Με το Ντουμπρόβνικ φλερτάραμε από παλιά, όποτε όμως επιχειρούσαμε να βρούμε δωμάτιο για να το επισκεφθούμε καλοκαίρι, οι τιμές ήταν κυριολεκτικά απογειωμένες. Ένας φίλος που πηγαίνει στην πόλη χρόνια, όταν άκουσε τον πόνο μας ήταν απόλυτος στην εκτίμησή του ότι το καλοκαίρι το Ντουμπρόβνικ είναι φρικτό: χιλιάδες τουρίστες «ξεβράζονται» καθημερινά από τα κρουαζιερόπλοια, σε βαθμό που οι ντόπιοι ενημερώνονται ώστε να περιορίζουν τις μετακινήσεις τους, και επιπλέον κάνει τρομερή ζέστη. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε ότι η καλύτερη εποχή να πάμε στο Μαργαριτάρι της Αδριατικής ήταν Πάσχα και μάλιστα φέτος, μια και το Ορθόδοξο δεν συνέπιπτε με το Καθολικό, οπότε η περίοδος δεν ήταν τουριστική. Αρχίσαμε την έρευνα και ως δια μαγείας οι τιμές των ξενοδοχείων ήταν 70% φθηνότερες και απολύτως προσιτές για τους Έλληνες, ακόμα και εν μέσω κρίσης.
Η πρώτη φορά που αντίκρισα το Ντουμπρόβνικ θα μου μείνει αξέχαστη: ένα μπουκέτο από αναγεννησιακά και μπαρόκ κτίρια σφιχτοδεμένα από τα εντυπωσιακά πέτρινα τείχη της πόλης που θεωρούνται τα πιο όμορφα της Ευρώπης -για κάποιους και του κόσμου- και έχουν μήκος 1.940 μέτρα. Τα τείχη φτάνουν μέχρι τη θάλασσα και ουσιαστικά όταν κανείς βρίσκεται μέσα στην παλιά πόλη δεν έχει οπτική επαφή μαζί της, παρά μόνο αν ...αρχίσει να την ψάχνει. Η πόλη, αν και παραθαλάσσια, έχει πολλά πολλά σκαλιά και απότομες κλίσεις, οπότε όσες αγαπάτε τα τακούνια, αφήστε τα για μια άλλη εκδρομή. Τα τείχη του Ντουμπρόβνικ είναι το μεγάλο του ατού: χτισμένα από τον 13ο μέχρι τον 16ο αιώνα είναι πανίσχυρα, ανίκητα αλλά και ανέπαφα. Η θεαματική ομορφιά τους ήταν ο λόγος που έγιναν εκεί τα γυρίσματα σκηνών του Game of Thrones, με αποτέλεσμα εκτός από τα άπειρα σχετικά σουβενίρ να προσφέρονται στον επισκέπτη και οι ανάλογες ξεναγήσεις. Αν και δεν έχω δει την σειρά, υποψιάζομαι ότι αρκετοί αποφασίζουν να πάνε στο Ντουμπρόβνικ εξαιτίας της.
Οι αιώνες της Ενετοκρατίας και το γεγονός ότι το Ντουμπρόβνικ ήταν το σημαντικότερο λιμάνι της Αδριατικής μετά τη Βενετία δημιουργούν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην Ιταλία, εντύπωση που ενισχύεται και από την τοπική κουζίνα, ιδίως τα τυριά, τα κρασιά και τα αλλαντικά τους.
Η Πύλη Pile, που χρονολογείται από το 1537, είναι η κύρια είσοδος της πόλης και οδηγεί σε μια εσωτερική πύλη του 1460. Εδώ βρίσκεται και η είσοδος για τα τείχη πάνω στα οποία μπορεί κανείς να περπατήσει για να δει την πόλη από ψηλά και φυσικά την θάλασσα. Ο προσεκτικός ταξιδιώτης θα παρατηρήσει τα διαφορετικά χρώματα που έχουν τα κεραμίδια της πόλης. Αν και τα περισσότερα είναι σύγχρονα, υπάρχουν κάποια κτίρια που έχουν μελιά κεραμίδια –τα αυθεντικά που χρησιμοποιούνταν κατά το πέρασμα των αιώνων. Τα καινούρια κεραμίδια είναι η αλλαγή που έφερε στην πόλη ο βομβαρδισμός της από τους Σέρβους το 1991, ο οποίους προκάλεσε το θάνατο πάνω από 140 ανθρώπων και ζημιές στο 60% των κτιρίων της. Σήμερα τίποτα δε θα πρόδιδε το θλιβερό παρελθόν, αν οι Κροάτες δε φρόντιζαν να το υπενθυμίζουν με χάρτες που υποδεικνύουν τα σημεία που χτυπήθηκαν, αλλά και με φωτογραφίες που έχουν τοποθετήσει ιδιώτες στα σπίτια και τα καταστήματά τους, οι οποίες δείχνουν εικόνες καταστροφής. Οι πληγές δεν έχουν ακόμα κλείσει και βεβαιωθήκαμε γι΄αυτό όταν αποφασίσαμε να μπούμε στη Σέρβικη Ορθόδοξη Εκκλησία την Μεγάλη Πέμπτη, όπου συναντήσαμε μόλις δέκα άτομα. Αφού μας έκαναν παρατήρηση επειδή αφήσαμε λιγότερα χρήματα στο παγκάρι για τα κεριά που πήραμε, ακούσαμε τέσσερα ευαγγέλια στα σέρβικα, παρακολουθώντας διακριτικά πότε σηκωνόντουσαν οι υπόλοιποι, και συνεχίσαμε τις βόλτες μας έχοντας κάνει το καθήκον μας ως χριστιανοί.
Η Placa - Stradum, ο υπέροχος κεντρικός πεζόδρομος του Ντουμπρόβνικ, ξεκινά από την Πύλη Pile και το πρώτο που θα δείτε είναι το σιντριβάνι Onofrio, ένα από τα διασημότερα τοπόσημα της πόλης. Στη συνέχεια, θα συναντήσετε την Εκκλησία του Αγίου Σωτήρος που χτίστηκε την περίοδο 1520-1528 και είναι από τα ελάχιστα κτίρια που άντεξαν στον σεισμό του 1667. Δίπλα βρίσκεται το μοναστήρι των Φραγκισκανών με την σκεπαστή στοά του 14ου αιώνα αλλά και το τρίτο παλαιότερο σε λειτουργία φαρμακείο στην Ευρώπη που χρονολογείται από το 1391 και λέγεται ότι είναι το πρώτο που άνοιξε τις πόρτες του στο ευρύ κοινό. Περπατώντας, θα βρείτε το Café Festival, που είναι μόλις 89 ετών, φτιάχνει ωραία σοκολάτα και διαθέτει και πιάνο –μαζί με πιανίστα. Αν πάλι πεινάτε, αναζητήστε το Buffet Skola και θα φάτε τέλεια σάντουιτς με ζυμωτό ψωμί, ντόπιο προσούτο και τυρί. Στο τέλος του πεζόδρομου απλώνεται η Πλατεία Luza, όπου παλαιότερα βρίσκονταν η αγορά. Σήμερα είναι πλημμυρισμένη με γκρουπ που θαυμάζουν τη Στήλη του Ορλάνδου από όπου ανακοινώνονταν τα διατάγματα και οι δικαστικές αποφάσεις, ενώ άλλοι φωτογραφίζουν τον Πύργο του Ρολογιού και το Παλάτι Sponza που χτίστηκε τον 16ο αιώνα και σήμερα στεγάζει τα Αρχεία του Κράτους. Τα παλάτια και οι εκκλησίες συνεχίζονται, ανακατεμένα με café διάσπαρτα στην πλατεία που, μαζί με τον πεζόδρομο, είναι η καρδιά της πόλης. Καθίστε στο υπέροχο Gradska Kavana που είναι διαμπερές και βλέπει και στη θάλασσα, αν κι αξίζει να απολαύσετε τα πανέμορφα κτίρια που το περιβάλλουν, καθισμένοι στην υπερυψωμένη βεράντα του. Οι αιώνες της Ενετοκρατίας και το γεγονός ότι το Ντουμπρόβνικ ήταν το σημαντικότερο λιμάνι της Αδριατικής μετά τη Βενετία δημιουργούν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην Ιταλία, εντύπωση που ενισχύεται και από την τοπική κουζίνα, ιδίως τα τυριά, τα κρασιά και τα αλλαντικά τους.
Η παλιά πόλη του Ντουμπρόβνικ είναι μικρή και, καθώς δεν έχει σημαντικά μουσεία, μπορεί κανείς να την δει σχεδόν μέσα σε μια μέρα. Αυτό που έχει σημασία είναι να χαλαρώσετε και να απολαύσετε την ομορφιά γύρω σας. Εδώ πρέπει να συμπληρώσω ότι για να γίνει αυτό επιβάλλεται να ακολουθήσετε τους ρυθμούς της πόλης, που διαφέρουν κάπως από αυτούς που έχουμε συνηθίσει. Φροντίστε να φάτε νωρίς το βράδυ, αλλιώς θα δείτε έντρομοι να μαζεύουν τις καρέκλες την ώρα που θα είστε ξελιγωμένοι από την πείνα, όσο για τα ποτά, ετοιμαστείτε να τα πιείτε λίγο νωρίτερα απ΄ότι συνήθως. Αναζητήστε και φάτε οπωσδήποτε στην Lady Pi-Pi, κάτω από τα τείχη στην Antuninska ul. 21, βλέποντας την πόλη από ψηλά. Με δεδομένο ότι τα περισσότερα εστιατόρια είναι τουριστικά, αυτή είναι μια πολύτιμη διεύθυνση και επιπλέον η Lady δεν δέχεται γκρουπ. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μην βρέχει, μια και θα καθίσετε σε μια ταράτσα κάτω από την κληματαριά, και λίγη υπομονή γιατί κρατήσεις δεν γίνονται και τα καλά νέα μαθαίνονται, οπότε την ξέρουν κι άλλοι. Αν βιάζεστε και θέλετε να τσιμπήσετε κάτι πραγματικά καλό στα γρήγορα, πηγαίνετε στον Barba, στην Boškovićeva ul. 5, για να φάτε σάντουιτς με χταπόδι και καλαμαράκια, σούπερ χταποδοσαλάτα, φρέσκα στρείδια και γαρίδες και να τα ευχαριστηθείτε. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα fast food με θαλασσινά αλλά αυτός ο χαρακτηρισμός πραγματικά τον αδικεί. Από τα ωραιότερα σημεία για ένα ποτό είναι το Buza Bar (Crijevićeva ul. 9) που βρίσκεται σκαρφαλωμένο στα βράχια έξω από τα τείχη και προσφέρει ατελείωτη θέα στην Αδριατική. Το ξέρουν και το ψάχνουν όλοι, αλλά αν δεν πάτε καλοκαίρι θα βρείτε τραπέζι ή έστω καρέκλα.
Καθώς είχαμε χρόνο, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε μία από τις ημέρες που μείναμε στο Ντουμπρόβνικ για να επισκεφθούμε το Μόσταρ –εκδρομή που οργανώνουν καθημερινά και πολλά τοπικά πρακτορεία. Εμείς πήγαμε με το αυτοκίνητό μας ακολουθώντας άθελά μας μια περιπετειώδη ορεινή διαδρομή, τελικά όμως καταφέραμε να φτάσουμε χωρίς να χάσουμε χρόνο, μια και οι δρόμοι -εννοείται ότι- ήταν εντελώς άδειοι. Το Μόσταρ (Φύλακας της Γέφυρας) βρίσκεται στη Βοσνία και είναι ένα πανέμορφο μουσουλμανικό χωριό που διασχίζεται από τον ποταμό Νερέτβα. Σύμβολό του είναι η Παλιά Γέφυρα (Στάρι Μοστ), που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και καταστράφηκε το 1993 κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ανακατασκευάστηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αλλά θα χρειαστεί να περάσουν μερικά χρόνια για να μη δείχνει τόσο «φρέσκια». Μία έκθεση φωτογραφίας από τις μέρες του πολέμου θυμίζει την εποχή που το χωριό βομβαρδίστηκε και έμεινε χωρίς νερό για πάνω από έξι μήνες, ωστόσο η γοητεία του παραμένει ανέπαφη. Στην παλιά πόλη μπορείτε να επισκεφθείτε τα τζαμιά και το χαμάμ –εμείς απολαύσαμε την βόλτα μας και στις δυο πλευρές του ποταμού ανάμεσα στα μαγαζάκια που συνθέτουν ένα πολύχρωμο ανατολίτικο παζάρι. Όταν καθίσετε για καφέ μην μπερδευτείτε και παραγγείλετε καπουτσίνο, εδώ δεν είναι Ντουμπρόβνικ. Πιείτε έναν δυνατό τούρκικο καφέ σερβιρισμένο στα παραδοσιακά μπακίρια με το απαραίτητο λουκούμι –αξίζει. Όσο για το φαγητό, έχει και αυτό τούρκικες επιρροές, είναι νοστιμότατο και πολύ φθηνό.
Επιστρέφοντας στη βάση μας από τους σωστούς δρόμους αυτήν τη φορά, απολαύσαμε το εντυπωσιακό γεωγραφικό ανάγλυφο της Κροατίας. Οι Δαλματικές Ακτές είναι πανέμορφες, γεμάτες καταπράσινα νησάκια και μεγάλες αμμουδιές. Σταματήσαμε για έναν καφέ στο Στον, όπου βρίσκεται το «Σινικό Τείχος» της Ευρώπης με μήκος που ξεπερνά τα πέντε χιλιόμετρα και δοκιμάσαμε τα διάσημα στρείδια που καλλιεργούνται στον γραφικό κόλπο Μάλι Στον. Κάνοντας τον απολογισμό της εκδρομής πίνοντας ένα ποτήρι λευκό κρασί Malvasija καταλήξαμε ότι το Ντουμπρόβνικ το Πάσχα αποδείχτηκε σοφή επιλογή και αν ψήνεστε, σας λέω από τώρα ότι το 2018 το Ορθόδοξο με το Καθολικό Πάσχα δεν συμπίπτουν.
