Η είδηση έκανε πάταγο προξενώντας ιερό μένος όχι μόνο στους επαγγελματίες Ελληνάρες αλλά και σε πιο μετριοπαθείς τάχα «πατριώτες» που διέγνωσαν σκοτεινή ανθελληνική συνωμοσία του UCK και των νοσταλγών της Μεγάλης Αλβανίας: Επτά νεοσύλλεκτοι αλβανικής, καθώς όλα δείχνουν, καταγωγής «συνελήφθησαν» να έχουν ανεβάσει στο fb αναμνηστική φωτογραφία όπου σχηματίζουν με τις παλάμες τους τον δικέφαλο αετό, δηλαδή το αλβανικό εθνόσημο (που με μικρές παραλλαγές είναι επίσης έμβλημα του ΓΕΣ ένεκα το βυζαντινό μας παρελθόν αλλά και εθνόσημο της Ρωσίας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου - αν βέβαια οι εν λόγω νεοσύλλεκτοι κατάγονταν από αυτές τις «αδελφές» χώρες, ακόμα συγχαρητήρια θα τους δίνανε τα εγχώρια εθνίκια αφού εκείνων οι δικέφαλοι είναι πιστοποιημένα «Ορθόδοξοι» σαν και τον δικόνε μας). Καθώς μάλιστα σκούζανε διάφοροι «Ελληνόψυχοι» διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους, τέτοια σκηνικά έχουν ξανασυμβεί, δεν πρόκειται δηλαδή για τυχαίο γεγονός αλλά για σατανικό σχέδιο αλυτρωτικών κύκλων σε πλήρη εξέλιξη.
«Να τα κλείσουν φυλακή και μετά πακέτο στη χώρα τους τα κωλόπαιδα», «να απελαθούν και να τους αφαιρεθεί η υπηκοότητα», «να τιμωρηθούν παραδειγματικά για να μάθουν να σέβονται τη χώρα που τους φιλοξενεί τα μαλακισμένα», ήταν μερικά από τα πιο κόσμια σχόλια που διάβασα σχετικά στα κοινωνικά δίκτυα. Η υπόθεση παραπέμφθηκε στον στρατιωτικό εισαγγελέα Ιωαννίνων με τον «αρχιστράτηγο» Πάνο να απαιτεί εν εξάλλω τις αυστηρότερες δυνατές ποινές. Τα εν λόγω φαντάρια δεν έχουν ορκιστεί ακόμη, όμως εμπίπτουν στον στρατιωτικό νόμο σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 4 οπότε οι κατηγορίες που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι προσβολή στρατού σε βαθμό πλημμελήματος με προβλεπόμενη ποινή φυλάκισης τα 5 έτη. Από τον Πάναρο βέβαια δεν περιμέναμε κάποια διαφορετική αντίδραση, από την αριστερή κυβέρνηση στην οποία μετέχει, πάντως, θα ανέμενε κανείς άλλες ευαισθησίες (λέμε τώρα). Στους στρατούς κάποιων άλλων ανεπτυγμένων χωρών, το να είσαι «μειονοτικός» δεν αποτελεί ντροπή αλλά καμάρι, όμως εδώ βλέπεις είμαστε αθάνατα Βαλκάνια!
Από τον Πάναρο δεν περιμέναμε κάποια διαφορετική αντίδραση, από την αριστερή κυβέρνηση στην οποία μετέχει, όμως, θα ανέμενε κανείς άλλες ευαισθησίες (λέμε τώρα). Στους στρατούς κάποιων άλλων ανεπτυγμένων χωρών, το να είσαι «μειονοτικός» δεν αποτελεί ντροπή αλλά καμάρι, όμως εδώ βλέπεις είμαστε αθάνατα Βαλκάνια!
Προσπάθησα να βρεθώ λίγο στη θέση αυτών των παιδιών, να φορέσω τις δικές τους αρβύλες. Πρόκειται καταρχήν για γεννημένους εδώ Έλληνες πολίτες με πλήρη δικαιώματα, άρα το «μετανάστες» είναι εντελώς άκυρο, πόσο μάλλον το «λαθραίοι». Που μπορεί οι ίδιοι να μεγάλωσαν σαν «κανονικά» Ελληνάκια, να μη γνωρίζουν καν αλβανικά, να νιώθουν στην Αλβανία περισσότερο ξένοι από ό,τι εδώ. Που στάθηκαν αρκετά τυχεροί ώστε να μη ζήσουν τα «πέτρινα χρόνια» των πρώτων Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα, όταν οι χαϊλικωμένοι και ντοπαρισμένοι από το άφθονο δανεικό χρήμα συντοπίτες μας τους λοιδορούσαν, τους εκμεταλλεύονταν ασύδοτα και τους αντιμετώπιζαν συχνά χειρότερα από ζώα εξαιτίας και μόνο της καταγωγής τους. Όταν το «Αλβανός» ήταν περίπου βρισιά, σχεδόν συνώνυμο του «νέγρος» στον αμερικανικό Νότο έναν αιώνα πριν, όταν με το «Κλέβουμε δύο αβγά» ξεκινούσε η δήθεν γνωστότερη αλβανική συνταγή μαγειρικής. Όταν οι γονείς τους δούλευαν ανασφάλιστοι και με λειψά μεροκάματα (όταν τα έπαιρναν κι αυτά) πρωί-βράδυ, εφτά μέρες τη βδομάδα για να οικοδομήσουν το Greek Dream - προ Καστελλόριζου αυτά, φυσικά - και τους κοροϊδεύαμε ότι «κάνουνε και το σκατό τους παξιμάδι» - και ναι, το κάνανε γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να επιβιώσουν, ακριβώς όπως το κάνουνε σήμερα (κι ας μην το ομολογούν) οι ξενιτεμένοι της κρίσης συμπατριώτες μας στις Ευρώπες. Όταν πολλοί πήγανε σαν τα σκυλιά προσπαθώντας να περάσουν τα σύνορα ή να ξεγελάσουν την πείνα τους με κανα φρούτο και κανείς ποτέ δεν αναζήτησε ή δεν τιμώρησε τους φονιάδες. Όταν εκατοντάδες άλλοι μετανάστες (και όχι μόνο Αλβανοί) σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν σε εργατικά ατυχήματα στην αναπτυξιακή παραζάλη των Ολυμπιακών του 2004 δίχως να αποζημιωθούν ποτέ ούτε εκείνοι, ούτε οι οικογένειές τους. Όταν ελληνοποιούσαν ακόμα και τα βαφτιστικά τους ονόματα για να γίνονται πιο κοινωνικά αποδεκτοί . Όταν στα σχολεία οι Έλληνες γονείς συμβούλευαν τα βλαστάρια τους να αποφεύγουν τα «Αλβανάκια», όταν δάσκαλοι και συμμαθητές συχνά τα απόπαιρναν αν τολμούσαν να μιλήσουν στη μητρική τους γλώσσα. Όταν το 1994 δικοί μας εθνικιστές τρομοκράτες – και όχι δικοί τους - εισέβαλαν στο έδαφος της γειτονικής χώρας, κατέλαβαν παραμεθόριο φυλάκιο και σκότωσαν φαντάρους (υπόθεση ΜΑΒΗ). Στη Νότια Αλβανία που εμείς επιμένουμε να ονομάζουμε Βόρειο Ήπειρο και όπου, παρά τις κατά καιρούς προστριβές με τις εκεί αρχές στα μειονοτικά χωριά οι επιγραφές είναι δίγλωσσες και οι ελληνικές σημαίες ανεμίζουν ανενόχλητες (φαντάσου να συνέβαινε εδώ αυτό).
Όταν εξαπολύσαμε πανεθνικό «πογκρόμ» κατά των Αλβανών μεταναστών που τόλμησαν να πανηγυρίσουν σε ελληνικό έδαφος τη νίκη της Εθνικής τους ομάδας ποδοσφαίρου επί της δικής μας στα Τίρανα τον Σεπτέμβριο τού 2004 προβαίνοντας σε επιθέσεις, άγριους ξυλοδαρμούς, ακόμα και δολοφονίες. Όταν τα κυρίαρχα ΜΜΕ «αγκαζέ» με τη Δεξιά του Κυρίου δαιμονοποιούσαν τους Αλβανούς (και γενικότερα τους μετανάστες) ως πρωταθλητές της εγκληματικότητας, παρότι έρευνες απεδείκνυαν ότι δεν ήταν, αναλογικά, τόσο πιο παραβατικοί από τους Έλληνες το γένος, απλά ήταν αυτοί που φαίνονταν ή προβάλλονταν περισσότερο. Όταν ακόμα και σήμερα οι επίλεκτες δυνάμεις του ελληνικού στρατού (του ίδιου στρατού όπου υπηρετούν επίσης αλβανικής καταγωγής και όχι μόνο φαντάροι) ουρλιάζουν στις παρελάσεις ρατσιστικά, ανθρωποφαγικά συνθήματα τύπου «Έλληνας γεννιέσαι/δεν γίνεσαι ποτέ/το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ», «Τους λένε Σκοπιανούς/τους λένε Αλβανούς/τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματα απ' αυτούς» – αλλά γι' αυτά βέβαια δεν διατάχθηκε καμία ΕΔΕ ή αν διατάχτηκε «ξεχάστηκε» την επομένη, πρέπει βλέπεις το πολεμικό φρόνημα του στρατού μας να διατηρείται ακμαίο και υψηλό κι αυτό, καθώς φαίνεται, δεν γίνεται καλλιεργώντας τίποτα «φλώρικα» δημοκρατικά ιδεώδη αλλά κοπιάροντας τους Μελανοχίτωνες και τη Βέρμαχτ. Ε, έχοντας τέτοιες εικόνες και μνήμες, πολύ πιθανό στη θέση τους να έκανα το ίδιο, όχι απαραίτητα από κάποιον εθνικιστικό «οίστρο», ούτε καν για καγκούρικο χαβαλέ αλλά έτσι, για το γαμώ το, για να τσατίσω λίγο τώρα που ενηλικιώθηκα την κακιά μητριά που μού'λαχε για δεύτερη πατρίδα.
«Ε και λοιπόν; Δικαιολογούν όλα αυτά την προπαγάνδα ενός άλλου εθνικισμού;», ακούω ακόμα κι από καλοπροαίρετους. Φυσικά όχι – όλοι οι εθνικισμοί είναι κουβάδες με σκατά στο κεφάλι της ανθρωπότητας, ανεξάρτητα τι χρώμα έχουν. Και είναι σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό σε εποχές που ξαναγίνονται συρμός διεθνώς – «όσο σε ταϊζουν έθνος και φυλή/τόσο περισσότερο σου κλέβουν τη ζωή» - ψέματα; Όμως δεν θα ταυτίσω τον κυρίαρχο στον τόπο μου ελληναράδικο σοβινισμό με την ενστικτώδη προσπάθεια του εθνοτικά μη προνομιούχου να ανακτήσει κάτι από την τσαλακωμένη του περηφάνεια και αυτοσυνείδηση. Όσο για τους δεξιούς ή και αριστερούς «εθνικά ευαίσθητους» που σφόδρα ενοχλήθηκαν επειδή οι εν λόγω νεοσύλλεκτοι σχημάτισαν τον δικέφαλο αετό αντί για τον γαλανόλευκο σταυρό ξερωγώ, ας αναλογιστούν πρώτα γιατί ακόμα κι εκείνη η πληθυσμιακή ομάδα μεταναστών που «εντάχθηκε» κι «ενσωματώθηκε» καλύτερα από κάθε άλλη στο σύγχρονο νεοελληνικό μόρφωμα (οι Αλβανοί μετανάστες) δυσκολεύεται ακόμα τόσο να νιώσει κομμάτι από τη σήπουσα σάρκα του κι ας γίνανε στο μεταξύ, κόντρα το γνωστό σλόγκαν «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ», εξίσου «λόκαλς» με σένα κι εμένα.
