Μαθαίνοντας ένα καμάκι να σε κοιτάει στα μάτια
Είδα επιτέλους το Paradies.Liebe., χθες το βράδι. Το πλαίσιο είναι βέβαια οι ευρωπαίες μεσόκοπες Sugar Mamas που πάνε στην Κένυα για σεξοτουρισμό, αλλά το μήνυμα είναι άλλο. Ο σχεδόν αποικιοκρατικός ρατσισμός που ρέει στις φλεβες, ακόμα και του πιο δυστυχισμένου, ξεπεσμένου δυτικού, ως προς τους κάθε λογής αλλόφυλους.
Η προσπάθεια της διαλυμένης, μεγάλης γυναίκας να την κοιτάξουν τα καμάκια στα μάτια και να την θέλουν όχι για τα λεφτά της, βρίσκει φυσικά τοίχο και καταφεύγει επιβιωτικά στο μοντέλο που τη συμφέρει: οι μαύροι είναι όμορφα πουλάρια για σεξ και όξω από την πόρτα. Aυτό δηλαδή που συμβαίνει στη Δυτική Ιστορία αιώνες τώρα, ως απότοκο της Αποικιοκρατίας, και αναζωπυρώνεται σε κάθε μετωπική συνάντηση της Ιστορίας.
Η ταινία εξελίσσεται ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά ταπεινώσεων και εξουσίας. Είναι απίστευτα ενοχλητική.
Τυχαία χθες χάζευα τους πίνακες του Sargent στο Μετροπόλιταν. Πού αναπαράστησε κι αυτός (όπως χιλιάδες δυτικοί λάτρεις του εξωτισμού -μέχρι κι ο Φλωμπέρ κι ο Βίνκελμαν κι ο Μπαρτ) το σεξ των "υπανάπτυκτων". Οι μαύροι του είναι μόνο σώμα. Ωραία αντικείμενα. Σχεδόν χωρίς μάτια.
