Αθηνογραφία της Γλυκερίας
Ένα απόσπασμα, πτήση πάνω απ' την πόλη, από το νέο βιβλίο της Γλυκερίας Μπασδέκη «Οι κόρες», εκδ. Σοκόλη
«μου λείπεις επειδή τα πόδια μου μακραίνουν, μακραίνουν και πάνε να βγουν από τους τοίχους... μου λείπεις επειδή ματώνουν τα ούλα μου και κόβομαι συνέχεια με το ξυραφάκι στις μασχάλες... μακραίνω πολύ, μαμά, και φοβάμαι ότι θ' ανοίξει το ταβάνι και θα με πάρει ο αέρας ψηλά και θα πετάξω πάνω απ' την Κυψέλη και τη Φωκίωνος Νέγρη και την οδό Δροσοπουλου και το Μαιευτήριο της Έλενας και την ντίσκο Μπαρμπαρέλα και τη Στάση Νομισματοκοπείο και μετά θα σκάσω σαν καρπούζι στην αγκαλιά σου... δεν ξέρω κανέναν εκεί έξω, μαμά... τους ακούω να περπατάνε και να μιλάνε και δεν καταλαβαίνω τι λένε, ποιοι είναι, πού πηγαίνουν... ένας χτες βράδυ φώναζε «Θα βρέξει απόψε»... ένας άλλος «να πάμε στην Αιόλου να πάρουμε τσιτάκια»... όταν τους ακούω, κλαίω και πονάνε τ' αυτιά μου κι ανεβάζω τριάντα εφτά και δύο και μου ξαναλείπεις κι αρχίζω να λέω από μέσα μου όλους τους δρόμους και τα κτίρια και τα ζαχαροπλαστεία και τα εμπορικά μήπως πέσει ο πυρετός... και λέω Μινιόν και Σπλέντιτ και Ντορέ και οδός Πανεπιστημίου και Βαρβάκειος και Σοφοκλέους και Άρειος Πάγος και Μπάγκειον και Γεννηματά και δεν πέφτει, δεν πέφτει το τριάντα εφτά και δύο και ξαναπάω στη ντουλάπα και φοράω τα ρούχα σου και κοιτάζομαι στον καθρέφτη και ξαναλέω από μέσα μου «σκάστε, περαστικοί/ που δεν νοιάζεστε αν εγώ ψήνομαι στον πυρετό και μακραίνουν τα πόδια μου και φεύγει το μυαλό μου και γεμίζουν οι μασχάλες μου τρίχες και ματώνω κι όλο τριάντα εφτά και δύο έχω και θα με πάρει το ταβάνι και θα με σηκώσει»... κι αυτοί δεν ακούνε, μαμά, καθόλου δεν ακούνε...»
― Γλυκερία Μπασδέκη, Οι κόρες, εκδ. Σοκόλη
