»Σ' αυτό το τεύχος της LifO θα βρείτε μια συνέντευξη πουέκανα στον Κένεθ Άνγκερ πριν από μερικούςμήνες, στo πλαίσιoτου φεστιβάλ της Βιέννης. Στηνεμπροσθοφυλακή του παγκόσμιου σινεμά,λάτρης της εικόνας και της μουσικής,πιστός στις εμμονές του και με φιλμογραφίαπου βρίθει ημιτελών ταινιών καιπρωτοποριακών και ασυμβίβαστων θεμάτων,μυαλό ξυράφι, παρά τα 82 του χρόνια. Μόλιςπροχθές αγόρασα το DVD τηςεταιρείας Fantoma πουπεριλαμβάνει 4 έργα του, από το 1947 ως το1954. Tο πιο γνωστό είναιφυσικά το Fireworks, μετην εμβληματική σκηνή του πέους πουστροβιλίζεται ως πυροτέχνημα - αν καιπιο ενοχλητική είναι εκείνη του ίδιουτου Άνγκερ που φοράει το χριστουγεννιάτικοδέντρου των γονιών του στο κεφάλι του.
» Προσωπικά, απολαμβάνω περισσότερο τηνκαθαρότητα του Rabbit'sMoon από το 1950, μιαονειροφαντασία με στοιχεία commediade l'Arteκαι αναφορές στον Κοκτώ. Το σύγχρονοσάουντρακ αποτελεί μια δική τουπρωτοτυπία: όποτε δεν χρησιμοποιούσεκλασικούς ήχους, έντυνε με τραγούδιατης εποχής, όπως εδώ με τα doowop χιτάκια, σε πλήρηαντίστιξη με το ύφος, όχι όμως και με τοπεριεχόμενο. Εδώ βρίσκουμε και για πρώτηφορά το μαγικό φανό που τόσο αρέσει στονΆνγκερ, στην προβολή μιας πριγκίπισσαςχορεύτριας που όπως και το λαγουδένιοφεγγάρι σαγηνεύει τον απελπισμένοκλόουν. Οι σκηνές επαναλαμβάνονται γιατο trans effect,που τελειοποίησε στο αριστούργημά του,το Inauguration ofthe PleasureDome.
» Αυτή η ταινία είναι ένα πανηγύριμεταμφιέσεων, παιάνας στην παγκόσμιαμυθολογία, ατελείωτο τρανς και γαϊτανάκιδιαστρωματωμένων εικόνων και πολύπλοκωνφωτισμών. Η Αφροδίτη, ο Γανυμήδης,καμπαλιστικά και σατανιστικά σύμβολαπαρελαύνουν σε μια φαινομενικά αυθαίρετηπαράθεση. Ο Άνγκερ υποδύεται την Εκάτη,η Αναΐς Νιν, την Αστάρτη, ο ΚέρτιςΧάρινγκτον το σκλάβο και ο Σάμπσον ντεΜπρίερ, ένας εκκεντρικός πλούσιος τουΧόλιγουντ (στην έπαυλη του οποίουγυρίστηκε το φιλμ), παίζει τον Σίβα, τονΌσιρι και το Μέγα Τέρας. Ο Ντε Μπρίερφοράει τα μοναδικά κοσμήματά του και ηαρ νουβό διακόσμηση του σπιτιού δίνειτον τόνο, για να φτάσουμε σε ένα βακχικόφινάλε που θυμίζει πανθεϊστικό ρέιβπάρτι, η μουσική είναι ενός Τσέχουσυνθέτη και τα χορωδιακά, πολύ ταιριαστά,ερμηνεύονται στη νεκρή σλοβανική γλώσσα.
» Ακόμη πιο διασκεδαστικά είναι τακαθημερινά και αβίαστα σχόλια από τονΚένεθ Άνγκερ, ο οποίος περιγράφει σταextras τις λεπτομέρειες τωνγυρισμάτων, χωρίς να επιδίδεται στασυνήθη κουτσομπολιά που τον έκανανδιάσημο ή να επεξηγεί πλήρως την ούτωςή άλλως αποκρυφιστική σημασία τωνταινιών του. Τα έργα του παίζονται σεμουσεία, φεστιβάλ και σχολές, δενδιανεμήθηκαν ποτέ σε κανονικές αίθουσεςκαι κοπιαρίστηκαν από πάμπολλους στησυνέχεια. Η αναζήτησή του είναι ξεχωριστήκαι δεν πρέπει να συγχέεται με τονεμπορικό (ιδιοφυή) αυτοματισμό τηςνοοτροπίας του Γουόρχολ. Ακόμη και σταμετέπειτα φιλμ του, που πιστεύω πως θακυκλοφορήσουν στο Volume 2της σειράς, το ScorpioRising, το LuciferRising όπως και στο KustomKar Kommandos,όπου οι εποχές συμπίπτουν με την έξαρσητης περιθωριακής αμερικανικήςκινηματογραφίας και το undergroundτων ‘60s, οι καταβολές τουΆνγκερ είναι διαφορετικές και το ψαγμένοστυλ των μεγάλων μαέστρων της δεκαετίαςτου '30 και του '40 γράφει πάντα στιςκαλλιτεχνικές επιλογές του. Είναι έναςαπό τους σκηνοθέτες για τους οποίουςλες «δεν ξανάγινε» και οι απροσδόκητεςταινίες του («σοκ» τις χαρακτηρίζειο Σκορσέζε) σε υπνωτίζουν σαν τη ματιάενός εξωγήινου με εξαιρετικό γούστο.
» Ξεκινούν οι «Νύχτες Πρεμιέρας»,με ένα από τα πιο πλούσια προγράμματατων τελευταίων χρόνων. Από πού ναπρωτοαρχίσω; Μη χάσετε το αφιέρωμα στονΜαξ Οφίλς, τις πρεμιέρες, τις μουσικέςταινίες και την ταινία-έκπληξη - το μόνοπου μπορώ να πως είναι πως έχει σχέσημε μουσική και δεν την έχουμε δει σεκαμία μορφή... Εδώ το έχω να την αποκαλύψω!
σχόλια