ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Ανάπτυξη -κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη- σημαίνει ξέπλυμα των ανισοτήτων;

Ανάπτυξη -κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη- σημαίνει ξέπλυμα των ανισοτήτων; Facebook Twitter
Δε μπορώ να φανταστώ καν τι σόι ανάπτυξη είναι αυτή η "ανάπτυξη" του Μητσοτάκη. Πιθανόν να μη μπορεί να την φανταστεί και ο ίδιος. Γιατί μία άνιση "ανάπτυξη" δεν είναι ανάπτυξη.
33

Η τοξικότητα στον δημόσιο και πολιτικό λόγο, η κοινωνική πόλωση στη βάση επίπλαστων διλημμάτων και το εμπόριο ελπίδας είναι μάλλον χαρακτηριστικά μίας οικονομίας σε κατάρρευση. Και, φυσικά, κανείς σόφρων άνθρωπος δεν τρέφει αυταπάτες σχετικά με τις εσωτερικές και εξωτερικές δυνάμεις που επιδρούν σε μία τέτοια κοινωνία. Δυνάμεις που δημιουργούν, ενισχύουν και γιγαντώνουν προβλήματα, πρωτίστως το χάσμα των ανισοτήτων.

Πράγματι, η φτώχεια, η πείνα, η βία, ο πόλεμος, το μίσος, η καταπίεση του αδύναμου από τον ισχυρό, οι ανισότητες, η περιβαλλοντική επιβάρυνση είναι καταστάσεις κατεστημένες, που ταλανίζουν δισεκατομμύρια ανθρώπους. Μερικές από αυτές, μάλιστα, επιδρούν άμεσα σε πολύ σοβαρές προκλήσεις όπως η κλιματική αλλαγή που απειλούν ανοιχτά την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.

Σίγουρα υπάρχουν μερικές χιλιάδες άνθρωποι που έχουν ενθουσιαστεί από τον "αναπτυξιακό" λόγο του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΔΕΘ. Αναρωτιέμαι αν αποτελεί το δίκαιο και η ισότητα για αυτούς ψιλά γράμματα σε μία οικονομία που χρειάζεται μεγέθυνση, επενδύσεις και ανάπτυξη;

Αυτό που προκαλεί αληθινή απογοήτευση είναι η παραδοχή από έναν εν δυνάμει πρωθυπουργό "δυτικού" κράτους, που μάλιστα αυτοαποκαλείται "μεταρρυθμιστής", πως μία κοινωνία χωρίς ανισότητες είναι αντίθετη στην ανθρώπινη φύση (βλ. παρακάτω βίντεο). Δηλαδή, ο ανατριχιαστικά κυνικός τρόπος με τον οποίο αυτός ο άνθρωπος δεν βρίσκει τον λόγο να αγωνιστούμε ενάντια σε ολες αυτές τις πληγές, που απειλούν την ίδια μας την επιβίωση.

 

Απόσπασμα από την ομιλία Μητσοτάκη

Πρέπει, ίσως, να εκλάβουμε ως δεδομένο ότι ο ίδιος και το κοινό στο οποίο απευθύνεται δεν έχουν καμία απολύτως συναίσθηση του διαρκούς ζητούμενου μιας δημοκρατίας αλλά και της ίδιας της ανθρωπότητας. Που δεν είναι άλλο από τον περιορισμό της ανισότητας, της βίας, του μίσους, της ασχήμιας. Γι' αυτό και μας καλεί να αποδεχτούμε την αδικία ως δεδομένο. Ως αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης μας.

Αυτή ακριβώς η παραδοχή είναι μία άνευ προηγουμένου έκφραση της εγχώριας κακιστοκρατίας, η οποία έχει βυθίσει μία ολόκληρη κοινωνία στην κατάθλιψη. Μία κακιστοκρατία που κουρελιάζει επιμελώς την έννοια της "αριστείας", και μοιάζει να θυσιάζει το δίκαιο και την κοινή λογική στον βωμό του δόγματος "το κέρδος πάνω απ' όλα".

Σίγουρα υπάρχουν μερικές χιλιάδες άνθρωποι που έχουν ενθουσιαστεί από τον "αναπτυξιακό" λόγο του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΔΕΘ. Αναρωτιέμαι αν αποτελεί το δίκαιο και η ισότητα για αυτούς ψιλά γράμματα σε μία οικονομία που χρειάζεται μεγέθυνση, επενδύσεις και ανάπτυξη;

Όπως και να έχει, και με απόλυτο σεβασμό στη διαφορετική άποψη, κάποιος οφείλει να τους ενημερώσει ότι εκεί έξω, μακρυά από τα ιδεολογικά στεγανά και τα κομματικά στρατόπεδα, η ανισότητα έχει τεράστιες επιπτώσεις στην χώρα μας και ολόκληρο τον κόσμο. Και πως ίσως έχει νόημα, ίσως αξίζει να συνεργαστούμε όλοι μαζί ώστε να την ανατρέψουμε. Διαφορετικά, δε μπορώ να φανταστώ καν τι σόι ανάπτυξη είναι αυτή η "ανάπτυξη" του Μητσοτάκη. Πιθανόν να μη μπορεί να την φανταστεί και ο ίδιος. Γιατί μία άνιση "ανάπτυξη" δεν είναι ανάπτυξη. Περισσότερο μοιάζει με μία δυστοπία τύπου Τράμπ, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για μία οικονομικά εκμηδενισμένη χώρα.

Τη στιγμή που ο κόσμος ολόκληρος αναζητά λύσεις για την ουσιαστική αλλαγή οικονομικού μοντέλου προς την βιωσιμότητα, στην Ελλάδα βιώνουμε την στροφή προς την αντίδραση και τον υπερσυντηριτισμό. Θα περίμενε κανείς από έναν "μεταρρυθμιστή" εν δυνάμει πρωθυπουργό να έχει κάνει σημαία του, τους 17 Παγκόσμιους Στόχους για την Βιωσιμότητα που έχουν τεθεί σε επίπεδο Ηνωμένων Εθνών. Να ξεδιπλώνει τη στρατηγική του για το πώς αυτοί οι Στόχοι θα χαράξουν τον οδικό χάρτη για την Ελλάδα 2030.


Αλλά φευ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με την ομιλία του στην ΔΕΘ, ουσιαστικά κουρέλιασε και τους Παγκόσμιους Στόχους. Κυρίως τον Στόχο #10, που αναφέρεται στην εξάλειψη των ανισοτήτων. Αυτόν ακριβώς αποκάλεσε "αυταπάτη", και φτάνει να δούμε αν αποτελούν αυταπάτες και οι υπόλοιποι Παγκόσμιοι Στόχοι. Κυρίως η μηδενική φτώχεια (#1), η αξιοπρεπής εργασία (#8), η καθαρή ενέργεια (#7), το καθαρό νερό (#6), η ζωή στο νερό (#14)... Μήπως και όλα αυτά αποτελούν τροχοπέδη για τις "επενδύσεις" που φαντασιώνεται η ΝΔ, και για τους Έλληνες που "αξίζουν καλύτερα";

Ανάπτυξη -κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη- σημαίνει ξέπλυμα των ανισοτήτων; Facebook Twitter
33

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιωσιμότητα και συλλογικές φαντασιώσεις 

Γεύση / Μπορεί η υψηλή γαστρονομία να είναι πράγματι βιώσιμη;

Βραβευμένα εστιατόρια, που αποτελούν το όνειρο πολλών foodies, καυχιούνται για τις βιώσιμες πρακτικές τους, την ίδια στιγμή που κάποιες «λεπτομέρειες» για τη λειτουργία τους τείνουν να αποσιωπούνται από τη βιομηχανία της εστίασης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

Guest Editors / Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

«Η συγκεκριμένη απόφαση αντιτίθεται στην καλλιτεχνική ελευθερία και στην ελευθερία της έκφρασης και έτσι, στην ουσία, «κλείνει την πόρτα» σε ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο και σημαντικό διεθνώς καλλιτεχνικό κίνημα, μέσα στο οποίο υπάρχοντα αντικείμενα, έργα τέχνης ή εικόνες τους προσλαμβάνουν, χωρίς ιδιαίτερη διαφοροποίηση, ή και κάποιες φορές, χωρίς καμία διαφοροποίηση, ένα άλλο νόημα»
THE LIFO TEAM
Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Guest Editors / Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Κατάλαβε πως μια δημοκρατική κυριαρχία στις ΗΠΑ θα αναγκαζόταν να συγκρουστεί μαζί του. Έτσι, ο άνθρωπος - «τοτέμ» του σύγχρονου καπιταλισμού έχει για πολιορκητικό κριό το κοινωνικό δίκτυο Χ που λειτουργεί πια ως μεγάφωνο για κάθε ακραίο στοιχείο.
ΑΛΚΗΣ ΚΟΥΠΕΤΩΡΗΣ
«Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

Guest Editors / «Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

«Η ελληνικότητα μόνο κατ’ όνομα ενδιαφέρει και παθιάζει τον Χρήστο Γιανναρά». Ένα άρθρο–απάντηση του συγγραφέα σε δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατο του Έλληνα διανοητή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Φίκος - Για το εκκλησάκι του Μυταρά

Guest Editors / «Το έφτιαξε όπως το ένιωσε εκείνη τη στιγμή»: Ο Φίκος γράφει για το κλείσιμο του παρεκκλησιού του Μυταρά

Το ιδανικό θα ήταν να έχουμε μια ζωντανή παράδοση στην οποία ο καλλιτέχνης εκφράζει (την κοινωνία του) και εκφράζεται. Δυστυχώς ξεμένουμε με δύο επιλογές: από τη μια ένα καλλιτεχνικό νεκροταφείο και από την άλλη ένα δυσλειτουργικό αλλά ζωντανό έργο.
ΦΙΚΟΣ
Ο Richie Hawtin παίζει ακόμα για τα παράξενα παιδιά 

Respublika / Onassis Stegi / Ο Richie Hawtin παίζει ακόμα για τα παράξενα παιδιά 

Ο DJ και παραγωγός που μπήκε σαν «φύτουλας» στην techno δεν σκοπεύει να την παρατήσει επειδή έγινε mainstream. Προσπαθεί να κάνει το κοινό να χορεύει με τα μάτια ερμητικά κλειστά, όπως θέλει να συμβεί και στο set του στη Μαλακάσα. 
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
ASSISTED SUICIDE

Guest Editors / «Αξίζει να συνεχίσω να παλεύω για τη ζωή μου;»

Τι συμβαίνει στην Ευρώπη όσον αφορά την ευθανασία; Ποιο είναι το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα; Ο δικηγόρος Βασίλειος Χ. Αρβανίτης γράφει για ένα ακανθώδες ζήτημα που επανέρχεται συνεχώς στο προσκήνιο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Χ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ