ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

Ποιο ταμπού υποτίθεται ότι έσπασε η διαφήμιση με το αίμα στη σερβιέτα;

Ποιο ταμπού υποτίθεται ότι έσπασε η διαφήμιση με το αίμα στη σερβιέτα; Facebook Twitter
Όπως αποδέχεσαι το ότι φουσκώνεις και ξεφουσκώνεις, μπορείς και δεν μπορείς (να ακολουθήσεις την καθημερινότητά σου), ανησυχείς γιατί πάνω κάτω όλες οι κοινωνίες –δυτικές και μη- μεγαλώνουν τα κορίτσια με την αγωνία του να μη γίνουν ρεζίλι.
8

Ένα μεγάλο πακέτο σερβιέτες –το γνωστό giga pack των 38 τεμαχίων με το -45% προσφορά της οικονομικής συσκευασίας (sic)- στοιχίζει 4,68 ευρώ και φορολογείται με 24%. Ένα κουτάκι ταμπόν των 16 τεμαχίων μπορεί να κοστίζει από 2 ευρώ και να φτάνει τα 4, 5, μπορεί και τα 6 ευρώ. Αν ψωνίσεις από σούπερ-μάρκετ οι διακυμάνσεις είναι άπειρες, ο φόρος ένας. Αν η περίοδος σε βρει σε επαρχία ή νησί, με το φαρμακείο ή το συνοικιακό μίνι μάρκετ μόνο στη διάθεση σου, μπορείς να πληρώσεις το πακέτο όσο αποφασίζει ο μαγαζάτορας. Στην Πορταριά, πριν από λίγα χρόνια, ρωτώντας την κυρία που με εξυπηρέτησε, προς τι η απογείωση στην τιμή μου εξήγησε με κοφτό, περισπούδαστο ύφος ότι πρόκειται για είδος πολυτελείας.

Σε όλη την Αθήνα (και την επαρχία), αν γυρίσεις μπαρ και εστιατόρια θα βρεις μηχανήματα αυτόματης πώλησης προφυλακτικών και οδοντόβουρτσας μιας χρήσης, αλλά όχι μηχανήματα διάθεσης αυτού του βασικού, βασικότατου είδους πρώτης ανάγκης. Η ερωτική συνεύρεση και η ευχάριστη αναπνοή είναι, λογικά, οι προτεραιότητές μας, όχι όμως και η αντιμετώπιση αυτού που μπορεί να σε βρει καταμεσής του δρόμου, ανοχύρωτη και αφύλαχτη. Ακόμη και στις δυτικές πολιτισμένες κοινωνίες –καλή ώρα σαν τη δική μας- αν σου συμβεί κάτι τέτοιο, η πρώτη ερώτηση που σου γίνεται διακριτικά ή μη από γυναίκες, υπονοεί ότι είσαι και λίγο τσαπατσούλα ή έστω ξεχασιάρα με τις ημερομηνίες: «Περίμενες; Πώς και δεν είχες μαζί σου;».

Σε όλη την Αθήνα (και την επαρχία), αν γυρίσεις μπαρ και εστιατόρια θα βρεις μηχανήματα αυτόματης πώλησης προφυλακτικών και οδοντόβουρτσας μιας χρήσης, αλλά όχι μηχανήματα διάθεσης αυτού του βασικού, βασικότατου είδους πρώτης ανάγκης.

Ο πόνος χαμηλά στην κοιλιά, οι ημικρανίες που μπορούν να σε τρελάνουν, η αγωνία ότι δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο πάνω σου, στην καλύτερη περίπτωση αντιμετωπίζονται με οίκτο, συμπαράσταση κι αλληλεγγύη από τις γυναίκες και με ένα γενικότερο «πφφφ» και μία γκριμάτσα ελαφράς αηδίας από το μεγαλύτερο μέρος του ανδρικού πληθυσμού, που δεν τρελαίνεται για τις λεπτομέρειες, τρελαίνεται όμως για τα πειράγματα που αφορούν την αλλαγή στη συμπεριφορά σου (το γνωστό προ-εμμηνορυσιακό σύνδρομο με όλους τους μύθους και τις αλήθειες που το συνοδεύουν). Φυσικά και δεν ωφελεί να εξηγήσεις ότι από τη βάρβαρη διακοπή αυτού που τους προκαλεί αηδία –και όρεξη για αστειάκια- ήρθαν στον κόσμο και ότι αυτό που συμβαίνει στο σώμα σου εκείνη τη στιγμή ούτε το θες ούτε το επιλέγεις: είναι φύση σου και ευθύνη σου, δυσανασχετείς, αλλά το αποδέχεσαι.

Όπως αποδέχεσαι το ότι φουσκώνεις και ξεφουσκώνεις, μπορείς και δεν μπορείς (να ακολουθήσεις την καθημερινότητά σου), ανησυχείς γιατί πάνω κάτω όλες οι κοινωνίες –δυτικές και μη- έτσι μεγαλώνουν τα κορίτσια, με την αγωνία του να μη γίνουν ρεζίλι. Ολόκληρο instagram δεν αντέχει τις γυναίκες με περίοδο, ωστόσο κανένα πρόβλημα δεν έχει με τις χορηγούμενες διαφημίσεις που αφορούν προϊόντα για τις «δύσκολες μέρες». Χάος και ευφημισμός. Κι ανάμεσα σ' αυτές τις αντιφάσεις, από το ένα στο άλλο άκρο ή της σιωπής ή του ξεφωνητού, πηδάνε όλες οι γυναίκες και πάνω στις ακρότητες γίνονται και παρανοήσεις.

Όπως αυτή που έχει προκύψει με την πρώτη «αληθινή» διαφήμιση για την περίοδο και τις σερβιέτες. Μια διαφήμιση τύπου «πες μου κάτι που δεν ξέρω» που για κάποιο λόγο έχει ενθουσιάσει πολύ κόσμο, αλλά κάνει τεράστιο αρχηγό τον διαφημιστή και το brand και όχι τη γυναίκα.

«Πες το ανοιχτά», σου λέει, η διαφήμιση, αλλά ο φόρος ακατέβατος. «Μη ντρέπεσαι», σου λέει ξανά και δείχνει χαμογελαστά κορίτσια στο Μετρό και το λεωφορείο, αλλά ξέρεις ότι πρόκειται για χαρά εντός διαφημιστικού περιβάλλοντος. Αν σου συμβεί βράδυ στο τρένο η μηχανική κίνηση αυτοπροστασίας θα είναι να βάλεις το μπουφάν γύρω από τη μέση σου για να φτάσεις στο σπίτι του με όση ασφάλεια μπορείς να δημιουργήσεις για τον εαυτό σου και φυσικά όση αντοχή σου έχει απομείνει. «Η περίοδος είναι κάτι το φυσιολογικό και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίζουμε», λέει και αυτό ισχύει - μέχρι να φτάσει κανείς στο ταμείο: στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στην Αυστραλία, στην Αμερική, στον Καναδά το ταμπού είναι η τιμή και η κατηγοριοποίηση της σερβιέτας ως «είδος πολυτελείας».

Στην Ινδία ο «φόρος αίματος» φυσικά και αφορά μόνο τις γυναίκες. Το πραγματικό ταμπού είναι στο κόστος, στην ταξινόμηση και στην πραγματική συναίσθηση του τι πραγματικά συμβαίνει στο γυναικείο σώμα εκείνες τις ημέρες και όχι στην αισθητική. Αυτό κινεί τις φεμινίστριες, οι οποίες ειρήσθω εν παρόδω, πριν από δύο χρόνια στη Γαλλία έστειλαν μεν λερωμένες κιλότες στους συναρμόδιους υπουργούς (ποιος ξεχνά το "Culotte Gate"!), αλλά βαμμένες με μπογιά...

Γιατί ο πανηγυρισμός, λοιπόν; Ποιο ταμπού υποτίθεται ότι έσπασε;

Ο διαφημιστής κάνει τη δουλειά του και καλά κάνει και «τσιμπάνε» τα κινήματα. Η διαφήμιση επιφανειακά μόνο σπάει το ταμπού, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα. Το ζητούμενο εδώ δεν είναι να δείξεις αυτό που πραγματικά υπάρχει πάνω στη σερβιέτα. Ή τι υπάρχει πάνω σε μια πάνα, ας πούμε. Το ζητούμενο είναι να ξεριζώσεις τον στρεβλό τρόπο σκέψης που βγάζει χρήματα από το γυναικείο κορμί, να δουλέψεις λιγάκι το κομμάτι που επιμένει να αντιμετωπίζει ένα προϊόν πρώτης ανάγκης, ως τεχνολογία κατασκευασμένη αποκλειστικά για το γυναικείο σώμα και γι' αυτό ακριβή και γι' αυτό πηγή προβλημάτων για εκατομμύρια γυναίκες σε όλον τον κόσμο. Κι αυτό δεν σηκώνει ούτε ντροπές, ούτε πανηγυρισμούς, παρά μόνο δουλειά, τόσο με τα γυναικεία, όσο και με τα αντρικά μυαλά, τόσο στη βάση της κοινωνίας, όσο και στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

(Για περαιτέρω πληροφορίες επί του θέματος υπάρχει το εξαιρετικό "The Modern Period: Menstruation in Twentieth Century America" της Lara Freindenfelds, ιστορικού στο Τμήμα Γυναικείων Σπουδών του Wellesley College στη Βοστόνη)

Και, ναι, σηκώνει και αστεία το θέμα, αλλά απλώς κάντε εικόνα έναν κόσμο όπου δεν υπάρχει κανένα ταμπού στο να δείξουμε τι υπάρχει πάνω σε ένα χαρτί υγείας, αλλά η πρόσβαση σ' αυτό, στο καζανάκι (ναι, το καζανάκι) και το τρεχούμενο νερό θεωρείται πολυτέλεια και τα ξαναλέμε.

Πρόσωπα
8

ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κορίτσια, σαν κι εσένα - Τι ακριβώς συμβαίνει με το σώμα των γυναικών ανά τον κόσμο;

Στήλες / Κορίτσια, σαν κι εσένα - Τι ακριβώς συμβαίνει με το σώμα των γυναικών ανά τον κόσμο;

Δεν είναι μόνο το μπουρκίνι. Είναι σαν το γυναικείο σώμα, σε Ανατολή και Δύση, να επανέρχεται και πάλι στο προσκήνιο, ως όχημα επίλυσης διαφορών ή προώθησης στερεοτύπων από τον πολιτισμό της πατριαρχίας
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Οι ημέρες της περιόδου στις σχολικές αίθουσες: ένας βραχνάς για τον οποίο μια καθηγήτρια αποφάσισε να κάνει κάτι δραστικό

Διεθνή / Οι ημέρες της περιόδου στις σχολικές αίθουσες: ένας βραχνάς για τον οποίο μια καθηγήτρια αποφάσισε να κάνει κάτι δραστικό

Δεν είναι εύκολη υπόθεση η περίοδος στην εφηβεία, πόσω μάλλον, όταν οι μαθήτριες πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτό που συμβαίνει στο σώμα τους κατά τη διάρκεια της σχολικής μέρας
Εκεί που τα βραχιολάκια μοιράζονται δωρεάν και οι σερβιέτες πωλούνται με 12% επιπλέον φόρο..!

Διεθνή / Εκεί που τα βραχιολάκια μοιράζονται δωρεάν και οι σερβιέτες πωλούνται με 12% επιπλέον φόρο..!

Στην Ινδία οι γυναίκες -και ειδικά εκείνες που προέρχονται από κατώτερες κάστες- δίνουν μάχη για ένα βασικό είδος υγιεινής και πολύ συχνά καταφεύγουν σε θλιβερές πατέντες για να αντέξουν τις μέρες της περιόδού τους

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο βασιλιάς της Όπερας λεγόταν Λουτσιάνο, ήταν προληπτικός, ανοικονόμητος, ανεπανάληπτος

Πέθανε Σαν Σήμερα / Ο βασιλιάς της Όπερας λεγόταν Λουτσιάνο, ήταν προληπτικός, ανοικονόμητος, ανεπανάληπτος

Στις 6 Σεπτεμβρίου του 2007 σιγεί για πάντα η πιο υπέροχη φωνή που πέρασε από τα λυρικά θέατρα τον 20ό αιώνα και έμεινε στην ιστορία με το όνομα Λουτσιάνο Παβαρότι
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Αγάπη που διαπερνάει το φακό: πώς η Ίνγκριντ Μπέργκμαν άφησε έκθαμβο ολόκληρο τον κόσμο

Γεννήθηκε και Πέθανε Σαν Σήμερα / Αγάπη που διαπερνάει το φακό: πώς η Ίνγκριντ Μπέργκμαν άφησε έκθαμβο ολόκληρο τον κόσμο

Η ομορφιά, η σκανδαλώδης -για την εποχή της- σχέση με τον Ροσελίνι, ο ορμητικός χαρακτήρας της κορυφαίας Σουηδέζας σταρ μέσα από ένα ντοκιμαντέρ.
THE LIFO TEAM
Ζαν Μορό: η πασιονάρια του γαλλικού σινεμά

Πέθανε Σαν Σήμερα / Ζαν Μορό: Η πασιονάρια του γαλλικού σινεμά

Η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός που έζησε με έμπνευση και ενέργεια για το παρόν και πέθανε σαν σήμερα το 2017 απεχθανόταν τις μελό αναδρομές στο παρελθόν, τις γενικές ερωτήσεις και την ανοησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνα Κώνστα: «Έκανα αυτό που ήθελα, δεν έπληξα στη ζωή μου με γάμους και παιδιά»

Σαν Σήμερα Πέθανε / Ντίνα Κώνστα (1938-2022): «Έκανα αυτό που ήθελα, δεν έπληξα στη ζωή μου με γάμους και παιδιά»

Η Ελληνίδα ηθοποιός που πέρασε από όλες τις μεγάλες θεατρικές σκηνές της Αθήνας και αγαπήθηκε από το ευρύ κοινό για τους τηλεοπτικούς της ρόλους ως «Γιολάντα» στο «Δις Εξαμαρτείν» και Ντένη Μαρκορά στους «Δύο ξένους» αφηγήθηκε την πολυκύμαντη ζωή της στο LiFO.gr.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η σύντομη αλλά φωτογενής και απόλυτα τραγική ιστορία ζωής του Billy Bo

Πέθανε Σαν Σήμερα / Η σύντομη αλλά φωτογενής και απόλυτα τραγική ιστορία ζωής του Billy Bo

Το όμορφο αγόρι από την Κοκκινιά που στα λαμπερά '80s ήταν ο σούπερσταρ της μόδας και της αθηναϊκής κοσμικής ζωής ήταν από τα πρώτα θύματα του AIDS στη χώρα μας. Πέθανε σαν σήμερα, στις 13 Ιουνίου του 1987.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Πρόσωπα / Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Η γυναίκα που έζησε την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, και πάλεψε για την Αριστερά αφηγείται τη ζωή της στο LIFO.gr σε μια συνέντευξη-ποταμό στον Αντώνη Μποσκοΐτη.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Ιωάννινα - 45 Πρόσωπα

Faces of Ioannina / 45 πρόσωπα και δημιουργικές ομάδες που κάνουν τα Ιωάννινα ξεχωριστά

Γιαννιώτες, Γιαννιώτισσες και κάτοικοι των Ιωαννίνων κάθε ιδιότητας και ηλικίας φωτογραφίζονται στη LiFO, μιλούν για τις ασχολίες τους και για όσα κάνουν την πόλη τους ξεχωριστή.
M. HULOT, ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ & ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

σχόλια

7 σχόλια
Πάντα ήμουν έξαλλη με το γεγονός ότι τα είδη: σερβιέτες και πάνες, είναι φορολογητέα ως είδη ''πολυτελείας''! Γιατί βεβαίως εν έτη 2017! θεωρείται φοβερή πολυτέλεια να έχουμε ένα κομμάτι βαμβάκι με πλαστικό πάνω μας, ώστε να μπορούμε να κυκλοφορούμε σαν άνθρωποι, καλύπτοντας μια ανθρώπινη ανάγκη! Άλλωστε έχουμε πάντα την φοβερή επιλογή του να τυλιγόμαστε με πανιά, όπως προπολεμικά ή για να μην πω ακόμα χειρότερα όπως επί εποχής Ιπποκράτη! Ντροπή!
Θα σας το χαλάσω λίγο. Και οι βρεφικές πάνες έχουν φορολόγηση 24% ΦΠΑ. Θεωρούνται είδος πολυτελείας για σεξιστικούς λόγους; Δεν νομίζω. Η περίοδος έχει πράγματι σεξιστικό μανδύα κοινωνικώς (με όλα τα παραδείγματα που αναφέρετε) αλλά εδώ τα πράγματα είναι φως φανάρι. Το κράτος μας προσπαθεί να βγάλει από τη μύγα ξύγγι...
Νομίζω ότι και οι "αντιδραστικοί" κατά της συγκεκριμένης διαφήμισης και οι υπέρμαχοί της χάνουν το δάσος και κάνουν φόκους σε διαφορετικά δέντρα.Το πόιντ για μένα δεν είναι το μπλε υγρό ή το κόκκινο αίμα στην κυριολεξία τους. Και φυσικά και δε θέλω να δω ρεαλιστικές πάνες - μωρουδιακές ή ακράτειας - χωρίς να σημαίνει ότι έχω ταμπού ή κοινωνικές ρατσιστικές τάσεις απέναντι σε μωρά και ηλικιωμένους (το παρελθόν κ το μέλλον μας, ναι;)Δεν υπάρχει λόγος να προσδίδουμε larger than life ιδιότητες και νοήματα σε πράγματα που θα πρέπει να παραμένουν στο πρίσμα του πρακτικού: η διαφήμιση είναι διαφήμιση, ανέκαθεν ήταν και στόχος της είναι να πουλήσει. Εγώ ως τέτοια την αντιμετωπίζω και δε με νοιάζουν οι ευφημισμοί μπλέ υγρό και "δύσκολες μέρες", αλλά με νοιάζει να μη με σέβονται ούτε ως target group και να υποτιμούν τη νοημοσύνη μου δείχνοντάς μου μονίμως υπερχαρούμενες τύπισσες με φουλ ενεργητικότητα, κοιλιά φλαταδούρα και πάλλευκα κολλητά παντελόνια μες την περίοδο. Εκεί, εμένα ως καταναλώτρια πρώτα κι ως γυναίκα έπειτα με βγάζουν τρελή, άκυρη, και βιολογική μειοψηφία.Με νοιάζει επίσης, που την περίοδο μου - βιολογικό χαρακτηριστικό μου και ζόρι μου - το περνάνε ως πρόβλημα, που δεν πα να λυθεί όπως να'ναι, αρκεί να είναι συμφέρον οικονομικά και λογιστικά. Γι'αυτό, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τις αναπτυσσόμενες χώρες γίνεται τρελός χαμός με την προπαγάνδα υπέρ ενός κατασκευάσματος που λέγεται "menstrual cup" και είναι ένα κύπελλο-χωνί από σιλικόνη, που σου λένε εν ολίγοις "σκάσε και χωσ'το γιατί κρατάει ποσότητα, είναι οικονομικό και οικολογικό και θα βγάλουμε φράγκα από αυτό". Το πιο έξαλλο δε, είναι που βλέπεις άπειρες ενθουσιώδεις κριτικές (κατ'εμέ fake - δε μπορεί ένα κάρο γυναίκες να έχουν θέμα με τα ταμπόν, άλλες ακόμα και με το σεξ, αλλά οι δικές σου μια χαρά "κυπελλιάζονται" 24/7 τις "δύσκολες μέρες")!Εν ολίγοις, δε με πειράζει αν μια διαφήμιση σερβιέτας δε δείχνει το real και βαρβάτο κόκκινο αίμα, ούτε αν δεν απευθύνεται σε άνδρες - εξάλλου δεν είναι αυτοί το κοινό στο οποίο στοχεύουν και θα ήταν άδικο να κατηγορήσουμε τις εταιρείες σερβιετών και τις διαφημιστικές τους για την όποια καφρίλα, αδιαφορία ή/και έλλειψη παιδείας μαστίζει μια μερίδα ανδρών. Έχετε απόλυτο δίκιο σε ό,τι αφορά το παράλογο, την υποκρισία και την υποτίμηση της γυναίκας με το κονσεπτ των τιμών και της φορολόγησης. Στη Μεγάλη Βρετανία φορολογούνται επίσης έτσι κι έχουν εκφραστεί κι εκεί έντονες αντιδράσεις, χωρίς αποτέλεσμα.. (παρεπιμπτόντως, είμαι περίεργη να μάθω πού βρήκατε τέτοιο giga-pack με 38 σερβιέτες στα 4,68 τη στιγμή που η μεγαλύτερη εταιρεία έχει μειώσει το πακετάκι στις 8 σερβιέτες κι έχει κοντά 3 ευρώ! Τα διπλά πακέτα της επόμενης εταιρείας με 16 τεμάχια, στην έκπτωση τα βρίσκεις 2,25).
Και ενημέρωση στα σχολεία από το Δημοτικό κιόλας! Δεν είναι δεδομένο οτι ένα κοριτσάκι 12 χρόνων (ή και νωρίτερα) που θα έρθει αντιμέτωπο για πρώτη φορά με αυτή την αλλαγή στο σώμα του θα βρίσκεται απαραίτητα στο σπίτι του! Επίσης διαθεσιμότητα όλων των απαραίτητων για την περίσταση στα σχολεία: παυσίπονα, σερβιέτες κλπ, οχι μόνο Betadine, και τσιρότα...Πρόνοια και για τις άστεγες γυναίκες: εκείνες τις μέρες το συσσίτιο του Δήμου είναι μεν απαραίτητο αλλά...Και οπωσδήποτε ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!!! Αφορά τον μισό πληθυσμό του πλανήτη!
Εγώ μετά από αυτό περιμένω και την απάντηση από τις μωρουδιακές πάνες και το βαρύ πυροβολικό, τις πάνες ακράτειας, να παρουσιάζουν το number 2. Γιατί τί πιο φυσικό από τις κενώσεις;
Μέχρι που διάβασα το άρθρο ομολογώ ότι δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι θεωρείται είδος πολυτελείας και εχει αντίστοιχο φόρο. Όμως συμφωνώ με το άρθρο, μόνο περισσότερο ενημέρωση θα μας σώσει
εδώ έχει η διατροφή 24% ΦΠΑ, σωστο το επιχειρημα αλλα και μειωμενος ΦΠΑ και 180εκ τη χρονια ΥΕΝΕΔ και καθαριστριες πολυτελειας δεν παιζει. Διαλεχτε αν θα ζείτε σε σ΄υχρονη πολιτεία που σεβεται τους πολιτες ή σε βυσματικο "διοριστηκα δασκαλα και θα γινω καθηγητρια ΑΕΙ" μορφωμα νομεκλατουροκρατιας.