Η γειτονιά μου είναι στην περιoχή του Ψυρρή. Μικρά δρομάκια που τώρα τελευταία στρώθηκαν με πέτρα, κυρίως μονόδρομοι, από τους οποίους ίσα-ίσα περνάς, αν έχεις μεγάλο αυτοκίνητο! Τα κτίρια, όχι πολύ ψηλά, άλλα διατηρούν το πνεύμα της εποχής ως μνημεία του περασμένου αιώνα, και άλλα κουβαλούν την ασχήμια της δόμησης του '70. Κατοικούνται από πολλές φυλές ανθρώπων. Θέατρα στη Σαρρή και παλαιοπωλεία, φωνές και χρώμα, πολύ χρώμα. Μοιάζει να έχει παγώσει ο χρόνος.
- Ψωμί αγοράζω από το Χωριάτικο που βρίσκεται στη γωνία Αιόλου και Ερμού - περνάς απ' έξω και είναι αδύνατον να μη σου σπάσει τη μύτη η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού. Όσο για λαχανικά, τα βρίσκω φρέσκα και σε ανταγωνιστικές τιμές λίγα μέτρα πιο κάτω, στη γνωστή Αγορά στην Αθηνάς, απέναντι από την κρεαταγορά. Το πρωί πίνω τον καφέ μου στο mini bar της Ναυάρχου Αποστόλου και πάντα το χαμογελαστό κορίτσι που σερβίρει με ρωτάει αν τον θέλω ντεκαφεϊνέ ή όχι. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης ένα μαγαζί με κρύσταλλα και κάθε λογής γυαλικό, ανταλλακτικά για πολυελαίους, πορτατίφ - μπορείς να βρεις κυριολεκτικά τα πάντα σε αυτό τον τομέα.
- Αν εξαιρέσεις τις άχαρες κατασκευές του '70 και του '80, τα περισσότερα κτίρια στη γειτονιά μου παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Νεοκλασικά, του Mεσοπολέμου ή και πολύ παλαιότερα, όλα προστατεύονται από την Aρχαιολογική Yπηρεσία, όπως και το δικό μου. Πρόκειται για μνημείο του προπερασμένου αιώνα, το οποίο ακόμα ανακαινίζεται.
- Η γειτονιά χαρακτηρίζεται από αντιθέσεις. Στο ένα σπίτι ακούς πιάνο και γαλλικά, απέναντι απλώνουν τα μπαλωμένα και ξεβαμμένα εσώρουχα οι μετανάστες, ενώ παραδίπλα οι μυρωδιές από μπαχάρια της Ανατολής μπερδεύονται με τις μυρωδιές από ψητό σολομό ή παϊδάκια.
- Το μυαλό μου καθαρίζει με τις βόλτες στο Μοναστηράκι, στην πλατεία του Ψυρρή, στο Θησείο και στην Ακρόπολη. Τρέχω με τα δύο μικρά μαλτέζ μου στα παζάρια και αναστατώνουμε τους μικροπωλητές που μας κυνηγάνε γιατί χαλάσαμε τη σειρά της «μαϊμού» πραμάτειας τους. Η βόλτα εκεί έχει τη μοναδική ενέργεια που μας κληροδότησαν οι αρχαίοι.
- Ο κύριος Κώστας έχει μια «τρύπα» στην Ωγύγου, δίπλα από το σπίτι μου, όπου μπορείς να βρεις από λάδι μέχρι μεταχειρισμένες γαλότσες. Εκθέτει την πραμάτεια του στο πεζοδρόμιο ή στους τοίχους και απ' έξω υπάρχει η πινακίδα «αιδώ πολίτε λάδι».
- Το 1931 σε αυτήν τη γειτονιά γεννήθηκε ένα αγόρι. Αργότερα ήρθε ο πόλεμος, η Κατοχή, οι Αθηναίοι πείνασαν πολύ, το σπίτι πουλήθηκε στους μαυραγορίτες για λίγα κιλά αλεύρι, γιατί το μικρό αγόρι έπρεπε να ζήσει. Το αγόρι μεγάλωσε, έκανε δική του οικογένεια, έμενε πια σε άλλη γειτονιά, αλλά πάντα, κάθε Κυριακή, έφερνε τα παιδιά του βόλτα στου Ψυρρή, τους έδειχνε το μισογκρεμισμένο πλέον ακίνητο και έλεγε: « Μας το πήραν για ένα κομμάτι ψωμί στην Κατοχή» . Η γειτονιά εκείνη πάντα τον πλήγωνε, ως το τέλος της ζωής του, το 2004. Μερικά χρόνια αργότερα, η κόρη του κατάφερε να αγοράσει ένα αντίστοιχο μισογκρεμισμένο σπίτι, ακριβώς δίπλα από το δικό του... Εύχομαι ο μπαμπάς μου να το βλέπει πλέον από ψηλά.
σχόλια