«Dr Sleep»: η συνέχεια της «Λάμψης» του Στίβεν Κινγκ

«Dr Sleep»: η συνέχεια της «Λάμψης» του Στίβεν Κινγκ Facebook Twitter
8

Το "Doctor Sleep" είναι το νέο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ, συνέχεια της «Λάμψης» του 1977, ενός από τα διασημότερα μυθιστορήματα του συγγραφέα. Η φήμη της «Λάμψης» ίσως εκτοξεύτηκε κυρίως λόγω της ταινίας του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, για την οποία ο Κινγκ έχει πολλές αντιρρήσεις.

Ο Στίβεν Κινγκ αποφάσισε να γράψει τη συνέχεια της Λάμψης μετά από αρκετή αμφιταλάντευση, αρκετή αναμονή, ακόμη και με μια μικρή δημοσκόπηση που έκανε στο προσωπικό του σάιτ. Φυσικά, οι αναγνώστες ήταν υπέρ της ιδέας, άλλωστε δεν θα έπαιρναν οι ίδιοι το ρίσκο, και αν δεν τους άρεσε το αποτέλεσμα, θα μπορούσαν να εκφράσουν τις αποδοκιμασία τους χωρίς συνέπειες. Εξάλλου ποιος δεν ήθελε να μάθει τι απέγινε ο μικρός Danny Torrance; Όλοι ανασάναμε με ανακούφιση όταν το μυστηριώδες εκείνο ξενοδοχείο ανατινάχτηκε παρασέρνοντας τον πατέρα μαζί με τις υπόλοιπες οντότητες, αλλά σώθηκαν η μαμά και το παιδί.

Στο "Doctor Sleep" ο μικρός Danny είναι πλέον 40 χρονών. Η παράξενες ικανότητες που έχει (οι οποίες δεν εξηγούνται εντελώς στη Λάμψη) συνεχίζουν, και τον ταλαιπωρούν τόσο πολύ που μετά το θάνατο της μητέρας του έχει καταφύγει στον αλκοολισμό. Το αλκοόλ καταπνίγει τη «Λάμψη» του κι έτσι αποφεύγει τις τρομαχτικές συναντήσεις με πρώην ενοίκους του ξενοδοχείου.

Όταν φτάνει στον δικό του πάτο λόγω του αλκοολισμού αποφασίζει να αλλάξει ζωή. Τυχαία καταλήγει σε μια μικρή πόλη όπου πιάνει δουλειά σε ένα γηροκομείο. Τα μυστικά του χαρίσματα αποδεικνύονται πολύτιμα γιατί είναι σε θέση να βοηθήσει τους ηλικιωμένους ασθενείς να πεθάνουν με ηρεμία, κι έτσι αποκτά το παρατσούκλι "Doctor Sleep".

Παράλληλα διαβάζουμε την ιστορία της μικρής Abra (συμπληρώστε το «Cadabra» για να καταλάβετε), ένα κοριτσάκι με ικανότητες σαν του Danny, αλλά πολύ μεγαλύτερης έντασης. Όταν η Abra φτάνει τα 13-14 (η ηλικία σταθμός κατά Κινγκ, όπως της Carrie), οι δύο αυτοί άνθρωποι επικοινωνούν και βρίσκουν ένα σύμμαχο ο ένας στον άλλον, μόνο που τα χαρίσματα τους είναι ιδιαίτερα ελκυστικά για μια άλλη ομάδα όντων.

Το Doctor Sleep έφτασε στα μπεστ σέλερ των New York Times για το έντυπο βιβλίο και ebook. Οι κριτικές στις εφημερίδες είναι πολύ καλές. Πράγματι, όλα τα χαρίσματα του Κινγκ κάνουν την εμφάνισή τους στο βιβλίο: η φαινομενικά ήσυχη πραγματικότητα περιγράφεται με έναν τρόπο που σε κάνει να ανησυχείς ότι κάτι πάει τελείως, μα τελείως λάθος. Η ισορροπία του μεταξύ του ρεαλισμού και των φανταστικών στοιχείων είναι αυτό που ξέρει να κάνει πάρα πολύ καλά (σ' ένα ειδυλλιακό παιδικό πάρτι στο γρασίδι, η Abra καρφώνει με τη δύναμη του μυαλού της όλα τα κουτάλια του σπιτιού στο ταβάνι). Οι αλληγορίες του (ο αλκοολισμός και η εξάρτηση και τα βαμπίρ που είναι εξαρτημένα). Εικόνες που δε συναντάς συχνά (τέσσερις άνθρωποι σε ένα αυτοκίνητο παλεύουν τηλεπαθητικά για ένα όπλο που βρίσκεται πολύ μακριά).

Όμως σ' αυτό το βιβλίο συμβαίνει κάτι που είναι απαγορευτικό, σχεδόν καταστροφικό βιβλίο μυστηρίου: είναι προβλέψιμο.

Η αλήθεια είναι ότι στις πρώτες σελίδες επιστρέφει ο τρόμος της «Λάμψης» όπως παλιά, που οι σκιές στο σπίτι γινόταν ύποπτες. Στη συνέχεια όμως, όταν οι δύο πρωταγωνιστές συναντιούνται και κάνουν συμμαχία ενάντια σε μια άλλη ομάδα, η πλοκή θυμίζει ταινία δράσης του Χόλιγουντ, με κορμιά που πέφτουν, καλούς-κακούς και την Τελική Μάχη που δεν σε αφήνει να ελπίζεις σε κάτι αναπάντεχο. Η προσμονή για ένα βιβλίο του Στίβεν Κινγκ είναι το αλλόκοτο, ο φόβος και η υποψία, οι ρωγμές της πραγματικότητας που αποκαλύπτουν τις χειρότερές μας υποψίες. Ο Κινγκ κατάφερε μετά από πολλά χρόνια και πολλά βιβλία να μπει στην ομάδα των «καλών συγγραφέων», παρά τις πολλές αντιρρήσεις. Ο λόγος είναι ότι τα βιβλία του δεν καταχωρούνται εύκολα στην κατηγορία του «τρόμου». Είναι ψυχογραφήματα της κάθε εποχής, γιατί ξέρει πολύ καλά τι φοβόμαστε. Με αυτό το βιβλίο επιτρέπει σε όλους όσους τον κριτικάρουν να σιγουρευτούν ότι έχουν δίκιο.

Μήπως αυτά τα βιβλία είναι τελικά για συγκεκριμένες ηλικίες; Μήπως δεν μπορείς να αναστατωθείς δεύτερη φορά με το ίδιο βιβλίο; Μήπως όλα τα sequel είναι καταδικασμένα, λόγω της βεβαρημένης ιστορίας; Μήπως ο Στίβεν Κινγκ έχασε ένα μέρος του ταλέντου του μετά από τόσα χρόνια; Από όλες τις εκδοχές, η τελευταία φαίνεται σαν η πιο τρομαχτική. Μάλλον όχι όμως: το 11/22/63, το προηγούμενο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ που βγήκε το 2012, ήταν ένα βιβλίο εντελώς καινούριο για τα δεδομένα του συγγραφέα που έδειξε ότι μετά από τόσα χρόνια, έχει ακόμη όρεξη για πειραματισμούς.

To «22/11/63» κυκλοφορεί ήδη στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Bell, και το «Doctor Sleep» θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο του 2014.

Βιβλίο
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μαργκερίτ Ντιράς: Ζωή σαν μυθιστόρημα»

Το Πίσω Ράφι / To βιβλίο για τη Μαργκερίτ Ντιράς που προκάλεσε σάλο στη Γαλλία

Η προσωπικότητα που αναδύθηκε για τη συγγραφέα του «Εραστή» μέσα από το βιβλίο της δημοσιογράφου Λορ Αντλέρ είναι αμφιλεγόμενη, καθώς η πολιτική και προσωπική διαδρομή της εμφανίζουν αρκετά σκοτεινά σημεία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

σχόλια

3 σχόλια
Η ''Λάμψη'' ίσως είναι η μοναδική περίπτωση που η ταινία είναι καλύτερη του βιβλίου, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Ίσως έχει να κάνει με το βάρος του τεράστιου Στανλευ Κιούμπρικ και την ερμηνεία, -θέμα σπουδών σε δραματικές σχολές- του Τζακ Νίκολσον. Πολύ καλό όμως και το βιβλίο...
Να σημειώσουμε βέβαια ότι στον ίδιο τον Κινγκ δεν άρεσε η ταινία και γι' αυτό στη συνέχεια έγραψε ο ίδιος το σενάριο σε τηλεταινία που αφορούσε στο βιβλίο του... Και σε συνέντευξη που διάβασα, ο ίδιος δυσανασχετεί ακόμη και με το όνομα του Κιούμπρικ.Το ενδιαφέρον είναι ότι ούτε στον Κινγκ άρεσε η μεταφορά του βιβλίου του από τον Κιούμπρικ αλλά ούτε και στον Μπέρτζες("Το κουρδιστό πορτοκάλι") στο οποίο μάλιστα δόθηκε διαφορετικό τέλος απ' ό, τι στο βιβλίο...
Μα πώς να του αρέσει; Εξαιρετική ταινία, εκπληκτικές ερμηνείες αλλά ΔΕΝ είναι η Λάμψη του Κίνγκ. Εϊναι άλλο έργο. Δεν έχει να κάνει αν είναι καλύτερο ή χειρότερο. Είναι άλλο. Εμπνευσμένο ίσως από το βιβλίο, αλλά καμία σχέση με αυτό. Η ουσία η ίδια του βιβλίου στο οποίο το σπίτι είναι το πρόβλημα και όχι ο άνθρωπος, στη ταινία απλά δεν υπάρχει.
Μετά το ατύχημα που είχε δεν ήταν ποτέ ο ίδιος. Πιστεύω ότι το άγγιγμα του θανάτου τον έκανε να περιορίσει την οργιάζουσα μεταφυσική βία και τα διασκεδαστικά βίαια τέλη που επιφύλασσε σε καλούς και κακούς ακόμη και σε παιδιά.
Μάλλον δεν έχεις διαβάσει Κινγκ μετά το ατύχημα του. Το λέω αυτό διότι το ατύχημα δεν άλλαξε απολύτως τίποτα στην θεματολογία του ως συγγραφέα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο Κινγκ (τον είχε χτυπήσει μινι-βαν λεωφορείο, κι ήταν επί βδομάδες στο νοσοκομείο) αγόρασε το λεωφορείο μετά το ατύχημα και το κατάστρεψε για να καταστρέψει μαζί του και το κακό πνεύμα πού εμπεριείχε.Στον τρόπο δηλαδή πού αντιλαμβάνεται τον κόσμο δεν έχει αλλάξει κάτι και συνεπώς ούτε στον τρόπο πού γράφει.Μπορεί κανείς να ανοίξει ντημπέητ για το αν τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι εξίσου καλά με τα παλιά του όμως αυτό θα ήταν παραμορφωτικό. Ο άνθρωπος έχει γράψει πάμπολλα βιβλία, θα έπρεπε να είναι ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για να διατηρεί την συνολική ποιότητα συνεχώς στο ίδιο επίπεδο.
Μήπως αυτά τα βιβλία είναι τελικά για συγκεκριμένες ηλικίες; Μήπως δεν μπορείς να αναστατωθείς δεύτερη φορά με το ίδιο βιβλίο; Μήπως όλα τα sequel είναι καταδικασμένα, λόγω της βεβαρημένης ιστορίας; Μήπως ο Στίβεν Κινγκ έχασε ένα μέρος του ταλέντου του μετά από τόσα χρόνια;ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ
Αγαπάς κι εσύ Stephen King, ε; Κι εγώ ομοίως. Όπως καταλαβαίνω από την κριτική, δεν είναι ακριβώς sequel (αποφεύγει τα sequels εν στενή εννοία βλ. Ονειροπαγίδα και Stand by Me), αλλά ιστορία με τον ίδιο ήρωα. Δεν θα πρέπει συνεπώς να ιδωθεί συγκριτικά με τη Λάμψη, αλλά σαν νέο έργο.
Φανατικός με τον Κινγκ από μικρός.Μπορεί να μην είναι ακριβώς sequel αλλά είναι περισσότερο sequel απο νέο έργο.Υπάρχει πάντα ένα υπονοούμενο αμφισβήτησης της αξίας του Κινγκ ως συγγραφέα, αυτό έχει σχεδόν αποκλειστικά να κάνει με το λογοτεχνικό του είδος που δεν θεωρείται σοβαρό. Ο ίδιος, στον πρόλογο του Night Shift (νομίζω) λέει κάτι πολύ σωστό, ότι οι ιστορίες τρόμου και οι κωμωδίες είναι τα δυσκολότερα απο όλα τα είδη επειδή οι ιστορίες τρόμου μπορεί εύκολα να κατανήσουν γελοίες και οι κωμωδίες βαρετές.Η κορυφαία ταινια στο Imdb είναι το Shawshank Redemption που βασίζεται σε μια ιστορία του Κινγκ απο την οποία απουσιάζει πλήρως το υπερφυσικό, το the body (stand by me) που ανέφερες είναι μια ακόμα τέτοια περίπτωση απουσίας του υπερφυσικού.Όταν ο Κινγκ γράφει για την πλάκα του δραματικές ιστορίες, το ευρύ κοινό στο οποίο απευθύνονται τις κατατάσσει συνήθως στην κορυφή του ανταγωνισμού αλλά την ίδια ώρα το ίδιο αυτό κοινό μπορεί να αντιμετωπίζει τις ιστορίες τρόμου του (που μερικά είναι αριστουργήματα έτσι;) ως γραφικές, αποτροπιαστικές, ανώριμες κλπ.