- Έμεινα μέχρι τα τριάντα μου στα δυτικά, στο Περιστέρι. Με την οικογένειά μου αλλάξαμε συνολικά τέσσερα σπίτια, μέχρι που οι γονείς μου αγόρασαν ένα διαμέρισμα απέναντι από την εκκλησία των Ταξιαρχών κοντά στο ΙΚΑ. Στη συνέχεια, όταν έγινα είκοσι χρονών, έφυγα και περιπλανήθηκα σε άλλες τρεις γειτονιές στην ίδια περιοχή, ωστόσο η δημιουργική μου σχέση με τους Στέρεο Νόβα με έκανε να αγαπήσω το πρώτο μου σπίτι που βρισκόταν δίπλα στο ποτάμι του Κηφισού.
Αν μπορούσα, θα έκανα την περιοχή του Περιστερίου κατάφυτη και θα έφτιαχνα μια τεράστια βιβλιοθήκη.
- Στάθηκα πολύ τυχερός επειδή στην ίδια πολυκατοικία έμενε ο Κωνσταντίνος Βήτα και ήταν τότε που μόλις είχαμε δημιουργήσει το group. Ήταν τέλεια, αφού, εκτός από τις περιστασιακές δουλειές που κάναμε για να επιβιώσουμε, γράφαμε μουσική όλη τη μέρα μαζί και οι τρεις – μαζί και με τον Αντώνη. Βοήθησε πολύ που δεν υπήρχε καμία απόσταση, ήμασταν πάνω κάτω με την παντόφλα και τα αναλογικά synths!
- Βασικά, δεν ήταν ακριβώς γειτονιά αλλά ένας συνδετικός κρίκος που ένωνε τα όρια της περιοχής με της Αθήνας. Ο δρόμος όπου βρισκόταν το σπίτι ήταν ουσιαστικά η προέκταση της Λένορμαν, καθώς περνούσε τη γέφυρα του Κηφισού. Το ποτάμι αποτέλεσε μεγάλη πηγή έμπνευσης για τη μουσική μου αλλά και τη σκέψη μου, αφού, όταν ήμουν σε μικρή ηλικία, είχα στόχο να διανύσω την απόσταση από το πατρικό μου και να περάσω τη γέφυρα που με χώριζε από τα θαυμαστά που μου έλεγαν οι μεγαλύτεροι για το κέντρο της Αθήνας.
- Μεγάλο σημείο αναφοράς για βόλτες και έμπνευση στην τότε techno αισθητική μου υπήρξαν όλες οι εργοστασιακές ζώνες γύρω από την περιοχή, αλλά οι πιο αγαπημένες βρίσκονταν περιμετρικά του εργοστασίου του Κεράνη, αλλά και η διασταύρωση του Κηφισού με τη γέφυρα της λεωφόρου Καβάλας είναι ακόμα και σήμερα αγαπημένο μου σημείο, απ' όπου μπορείς να κοιτάς την πόλη από ψηλά.
- Για να ηρεμήσω, επίσης, έκανα πολλές ώρες βόλτες μέσα στο Άλσος Περιστερίου με το ποδήλατο είτε πεζός. Εκεί δίπλα έμενε και ο Άλφα Π, οπότε όλα ήταν connected.
- Για ψώνια πήγαινα σε μια μεγάλη λαϊκή που γινόταν στην Κωνσταντινουπόλεως στο Μπουρνάζι, όλα τα υπόλοιπα τα έπαιρνα από έναν φούρνο εκεί κοντά. Είχε τότε ένα σούπερ-μάρκετ «Βερόπουλος» στο κέντρο του Περιστερίου, όπου μου άρεσε να πηγαίνω. Αγαπημένα μέρη για φαγητό ήταν η μοναδική κρεπερί «Το Ωδείον» που την έτρεχε η καλή μου φίλη Αριστέα μαζί με τον Δημήτρη. Μα, τι αξέχαστες βραδιές είχαμε περάσει εκεί, ξέγνοιαστοι κι αθώοι – μεγάλες τρέλες κι ένα πιάνο παρέα. Το γνωστότερο κλαμπ ήταν το Domus στο Μπουρνάζι, αλλά δεν είχε καμία σχέση με ό,τι επακολούθησε. Ο Κούλης, ο DJ, έπαιζε κάθε βράδυ πολύ καλή μουσική.
- Ένα χαρακτηριστικό ήταν ο Άγιος Αντώνιος και οι εργατικές πολυκατοικίες δίπλα του. Και το γήπεδο του Ατρομήτου, η περιοχή γύρω από την Αγία Τριάδα, τη Λένορμαν και το ποτάμι.
- Το Περιστέρι είναι ακόμα και τώρα μια αραιοκατοικημένη περιοχή – εννοώ πως δεν έχουν χτιστεί ασφυκτικά τα κτίρια το ένα δίπλα στο άλλο και αυτό πάντα μου άρεσε πάρα πολύ, γιατί επικρατούσε ο ουρανός. Έβρισκα αρχιτεκτονικά ενδιαφέρουσες τις εργατικές πολυκατοικίες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν και λειτουργικές για όσους έμεναν εκεί.
- Το Περιστέρι, πολλά χρόνια πριν, είχε αλάνες και μεγάλες εκτάσεις ανεκμετάλλευτες, σαν μια άγονη, χωρίς όρια περιοχή που μπέρδευε όσους προσπαθούσαν να μάθουν κάποιον από τους δρόμους του. Αυτό μου έκανε κάτι, ως μιας ασαφής και αυθεντική πρώιμη συνύπαρξη ανθρώπων.
- Ο Κηφισός, που δέσποζε επιβλητικά, αποτέλεσε σημείο έμπνευσης μέσω του συμβολισμού του.
- Το αστείο και περίεργο μαζί ήταν η σχέση μου, καθώς και των φίλων μου, με τη γειτονιά στην εφηβεία μας, που υπήρξαμε φοβεροί New Wave και Cure fans, με ανάλογη πανκ εμφάνιση και ντύσιμο.
- Τις φορές που πλημμύριζε το ποτάμι από τις βροχές τα νερά έφταναν μέχρι το ισόγειο της πολυκατοικίας μου. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ που έγραφα με τα ακουστικά δεν είχα πάρει είδηση ότι η βροχή είχε εξελιχθεί σε κατακλυσμό. Κάποια στιγμή αντιλήφθηκα ότι ένας ένοικος χτύπαγε ώρα το κουδούνι μου και κατέβηκα να βοηθήσω να σώσουμε τα πράγματά του, αφού το νερό είχε ανέβει το πεζούλι, αλλά ευτυχώς δεν πέρασε την πόρτα.
- Εκεί, στο Περιστέρι, είχα την πρώτη κρυφή σεξουαλική σχέση μου, όταν ήμουν 16 χρονών, με μια κοπέλα που υποτίθεται διαβάζαμε μαζί, αλλά και «παιχνίδια» με έναν φίλο σε παράλληλους χρόνους.
- Εκτιμούσα πολύ τα παιδιά που εργάζονταν σε συνεργεία και ρεκτιφιέ. Έλεγαν μια ντόμπρα και αυθεντική «καλημέρα» όταν τους συναντούσες, με καλούσαν για μεζέ, τους πήγαινα τυρόπιτες και κεράσματα από τον φούρνο.
- Αν μπορούσα, θα έκανα την περιοχή του Περιστερίου κατάφυτη και θα έφτιαχνα μια τεράστια βιβλιοθήκη.
- Συνδυάζω το Περιστέρι με τα εξής τραγούδια: The Cure - «In between days», The Smiths - «This charming man», Στέρεο Νόβα - «Προάστια».
Ο Μιχάλης γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Με θέα την καρδιά, διδάσκει Music Production σε ΙΕΚ και κατ' οίκον και ετοιμάζει νέο άλμπουμ με τον Hior Chronik.
σχόλια