Θα το έχετε ακούσει – υπάρχουν και αυτοί που λένε ότι δεν μπορούν να διαβάσουν τα μεγάλα βιβλία.
Είναι κάτι ακατανόητο για το δικό μου μυαλό: τι σημασία έχει πόσο μεγάλο είναι ένα βιβλίο; Μήπως μας πληρώνουν με το κομμάτι; Μήπως βιαζόμαστε να τσεκάρουμε κάποιο κουτάκι με τα διαβασμένα; Μας έχει μείνει τραύμα από τότε που αποστηθίζαμε (ή που έπρεπε να αποστηθίσουμε, αλλά δεν το κάναμε) ατελείωτες σελίδες για τις εισαγωγικές εξετάσεις; Ή απλώς, δεν αγαπάμε το διάβασμα;
Για αυτούς που το αγαπάνε υπάρχει το ανάποδο πρόβλημα: θεωρούν ότι με τα σύντομα βιβλία δεν έχουν καλή σχέση ποσότητας-τιμής. «Γιατί να αγοράσω 100 σελίδες για 12 ευρώ, ενώ με 18 ευρώ παίρνω πάνω από 200;» Άλλος παραλογισμός – αν και πιο κατανοητός, γιατί το μικρό βιβλίο θα τελειώσει γρήγορα, και ο φανατικός αναγνώστης θα χρειαστεί σύντομα να πληρώσει για το επόμενο φιξάκι.
Στα σχολεία πολλών χωρών το διάβασμα λογοτεχνίας για το καλοκαίρι είναι υποχρεωτικό. Αλλού υπουργεία, αλλού συμβούλια δασκάλων, αλλού κάθε σχολείο ξεχωριστά, επιλέγει βιβλία που οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να διαβάσουν. Όταν το διάβασμα βέβαια γίνεται δουλειά, μένει για την τελευταία εβδομάδα, ίσως και για την τελευταία μέρα, με αποκαρδιωμένους μαθητές να παίρνουν αυτό το τρισκατάρατο τούβλο στο κρεβάτι, μήπως και πάρουν μια ιδέα από τις πρώτες σελίδες. Τώρα το ίντερνετ βοηθάει και τους πιο τεμπέληδες, με άφθονες περιλήψεις παντού, με τα κυρίως σημεία τονισμένα, με τις προκάτ ερωτήσεις του δασκάλου λυμένες. Είναι αυτό καλύτερο από το τίποτα;
Το φαινόμενο περιγράφεται με καταπληκτικό τρόπο στο παρακάτω βίντεο, όπου ένας ηθοποιός (όποιος βλέπει το σήριαλ Parks and Recreation τον ξέρει – και σίγουρα τον λατρεύει) συνοψίζει το περιεχόμενο γνωστών βιβλίων σε μια πρόταση:
Μόμπι Ντικ
Ένας λευκός άντρας που τον λένε Ισμαήλ είναι σε ένα πλοίο που ψάχνει μια μεγάλη φάλαινα. Τη βρίσκουν.
Η φάρμα των ζώων
Είναι σαν την ταινία Babe: pig in the city αλλά στο τέλος φαίνεται ότι ο κομμουνισμός είναι κακός.
Άνθρωποι και ποντίκια
Μην αφήσεις τον μεγαλόσωμο βλάκα να ακουμπήσει την γυναίκα σου ή να χαϊδέψει το κατοικίδιό σου.
Οι περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν
Ένα αγόρι και ένας σκλάβος δραπετεύουν και ο κόσμος λέει συχνά τη λέξη "negro", υπερβολικά πολύ συχνά, αν ρωτάτε εμένα.
Αν σας αρέσει η ιδέα να κάνετε τους άλλους να πιστεύουν ότι ξέρετε για τι μιλάτε, μπορείτε να χαθείτε στις περιλήψεις του book a minute, όπου οι περιλήψεις είναι πραγματικά σύντομες, και πολύ ξεκαρδιστικές. Παράδειγμα:
Περηφάνια και Προκατάληψη
Τζέιν Ώστεν
Περίληψη: Ann Lahtinen
Mr. Darcy
Tίποτα δεν είναι αρκετά καλό για μένα.
Ms. Elizabeth Bennet
Δε θα μπορούσα ποτέ να παντρευτώ αυτόν τον περήφανο άντρα.
(Αλλάζουν γνώμη)
________________________________________________________________
Ο μεγάλος Γκάτσμπι
Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ
Περίληψη: Annie Berke
Γκάτσμπι
Ντέζι, έβγαλα όλα αυτά τα λεφτά για σένα, επειδή σ' αγαπώ.
Ντέζι
Δε μπορώ να ανταποκριθώ, επειδή εκπροσωπώ το Αμερικάνικο Όνειρο.
Γκάτσμπι
Τώρα πρέπει να πεθάνω, επειδή κι εγώ εκπροσωπώ το Αμερικάνικο Όνειρο.
(Ο Γκάτσμπι πεθαίνει).
Νικ
Σιχαίνομαι τους Νεοϋρκέζους.
TΕΛΟΣ
___________________________________________________________________
H αλήθεια είναι βέβαια ότι αν θέλεις να προκαλέσεις γέλιο, είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνοψίσεις ένα βιβλίο σε τρεις προτάσεις. Για να το κάνεις πρέπει πρώτα να έχεις καταλάβει για τι μιλάει, κι αυτό δεν είναι αυτονόητο ούτε μεταξύ των πιο φανατικών αναγνωστών. Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να το κάνετε, περιμένουμε τις περιλήψεις σας στα σχόλια.
σχόλια