ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ
συγγραφέας
Νομίζω ότι θα διάλεγα το 'Σκοτεινό Αντικείμενο του Πόθου' του Μπουνιουέλ, διότι επιδεικνύει με τον πιο ωμό κι απολαυστικό τρόπο αφενός το ιδανικό κι ανέφικτο του τέλειου έρωτα, κι αφετέρου τη φαιδρότητα στην οποία οδηγείται ο άνθρωπος από την τυφλή υποταγή στη λαγνεία.
ΛΕΝΑ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ
blogger στο LIFO.GR
Θα διαλέξω "Τα Χρόνια της Αθωότητας", μια ταινία που έχει βασιστεί στο μυθιστόρημα της Ίντιθ Γουόρτον.
Η ταινία αυτή έχει παραπλανητικό τίτλο και φέρνει στον νου την ανώτερη τάξη, ταπετσαρίες, ανθοστήλες και τη ρομαντική πλευρά της ζωής. Όμως πρόκειται για μια εσκεμμένη ειρωνεία. Η ταινία είναι ένα σχόλιο ενάντια στον καθωσπρεπισμό και τον ασφυκτικό έλεγχο που ασκεί η μικροκοινωνία στις ερωτικές μας επιλογές, ακόμη και όταν ξεφεύγουν έστω και λίγο από αυτό που περιμένει από εμάς.
Η κοινωνία που περιγράφεται στην ταινία είναι ξεπερασμένη και δεν υπάρχει πια, αλλά ο απόηχος του τρόπου λειτουργίας της έχει οπωσδήποτε επικρατήσει μέχρι σήμερα. Ακόμη και τώρα, ανησυχούμε περισσότερο για το πώς φαινόμαστε στους υπόλοιπους ως ζευγάρι, καταπιέζοντας την επιθυμία να επιλέξουμε τον έρωτα που μας ταιριάζει περισσότερο. Τα αποτελέσματα των επιλογών μας τα δεχόμαστε ως αναγκαίο τίμημα, προκειμένου να ανήκουμε σε μια ομάδα.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ
συγγραφέας
Η "Ερωτική επιθυμία" του Γουονγκ Καρ-Βάι.
Πάντα κοροιδευα αυτούς που κλαίνε στο σινεμά μέχρι που η συγκεκριμένη ταινία με έκανε να βούρκωσα και την φωνή μου να "σπάει" αρκετή ώρα μετά το τέλος της προβολής. Δεν είμαι σίγουρος για τον ακριβή λόγο...
ΧΙΛΝΤΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
συγγραφέας
When Harry met Sally (1989, Rob Reiner, Meg Ryan, Bill Crystal)
Από τις πιο εκλεπτυσμένες ταινίες που έφτιαξε το Χόλυγουντ. Οι σπινθηροβόλοι διάλογοι της Νόρα Έφρον παραπέμπουν στις κλασικές screwball κωμωδίες, αλλά είναι ριζωμένοι στις σύγχρονες αντιλήψεις περί έρωτα και φιλίας.
Ευφυής ο τρόπος που να ανατρέπει το κλισέ boy meets girl, etc. Εδώ το αγόρι βρίσκει το κορίτσι και το αντιπαθεί, το συναντάει, το χάνει και το ξαναβρίσκει αμέτρητες φορές. Η Meg Ryan αστράφτει, ο Bill Crystal είναι ξεκαρδιστικός και η χημεία τους απίστευτη.
Πέρα από τους σπαρακτικούς, αδηφάγους έρωτες που μας έχει συνηθίσει η κινηματογραφική φιλολογία, νομίζω ότι η ταινία θίγει ένα πιο ουσιώδες θέμα: το δύσκολο δεν είναι να ερωτευτούν δυο άνθρωποι· το δύσκολο είναι να παραμείνουν ερωτευμένοι μετά τους 2-3 πρώτους μήνες, και για να συμβεί αυτό πρέπει να μπορούν να είναι και φίλοι.
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΜΠΑΣΔΕΚΗ
ποιήτρια
H Ιστορία της Αντέλ Ουγκώ, του Τρυφώ. Γιατί κάτι τέτοια έκανα και θα ξανάκανα.
Γιατί θέλει μόνον αυτόν, γιατί σκασίλα της που έχει γίνει ρόμπα.
Και γιατί στο τέλος ούτε καν τον γνωρίζει - κάηκε, κάηκε, κάηκε κι ούτε που κατάλαβε τον καπνό.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑ
αρχαιολόγος
H πιο αγαπημένη μου ταινία (γενικώς -και ειδικώς για το θέμα) είναι ο Άγγλος Ασθενής.
Ο λόγος είναι ότι σ'αυτήν συνοψίζεται ολόκληρη η διαδρομή ενός απόλυτου έρωτα: η ακατανίκητη σωματική έλξη στην αρχή, ακόμη και η σύγκρουση, η πνευματική επικοινωνία, το φλερτ, το σωματικό πάθος, αλλά και η βαθιά αγάπη που απαιτεί υπέρτατη θυσία και νικάει ακόμη και το χρόνο.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
φωτογράφος
Το αγαπημένο μου φιλμ για τον έρωτα είναι ο Θάνατος στη Βενετία. Γιατί αν ο έρωτας είναι η πρώτη ύλη των συναισθημάτων ο θάνατος είναι το αναπόφευκτο καλούπι τους.
Κι επειδή τα καλοκαίρια είναι πολλά, αδιάσειστα στοιχεία ερωτικών σκηνοθεσιών και στιγμιαίες εικόνες δαπανηρών εντυπώσεων, η αιμάτινη διελκυστίνδα του καθηγητή Άσενμπαχ και του νεαρού Τάτζιο θα μας υπενθυμίζει για πάντα τον φυσικό νόμο κάθε ερωτικής σχέσης. Ανάμεσα στην Σκέψη και στην Αίσθηση, στο Ποθούμενο και το Εφικτό, στην Έλξη και στην Επιφάνεια υπάρχει μονάχα μια κατάληξη.
Ο έρωτας να πεθαίνει στα χέρια ένος αγοριού. Που απομακρύνεται αργά. Μέσα στην αγκαλιά της θάλασσας.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
συγγραφέας, δημοσιογράφος
Το Love story το έχω δει εκατό φορές τσαλαβουτάω στο δράματακι με απίστευτη ευκολία.
Εκείνη πεθαίνει απο λευχαιμία πάει να τη δει στο νεκροκρέβατο του λεει καλά είμαι τίποτα δεν είναι σαν την κατολίσθιση τη μέρα που σε γνώρισα.
Θάνατος έρωτας αυτός πάμπλουτος αυτή κόρη αρτοποιού τρελός έρωτας μουσικές του μπαχ κούκλα αυτή νοστιμούλης εκείνος το βάζω κάθε φορά που θέλω να βαλαντώσω στο κλάμα και να θυμηθώ όλους εκείνους τους έρωτες που δεν βγήκαν και τους πήρε η κιμαδομηχανη.
Προσθέστε ελεύθερα στα σχόλια :)
σχόλια