Διαφορετικό τέλος για το «κορίτσι που εξαφανίστηκε»

Διαφορετικό τέλος για το «κορίτσι που εξαφανίστηκε» Facebook Twitter
8


Να χαρούμε ή να στενοχωρηθούμε; Η Gillian Flynn άλλαξε το τέλος του βιβλίου της «το κορίτσι που εξαφανίστηκε» για να μην χάσει θεατές του σινεμά. Το θρίλερ αυτό (καταπληκτικό βιβλίο!) περιγράφει τον φρικτό, μαύρο και σκοτεινό γάμο του Νικ και τις Έιμι. Τη μέρα της πέμπτης επετείου του γάμου τους, η Έιμι εξαφανίζεται και σύντομα μοιάζει ότι υπεύθυνος για την εξαφάνισή της είναι ο Νικ.


Το τέλος του βιβλίου δεν είναι αναμενόμενο, αλλά είναι τέτοιο που προκάλεσε διαφόρων ειδών αντιδράσεις. Τι να μαγείρεψε η Flynn γι' αυτό το τόσο ιδιαίτερο βιβλίο;


«Υπήρξε κάτι συναρπαστιό στο να πάρω αυτό το έργο για το οποίο χρειάστηκα δύο χρόνια και πολύ κόπο για να το συναρμολογήσω με όλα τα οχτώ εκατομμύρια κομμάτια Λέγκο και να πάρω ένα σφυρί και να το διαλύσω και να το ξανασυναρμολογήσω σε μια ταινία» είπε η Gyllian Flynn.


Η ταινία με πρωταγωνιστή τον Μπεν Άφλεκ στο ρόλο του Νικ θα σκηνοθετηθεί από τον David Fincher και θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους τον Οκτώβριο. Από τη μια – δεν κρατιέμαι να δω αυτό το καταπληκτικό βιβλίο σε μεγάλη οθόνη, και μάλιστα με διαφορετικό τέλος – από την άλλη – θα είναι άλλη μια κλασική διαπίστωση του «η ταινία ποτέ δεν είναι τόσο ωραία όσο το βιβλίο;»


"Τι σκέφτεσαι, Έιμι; Αυτή είναι η ερώτηση που έκανα πιο συχνά κατά τη διάρκεια του γάμου μας, έστω κι αν την έκανα από μέσα μου και όχι στο πρόσωπο που θα μπορούσε να μου απαντήσει. Φαντάζομαι πως αυτές οι ερωτήσεις μαζεύονται σαν σύννεφα που προμηνύουν καταιγίδα πάνω από όλους τους γάμους: Τι σκέφτεσαι; Τι νιώθεις; Ποιος είσαι; Τι κάναμε ο ένας στον άλλον; Τι θα κάνουμε ο ένας στον άλλον;"


Οι πρώτες φωτογραφίες από τα γυρίσματα έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν:

Διαφορετικό τέλος για το «κορίτσι που εξαφανίστηκε» Facebook Twitter
Διαφορετικό τέλος για το «κορίτσι που εξαφανίστηκε» Facebook Twitter
Διαφορετικό τέλος για το «κορίτσι που εξαφανίστηκε» Facebook Twitter

To κορίτσι που εξαφανίστηκε κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Βιβλίο
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Γκάρι Ιντιάνα δεν μένει πια εδώ 

Απώλειες / Γκάρι Ιντιάνα (1950-2024): Ένας queer ήρωας του νεοϋορκέζικου underground

Συγγραφέας, ηθοποιός, πολυτάλαντος καλλιτέχνης, κριτικός τέχνης, ονομαστός και συχνά καυστικός ακόμα και με προσωπικούς του φίλους, o Γκάρι Ιντιάνα πέθανε τον περασμένο μήνα από καρκίνο σε ηλικία 74 ετών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τζούλια Τσιακίρη

Οι Αθηναίοι / Τζούλια Τσιακίρη: «Οι ταβερνιάρηδες είναι ευεργέτες του γένους»

Με διαλείμματα στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, έχει περάσει όλη της τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας - το ξέρει σαν την παλάμη της. Έχει συνομιλήσει και συνεργαστεί με την αθηναϊκη ιντελεγκέντσια, είναι άλλωστε κομμάτι της. Εδώ και 60 χρόνια, με τη χειροποίητη, λεπτολόγα δουλειά της στον χώρο του βιβλίου και με τις εκδόσεις «Το Ροδακιό» ήξερε ότι δεν πάει για τα πολλά. Αλλά δεν μετανιώνει για τίποτα απ’ όσα της επιφύλαξε η μοίρα «εις τον ρουν της τρικυμιώδους ζωής της».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«H woke ατζέντα του Μεσοπολέμου», μια έκδοση-ντοκουμέντο

Βιβλίο / Woke ατζέντα είχαμε ήδη από τον Μεσοπόλεμο

Μέσα από τις «12 queer ιστορίες που απασχόλησαν τις αθηναϊκές εφημερίδες πριν από έναν αιώνα», όπως αναφέρει ο υπότιτλος του εν λόγω βιβλίου που έχει τη μορφή ημερολογιακής ατζέντας, αποκαλύπτεται ένας ολόκληρος κόσμος βαμμένος στα χρώματα ενός πρώιμου ουράνιου τόξου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Βιβλίο / Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Μια νέα ερευνητική έκδοση του Ιδρύματος Ωνάση, ευχάριστη και ζωντανή, αφηγείται την ιστορία της πολυκατοικίας αλλά και της πόλης μας με τις μεγάλες και τις μικρότερες αλλαγές της, μέσα από 37 ιστορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της νεωτερικότητας

Βιβλίο / Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της εποχής μας

Το δοκίμιο «Νεωτερικότητα και χυδαιότητα» του Γάλλου συγγραφέα Μπερτράν Μπιφόν εξετάζει το φαινόμενο της εξάπλωσης της χυδαιότητας στην εποχή της νεωτερικότητας και διερευνά τη φύση, τα αίτια και το αντίδοτό της.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Μαθαίνεις να υπάρχεις μέσα στο γράψιμο και αυτό είναι επικίνδυνο»

Βιβλίο / «Μαθαίνεις να υπάρχεις μέσα στο γράψιμο και αυτό είναι επικίνδυνο»

Μια κουβέντα με τη Δανάη Σιώζιου, μία από τις πιο σημαντικές ποιήτριες της νέας γενιάς, που την έχουν καθορίσει ιστορίες δυσκολιών και φτώχειας και της οποίας το έργο έχει μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες.
M. HULOT
«Τα περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας εκδηλώνονται σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών»  

Βιβλίο / «Τα περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας εκδηλώνονται σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών»  

Μια επίκαιρη συζήτηση με την εγκληματολόγο Αναστασία Τσουκαλά για ένα πρόβλημα που θεωρεί «πρωτίστως αξιακό», με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της βιβλίου της το οποίο αφιερώνει «στα θύματα, που μάταια αναζήτησαν δικαιοσύνη».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Η διαμάχη ανάμεσα στην Τζόαν Ντίντιον και την Ιβ Μπάμπιτζ συνεχίζεται και μετά θάνατον σε μια «διπλή» βιογραφία

Βιβλίο / Τζόαν Ντίντιον vs. Iβ Μπάμπιτζ: Μια διαμάχη που συνεχίζεται και μετά θάνατον

Η Ντίντιον και η Μπάμπιτζ πέθαναν με διαφορά έξι ημερών τον Δεκέμβριο του 2021: «Θέλω να πιστεύω ότι η Τζόαν Ντίντιον έζησε μια επιπλέον εβδομάδα από κακία», είχε γράψει τότε μια δημοσιογράφος σε ένα tweet που έγινε viral.
THE LIFO TEAM

σχόλια

5 σχόλια
η αληθεια είναι πως λιγο με το τελος κ εγω δεν ευχαριστηθηκα.κατι άλλο περιμενα,δεν ξερω τι..αναμενω την ταινια μηπως ικανοποιηθώ τελικα!αν κ νομιζω τα "αισχμηρα αντικείμενα" θα ηταν προτιμότερα για ταινια!
Καταπληκτική η Flynn και συναρπαστικό το "Gone girl". Θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να το αφήσω καθώς το διάβαζα (ευτυχώς σε διακοπές/άδεια!).Η Flynn έχει ένα μοναδικό τρόπο να σκιαγραφεί χαρακτήρες, τους οποίους θα ήθελες πολύ να αντιπαθήσεις, αλλά δεν μπορείς, γιατί βρίσκεις σε αυτούς οικεία στοιχεία και, τελικά, δεν σου μένει παρά να ταυτιστείς, εν μέρει, με το εκάστοτε δράμα τους (πολύ καλό και το "dark places", αλλά και το "sharp objects", αν και αρκετά προβλέψιμο.Ανυπομονώ για την ταινία, για το εναλλακτικό τέλος από την ίδια τη συγγραφέα!Κρίμα όμως για το ατυχές-κατά τη γνώμη μου- casting...Θα προτιμούσα άλλον στο ρόλο του Nick, όχι τον Ben Affleck...
Αν και το τέλος του βιβλίου αρχικά με είχε ενοχλήσει πολυ,τελικά νομίζω ότι ήταν πολύ ταιριαστό και ο καθένας τους πήρε ότι άξιζε(και ήθελε? !). 'Εχω απορία τόσο για το διαφορετικό τέλος,όσο και για την σκηνοθετική προσέγγιση,αν δηλαδή θα επιδιωχθεί οι θεατές να ταυτιστούν με την πλευρά του ΝΙκ,της Έιμι,η κανενός απο τους δυο! Αυτό θα κάνει τεράστια διαφορά στην ταινία κατά την γνώμη μου.
«η ταινία ποτέ δεν είναι τόσο ωραία όσο το βιβλίο;»Γιατί συνεχίζουμε να συγκρίνουμε το βιβλίο με τον κινηματογράφο παρόλο που είναι δύο εντελώς διαφορετικά μέσα? Σόρρυ για το off topic αλλά το έχω απορία.
Συμφωνώ μαζί σου σε αυτό που λες,είναι δυο διαφορετικά μέσα...Όμως σκέψου λίγο...όταν διαβάζεις ένα βιβλίο σου δημιουργεί κάποια συναισθήματα,έτσι δεν είναι;;Θεωρώ πως στο σινεμά πας με την ελπίδα βλέποντας την ταινία να νιώσεις ξανά τα συναισθήματα που ένιωσες διαβάζοντας το βιβλίο...Αυτό δεν συμβαίνει πάντα γιατί συνήθως στις ταινίες αλλάζουν πολλές σκηνές που είχαν ενδιαφέρον κατά τη γνώμη του αναγνώστη και είναι τόσο μα τόσο απογοητευτικό όσο όμορφη και αν είναι η ταινία σαν ταινία...Αν δεν σου συμβαίνει αυτό,τότε θεωρώ πως είσαι τυχερός πολύ γιατί μπορείς να τα απολαύσεις κ τα δύο χωρίς να έχεις την απογοήτευση που έχω εγώ στο τέλος.
Μα μία ταινία διαρκεί 2-3 ώρες ενώ ένα βιβλίο το διαβάζεις για μία βδομάδα/μήνα/κλπ. Το λέω αυτό για να τονίσω ότι πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές εμπειρίες, συνεπώς δεν θα μπορούσαν εξαρχής να σου προκαλέσουν τα ίδια συναισθήματα.Όσον αφορά τις αλλαγές στο σενάριο, εγώ είμαι μέσα εφόσον εξυπηρετούν την ταινία. Στην τελική, η ταινία δεν είναι tribute στο βιβλίο αλλά ένα αυτοτελές έργο και προτιμώ να το κρίνω ως τέτοιο.