Έχω κάτι που εκείνος
δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει
Στο τέλος μιας υπέροχης ζωγραφισμένης ιστορίας του Oliver Jeffers που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος, υπάρχει ένα ποίημα του Κουρτ Βόνεγκατ που μ' άρεσε πολύ. Είναι το ποίημα που ενέπνευσε την ιστορία. Θέμα του, το αδιέξοδο της απληστίας του ανθρώπου που νομίζει ότι θα κατακτήσει τον πλανήτη βάζοντας τα ανθισμένα δέντρα να τού υποκλιθούν. Και τρώει τα μούτρα του.
Παραθέτω το ποίημα.
ΤΖΟ ΧΕΛΛΕΡ
Αληθινή ιστορία, λόγω τιμής:
Ο Τζόζεφ Χέλλερ -ένας σημαντικός και ενδιαφέρων
συγγραφέας, πεθαμένος πια,-
κι εγώ βρισκόμασταν σε ένα πάρτι που έκανε
ένας δισεκατομμυριούχος στο νησί Σέλτερ.
Είπα εγώ: «Πες μου, Τζο, πώς νιώθεις
που ο οικοδεσπότης μας έβγαλε χτες
περισσότερα χρήματα απ' ό,τι θα βγάλεις εσύ
από το μυθιστόρημά σου, Catch-22,
σ' ολόκληρη τη ζωή σου;»
Κι είπε ο Τζο: «Έχω κάτι που εκείνος
δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει».
Κι είπα εγώ: «Τι στο καλό είναι αυτό, Τζο;»
Κι είπε ο Τζο: «Τη γνώση ότι έχω όσα μου χρειάζονται»
Καθόλου άσχημα! Αναπαύσου εν ειρήνη!
Κερτ Βόνεγκατ
The New Yorker, 16 Μαΐου 2005
