Το παρακάτω κείμενο δεν το γράφω με την δημοσιοποίηση του να ειναι αυτοσκοπός αλλά περισσότερο για να μπορέσω να βάλω τις δικές μου σκέψεις σε μια τάξη,και να αντιληφθώ τι πραγματικά συνέβη τις δυο προηγούμενες μέρες.Τα γεγονότα δεν είναι τοσο σημαντικά και το πιο πιθανόν σε λίγο καιρό θα τα εχω ξεχάσει,αλλά δράττομαι της ευκαιρίας που έχω να γράφω εδώ.
Το Σάββατο λοιπόν που μας πέρασε στο κέντρο της Αθήνας,στον πεζόδρομο που βρίσκεται το μαγαζί του κολλητού μου γινότανε αποκριάτικο πάρτυ.Φωνές,παιδιά,γιρλάντες,μασκαράδες,μουτσούνια βαμμένα,μπύρα,χότ ντόγκ (μπλιαχ),ζωντανή μουσική ,γενικά μια εύθυμη ατμόσφαιρα που,ευτυχώς,δεν συνάδει με το κλίμα των ημερών (τι ημερών ,χρόνων να λεω καλύτερα).Βρέθηκα ανάμεσα σε φίλους,γελάσαμε ,τα είπαμε ήπιαμε και λίγο φθηνό αλκοόλ.
Αλλο ένα μειλίχιο, ευχάριστο βράδυ μονολόγησα.
Ανάμεσα στον πολύ τον κόσμο που περίμενε να πάρει μια μπύρα λες και δίνανε τσάμπα διαμάντια, είδα μια κοπέλα να με κοιτάει χαμογελώντας.Ψηλή ξανθιά γαλάζια μάτια με σγουρό μακρύ μαλλί.Μάλιστα λέω,εδώ ήμαστε ξαφνικά απέκτησε ενδιαφέρον πέραν του συνηθισμένου η βραδιά.Και δεν εχω πιει κι ολας!Γενικά είμαι λίγο φλώρος και αγοραφοβικός οπότε απλά της χαμογέλασα και εγώ...ακίνητος.(.....) Το κορίτσι ευγενικό ήρθε προς το μέρος μου και με ρώτησε "how do you say beer in Greek?" Την κοιτάω από πάνω ,μέχρι κάτω και της απαντάω "bira malaka please" Μη τα πολυλογώ μάλλον ήξερε την πιο γνωστή ελληνική λέξη και γέλασε πολύ μαζί μου.Καλό σημάδι λέω την έκανα να γελάσει ,όλα τα άλλα είναι έυκολα,ή κάπως πιο εύκολα τελοσπαντων.
Μάλλον πρέπει να είχε πιεί μια δυο μπύρες,καθώς τα γαλάζια μάτια της όντας λίγο θολά μου ασκούσαν μια απίστευτη γοητεία.Οσο αναφορά το χαμόγελο της πολύ γλυκό για να μην το σχολιάσω.Ξεκινήσαμε να μιλάμε για ρηχά θέματα όπως για το πόσο ωραία και ζεστά είναι στον πεζόδρομο ,ότι έχει πολύ κόσμο κλπ.Δεν αξιώθηκα πριν κλείσει ενα τέταρτο συζήτησης να την ρωτήσω πως την λένε και απο που είναι.
"Celine" μου είπε απο την Γαλλία.Οπως καταλαβαίνετε της έκανα το αστείο (;) με το όνομα της..ξέρετε Celine....Dion κλπ. Γέλασε ευγενικά αλλά με τη δύναμη του μυαλού της μου είπε ότι έχει βαρεθεί να της το λένε αυτό.Συνεχίσαμε με πιο πολυ ζέση τη κουβέντα που πραγματικά κυλούσε αβίαστα.Γελούσαμε και οι δυο και αυτό είναι κατά την άποψη μου πιο ισχυρό ακόμα και απο τη σαγήνη σε ενα διάλογο άντρα-γυναίκας.Η φίλη μας λοιπόν δούλευε σε μια φιλανθρωπική οργάνωση που έστελνε κόσμο σε διάφορες χώρες για βοήθεια.Εδώ στην Ελλάδα είχε έρθει εδώ και κάποιες εβδομάδες να βοηθήσει με το προσφυγικό.Μα πόσο πολύ ανέβηκε στα μάτια μου..μου γνώρισε τον Γάλλο συγκάτοικο της που είχε έρθει για τον ίδιο λόγο."κάνετε σεξ;" Την ρώτησα για να σπάσει ο πάγος,αλλά μάλλον είχε σπάσει πολύ ώρα οταν παρατήρησα το μόνιμο χαμόγελο της καθώς μου μιλούσε.Μην βιαστείτε να πείτε ότι το χαμόγελο ήταν απο την μπύρα.Ξέρω να κρίνω!Τέλοσπαντων βρήκαμε άπειρα κοινά σημεία,και η κουβέντα γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρουσα ειδικά απο τη στιγμή που έμαθα πως δεν εχει σχέση και ούτε κάνει σεξ με τον κοντό πλήν ευγενικό συγκάτοικο της.Η κοπέλα είχε την ευχέρεια ,όχι την οικονομική αλλα την ψυχική ,και γυρνούσε όλο τον κόσμο.Αυτό με μαγνήτισε ακομα περισσότερο γιατί και εμένα είναι ένα απο τα όνειρα μου.
"Είσαι χίπισσα!"της είπα με ενθουσιασμό."Δεν είμαι,αλλά εχω χίπικη συνείδηση "απάντησε.Τι όμορφη απάντηση σκέφτηκα.Η ώρα περνούσε,κόσμος ερχότανε ,κόσμος έφευγε και εμείς συνεχίζαμε να κοιταζόμαστε στα μάτια.Δεν είχα ανάγκη να πιω ούτε μισό ποτήρι αλκοόλ ούτε να σηκωθώ να ξεπιαστώ.Ημουν απορροφημένος.Αργά το βράδυ σηκώθηκε με τα μάτια της με τα βίας ανοιχτά και με καληνύχτησε για να πάει να ξεκουραστεί.Μου ζήτησε τον αριθμό μου για να βρεθούμε την άλλη μέρα πάλι."φεύγω την Τρίτη και θα έρθω πάλι σε ένα μήνα"Ενοχλήθηκα λίγο αλλά σκέφτηκα πως ένας μήνας δεν είναι πολύς.Φύγαμε λοιπόν και οι δυο απο το μαγαζί.Μετά απο μια περίπου ώρα μου έστειλε μήνυμα για το πόσο ανυπομονούσε να ξαναβρεθούμε την άλλη μέρα.Δεν ντρέπομαι να πω ότι το βράδυ δεν κοιμήθηκα επειδή την σκεφτόμουν.Την επόμενη ξύπνησα νωρίς να φάω ένα καλό πρωινό να λύσω ένα σουντοκου για να είμαι διαυγής καθόλη τη διάρκεια της ημέρας.Με πήρε τηλέφωνο το μεσημέρι.Χαρούμενος της έκανα την γνωστή προφορά με τα Γαλλικά όταν το σήκωσα.Μου απολογήθηκε πως απο το πρωί έτρεχε και ήταν κουρασμένη για να βγεί το βράδυ οπότε μου ζήτησε να βρεθούμε τη Δευτέρα.Δέχτηκα εγώ όσο και αν ήθελα να της πω πως θα ερχόμουν να την πάρω με το αμάξι και πως η συνάντηση μας θα την ξεκούραζε.Δευτέρα λοιπόν περίμενα απο το πρωί τηλέφωνο της για να περάσουμε ώρα μαζί.Νομιζα κάποια στιγμή πως ήμουν στο before midnight ή κάτι τέτοιο.Ακύρωσα ότι είχα προγραμματισμένο για όλη την ημέρα ώστε να είμαι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή.
Είχε φτάσει μεσημέρι και τηλέφωνο δεν με έιχε πάρει.Δεν σκόπευα να πάρω εγώ,λόγω της χθεσινής της ευθύνης στη ακύρωση της συνάντησης μας.Οσο περνούσε η ώρα και δεν μου τηλεφωνούσε όλο και πιο άβολα αισθανόμουν.Το σπίτι μου με έπνιγε οπότε αποφάσισα να ντυθώ και να πάω στο μαγαζί να περιμένω εκεί.Πήγα λοιπόν και τις επόμενες ώρες τις πέρασα εκεί.Λίγο πριν βραδιάσει και εκεί που ήμουν πλέον σίγουρος ότι δεν θα τηλεφωνήσει ...ε δεν τηλεφώνησε.
Εμφανίστηκε στο μαγαζί,παρέα με τον συγκάτοικο!Ανταλλάξαμε χαλό και στάθηκε κοντά μου όρθια αλλά εμφανώς πιο κοντά στη δίκη της παρέα.Μιλήσαμε λίγο στην αρχή,λέγοντας μου κάποια στιγμή πως δείχνω κουρασμένος.Μπορούσα να καταλάβω με σιγουριά πως δεν ήταν ίδια με το Σάββατο βράδυ και δεν έφταιγε πως ήταν εντελώς νηφάλια.Ήπιε ένα ποτήρι κρασί και μετά απο 20 λεπτά γύρισε προς το μέρος μου που καθόμουν με κάποιους φίλους και μας χαιρέτησε όλους μαζί.Χαμογέλασα ψεύτικα ,το παραδέχομαι αλλά δεν μπορούσα να βρω λογική.Μου έδωσε το χέρι της και με ευχαρίστησε για τη γνωριμία.Δεν της απάντησα απλά της έγνεψα και συνέχισα να χαμογελάω σαν να μην συμβαίνει κάτι.
Έφυγε λοιπόν.Εγώ έκατσα στην θέση μου μη θέλοντας να δείξω πως ενοχλήθηκα και μετά απο λίγο έφυγα και εγώ.Δεν μπόρεσα να καταλάβω τι έγινε,οπότε και σταμάτησα να το ψάχνω παραπάνω και έκανα κάτι πολύ απλό.Της έστειλα μήνυμα που έγραφε ότι χάρηκα που την γνώρισα,να προσέχει και να περάσει όμορφα.Μέχρι την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο δεν έχει απαντήσει και έχουν περάσει μόνο δυο μήνες............αστειεύομαι πριν λίγες ώρες συνέβησαν όλα.
Απάντηση ακόμα δεν βρήκα,και θα ήταν ψέμα να πω πως δεν με πείραξε που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα.Μα δεν θα ήταν ψέμα να πω πόσο χάρηκα που γνώρισα ένα τόσο ενδιαφέρον τύπο.Δεν είχα γνωρίσει κάποιον σαν και αυτή ,έναν πραγματικό φιλάνθρωπο με ζεστή καρδιά και όμορφο χαμόγελο.Ισως την ξαναδώ κάποια στιγμή,ίσως και όχι.
La vie en rose ρε,όλα καλά!
σχόλια