» Άκουσαπολλά σκορ τον τελευταίο μήνα. Κυρίωςβαρέθηκα, όπως στην περίπτωση τουGabriel Yaredστο 1408, ή του John Ottmanστην περαστική από τις αίθουσες Εισβολή.Ακόμη χειρότερα με τον AaronZigman για το JaneAustin Book Clubκαι τον Harry Gregson-Williamsστον τρίτο Σρεκ. Αν ψάχνετε μια κωμική,καρτουνίστικη ενέργεια, αναζητείστετο σάουντρακ από τους Simpsons.Ενοχλήθηκα από το δεύτερο μέρος τουHostel σε μουσική του NathanBarr και το Returnto the houseon Haunted Hillτου Frederic Wiedman,ξεχνώντας πως ο σκοπός τους μάλλοναυτός είναι. Το Iknow who killed me του JoelMc Neely δεντο θυμάμαικαθόλου.
» Αντίθεταθαύμασα την αντοχή και τη συνέπεια τουαγέραστου μαέστρου LaloSchiffrin στο τρίτο μέρος τηςκωμωδίας Αλεξίσφαιροι Ντετέκτιβ. Τοθέμα είναι καταπληκτικό, οι γέφυρεςείναι ένας συγκερασμός του ΚίτρινοςΠράκτωρ του Χονγκ Κονγκ και του Bullitt,ο τόνος περιέχει τη γνωστή του,παιχνιδιάρικη τζαζ με νεύρο και γνώση.Ο Patrick Doyleσυμβάλλει επίσης τα μέγιστα, με απλότητακαι ένταση στο ριμέικ του Sleuth.To BlueberryNights έχει μια θαυμάσιανυχτερινή επιλογή ήχων από τον RyCooder, τη φωνή της NorahJones, την απαλότητα τηςRuth Brown, τηςCassandra Wilson,του Otis Redding,καλύτερος ο δίσκος από την ασταθήταινία. Το Control έχειενδιαφέρον πέρα από τα αναμενόμενα.Εκτός από ταπετσαρία της εποχής του,ξεκινάει μουσικά από τις αρχές τηςδεκαετίας του ‘70 με VelvetUnderground Supersisterκαι φτάνει στον Bowie των‘90s, για να καλύψει ηχητικάτο πορτρέτο του Ίαν Κέρτις, και τοκαταφέρνει με ροή και λογική.
»Καθαράμιλώντας, δεν πρέπει με τίποτε ναπροσπεράσετε την Εξιλέωση του DarioMarianelli, από τις πρώτεςεπίμονες, επαναλαμβανόμενες νότεςμέχρι τις δραματικές κορυφώσεις καιτην ερωτική ενοχή όπως καθρεφτίζεταιστις συνθετικές επιλογές του. Και τονκορυφαίο της εποχής μας, τον AlexandreDesplat, σε μια επίδειξηποικιλίας, πρώτα στο Προσοχή Πάθος καιέπειτα στο Αστέρι του Βορρά. Από τονπόθο στο ηχητικό θέαμα, από το ερωτικόδράμα στην περιπέτεια, από τη στενήμελέτη χαρακτήρων στη φαντασιακήευρύτητα του Χόλιγουντ. Μετά την έκπληξητου Τζόνι Γκρίνγουντ για το ThereWill be Bloodτου Πολ Τόμας Άντερσον, ο ασταμάτητοςΓάλλος.
» Τογεγονός του μήνα είναι η κυκλοφορίατης ολοκληρωμένης επένδυσης του ΒαγγέληΠαπαθανασίου για το BladeRunner του 1982. Είναι ένα απότα αγαπημένα μου σάουντρακ, εμπνευσμένο,τρομακτικό και μεταφυσικά μελαγχολικό,άλλοτε ταιριαστά συνθετικό και άλλοτεπνευστό και γλυκό, που δεν βγήκε στονκαιρό του, καθώς υπήρχαν κάποια προβλήματαμε τα δικαιώματα, και είχε κυκλοφορήσειαρχικά με μια New AmericanOrchestra, αυτοσχέδια μπάνταεπαγγελματιών στούντιο μουσικών. Στησυνέχεια ο Βαγγέλης το κυκλοφόρησε μεμια αχρείαστη προσθήκη ενός τραγουδιούμε τον Ντέμη Ρούσσο και τώρα έχουμε ένατριπλό άλμπουμ κασετίνα για την επέτειοτων 25 χρόνων. Το πρώτο cdθα περιέχει την πρωτότυπη μουσική όπωςπρωτοκυκλοφόρησε το 1994, το δεύτερο τακομμάτια που απορρίφθηκαν από τονΡίντλεϊ Σκοτ και το τρίτο μουσική πουεμπνεύστηκε ο Βαγγέλης από την ταινία.Είμαι όλος αυτιά.
» Ηταινία δεν κυκλοφόρησε στις ελληνικέςαίθουσες, αλλά βγήκε σε dvdμε ψηφιακή επεξεργασία που φυσάει, όπωςεπίσης και πολλές κλασικές ταινίες τουΣτάνλεϊ Κιούμπρικ, σε εκδοχές που«φυσάνε» και βελτιώνουν δραματικάτην ποιότητα, άρα και την απόλαυση σεσχέση με τη βεβιασμένη πρώτη κυκλοφορίατους από τη Warner Video.Η τεχνική δικαίωση ενός εμμονικού μετην τεχνολογία και την τελειότητα στονήχο και την εικόνα. Επιπλέον, υπάρχειανέκδοτο υλικό παρασκηνίων, γυρισμάτωνκαι σχόλια για τις ταινίες του απόσημαντικούς συνεργάτες και ανθρώπουςπου τον γνώρισαν - σπάνιο.
» ΤοNo Country forOld Menκατέκτησε τους κριτικούς της ανατολικήςακτής. Πήρε ήδη τα βραβεία στηνΟυάσινγκτον, στη Βοστώνη, στο NationalBoard of Reviewκαι σάρωσε στη Νέα Υόρκη, στις κατηγορίεςτης ταινίας, της σκηνοθεσίας, τουσεναρίου και του δεύτερου ρόλου γιατον Χαβιέ Μπαρδέμ. Στο Λος Άντζελες, οΠολ Τόμας Άντερσον και το ThereWill be Bloodτα πήραν όλα κι έφυγαν. Και τα δύο είναιαριστουργήματα, ίσως οι δύο καλύτερεςταινίες της σεζόν. Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούιςδεν έχει αντίπαλο και στις δύο άκρεςτης Αμερικής, ενώ στις γυναίκεςπροβλέπεται ντέρμπι ανάμεσα σε δύοσπουδαίες ερμηνείες, της Μαριόν Κοτιγιάργια την Πιαφ της και της Τζούλι Κρίστι(επιτέλους) για το Away fromHer. Στο δεύτερο γυναικείορόλο κυριαρχεί η Έιμι Ράιαν για τοδυναμικό πορτρέτο μιας whitetrash Βοστονέζας μάνας μεολέθριες επιλογές στο GoneBaby Gone - τηνείδα και είναι συναρπαστικά τσουβαλάτη.Σφήνες θα μπουν η νεαρή Έλεν Πέιτζ γιατο Τζούνο και φυσικά ο Τόμι Λι Τζόουνς,ενώ λογικά θα πρέπει να παίξει ρυθμιστικάκαι το Sweeney Toddτου Τιμ Μπάρτον, αν είναι αρκούντωςεπιτυχημένο. Ο χορός των βραβείωνξεκίνησε.
σχόλια