρομοι το έβαζαν στα πόδια: «Σταθείτε, ωρέ Πέρσες, να πολεμήσουμε». Και παρότρυνε τους συναγωνιστές του: «Βαράτε τους Πέρσες».

Ο εκ των πατέρων του Γαλλικού έθνους, Βίκτωρ Ουγκό, θεωρούσε νέο Λεωνίδα, τον Μάρκο Μπότσαρη, και τον κατέτασσε στους τρεις μεγάλους του κόσμου, μαζί με Ουάσιγκτον και Μπολιβάρ.

Γι’ αυτό όταν αναφερόμαστε στο εικονοστάσι των Αγίων μας, δεν λέμε πολλά. Απλώς κάνουμε τον σταυρό μας, κι ας μην πιστεύουμε. 

Χωρίς αυτούς, μπορεί σήμερα να μιλάγαμε τούρκικα.