Το Χειμερινό ημερολόγιο του Πολ Όστερ

Το Χειμερινό ημερολόγιο του Πολ Όστερ Facebook Twitter
1

Το Χειμερινό ημερολόγιο του Πολ Όστερ Facebook Twitter

 

»Είσαι δέκα ετών και ο αέρας του μεσοκαλόκαιρου είναι ζεστός, πνιγηρά ζεστός, τόσο υγρός και δυσάρεστος, που, παρόλο που κάθεσαι στην σκιά των δέντρων στην πίσω αυλή, ο ιδρώτας μουσκεύει το μέτωπό σου.

»Είναι αδιαφιλονίκητο γεγονός ότι δεν είσαι πια νέος. Σε έναν μήνα από σήμερα, θα είσαι 64 ετών. Και μολονότι αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι υπερβολικά μεγάλος -δεν είναι αυτό που κάποιος μπορεί να αποκαλούσε "προχωρημένη τρίτη ηλικία"-, δεν μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι όλους τους άλλους που δεν έφτασαν τόσο μακριά όσο εσύ. Αυτό είναι ένα παράδειγμα από τα ποικίλα πράγματα που δεν θα μπορούσαν να συμβούν, τα οποία όμως, στην πραγματικότητα, συνέβησαν.

 

Το Χειμερινό ημερολόγιο του Πολ Όστερ Facebook Twitter

«Winter Journal» θα λέγεται το νέο (αλλά δεύτερο) αυτοβιογραφικό βιβλίο του Πολ Όστερ που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο στις ΗΠΑ. Τριάντα χρόνια πριν, είχε γράψει το πρώτο βιβλίο γύρω από τις σκέψεις του για τη ζωή του, με αφορμή τον θάνατο του πατέρα του. Ενδιάμεσα έγραψε πολλά βιβλία που τον έβαλαν σε όλες τις λίστες με τους πιο σημαντικούς συγγραφείς.

Πριν ακόμα κυκλοφορήσει το βιβλίο στις ΗΠΑ, κυκλοφόρησε στην Τουρκία. Εκεί ο συγγραφέας λατρεύεται βαθιά, τα βιβλία του μεταφράζονται, κυκλοφορούν και πωλούνται αμέσως. Αυτή τη φορά η κυκλοφορία του βιβλίου του συνοδεύτηκε από αναστάτωση γιατί ο Όστερ σε μια συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα «Χουριέτ» αναφέρθηκε στους ανώνυμους φυλακισμένους δημοσιογράφους και συγγραφείς. «Πόσοι βρίσκονται στη φυλακή αυτή τη στιγμή; Πάνω από εκατό άτομα;».

Ο Ερντογάν απάντησε αμέσως θυμωμένος, λέγοντας ότι «το Ισραήλ, το οποίο επισκέφθηκε, είναι μια δημοκρατική χώρα; Μα πόσο αδαής μπορεί να είστε! Αυτοί δεν είναι που ρίχνουν τις βόμβες στη Γάζα; Αυτοί δεν είναι που πετάνε απαγορευμένες βόμβες φωσφόρου και χρησιμοποιούν χημικά όπλα; Αυτά γιατί δεν τα βλέπετε;» χρησιμοποιώντας το επιχείρημα των παιδικών μας χρόνων, «γιατί μιλάς παιδί μου;» «μα και ο Κωστάκης μιλάει.» Ο Όστερ απάντησε μακροσκελώς και με επιχειρήματα – η ανταλλαγή απόψεων σταμάτησε εκεί.

«Πάντα μιλάμε για την προσπάθεια να “μπούμε μέσα” στον συγγραφέα για να καταλάβουμε καλύτερα το έργο του. Αλλά όταν φτάνεις εκεί, δεν υπάρχουν πολλά να βρεις – τουλάχιστον, όχι τόσα που να διαφέρουν από αυτά που θα έβρισκες σε οποιονδήποτε άλλο».

 

Πολ Όστερ, The New York Trilogy: Ghosts

 

Το Χειμερινό ημερολόγιο του Πολ Όστερ Facebook Twitter

 

 

 

Ο λάθος αριθμός

Βασικός άξονας του Όστερ είναι ότι η ζωή καθορίζεται σε μεγάλο μέρος από την τύχη. Τα πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν έχουν προκύψει από ασήμαντες και τυχαίες αποφάσεις, συναντήσεις και από συμπτώσεις. Η θεωρία αυτή εμφανίζεται σε διάφορες παραλλαγές στα βιβλία του δημιουργώντας ένα αίσθημα ανημποριάς αλλά και αισιοδοξίας: αφού όλα είναι αποτέλεσμα ενός γιγαντιαίου δικτύου, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, δεν ορίζουμε τίποτα. Αυτό το μοτίβο έχει εξηγήσει στην παρακάτω ιστορία, εξηγώντας παράλληλα πώς τα βιβλία ξεπηδούν χωρίς την έγκριση του συγγραφέα.

[via] Ένας λάθος αριθμός τηλεφώνου στάθηκε η έμπνευσή μου για το πρώτο μου μυθιστόρημα. Ήμουν μόνος μου στο διαμέρισμά μου στο Μπρούκλιν ένα απόγευμα· καθόμουν στο γραφείο μου και προσπαθούσα να δουλέψω, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν άνοιξη του 1980, όχι πολλές μέρες αφότου βρήκα τη δεκάρα έξω από το στάδιο Σι [ΣτΜ: αναφέρεται σε άλλη ιστορία της συλλογής].

 

Σήκωσα το ακουστικό, κι ο άντρας στην άλλη μεριά της γραμμής ρώτησε αν μιλούσε με το Γραφείο Ντετέκτιβ Πίνκερτον. Του είπα πως όχι, είχε καλέσει λάθος αριθμό, και το έκλεισα. Έπειτα γύρισα στη δουλειά μου και αμέσως ξέχασα το τηλεφώνημα.

 

 

Το επόμενο απόγευμα, το τηλέφωνο ξαναχτύπησε. Όπως αποδείχθηκε, ήταν ο ίδιος άνθρωπος και ρωτούσε το ίδιο πράγμα που με είχε ρωτήσει την προηγούμενη μέρα: «Γραφείο Ντετέκτιβ Πίνκερτον εκεί;». Ξανά, είπα όχι, και ξανά το έκλεισα. Αυτή τη φορά, ωστόσο, άρχισα να σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν είχα πει ναι. Κι αν είχα υποκριθεί ότι είμαι ένας ντετέκτιβ από το Γραφείο Πίνκερτον; αναρωτήθηκα. Κι αν είχα πράγματι αναλάβει την υπόθεση;

 

Για να είμαι ειλικρινής, αισθάνθηκα ότι είχα κλοτσήσει μια σπάνια ευκαιρία. Είπα μέσα μου πως αν ο άνθρωπος καλέσει ποτέ ξανά, τουλάχιστον θα του μιλήσω λίγο και θα προσπαθήσω να ανακαλύψω τι συμβαίνει. Περίμενα να ξαναχτυπήσει το τηλέφωνο, αλλά τρίτο τηλεφώνημα δεν υπήρξε ποτέ.

 

Μετά από αυτό, το μυαλό μου άρχισε να παίρνει στροφές, και λίγο λίγο ένας ολόκληρος κόσμος πιθανοτήτων μου ανοίχτηκε. Όταν αργότερα ξεκίνησα να γράφω το City of Glass, ο λάθος αριθμός είχε μεταμορφωθεί στο κρίσιμο περιστατικό του βιβλίου, το λάθος που βάζει όλη την ιστορία σε κίνηση. Ένας άντρας που τον λένε Quinn δέχεται ένα τηλεφώνημα από κάποιον που θέλει να μιλήσει στον Πολ Όστερ, τον ιδιωτικό ντετέκτιβ. Ακριβώς όπως εγώ, ο Quinn του λέει ότι έχει καλέσει λάθος αριθμό. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει την επόμενη νύχτα· και πάλι ο Quinn το κλείνει. Αλλά, αντίθετα από ό,τι έγινε με εμένα, στον Quinn δίνεται και μια τρίτη ευκαιρία. Την τρίτη νύχτα, όταν ξαναχτυπάει το τηλέφωνο, ο Quinn πάει με τα νερά αυτού που τηλεφωνεί και αναλαμβάνει την υπόθεση: Ναι, λέει, είμαι ο Πολ Όστερ – κι από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει η τρέλα.

 

 

Πάνω απ’ όλα, ήθελα να παραμείνω πιστός στην αρχική μου παρόρμηση. Ένιωθα ότι δεν θα υπήρχε λόγος να γραφτεί το βιβλίο, αν δεν διατηρούσα το πνεύμα αυτού που είχε στ’ αλήθεια συμβεί. Αυτό σήμαινε να εμπλέξω τον εαυτό μου στη δράση της ιστορίας (ή τουλάχιστον κάποιον που να με θυμίζει, κάποιον που να έχει το όνομά μου). Σήμαινε επίσης ότι έπρεπε να γράψω για ντετέκτιβ που δεν είναι ντετέκτιβ, για το να παριστάνεις ότι είσαι κάποιος άλλος, για μυστήρια που δεν μπορούν να λυθούν. Καλώς ή κακώς, ένιωθα ότι δεν είχα επιλογή.

 

Όλα καλά. Τέλειωσα το βιβλίο πριν από δέκα χρόνια, κι από τότε ασχολούμαι με άλλα σχέδια, άλλες ιδέες, άλλα βιβλία. Δεν πάνε δυο μήνες, ωστόσο, που έμαθα ότι τα βιβλία ποτέ δεν τελειώνουν, ότι μπορεί οι ιστορίες να συνεχίσουν να γράφονται από μόνες τους, χωρίς συγγραφέα.

 

Ήμουν μόνος μου στο διαμέρισμά μου στο Μπρούκλιν εκείνο το απόγευμα· καθόμουν στο γραφείο μου και προσπαθούσα να δουλέψω, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν άλλο διαμέρισμα από αυτό που είχα το 1980 – άλλο διαμέρισμα με άλλο αριθμό τηλεφώνου. Σήκωσα το ακουστικό, κι ο άντρας στην άλλη άκρη της γραμμής ζήτησε να μιλήσει με τον κύριο Quinn. Είχε ισπανική προφορά και η φωνή του μού ήταν άγνωστη. Για μια στιγμή μου πέρασε απ’ το μυαλό ότι κάποιος φίλος με δούλευε. «Ο κύριος Quinn;», είπα. «Πλάκα μου κάνετε;»

 

Όχι, δεν έκανε πλάκα. Ο άνθρωπος μιλούσε σοβαρά. Έπρεπε να μιλήσει με τον κύριο Quinn, και θα μπορούσα παρακαλώ να τον συνδέσω; Η προφορά του ήταν κάπως βαριά, και ήλπιζα ότι ήθελε να μιλήσει με τον κύριο Queen. Αλλά πού τέτοια τύχη. «Q-U-I-N-N», απάντησε ο άντρας. Ξαφνικά τρόμαξα, και για καναδυό λεπτά δεν μπορούσα να βγάλω λέξη. «Λυπάμαι», είπα τελικά, «δεν υπάρχει κύριος Quinn εδώ. Πήρατε λάθος αριθμό». Ο άντρας μου ζήτησε συγνώμη για την ενόχληση, και κλείσαμε.

 

Αυτό συνέβη στ’ αλήθεια. Όπως όλα τ’ άλλα που έχω γράψει σε αυτό το κόκκινο τετράδιο, είναι αληθινή ιστορία.

 

Βιβλίο
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Διαβάζοντας για την Αμερική του Τραμπ

Βιβλίο / Διαβάζοντας για την Αμερική του Τραμπ

Μόλις μία εβδομάδα μετά τις αμερικανικές εκλογές, βιβλία δυστοπικού περιεχομένου και πολιτικής θεωρίας εκτοξεύτηκαν στις πρώτες θέσεις των παγκόσμιων πωλήσεων, αποδεικνύοντας ότι η ανάγνωση παραμένει το ένα και μοναδικό όπλο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Βιβλίο / Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Υπεύθυνη για τα πιο πολύτιμα αποκτήματα της ιδιωτικής συλλογής του διάσημου τραπεζίτη, η απέριττα κομψή βιβλιοθηκάριος Μπελ ντα Κόστα Γκριν ήταν μαύρη αλλά εμφανιζόταν ως λευκή στον αφρό της υψηλής κοινωνίας μέχρι και τον θάνατό της το 1950.
THE LIFO TEAM
Leslie Absher: «Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι» 

Βιβλίο / Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι, συγγραφέας

Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Leslie Absher μάς ξεναγεί στο «Σπίτι με τα μυστικά», εκθέτοντας ταυτόχρονα την προσωπική της πορεία προς την απελευθέρωση, την «ελληνική» της εμπειρία και τις εντυπώσεις της από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Πολυτεχνείο - Ένα παραμύθι που δεν λέει παραμύθια»

Βιβλίο / Το Πολυτεχνείο έγινε κόμικ: Μια νέα έκδοση για μια μονίμως επίκαιρη εξέγερση

Παραμονές της φετινής επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι εκδόσεις Red ‘n’ Noir κυκλοφόρησαν ένα έξοχο κόμικ αφιερωμένο σε αυτή, που το υπογράφουν ο συγγραφέας Γιώργος Κτενάς και ο σκιτσογράφος John Antono.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Μάλκολμ Λόουρι και το «Κάτω από το ηφαίστειο»

Βιβλίο / Το μεγαλόπνοο «Κάτω από το ηφαίστειο» του Μάλκολμ Λόουρι, μια προφητεία για την αποσύνθεση του κόσμου

Οι αναλογίες μεταξύ του μυθιστορηματικού βίου του Βρετανού συγγραφέα και του κορυφαίου έργου του είναι παραπάνω από δραματικές, όπως και αυτές μεταξύ της υπαρξιακής πτώσης του και του σημερινού, αδιέξοδου κόσμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Βιβλίο / Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Στο νέο του βιβλίο, «Ψέματα που μας έμαθαν για αλήθειες», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο Νικόλας Σμυρνάκης καταρρίπτει 23 μύθους που μας καταπιέζουν, βοηθώντας μας να ζήσουμε ουσιαστικότερα.
ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Βιβλίο / Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Μια διαφωτιστική συζήτηση με τον γνωστό δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω και συγγραφέα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ΛΟΑΤΚΙ + Δικαιώματα & Ελευθερίες (εκδ. Σάκκουλα), ένα μνημειώδες όσο και πολύτιμο βοήθημα για κάθε ενδιαφερόμενο άτομο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βασιλική Πέτσα: «Αυτό που μας πάει μπροστά δεν είναι η πρόοδος αλλά η αγάπη»

Βιβλίο / Η Βασιλική Πέτσα έγραψε ένα μεστό μυθιστόρημα με αφορμή μια ποδοσφαιρική τραγωδία

Η ακαδημαϊκός άφησε για λίγο το βλέμμα του κριτή και υιοθέτησε αυτό του συγγραφέα, καταλήγοντας να γράψει μια ιστορία για το συλλογικό τραύμα που έρχεται να προστεθεί στις ατομικές τραγωδίες και για τη σημασία της φιλικής αγάπης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μιχάλης Γκανάς: Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

Απώλειες / Μιχάλης Γκανάς (1944-2024): Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

«Ό,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής». Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Βιβλίο / «Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
''Τα πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν έχουν προκύψει από ασήμαντες και τυχαίες αποφάσεις, συναντήσεις και από συμπτώσεις.'''οσο σουρεαλιστικό και να φαίνεται-ακούγεται, υπάρχει τόση αλήθεια σ'αυτό..!!