LIFOLAND
Αγαπητή Α, μπα; /

Στο σημερινό «Α μπα»: ο σύντροφος που νόμιζα ότι είχα

Επίσης: οι ψιλομεθυσμένοι

Στο σημερινό «Α μπα»: ο σύντροφος που νόμιζα ότι είχα Facebook Twitter
Α,μπα
Α,μπα
101

__________________

1.


Α,μπα μου καλησπέρα

Σε διαβάζω από τότε που ήμουν 18 χρονών και πάντα έβρισκα χρήσιμες τις συμβουλές σου και τις γνώμες σου και νομίζω με έχεις βοηθήσει πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Θέλω να σε ρωτήσω κάτι γιατί δεν ξέρω αν είναι η ανασφάλεια μου που με ωθεί στο να ερμηνεύω τα γεγονότα έτσι. Νομίζω πως το αγόρι μου δεν με θεωρεί όμορφη. Επίσης νομίζω πως μου κάνει νερά γι αυτό το λόγο. Πάντα έχω μια ανασφάλεια με το αν είμαι όμορφη και αν ο άλλος με θέλει και τον ελκύω και το παραδέχομαι. Όμως έχουν γίνει τρία περιστατικά που με κάνουν να νιώθω ακόμα πιο ανασφαλής. Πέρυσι τον Φλεβάρη, μετά από ένα πάρτι μιλάγαμε με το αγόρι μου, είμασταν και οι δυο ψιλομεθυσμένοι και μου λέει ότι εγώ τον έκανα να καταλάβει πως η γυναίκα της ζωής του δεν θα είναι μια οπτασία αλλά πολύ έξυπνη όπως εγώ. Εγώ εκεί σκάλωσα και του είπα ότι δεν καταλαβαίνω τι εννοεί και ότι δεν ακούστηκε πολύ ωραίο αυτό που είπε. Του είπα μάλιστα ότι σιγά τις οπτασίες τις πρώην του και γιατί μου βγήκε αντιδραστικότητα και ζήλια μου απάντησε, "ωραίες ήταν, γιατί;". Μετά που το ξανασυζητήσαμε μου είπε ότι δεν εννοούσε την έννοια της οπτασίας ως μια πανέμορφη γυναίκα αλλά ως κάτι μαγικό και απόμακρο, ότι γνωρίζεις κάποιον, τον βλέπεις ως κάτι άπιαστο, σαν οπτασία, ως κάτι μαγικό και μετά καταλαβαίνεις ότι δεν είναι έτσι, ενώ με μένα νιώθει η δική μας σχέση δεν αντιστοιχεί σε αυτό. Οκ, το κατάπια και είπα ότι έτσι θα το εννοούσε κι εγώ θα παρεξήγησα, μου φάνηκε και ωραία η άποψή του. Το πιο μπαμ σκηνικό έγινε πριν κανα μήνα, που τρώγαμε έξω και του έλεγα πως όταν ήμουν μικρή ήμουν πολύ όμορφο μωρό σε αντίθεση με τον αδερφό μου που ήταν κακάσχημος αλλά τώρα είναι κούκλος. Και μου λέει, καλα δεν είσαι και κακάσχημη. Φταίω εγώ που το μετέφρασα ως ότι είμαι κάπως άσχημη, όχι και τέρας; Και όταν του το είπα, μου λέει, ε, ντάξει, εσύ άλλωστε στιλ έχεις κυρίως, δεν είναι ότι έχεις την τέλεια μύτη ή τα τέλεια μάτια. Ε, εγώ από τότε δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι αυτά τα δύο σκηνικά ξανά και ξανά και να μου φαίνεται . Λίγο που δεν είναι τρυφερός πλέον, λίγο που το μάτι του παίζει, λίγο που σπάνια να με πει όμορφη, ομορφούλα, γλυκούλα, αναρωτιέμαι αν εγώ είμαι ανασφαλής και βλέπω πράγματα που δεν υπάρχουν η αν αυτός δεν ξέρει να εκφραστεί με κομψότητα και ευγένεια, και τι να κάνω που είναι και χοντράνθρωπος;
-Ασχημόπαπο


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτό που έχει σημασία σε αυτό που μας λες δεν είναι αν φταίει που είναι χοντράνθρωπος, αλλά αν ο φίλος σου εκμεταλλεύεται το κουμπί σου για να σε χειρίζεται και να σε έχει μόνιμα σε θέση άγχους. Πρόσεχε πάρα πολύ, όχι μόνο με αυτόν, γιατί το κουμπί σου φαίνεται από δορυφόρο και είναι μεγάλος πειρασμός για τους κοντινούς σου ανθρώπους, όσο τραγικό και αν ακούγεται: οι κοντινοί σου είναι που θα το χρησιμοποιούν για να περνάει το δικό τους. Το «μάτι του που παίζει» είναι επίσης πιο σημαντικό από τα υπόλοιπα, και δεν καταλαβαίνεις και πώς συνδυάζεται με το κουμπί σου. Σε κάποιο επίπεδο ίσως να δέχεσαι ότι το μάτι του παίζει επειδή δεν είσαι αρκετά όμορφη.


Αν διαβάζεις α μπα από τα 18 (περνάνε τα χρόνια!) τότε θα ξέρεις ότι το κλειδί είναι να καταλάβεις εσύ γιατί σου είναι τόσο σημαντικό να σε βρίσκουν οι άλλοι όμορφη. Δεν αναφέρεις πουθενά την δική του εμφάνιση. Βλέπεις τι λέει αυτό; Είναι τόσο μεγάλο το ντέρτι σου που έχει φτάσει σε σημείο να σου δυσκολεύει τη ζωή. Το παραδέχεσαι, αυτό είναι καλό, αλλά φαίνεται σα να το έχεις δεχτεί όπως δέχεται κανείς το χρώμα των ματιών του. Δεν είναι το ίδιο. Τα στοιχεία του χαρακτήρα μας που μας δημιουργούν προβλήματα πρέπει να τα βλέπουμε ως σημεία που πρέπει να αλλάξουμε, όπως όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα στη ζωή μας.

 

__________________
2.


Θελώ να σου πω κι εγω την ιστορία μου. Ημουν φίλη με μία κοπέλα από το Δημοτικό μέχρι και τα πρώτα χρόνια του Πανεπιστημίου. Τότε λοιπόν εγω είχα τσιμπηθεί με έναν τύπο και πήγαινε αυτή η ιστορία για 1,5 χρόνο. Φλερτάραμε, κάναμε σέξ εγώ πάντα ήθελα πιο πολλά αλλα αυτος δεν ψηνόταν και σταμάτησα και εγώ να ζητάω άλλα, οπότε απλά περνάγαμε καλά όταν και όποτε. Δεν βρισκόμασταν συχνά προς το τέλος και κυρίως βρισκόμασταν φιλικά και όχι μόνοι μας. Εγώ τα φτιάχνω με έναν τύπο τότε όχι κάτι σοβαρό και έρχεται η κολλήτή μου φίλη μια μέρα και μου λέει πρέπει να σου πω κάτι. Χθες σε ένα πάρτυ φιλήθηκα με τον τάδε (τον πρώτο τύπο). Για εμένα αυτός ήταν κάτι σαν απωθημένο, σαν ανεπλήρωτος έρωτας για τον λόγο που σου είπα πριν οτι τον ήθελα πάντα περισσότερο. Τότε ήταν ο έρωτας της ζωής μου! Κοκκαλώνω με αυτό που είπε η φίλη μου αλλα μου λεει μην ανησυχεις απλά είμασταν μεθυσμένοι δεν σήμαινε κάτι κτλ. Οκ της λέω εγώ ευχαριστώ που μου το είπες κανένα πρόβλημα. Δεν περνάνε 3 μέρες και μαθαίνω απο τις άλλες δύο φιλές μας (συνολο είμασταν 4), ότι η κολλητή μου τα έφτιαξε με τον τύπο. Και η ερώτηση μου ρε Αμπά ήταν γιατι δεν μου είπε ότι τον θέλει, οτι δεν ήταν μόνο ένα φιλί, ότι τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα? Δεν επικοινώνησε ποτέ ξανά μαζί μου και έχουμε να μιλήσουμε απο τότε (πάνε 6 χρόνια). Το ξέρω ότι αν ερχόταν τότε να μου μιλήσει θα νευρίαζα στην αρχή αλλά ξέρω ότι θα μου πέρναγε. Αλλά το να πάω εγω να της μιλήσω ενώ εκεινή είναι που έκανα κατι "λάθος" δεν υπήρχε περίπτωση. Και ερχόμαστε στο τώρα όπου μαθαίνω ότι παντρεύονται. Και κάτι με τσίμπησε στο μέσα μου, ενώ αυτά τα έξι χρόνια είμαι με ένα παιδί που περνάμε τέλεια, τον αλλον ούτε που τον έχω ξανά σκεφτει. Και νομίζω ότι με πείραξε πιο πολύ ότι τελικά αυτή η σχέση δεν ήταν κάτι επιπόλαιο αλλ΄αόντως μπορεί να ερωτεύτηκαν κεραυνουόλα. Αν χώριζαν σύντομα θα ήταν σαν δικαίωση για εμενά (μέσα μου). Εχουν καποια λογικά αυτά που σκέφτομαι ή είμαι απλά κακιά?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έχουν κάποια λογική αυτά που λες, την λογική του εγωισμού. Δεν είναι όλες οι λογικές ωφέλιμες. Θα ήθελες να ήσουν εσύ η πιο σημαντική για αυτόν, ακόμα και αν αυτός δεν ήταν ο πιο σημαντικός για σένα. Επίσης το βλέπεις ανταγωνιστικά με τη φίλη σου επειδή αυτή ξέρεις, αυτή ανταγωνίζεσαι. Η φίλη σου δεν ήξερε απαραίτητα από το πρώτο φιλί ότι είναι κεραυνοβόλα ερωτευμένη και θα καταλήξει σε γάμο μετά από έξι χρόνια για να σου το πει. Ένα φιλί ήταν. Αλλά φυσικά έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης που εξαφανίστηκε λες και πήρε το Κελεπούρι και όλες όσες Τον γνώρισαν τώρα είναι σημαδεμένες για πάντα, οπότε είναι καλύτερο να αποσυρθεί για να γλιτώσουν από περισσότερο πόνο.

__________________
3.

Τι θα μου πρότεινες τώρα που τελείωσα την σχολή μου να κάνω για να βρω αυτό που μου αρέσει;

Το πρόβλημά μου είναι πως τον τελευταίο καιρό, γνωστοί, συγγενείς κτλ ρωτάνε (ασκώντας όμως πίεση κατά κάποιον τρόπο) τι θα κάνω τώρα που τελειώνω, αν θα κάνω μεταπτυχιακό. Η οικογένειά μου δεν έχει χρήματα στην άκρη - ούτε και γω έχω δικά μου, ενώ επιπλέον νιώθω πως έχω χάσει ένα σημαντικό μέρος της ζωής μου.
Δεν είναι ότι δεν έκανα τίποτα - αντιθέτως: μπήκα στο σχολείο χωρίς να ξέρω ελληνικά, οπότε για πολύ καιρό έπρεπε να γεμίζω κενά, έδωσα Πανελλήνιες χωρίς εξωτερική βοήθεια. Αυτό είχε και ως αποτέλεσμα να είμαι αρκετά εσωστρεφής σε συνδυασμό βέβαια με το γεγονός ότι πιο παλιά ήμουν άσχημη και χοντρούλα.
Τώρα όμως, έβγαλα το πανεπιστήμιο με την ψυχή στο στόμα, με πολύ καλό μέσο όρο, αλλά νιώθω σαν να μην έχω ζήσει εφηβία/ φοιτητική ζωή, λόγω διαβασμάτων και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Δεν έχω κάνει ποτέ σχέση.

Βέβαια, θα μπορούσε να πει κανείς πως είμαι σε ανοδική πορεία - νιώθω πλέον καλά με τον εαυτό μου, βγήκα από το καβούκι μου, αδυνάτισα και εμπιστεύομαι τις δυνάμεις μου.

Δε ξέρω καλά καλά αν θέλω να ακολουθήσω επαγγελματικά το αντικείμενο που σπούδασα (μου άρεσε, αν και τον τελευταίο καιρό άρχισα να αμφιβάλλω σχετικά με το αν θα μου άρεσε μια δουλειά σε αυτόν τον τομέα. Διεθνείς σχέσεις, άκρως θεωρητικό, και με δουλειά σε υπουργεία, γραφεία κτλ).

Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου υπό την έννοια ότι ακόμη και να μην ξέρω τι θα κάνω τώρα με τη ζωή μου, δεν χρειάζεται να πιεστώ και να πάρω βεβιασμένες αποφάσεις. Οι άλλοι βέβαια πιέζουν συνειδητά ή υποσυνείδητα να ξεκαθαρίσω τα πράγματα, αλλά εγώ αρνούμαι να το κάνω στον χρόνο που θέλουν εκείνοι. Θέλω πρώτα να γνωρίσω κόσμο, να κάνω σχέση, να δουλέψω (ίσως και σε κάποια χειρονακτική εργασία), να γνωρίσω περισσότερο τον εαυτό μου.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το πρόβλημα ποιο είναι; Τι να απαντάς στους αδιάκριτους; Ή ότι φοβάσαι ότι οι αδιάκριτοι μπορεί να έχουν δίκιο;
Αυτό εσύ μόνο μπορείς να το απαντήσεις, αν και υποψιάζομαι ότι ρωτάς και τα δυο. Αυτό που θα ήθελα να σκεφτείς είναι το γιατί αυτό που σου λένε «εκείνοι» σε εμποδίζει από το να γνωρίσεις κόσμο, να κάνεις σχέση, να γνωρίσεις περισσότερο τον εαυτό σου. Νιώθεις ότι η αναμενόμενη, «κανονική» ζωή σε αποτρέπει από το να κάνεις αυτά που νομίζεις ότι δεν έκανες όταν έπρεπε να τα κάνεις; Η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται να αναπληρώσεις όσα δεν έγιναν με τον τρόπο που θα ήθελες να είχαν γίνει. Δεν θα γίνεις τώρα η έφηβη που πιστεύει στον εαυτό της, γιατί δεν είσαι πια έφηβη και οι προσπάθειες να ξαναγίνεις κάνοντας πράγματα που πιστεύεις ότι θα έκανε μια έφηβη δεν είναι ο πιο έξυπνος τρόπος για να το προσεγγίσεις. Ο χρόνος δεν γυρίζει προς τα πίσω. Είσαι μια γυναίκα που πιστεύει στον εαυτό της όμως. Και με αυτό το εφόδιο μπορείς να κάνεις πολλά, εντός των αναμενόμενων και εκτός, αν το θέλεις οπωσδήποτε. Πάντως, δεν είναι απαραίτητο να απαρνηθείς το πτυχίο σου για να κερδίσεις σε εμπειρίες που πιστεύεις ότι σου λείπουν.

__________________
4.


Ήξερες πως στην κουζίνα του σούσι οι γυναίκες σεφ σπανίζουν? Ή τουλάχιστον έτσι είπαν σήμερα στο επεισόδιο μαστερ σεφ που παρακολουθούσα. Γενικά έχω μία κακή εικόνα για το πώς αντιμετωπίζουν στις ελάχιστες γυναίκες που υπάρχουν μέσα στο διαγωνισμό. Αλλά δεν ήξερα πως ο σεξισμός είναι τόσο ευρύτερος στο χώρο ώστε να θεωρούν σε έναν τόσο μεγάλο κλάδο το έτος 2018 ότι λόγω αυξημένης θερμοκρασίας χεριών (!) σε σχέση με τους άντρες οι γυναίκες δεν μπορούν να φτιάξουν σούσι γιατί χαλάει το ψάρι πιο εύκολα..(?) Και το αστείο-ή μάλλον τραγικό- είναι ότι όσο έψαξα η διαφορά θερμοκρασίας είναι μόνο μία από τις δικαιολογίες. Λένε επίσης πως άλλος ένας λόγος είναι ότι στις ημέρες της περιόδου αλλάζει η αίσθηση της γεύσης στις γυναίκες. Δεν έχω κάτι παραπάνω να ρωτήσω απλά σάστισα από την γκάμα των μορφών που παίρνει αυτή η ανισότητα κ ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.
υ.γ. Λένα να σαι καλά για το δωρεάν άνοιγμα ματιών-μυαλού που μας κάνεις κάθε μέρα! Σ'αγαπώ <3


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η φοβερή και τρομερή περίοδος ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων – από τον Ιπποκράτη, αν όχι πιο πριν - δικαιολογία και «επιστημονική εξήγηση» για την κατώτερη θέση της γυναίκας. Κάθε φορά που οι γυναίκες διεκδικούσαν μια θέση στην κοινωνία, πχ δικαίωμα στην ψήφο, η απάντηση ήταν ότι η περίοδος τις τρελαίνει, τις αλλοιώνει, θολώνει τη σκέψη τους, τι κάνει ανεξέλεγκτες και ασταθείς, τις κάνει αναξιόπιστες. Είναι τόσο πολλά αυτά τα χρόνια με αυτή την επαναληπτική υπενθύμιση, που πολλές γυναίκες δυστυχώς το έχουν πιστέψει, το βιώνουν στην πραγματικότητα, και το έχουν δεχτεί ως μέρος της «φύσης τους». Το μεταφέρουν αυτούσιο στις κόρες τους πολύ πριν οι κόρες τους αποκτήσουν περίοδο, με τις γνωστές ατάκες «θηλυκό μυαλό» και «γυναικάκι», και «είμαστε όλες τρελές».


__________________
5.


Γειά σου Α,μπα και σχολιαστές!Είμαστε 3 αδέρφια που ζούμε στην Αθήνα και μένουμε μαζί. Την Καθαρά Δευτέρα πήγαμε σε μια θεία μας για φαγητό και της πήγαμε μερικά σιροπιαστά. Αφού φάγαμε, περάσαμε στο γλυκό, και η θεία άνοιξε και αυτά που της φέραμε, δοκίμασε και βγάζοντας μια κραυγή αηδίας φτύνει στο χέρι της το γλυκο και το πετάει! Μας λέει έχει πάρα πολύ βούτυρο, δεν μπορώ να το φαω, δεν μου αρέσει! Και μας είπε να τα πάρουμε πίσω γτ αυτή και ο θείος δεν τρώνε βούτυρο και θα κρατήσει λίγα για το γιο της. Και τώρα συζητάμε το περιστατικό με τα αδέρφια μου. Εμένα μου φάνηκε αγένεια αυτό που έκανε και αν τόσο δεν μπορούσε να το φάει θα μπορούσε να το φτύσει πιο διακριτικά και να πει ότι δεν τρώει. (Αλλά δεν ασχολούμαι παραπάνω). Η αδερφή μου ενοχλήθηκε πολύ και το θεώρησε τεράστια αγένεια και ασέβεια. Μέχρι που είπε ότι δεν θέλει να ξαναπάμε και ότι δεν πρόκειται να της ξαναπάει τίποτα. Ο αδερφός μου το θεώρησε αυθόρμητο και πολύ αληθινό και λέει θα ήταν χειρότερο να πει ότι μ αρέσει ενώ δεν της άρεσε. Και θέλω να σε ρωτήσω, όχι για τη θεία, αλλά για τον αδερφό. Πως θα καταλάβει ότι το να είσαι τόσο ευθύς δεν είναι πάντα καλό; ούτε εγώ ήθελα να πει ψέματα (η θεία) ότι της άρεσε, αλλά να είναι πιο ευγενική. Και ναι οκ, έχουμε οικειότητα και δεν παρεξηγούμαι αλλά θα ήταν ωραίο να φτυσω το δικό της φαγητό με τέτοιο τρόπο;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ο αδερφός σου πιστεύει ότι είναι αποδεκτό να φτύνεις κάτι που σου πρόσφεραν επειδή δεν τρως το βούτυρο; Το έχει κάνει ποτέ; Φίλους έχει;


Μεταξύ της ευθύτητας και της ευγένειας υπάρχει ένα χάσμα και ο αδερφός σου έχει πέσει μέσα και κινδυνεύει να χαθεί και να τον ψάχνουν τα διασωστικά ελικόπτερα. Ό,τι δεν λαμβάνει υπόψη τα συναισθήματα του άλλου δεν είναι ειλικρίνεια, είναι τεράστια χοντροκοπιά.

__________________
6.


Αγαπητή Α,μπα

Τι γνώμη έχεις για το μπλοκαρισμα στο facebοok?Προσφατα μπλοκαρα ενα παιδι που ειχαμε ξεκινησει κατι..το εκανα οχι γιατι τον μισω ή τον απεχαθανομαι..το εκανα για μενα για να μην μπαινω στην διαδικασια να βλεπω post ή να μπω στο τρυπακι να στειλω μηνυμα ριχνωντας την αυτοεκτιμηση και τον σεβασμο μου για αλλη μια φορα...απλα αναρωτιεμαι πως φαινεται στο αλλο προσωπο αυτη η κινηση...

ευχαριστώ πολυ΄!
-Σόνια


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είσαι σίγουρη ότι το κατάλαβε;


_________________
7.


Είμαι 34, παντρεμένη με ενα παιδακι 3. Γενικως δε θελω 2ο παιδι διοτι με εχει απογοητεύσει ο άντρας μου στις στιγμες κρίσεων! Εξηγούμαι:
πριν εναμιση χρονο που μπήκε το παιδι στα λεγόμενα terrible twos, σχεδον κάθε περιστατικό έντονης γκρίνιας του παιδιου, κατεληγε με τσακωμό δικό μας, γιατι είχαμε διαφορετικό τροπο αντιμετώπισης της δυσκολης ωρας. Μου ελεγε διαρκως και για ολα οτι εγω εχω κακομάθει τον μικρο (εγω τον φρόντιζα όλη μερα, που εκεινος δουλευε, εκτος απο 1 ωρα καθε μερα που τον κράταγε για να κανω ενα μπανιο) λες και έπρεπε να τον πειθάρχησω απο 6 μηνων ωςτε στα 2 να ειναι έτοιμος και στρωμένος!
Τωρα που ο μικρος μεγαλωσε κι εχουν μειωθεί οι γκρίνιες, ειμαστε κι εμεις καπως καλυτερα, αν και εγω δεν τον εχω συγχωρήσει που μου εβγαζε το λάδι επειδη δεν καταλάβαινε (αν και ιδιαίτερα ευφυης) αυτονόητα πραγματα!
Μεχρι που πηγαμε σε ειδικό να μας πει τι να κανουμε στις δυςκολες ωρες. Η παιδοψυχιατρος πανω κατω συμφώνησε με τις τακτικές που προτεινα εγω, οποτε κι αυτο βοηθησε λιγο τη σχεση μας. Πρεπει να τονίσω οτι οι συμπεριφορές του παιδιου ηταν απόλυτα φυσιολογικές για την ηλικια του!
και τωρα στα 3 του ειναι ενα εξαιρετικά καλο παιδακι, τρυφερό και χαρούμενο που αναπτύσσεται οπως πρεπει!
Γενικως ο άντρας μου ειναι πολυ καλος πατερας, ο μικρος τον λατρεύει, και ειναι ενταξει στις υποχρεώσεις του.
Ειμαστε μαζι 7 χρονια και πριν κανουμε παιδι στα γενικα συμφωνούσαμε. Τελοσπαντων είχαμε βρει μια ισορροπία και οι τσακωμοί μας ηταν λίγοι και για χαζά θεματα του στιλ τα πεταμένα παπουτςια μεσα στο σαλονι! Ομως δεν είχαμε ιδέα (τελικα) για το τι θα πει μεγαλωνω παιδι!και τα βρήκα σκούρα στο να συνεννοηθώ μαζι του τις δυσκολες ωρες!

Ολα αυτα τα προβλήματα που προέκυψαν τα θυμαμαι κάθε φορα που μου περνά απ το μυαλο η ιδέα ενος ακομα παιδιου! Και μου περνά συχνά λογω των αδιάκριτων ηλιθίων που με προτρέπουν να κανω αλλο ενα παιδακι και με κατακλύζουν με συμβουλες για τη σπουδαιότητα των αδερφων, λες και αυτους περιμενα! Και φυσικα αυτους χεσμενους τους εχω, ομως μου θυμίζουν οτι ακομα κι αν ξεπεράσαμε την πρώτη κρίση, ο άντρας μου δεν ειναι ο partner μου οπως τον ειχα εκτιμήσει! Γιατι αυτος ειναι ο λογος που δε θα κανουμε αλλο παιδι!

Εχει παραδεχτεί τα λάθη του (μετα την επίσκεψη στη γιατρο) αλλα δεν ειμαι σιγουρη οτι πραγματικά δε θα μου ξαναέλεγε τα ιδια αν το ξαναζουσαμε όλο αυτο! Και για αυτο δε θα το ξαναζήσουμε. Και αυτο καπως με λυπεί..
Ποια ειναι η πρώτη σκέψη που κανεις γι αυτα που σου γραφω;;

Whereismypartner??


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ότι αυτό που βίωσες και περιγράφεις είναι πολύ καλός λόγος για να μην θέλεις να κάνεις άλλο παιδί. Δεν κατάλαβα όμως αν η συζήτηση για το δεύτερο παιδί υπάρχει, ή την κάνεις μόνη σου εσωτερικά. Είναι πιθανό να κατάλαβε και ο άντρας σου ότι με τη δυναμική της οικογένειας σας τώρα, μετά τα λάθη που κατάλαβε ότι έχει κάνει, δεν μπορεί να προτείνει να περάσετε ξανά από τέτοια δοκιμασία. Μπορεί να ξέρει ότι δεν θα τα κάνει σωστότερα την δεύτερη φορά. Αν δεν υπάρχει καν η συζήτηση στον ορίζοντα, δεν χρειάζεται να αναλύσετε περισσότερο γιατί δεν κάνετε το περίφημο αδερφάκι. Αν υπάρχει, τότε με κάποιοι τρόπο πρέπει να του πεις τι αισθάνεσαι. Θα είναι πολύ δύσκολη συζήτηση, αλλά είναι μια συζήτηση που δεν κάνατε όταν έπρεπε, γιατί δεν ξέρατε ότι υπάρχει αυτό το θέμα για να το αναλύσετε. Τώρα όμως, ξέρετε.


Όμως είναι βέβαιο ότι είτε κάνετε, είτε δεν κάνετε κι άλλη προσπάθεια, πρέπει με κάποιον τρόπο να επικοινωνήσεις την απογοήτευση σου. Το ξέρει ότι δεν τον έχεις συγχωρήσει για εκείνη την περίοδο; Λες ότι έχει παραδεχτεί τα λάθη του. Τι θα ήθελες να γίνει για να μπορείς να προχωρήσεις; Είναι αδύνατον να δεχτείς ότι δεν ήταν ο σύντροφος που νόμιζες ότι θα είναι; Ίσως είναι πιο ειλικρινής η σχέση σας τώρα που ξέρετε περισσότερα ο ένας για τον άλλον. Αυτό που νόμιζες ότι είναι ως ένα σημείο ήταν περισσότερο ευχή παρά πραγματικότητα. Δεν ξέρεις τον άλλον αν δεν βρεθείτε σε κρίσιμο σταυροδρόμι, και ένα παιδί τεντώνει μια σχέση σε σημεία εντελώς άγνωστα, και για τους δύο. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτή τη γνώση για το μέλλον; Το παιδί μπορεί να ξεπέρασε την κρίση των 2, αλλά δε νομίζω ότι τα προβλήματα σας έχουν τελειώσει εδώ. Θα έρθουν και άλλες δύσκολες ηλικίες, κι άλλες κρίσεις. Δεν είναι καλή ιδέα να εξαρτάται η μεταξύ σας ηρεμία από κάθε εξέλιξη του χαρακτήρα του παιδιού.

101

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
16 σχόλια
jelly roll
6. Όχι απλά το καταλαβαίνουν Λένα μου, πολλοί από αυτούς πάνε και κοιτάνε κάθε τρεις και λίγο την κατάσταση του προφίλ σου, αν ανέβασες τίποτα που να μαρτυράει ότι κόλλησες μαζί τους, ακόμα κι αν αυτοί δεν σε θέλουν. Ναι, προφανώς υπάρχουν και πολλοί που δεν είναι αυτού του στυλ, αλλά λίγο πολύ και κάποιοι από αυτούς όταν θα ξεμείνουν από νέα φλερτ ίσως και να γυρίσουν σε κανένα από τα παλιά, να δουν αν θα μπορούν να παίξουν εκεί μπαλίτσα.Γενικά νομίζω πώς το μπλοκ είναι λίγο βαρύ, πρέπει ο άλλος να είναι τρομερά ενοχλητικός ή επικινδύνος ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων για να κάνουμε κάποιον μπλοκ. Το unfriend αρκεί πλήρως για τον σκοπό της κοπέλας, και μάλιστα πλέον το φβ δεν σου ξαναβγάζει κάν στους προτεινόμενους όσους έκανες unfriend. Για να τους ξαναβρείς πρέπει να τους ψάξεις.
nien
7 Εμένα αλλο με ανησυχεί.. ετσι όπως τα γράφεις μου φαίνεται πως τον κατηγορείς αρκετά τον άντρα σου για αυτόν τον λόγο. Οπότε για μένα ίσως θα έπρεπε να προσπαθήσετε να φτίαξετε αυτό, να βρεις έναν τρόπο να τον συγχωρέσεις για αυτό. Ισως λίγες επισκέψεις μόνη σου ή και μαζί να βοηθούσαν σε αυτό, και ίσως το να βρείτε λίγο παραπάνω χρόνο σαν ζευγάρι να βγαίνετε ραντεβού κλπ. Εγώ πιστεύω πως ο συνδιασμός αυτός θα βοηθήσει αρκετά. Αυτά τα λέω γιατί το δεύτερο παιδί προς το παρόν δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει το πρώτο παιδί που σας χρειάζεται αγαπημένους και το σημαντικότερο πως υπάρχετε εσείς οι δυο που χρειάζεστε ο ένας τον άλλον για να λειτουργήσει η οικογένεια σας και αν μείνετε στις κατηγορίες και δεν κάνετε κάτι να το αλλάξετε, θα αυξηθούν και στο τέλος ίσως να κάνουν την κατάσταση ανυπόφορη. Οπότε φτίαξτε πρώτα τα πράγματα σε σας και μετά όλα θα βρουν τον δρόμο τους
sPik3
sPik3
#4 Αυτό περί θερμοκρασίας το υποστηρίζουν οι Ιάπωνες, που είναι έτσι και αλλιώς τρελοί σε πολλά πράγματα - ας μη το θέτουμε σα σεξιστικό δεδικασμένο, γιατί το σούσι είναι ίσως το 5% της μαγειρικής σταδιοδρομίας ενός/μιας chef.Στο προκείμενο, υπάρχει ένας πιο βασικός λόγος από τον 'εύκολο' σεξισμό: Cooking professionally is fucking hard manual labor that pays shit and takes over your life.Ρωτήστε κανά chef, πόσες ώρες δουλεύει τη βδομάδα, τα βάρη που σηκώνει/μεταφέρει στη δουλειά και τι προσωπικός χρόνος του μένει και προσθέστε εγκυμοσύνη/παιδιά (στη περίπτωση μιας γυναίκας).Μην υποτιμάτε τη προσωπική σας επιλογή στις δουλειές σας, γυναίκες - η πατριαρχία είναι η εύκολη, αλλά όχι πάντα η σωστή απάντηση.
idril
idril
sPik3Άλλο να μην επιλέγεις το επάγγελμα για προσωπικούς λόγους και άλλο να σε αποκλείουν για σεξιστικούς λόγους, με γιαλαντζί "επιστημονικές" εξηγήσεις. Να σου πω ένα παράδειγμα. Πες ότι σκεφτόσουν να γίνεις νηπιαγωγός, επάγγελμα με σαφή θηλυκή πλειοψηφία. Αλλά κάποιος σου έλεγε ότι δεν γίνονται οι άνδρες νηπιαγωγοί επειδή τα μόνιμα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης τούς εμποδίζουν να φροντίσουν μικρά παιδιά που έχουν διακυμάνσεις διάθεσης.Επιστημονικά, δεν στέκει. Παρόλα αυτά στο λένε και κάποιοι το πιστεύουν. Γίνεσαι τούρμπο που ακούς ανυπόστατες βλακείες, όποια κι αν είναι η τελική επιλογή σου; Ναι ή όχι;
granita lemoni
granita lemoni
Ρωτήστε κανά chef, πόσες ώρες δουλεύει τη βδομάδα, τα βάρη που σηκώνει/μεταφέρει στη δουλειά και τι προσωπικός χρόνος του μένει και προσθέστε εγκυμοσύνη/παιδιά (στη περίπτωση μιας γυναίκας). Πηγή: www.lifo.grΌπως έχω αναφέρει δουλεύω στον χώρο της ειδικής αγωγής.Οι περισσότεροι ειδικοί παιδαγωγοί/παιδοψυχολόγοι/λογοθεραπευτές, κ.τ.λ. είναι γυναίκες.Ρώτησε μια ειδική παιδαγωγό (και δη του ιδιωτικού τομέα) πόσες ώρες δουλεύει την εβδομάδα, πόσες ώρες χρειάζεται για εκπαιδεύσεις, για να ετοιμάσει υλικό, για συναντήσεις με τους γονείς, κ.τ.λ. Ρώτησε επίσης παιδαγωγούς που ασχολούνται με δύσκολες περιπτώσεις ή/και μεγαλύτερες ηλικίες, πόσες φορές έχει κινδυνεύσει η σωματική τους ακεραιότητα, πόσες φορές χρειάστηκε να ηρεμήσουν και να ακινητοποιήσουν παιδιά για να μην κάνουν κακό στον εαυτό τους. (Φίλη μου μού είπε πρόσφατα ότι "έφαγε" κλωτσιά από πιτσιρίκι και μάλιστα σε ευαίσθητο σημείο, επιδεινώνοντας ένα πρόβλημα υγείας που είχε).Όμως, ένας άντρας μπορεί να γίνει επιτυχημένος σεφ γιατί είναι μια δουλειά για "σκληροτράχηλους". Από την άλλη μια γυναίκα, είναι κατάλληλη για να γίνει "δασκαλίτσα" γιατί αυτός είναι ο ρόλος που της ταιριάζει, να είναι φροντιστής. Κι ας είναι και τα δυο επαγγέλματα εξίσου απαιτητικά, κι ας ενέχουν αντίστοιχους κινδύνους.Συγγνώμη, αλλά αυτό λέγεται δύο μέτρα και δύο σταθμά. Κι εκεί έγκειται ο σεξισμός.(Σαφώς το ίδιο ισχύει και για άλλα επαγγέλματα. Αναφέρθηκα στο επάγγελμα της ειδικής παιδαγωγού γιατί είναι κάτι που γνωρίζω εκ των έσω.)
BabyDoll
BabyDoll
sPik3 οι εγκυμοσύνες και τα παιδιά είναι επιλογή δεν είναι μονόδρομος στη ζωή μιας γυναίκας. Υπάρχουν γυναίκες που δεν θέλουν παιδιά και γουσταρουν να δουλεύουν ως σεφ κι ας περνάνε 12 ώρες δουλεύοντας, γιατί να μην έχουν ίσες ευκαιρίες με τους άντρες. Επομένως είναι εύκολος σεξισμός. Εξάλλου τα παιδιά δεν είναι μόνο της γυναίκας αλλά και του άντρα. Οκ βιολογικά δεν μπορεί να κυοφορήσει ο άντρας οπότε για τους μήνες που πρέπει να πάρει η γυναίκα για να γεννήσει και να είναι έτοιμη να δουλέψει δεν θα δουλεύει όμως klein (ένας άντρας σεφ μπορεί να πάθει κάποιο ατύχημα και να μην δουλεύει τον ίδιο καιρό). Το μεγάλωμα των παιδιών μπορεί να το κάνει ωραιότατα κι ο πατέρας. Τα παιδιά δεν είναι εύθυνη μόνο της γυναίκας. Αν μια γυναίκα προτιμά να δουλέυει 12 ώρες κι ας έχει παιδιά καλά κάνει. Το να αποκλείες κάποιον επειδή κάνεις υποθέσεις με βάση το φύλο του είναι σεξισμός. Και το να υποθέτεις οτι η γυναίκα πρέπει να φροντίσει τα παιδιά (άρα έχει λιγότερο χρονο από έναν σεφ πατέρα που το μεγάλωμα των παιδιών το κάνει η γυαναίκα του) είναι πατριαρχικό κατάλοιπο.
τσουμπλέκια
τσουμπλέκια
Baby Doll, ένας σεφ τέτοιου επιπέδου δεν δουλεύει *μόνο* 12 ώρες την ημέρα. Κι εσύ πόσες γυναίκες ξέρεις που θέλουν να δουλεύουν 15ωρα την ημέρα ΟΡΘΙΕΣ; Δε λέω ότι δεν υπάρχουν φυσικά, αλλά σίγουρα δεν είναι πολλές. Εγώ δεν έχω γνωρίσει καμία πάντως, τα 4 χρόνια που μπαινοβγαίνω σε δουλειές στη γαστρονομία. Έχεις δίκιο βέβαια, η πατριαρχία είναι η αιτία, κι αυτό είναι ξεκάθαρο από το άρθρο που πόσταρε ο sPik3 (κι ας ήταν ο σκοπός του ο αντίθετος. Δηλαδή, sPik3, για ποιο λόγο λες να μην απασχολεί τον άντρα σεφ που οι πατούσες του είναι άσχημες και γεμάτες κάλους ενώ τη συγγραφέα ναι; ), γεγονός είναι πάντως ότι και σεξισμό να μην αντιμετώπιζαν, και πάλι λίγες γυναίκες θα διάλεγαν το επάγγελμα. Btw, μιας που το συζητάμε, ο άντρας μου τυχαίνει να είναι ιάπωνας σούσι σεφ κι όταν του είχα κάνει τη σχετική ερώτηση σχετικά με την έλλειψη γυναικών στον τομέα δεν είπε τίποτε τέτοιες "βιολογικές" βλακείες, απλά σήκωσε τους ώμους και είπε ότι αν θέλει κάποια γυναίκα να κάνει αυτή τη δουλειά μπορεί να την κάνει (υπονοώντας ότι οι ίδιες οι γιαπωνέζες δεν θέλουν). Τόνισε πάντως ότι οι γυναίκες στη χώρα του κάνουν καριέρα στη ζαχαροπλαστική, κάτι που σημαίνει, μιας και μιλάμε για πανάκριβα προϊόντα, ότι ακόμη κι αυτοί που λένε τις μπούρδες περί θερμοκρασίας χεριών κτλ δε μπορεί να τις πιστεύουν στα σοβαρά. Τι στο καλό δηλαδή.
Haifischnet
Haifischnet
Δηλαδή, το'χεις σιγουράκι ότι η γυναίκα που επιλέγει να γίνει σεφ:- Δεν θέλει να δουλεύει πολλές ώρες.- Δεν θέλει να σηκώνει βάρη.- Δεν θέλει να διαθέσει τον προσωπικό της χρόνο- Θέλει οπωσδήποτε εγκυμοσύνες και παιδιά.Άρα, την βρήκαμε την δικαιολογία για να την αποκλείσουμε από το επάγγελμα, ακόμη κι αν δεν ισχύουν όλα τα παραπάνω.
sPik3
sPik3
Τυχαίνει να έχω φίλη sous chef:- Τα ωράρια που δουλεύει είναι εξοντωτικά. - Οι μέρες αδείας της είναι για γέλια (παίρνει το Φεβρουάριο), γιατί γιορτές, αργίες, καλοκαίρι είναι απαγορευτικές.- Στη κουζίνα δουλεύουν σαν ομάδα, αλλά σε στιγμές έντασης (όποτε πέφτει μαζεμένη δουλειά), φέυγουν μπινελίκια από το chef σε *όλους*, ανεξαρτήτως φύλου. Κατ'όπιν επανέρχεται ισορροπία, απ'ότι μου λέει (δλδ δεν κρατάνε μούτρα/κακία).Η δουλειά είναι ανταγωνιστική, απαιτητική και κοπιαστική (σωματικά επίσης granita, όταν έχεις να σηκώνεις καφάσια με τις πρώτες ύλες σου - η σύγκριση με τις παιδαγωγούς είναι άστοχη).Επίσης idril, κανείς δεν απέκλεισε κανέναν πέραν από τους παλαβούς Ιάπωνες (αν και αυτό ανατρέπεται σιγά-σιγά: https://www.washingtonpost.com/world/asia_pacific/roll-over-male-sushi-chefs-in-japan-women-challenge-tradition/2016/02/06/c2e037f8-c480-11e5-b933-31c93021392a_story.html?noredirect=on )Μη πάτε να κάνετε τη τρίχα, τριχιά. Αν θέλετε να μπείτε σε ένα άκρως ανταγωνιστικό και δύσκολο περιβάλλον, μπορείτε. Οι άντρες είναι ανταγωνιστικοί ΓΕΝΙΚΩΣ σε ότι έχει να κάνει με την εργασία τους, εννοείται και μεταξύ τους. Θα πιέσουν, θα προσβάλλουν, θα φωνάξουν για να επιβληθούν - σε όλους και όλες (αυτό το ονομάζω ΙΣΟΤΗΤΑ). Σε όσες δεν το αντέχουν αυτό, διαλέχτε γυναικοκρατούμενα επαγγέλματα.Btw το αγγλικό quote μου είναι από γυναίκα chef (Amanda Rudow) αν λέει κάτι αυτό: https://www.quora.com/Why-are-chefs-in-restaurants-mostly-male-while-at-home-they-are-mostly-femaleΔείτε τα δικά της λόγια σχετικά με το επάγγελμα, εγώ είμαι προκατειλημμένος και αναξιόπιστος ως άντρας (προφανώς).Η συμβουλή μου: Ξεκολλήστε από τη καραμέλα της πατριαρχίας. Ισχύει σε περιπτώσεις αλλά δεν είναι η πανάκεια της δικαιολογίας.
idril
idril
sPik3Ναι βεβαίως εμείς να ξεκολλήσουμε. Απλά όσο κι αν το εξηγήσουμε είναι φανερό πως είτε δεν θέλεις, είτε αδυνατείς να καταλάβεις, ότι τα επιχειρήματα που επικαλείσαι σου φαίνονται λογικά χάρη στα δικά σου κατάλοιπα πατριαρχίας. Μου φαίνεται θα ετοιμάζω το ποπκόρν μου στο εξής.
Haifischnet
Haifischnet
Εσύ δεν κατάλαβες. Όποια θέλει να μπει σε ένα άκρως ανταγωνιστικό και δύσκολο περιβάλλον ΠΡΕΠΕΙ να μπορεί, χωρίς να της λένε ότι έχει ζεστά χέρια που λιώνουν τα σούσια, τα παγωτά και όποια άλλα σκατά.Δηλαδή αν ήθελε να γίνει πεζοναύτης τι θα της έλεγαν;
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Μου φαίνεται βλακώδης η κανονικοποίηση των μπινελικιών, σ' αυτήν την εργασία και δεν αντιλαμβάνομαι πώς έχει επικρατήσει αυτή η λογική/συμπεριφορά σ' ένα επάγγελμα που -διάολε- δεν κρίνει και θέματα "ζωής και θανάτου", τι να πουν κι άλλοι και άλλες δηλαδή; ...Αρσενικές ντίβες και μόδα μου φαίνεται όλο αυτό (Gordon Ramsay κ.λπ.) ή επίκτητη/ φορετή κουλτούρα που αναπαράγεται επειδή γιουβέτσι.Ευτυχώς υπάρχουν και άλλες οπτικές:«Banning swearing in the kitchen is a start. Now let’s tackle the sexismChef Asimakis Chaniotis’s move offers hope to women entering an abusive work culture where misogyny is the norm. I wish kitchens had done this years ago»https://www.theguardian.com/commentisfree/2017/nov/17/swearing-kitchen-chef-asimas-chaniotis-addiction-mysogyny__________"Θα πιέσουν, θα προσβάλλουν, θα φωνάξουν για να επιβληθούν - σε όλους και όλες"Μμμμ... ναι, και οι γυναίκες το κάνουν αυτό, μόνο που τις γυναίκες που το κάνουν αυτό όλοι και όλες τις ονομάζουν ψυχανώμαλες και αγάμητες ΣΚΥΛΕΣ, που κάποιος πρέπει να τους ρίξει ένα πούτσο να ηρεμήσουν.
Kλεοπάτρα
Να φανταστώ οτι το ή τα καφάσια ζυγίζουν περισσότερο απο ένα μωρό επτά μηνών που ζυγίζει εννέα κιλά και το κρατάς για να κοιμηθει ώρες ολόκληρες τη μερα....θα πρέπει να μιλαμε για φοβερές ντομάτες και μαρούλια !!!!
αμύριστο λουλούδι
αμύριστο λουλούδι
Βρε Σπάικ, καταλαβαίνεις τι γράφεις; Καταλαβαίνεις τον αιώνα; Σε εργαζόμενες επι το πλείστον απευθύνεσαι και μάλιστα κάποιες από μας σε σκληρά, απαιτητικά ανδροκρατούμενα περιβάλλοντα (χημικός, προϊσταμένη, σε χημική βιομηχανία).
clippers
Μα τι λες;;;Μα-τι-λες;;;;;Οι άντρες είναι ανταγωνιστικοί ΓΕΝΙΚΩΣ σε ότι έχει να κάνει με την εργασία τους, εννοείται και μεταξύ τους. Θα πιέσουν, θα προσβάλλουν, θα φωνάξουν για να επιβληθούν - σε όλους και όλες (αυτό το ονομάζω ΙΣΟΤΗΤΑ). Πηγή: www.lifo.grΕίναι ισότητα να επιβάλλει το ένα φύλο τη συμπεριφορά του στο άλλο;;;Ακόμα και αν το κάνουν και στο ίδιο φύλο;Αχ είναι τόσο εύκολο, αλλά ας είναι.Αυτό το λένε αντιεπαγγελματισμό. Δε με νοιάζει τι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν οι άντρες μεταξύ τους, σε ένα χώρο που έτυχε ιστορικά λόγω πατριαρχίας, να είναι ανδροκρατούμενος.Αν εγώ γουστάρω να κανω αυτή τη δουλειά, να δουλεύω 15 ώρες κάθε μέρα, όλο το χρόνο και να κουβαλάω καφάσια, δεν έχω καμία υποχρέωση να φάω στη μάπα καμία συμπεριφορά κανενός φύλου, κανενός ανθρώπου, τελεία. Γιατί οι άντρες θεωρούν ότι μπορούν να φέρονται όπως γουστάρουν και να επιβάλλουν τη συμπεριφορά αυτή σαν αυτονόητη σε ένα χώρο εργασίας;Το ζήτημα είναι ΓΙΑΤΙ είναι ανδροκρατούμενο ένα επάγγελμα και επειδή δουλεύω σε ανδροκρατούμενο επάγγελμα θα σου πω γιατί έτσι καθιερώθηκε από μια πατριαρχική κοινωνία που πιστεύει πως οι γυναίκες α) δεν μπορούν β) δεν θέλουν λόγω συνθηκών να κάνουν κάποιες δουλειές. Guess what, ακόμα και αν μπορούν και αν θέλουν, θα βρουν μπροστά τους ένα κατεστημένο συμπεριφοράς, που επειδή δεν το ανέχονται και θέλουν να το αλλάξουν ξεβολεύει αυτούς που νόμιζαν ότι ήταν το τσιφλίκι τους. Έτσι γίνεται διπλή η δουλεια - και να είσαι άψογη στη δουλειά σου, γιατί μόνο αυτό επιτρέπεται στις γυναίκες, και να χειρίζεσαι μονίμως καταστάσεις.ΓΙ' ΑΥΤΟ φίλε μου σπαικ δεν υπάρχουν γυναίκες σε αυτούς τους χώρους, γιατί η δουλειά για μας καταλήγει να είναι πολύ παραπάνω από αυτό που απαιτείται για τους άντρες. Ελπίζω να αντέξω και να αποτελέσω εξαίρεση και ακόμα περισσότερο, ελπίζω να βάλω και εγώ το λιθαράκι μου για να μην θεωρείται στο μέλλον αυτή η κατάσταση δεδομένη.
Neverlander
Κι εγώ sPik3 έχω φίλες που δουλεύουν πωλήτριες πχ και τα ωράρια είναι εξίσου εξοντωτικά, ακούνε μπινελίκια τρελά (ειδικα σε μικρα καταστηματα) και κουβαλάνε ο,τι εμπορευεται η επιχείρηση. Άρα να πάνε άντρες πωλητές που αντέχουν? Επίσης, επειδή έχω περάσει ένα φεγγάρι απο κουζίνα, δεν είμαστε όλες ντελικάτα λουλούδια που δεν μπορούν να σηκώσουν τα κρεμμυδια πχ, έχω κ φίλους άντρες με χιλιαδυο θεματα σε μεση κ γονατα,τελειως ξεχαρβαλωμενους.Γιατί ειναι πιο ικανοι? Γενικα προσεχε γιατι η εποχη θα σε προσπερασει.
sPik3
sPik3
Θα προσπαθήσω να απαντήσω στα περισσότερα:1ον Δεν ισχυρίστηκα ΠΟΤΕ ότι το "Θα πιέσουν, θα προσβάλλουν, θα φωνάξουν για να επιβληθούν", είναι σωστό ή δόκιμο. Ούτε εγώ σαν υφιστάμενος νοιώθω όμορφα όταν μου τα χώνουν, και ούτε θα το έκανα σε άλλους - απλά ισχύει (σε πολλές περιπτώσεις), στα επαγγέλματα έντονης ανταγωνιστικότητας. Δεν το δικαιολογώ σε κανέναν (ούτε στις γυναίκες, βλαχάκι)2ον Πριν από 40χρόνια, όλα ήταν ανδροκρατούμενα επαγγέλματα. Σήμερα, υπάρχουν αρκετά που είναι γυναικοκρατούμενα (νοσηλευτικά επαγγέλματα, κοινωνική μέριμνα, ψυχολογία, κλπ). Για μένα υπάρχει *σαφής* ένδειξη επιλογής σας. Δε βλέπω να γκρινιάζει καμιά σας, γιατί δεν υπάρχουν αρκετές γυναίκες ανθρακωρύχοι πχ (ναι υπάρχουν, και ναι είστε ικανές και γι'αυτό το επάγγελμα).3ον Πιαστήκατε ΟΛΕΣ από μια βλακεία των Ιαπώνων σεφ (αρχικό ποστ), που ακόμα και αυτό αλλάζει στο σήμερα (δείτε το link μου), γενικεύοντάς το για να επισημάνετε την πατριαρχική-απαγόρευση-των-γυναικών-στην-επαγγελματική-κουζίνα-και-πάσης-φύσης-επαγγέλματος-γενικώς (Hailfischnet & Λένα)4ον Καταλαβαίνω ότι καμία δεν μπήκε στο κόπο να τσεκάρει τα link μου (δεν σχολίασε καμιά σας), αλλά σταθήκατε σε ότι καταλάβατε και ότι σας βόλεψε για να γράψετε μια τσιτάτη απάντηση (idril στο επιστρέφω)."Μου φαίνεται θα ετοιμάζω το ποπκόρν μου στο εξής", σε αυτό συμφωνούμε idril.
Μίλτος Παπάρας
Μίλτος Παπάρας
Πέραν όλων των άλλων που ακούγονται κάπως ενοχλητικά ,σιγά το αρασε που πρέπει να κάνεις για να σηκώνεις καφάσια.Για καιρό η δουλειά μου συμπεριλάμβανε εκτός των άλλων να σηκώνω κούτες ,καφάσια,ηπήρξε μέρα που κουβάλησα 3 τόνους προιόντων απο το ισόγειο στον πρώτο με τις σκάλες και άλλα πολλά βάρη,ε δεν ήμουν κι ο Άτλαντας ,σιγά πια.
zouker
zouker
Σπαικ ξεχασες το κυριότερο, που είναι πως στις γυναίκες δεν ταιριάζουν τα σηκωμένα μανίκια να φαίνονται τα μπράτσα τα φουλ τατουάζ. Και χωρίς αυτό το προσόν που πας να γίνεις σεφ;Αχ αχ, για τα επιχειρήματά σου, αχ αχ. Λες και το σεφιλίκι είναι η μόνη δουλειά που έχει κακά λεφτά και δεν μένει προσωπικός χρόνος (4 χρόνια διδακτορική φοιτήτρια είμαι και κλαίω με το επιχείρημα!!). Πάντως για τα βάρη εγώ θα ζητούσα βοήθεια από την ομάδα μου, η οποία θα λειτουργούσε αρμονικά, γιατί τα βρισίδια και τις μ@λ@κίες αυτές θα τις είχαμε μπανάρει ως βαρετές πατριαρχικές επιδείξεις εξουσίας και ενδείξεις ανικανότητας σε communication skills.
φούστα κλαρωτή
φούστα κλαρωτή
Βρε #5 ολόκληρο θέατρο έστησε η θεία σας. Δεν ήξερε ότι τα σιροπιαστά έχουν βούτυρο; Ή της είχατε πει ότι είναι vegan σιροπιαστά; Εγώ στη θέση σας θα γέλαγα γιατί αυτό που εκανε ήταν εξώφθαλμη χοντροκοπιά
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
...σιγά μην δεν ήξερε η θεία ότι τα σιροπιαστά είναι αρτύσιμα, λόγω βουτύρου (πες ότι έκανε αυστηρή νηστεία λόγω καθαρής δευτέρας).Όπως και να έχει το να φτύσεις μπροστά στον κόσμο και να δηλώσεις αηδία είναι αγένεια μωρουδιακή και χοντροκοπιά και περισσότερο δειλοί ιδεοψυχαναγκασμό (αν πρόκειται τελικά περί νηστείας) παρά οτιδήποτε άλλο.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
#5Είναι μεγάλη αγένεια. Μου έχει συμβεί, όμως, με άτομο που έχει θέμα με το φαγητό γενικώς (από λαιμαργία έως βουλημικές κρίσεις στο παρελθόν, μέχρι πολύ αυστηρά γούστα και ιδιοτροπίες στο φαγητό μέχρι σήμερα, που φροντίζει να υπερτονίζει κάθε φορά, ίσως θέλοντας να καταστήσει εαυτόν ξεχωριστό - χωρίς να είναι αυτό το μόνο πρόβλημα ως χαρακτήρα και συμπεριφορά, βέβαια). Άλλη, δε, φορά μου έτυχε να σχολιαστεί ποτό που είχα πάει ως δώρο (όχι από τον παραλήπτη, αλλά από καλεσμένη!) η οποία υπερτόνισε "εμένα δεν μου αρέσει!" (και μιλάμε, απλώς, για ένα γλυκό ποτό - καθόλου περίεργο ή "ειδικού γούστου"), που το θεώρησα γαϊδουριά. Ακόμη και κάτι να μην σε ενθουσιάζει δεν χρειάζεται να κάνει, κανείς, τέτοια ντεκλαρασιόν, αλλά μάλλον αυτά (δεν) έχει μάθει, αυτά κάνει, οπότε αντί να ενοχληθώ, απαξιώνω.Τώρα, μεγάλη γυναίκα -με μαγειρική πείρα- να κάνει σαν μωρό που κυριολεκτικά φτύνει το φαγητό, δεν ξέρω τι σόι συμπεριφορά είναι αυτή, εκτός κι αν έχει κανείς σοβαρή δυσανεξία, ξερώ ΄γω, αλλά και πάλι. Ερώτηση: αυτή η χοντροκοπιά έχει εκδηλωθεί ξανά σε σχετικό ή και έτερα θέματα; Αυτό θα είχε ενδιαφέρον. Εντάξει, θα έλεγα αν είναι μεμονωμένο περιστατικό να μην του ρίξετε ταφόπλακα του πράγματος, αλλά αν είναι γενική χοντροκοπιά, δράστε αναλόγως.Απ' τον αδερφό η αντίδραση ενδεχομένως αναμενόμενη, διότι δεν τον αγγίζει το θέμα των γλυκών (δεν πιστεύω να τα αγόρασε, καν, αυτός). Αν, όμως, η θεία έκανε μία χοντροκοπιά που να του χτυπήσει μία ευαίσθητη χορδή, μπορεί και να σας πρότεινε, όχι μόνο να μην ξαναπάτε, αλλά να μην της ξαναμιλήσετε και ποτέ, που λέει ο λόγος. Δεν πρόκειται να καταλάβει με ένα παράδειγμα που δεν τον αφορά, σκέψου μία αναλογία που θα τον ενοχλούσε, λέω εγώ τώρα...
Προσωρινώς ο Ποκοπίκος
Ο σχολιασμος δωρου είναι απο τις μεγαλύτερες αγενειες. Εγω μονο απο μια θεια το δεχομαι αλλα αυτη είναι ειδικη περιπτωση που θα σε κανει η ευθυτητα της να την αγαπας γιατί την στρεφει και στον εαυτο της, μηδεν ανωτερότητα, σνομπισμος, τα λεει που τα λεει στην διαλεκτο του χωριου πεταει και ατακες "κατσε να βγάλω την μασελα να με βγαλεις φωτογραφία φαφουτα" μες την τρελη χαρα.
rosa nera
#2 Εκείνη είναι που ΕΚΑΝΑ κάτι λάθος;ΈΚΑΝΑ;Δες τι έγραψες στο κείμενο.Ενα lapsus λέει πολλά.Και εν πάση περιπτώσει ίσως οι γνώμες που θα γράψουμε και θα διαβάσεις εδώ δεν ...αλλά ΕΣΥ τι πιστεύεις ότι εσύ έκανες λάθος;Γιατί αυτό πιστεύεις.Η φίλη σου δεν ξαναεπικοινώνησε μαζί σου ούτε κι εσύ μ αυτήν.Ο λόγος;Γνώριζε πολύ καλά πόσο σημαντικός ήταν ο πρώην για σένακαι πόσο πολύ θα σ ενοχλούσε μία ενδεχόμενη σχέση μεταξύ τους.[Φυσικά ο πρώην σου κάποτε θα ξαναδημιουργούσε σχέση ,όχι απαραίτητα βέβαια με την κολλητή(;) σου]. Επομένως;Πόσο καλές φίλες ήσαστε;Ο ανταγωνισμός ως ένα σημείο ίσως είναι αναμενόμενος αλλά ως που εξικνείται;;Η φίλη σου γιατί αποφάσισε ότι αυτός ο συγκεκριμένος δεσμός που δεν ευοδώθηκε μαζί σου είναι ο έρωτας της ζωής της;(ως τώρα)Υπάρχει και πολύς θυμός εκατέρωθεν έχω την εντύπωση.Σκέψου λίγο πιο αποστασιοποιημένα τα πράγματα.Οι εκδοχές είναι πάμπολλες και δεν θα ήθελα να τις γράψω,μάλλον θα γράψουν οι σχολιαστές αρκετά,ας τις σκεφτείς και ας τις επεξεργαστείς και από μόνη σου.
idril
idril
Βρε Λένα κόντεψα να πνιγώ με τον καφέ μου σε 5/7 ερωτήσεις σήμερα! Ειδικά αυτό:"Μεταξύ της ευθύτητας και της ευγένειας υπάρχει ένα χάσμα και ο αδερφός σου έχει πέσει μέσα και κινδυνεύει να χαθεί και να τον ψάχνουν τα διασωστικά ελικόπτερα."Άπαιχτο! Να σαι καλά και να απαντάς με διαμάντια τα παλαβά που σκεφτόμαστε και μας συμβαίνουν :)
φούστα κλαρωτή
φούστα κλαρωτή
#7 η κατάστασή σας είναι πιο κοινότυπη από ό,τι φαντάζεσαι αλλά μπράβο σου που έχεις αποκρυσταλλώσει τι σε προβληματίζει.Πάλι μπράβο και σε εσένα και στο σύζυγο που πήγατε σε ειδικό και έξτρα μπράβο σε εκείνον που παραδέχτηκε τα λάθη του. Ο άντρας σου έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο τα στερεότυπα της κοινωνίας μας (η μάνα του παιδιού ας τα βγάλει πέρα, εγώ δουλεύω και παίζω με το παιδί μια ώρα την ημέρα κλπ κλπ), αλλά και τα βιώματα της παιδικής ηλικίας του και τα πρότυπα των δικών του γονιών. Δεν ξέρω ποια είναι η σωστή απάντηση περί δεύτερου παιδιού. Εδώ δεν ξέρω για τον εαυτό μου! Η αίσθησή μου είναι πάντως ότι είστε σε καλό δρόμο. Περάσατε μια κρίση και βρήκατε έναν τρόπο να τη χειριστείτε. Το απαισιόδοξο σενάριο (αυτό που αναφέρεις) είναι ότι ο σύζυγός σου θα φερθεί ξανά έτσι. Το αισιόδοξο σενάριο είναι ότι έχει μάθει από τα λάθη του, έχει ακούσει την παιδοψυχίατρο, έχετε κάνει τις δικιές σας συζητήσεις και στην επόμενη κρίση είναι σωστά προετοιμασμένος. Σας εύχομαι τα καλύτερα!
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
#4"ότι λόγω αυξημένης θερμοκρασίας χεριών (!) σε σχέση με τους άντρες"...Αχ, τι σεξιστική π@π@ρι@ είναι τούτη καλέ; Αφού είναι γνωστόν τοις πάσι (ή θα έπρεπε να είναι) ότι -σε γενικές γραμμές- οι γυναίκες διαθέτουν πιο χαμηλή θερμοκρασία στα άκρα τους, απ΄ότι οι άνδρες. Επιστημονικώς αποδεδειγμένο."The first thing you'll often hear women say when noticing how cold they are: Their hands and feet are freezing. This is real too: According to a study published in the U.K. medical journal The Lancet, women’s hands and feet are colder than men’s by a few degrees. If your hands and feet are suffering, it's unlikely the rest of you feels warm and toasty."argh!
caravan
caravan
#7Ωραία ερώτηση. Η εμπειρία μου μου έχει δείξει ότι, όπως η μάνα δεν γεννιέται μάνα, αλλά εκπαιδεύεται για να γίνει επί της πράξης με διάφορους τρόπους, τόσο και πάρα πολύ λιγότερο ο πατέρας δεν διαθέτει από γεννησιμιού του το εσωτερικό υλικό για να γίνει πατέρας με την φουλ έννοια του όρου. Χρειάζεται να "τριφτεί" με το παιδί (όχι μόνο μια ώρα για να κάνεις μπάνιο...), χρειάζεται να επιβάλλει ενός είδους πειθαρχία (δεν είναι η μάνα μόνο ο υπεύθυνος και συνήθως επειδή ακριβώς έχει περισσότερη τριβή με το παιδί, της παίρνει και το θάρρος ευκολότερα), χρειάζεται να είναι αντίβαρο στη μάνα ώστε το παιδί να βρει ισορροπίες (δεν εννοώ να διαφωνούν οι γονείς σε θέματα παιδαγωγικής αρχής φυσικά), και να ματαιωθεί εν μέρει κι αυτός σε ορισμένα πράγματα, που αλλιώς τα περίμενε, ώστε να συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλο και τρομερό ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ είναι το μεγάλωμα ενός παιδιού. Για να σε παρηγορήσω πάντως, πάλι από την εμπειρία μου, το δεύτερο παιδί δεν είναι όπως το πρώτο. Αφενός όταν γεννηθεί το πρώτο παιδί δεν γνωρίζεις στην ουσία τίποτα από παιδιά (ακόμα και το επάγγελμά σου να είναι τα παιδιά, στο δικό σου το παιδί είναι ελαφρώς διαφορετικά), αφετέρου πέφτεις με τα μούτρα πάνω του με αποτέλεσμα το άγχος να εκτινάσσεται στα ύψη και το παιδί να εκδηλώνει συμπεριφορές που απορρέουν κι από το δικό σας άγχος. (Κι αυτό θα σας το είπε σίγουρο κι η ειδικός)Στο δεύτερο παιδί, αντίθετα, πέφτουν οι τόνοι, απλούστατα επειδή δεν υπάρχει το περιθώριο για να είστε τόσο επικεντρωμένοι πάνω του (υπάρχει κι άλλο ένα πίσω που σας χρειάζεται ακόμη). Αυτό άλλωστε αντανακλάται και στην ψυχολογία με την σειρά γέννησης των αδερφών στην οικογένεια (μεγάλη αλήθεια). Επιπλέον κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Ακόμα και από τους ίδιους γονείς, ακόμη και μεγαλωμένα με τις ίδιες αρχές στο ίδιο περιβάλλον, κάθε παιδί φέρει δικό του χαρακτήρα εγγεγραμμένο στο hard disk. Αν πρόκειται να κάνετε άλλο παιδί είναι χρήσιμο να συζητήσετε για όσα έγιναν και να σκεφτείτε κατά πόσον το πρόβλημά σας είναι η προσδοκία που έχει (που την έχουν πολλοί μπαμπάδες!) ότι θα γυρνάει σπίτι από τη δουλειά και θα βλέπει μια αμερικάνικη βινιέτα της δεκαετίας του '50 σε τεχνικολόρ με χαμόγελα Colgate σε όλη την οικογένεια. Γιατί αυτό δεν υπάρχει. Αν υπάρχει κάπου είναι μια προσπάθεια "κουκουλώματος" από την μάνα ή οποιονδήποτε άλλον φροντιστή για να δωθεί μια εντύπωση. Πρέπει να είναι λοιπόν διατεθειμένος και να μαλώσει και να γίνει δυσάρεστος και πρέπει να είναι επίσης διατεθειμένος και να πάρει κάποια πράγματα στο χιούμορ. Γενικώς το χιούμορ λύνει τα χέρια στους γονείς και το εκτιμούν και τα παιδιά. Αλλιώς μην κάνετε δεύτερο. Δεν είναι και για να πέσετε να πεθάνετε. Η κοινωνική πίεση έτσι κι αλλιώς κάτι θα βρει να πει ό,τι και να κάνετε όπως και να το κάνετε. Γκαραντί.
caravan
caravan
Προτείνω να το εκτυπώσεις σε χοντρό βέλβετ χαρτί των 150 γραμμαρίων και να το προσφέρεις κορνιζαρισμένο με ένα smiley αυτοκόλλητο πάνω μαζί με τα δώρα γάμου στις προσεχείς προσκλήσεις. Θα δεις ποιοί φίλοι σου έχουν χιούμορ! Kι αυτοί θα εκτιμήσουν το δικό σου.
mumu
mumu
Άυτό με την κοινωνική πίεση, κανένα έλεος. Έχεις ένα παιδί, πρέπει να κάνεις δεύτερο. Έχεις 2 του ίδιου φύλου, πρέπει να κάνεις και του άλλου. Δεν τους πιάνεις πουθενά, οπότε τους γράφεις στα παλαιοτέρα των υποδημάτων σου και είσαι μια χαρά!
πόντια international
πόντια international
Γνωρίζω ζευγάρι που "κατέληξε" με 4 αγόρια, από μια παρεξήγηση που συμπεριλάμβανε τα εξής:-Λεφτά υπάρχουν-Γονείς υπάρχουν-Ομορφιά υπάρχει-Τύχη υπάρχει-Γι'αυτό θα κάνουμε 2+2 παιδιά, γιατί είμαστε ξεχωριστοί, έχουμε βουλώσει το στόμα της κοινωνίας-Το πρώτο αγόρι, μπίνγκο-το δεύτερο αγόρι, οκ, πάμε για τα κορίτσια-το τρίτο αγόρι, κατάθλιψη, κυριολεκτικά-το τέταρτο από πείσμα, παλι αγόρι.Σήμερα ο θησαυρός partner αποδείχθηκε άνθρακες, δεν υπάρχουν Λεφτά, γονείς δεν υπήρξαν ποτέ, υπάρχουν φωνές, ψυχίατροι και παιδοψυχολόγοι. Και ομορφιά, οκ.Και δεν είναι καν στην εφηβεία.Η κοινωνία βέβαια θαυμάζει με ανοιχτό το στόμα.
BabyDoll
BabyDoll
Το καλύτερο είναι να απαντάς " Ναι βεβαίνως αλλά θα μου το κρατήσετε εσείς το παιδί οταν θα δουλεύεω; Αν μου δίνετε δε και χρήματα για το μεγάλωμά του βάζουμε μπρος αμέσως" Και θα δεις πως θα σταματήσουν αμέσως. Ολη αυτή η πίεση πιάνει γιατί πολλά ζευγάρια, ασυνείδητα έστω, θεωρούν οτι θα έπρεπε να έχουν δεύτερο παιδί για να έχουν την τέλεια οικογένεια. Κι όσοι ανακατεύονται σε ξένα χωράφια θεωρούν οτι τα παιδιά είναι ένα θέμα προς δημόσια συζήτηση, λες και θα τα κάνουν και θα τα μεγαλώσουν μαζί.
Προσωρινώς ο Ποκοπίκος
Ποντια εχω γνωστη οικογενεια με τεσσερις κορες, ολοι του κανανε του πατερα καζουρα....ρε σταματα αγορι δεν προκυται να κανεις, μονο προικες θα δινεις. Αν οι δικοι σου δεν θελουν προικα το κανουμε το συνοικεσιο.
Συννεφιά
Συννεφιά
#7 Θέλω να σχολιάσω αυτό: "αν και εγω δεν τον εχω συγχωρήσει που μου εβγαζε το λάδι επειδη δεν καταλάβαινε (αν και ιδιαίτερα ευφυης) αυτονόητα πραγματα!" !! Φίλη σε νιώθω στο πετσί μου!! Πραγματικά δεν ξέρω πως γίνεται κάποιος που είναι έξυπνος, ευφυής, ιδιαίτερα ευφυής, να μην καταλαβαίνει.... όχι.. όχι.. να μην κάνει λογικούς συνειρμούς που οδηγούν σε λογικά συμπεράσματα (αυτή είναι η σωστή διατύπωση), μόνος του. Το έχω βιώσει αυτό και πραματτικά με ξεπερνάει! Για μένα ήταν η δική μου κρίση στη σχέση μου αυτό το πράγμα, όταν το παιδί μας ήταν μωρό. Ο συζυγός μου, πανέξυπνος, υπερταλαντούχος, ικανότατος, με μυαλό ξυράφι και σκέψη καθαρή και ικανή σχεδόν όσο της Λένας (μηχανικός, αριστούχος του ΕΜΠ, προγραμματιστής, υπερταλαντούχος), να μην μπορεί να σκεφτεί από μόνος του βασικά πράγματα! Πχ. το μωρό δεν πρέπει να το αφήνουμε ούτε ένα δευτερόλεπτο στην αλαξιέρα μόνο του. Ανα πάσα στιγμή μπορεί να γυρίσει και να πέσει κάτω. Ε, πέραν του ότι δεν το είχε σκεφτεί από μόνος του (ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ?????!!!) δεν μπορούσε με τίποτα να το δεχτεί. Το θεωρούσε υπερβολική σκέψη! Ωσπου μια μέρα, την άφησε την ομορφιά μόνη της (ήταν 6 μηνών) για να πάει να πάρει κάτι από το άλλο δωμάτιο (γιατί φυσικά εγώ μιλούσα αλλά αυτός με γείωνε) και όταν επέστρεψε την πέτυχε ακριβώς την ώρα που έπεφτε. Ευτυχώς ήταν τέτοιο το timing που πρόλαβε και την έπιασε στον αέρα. Ευτυχώς, γιατί το παιδί θα είχε χτυπήσει σίγουρα άσχημα! Μετά από αυτό την έπαθε τη σοκάρα του και δεν το ξαναέκανε αυτό το συγκεκριμένο. Αλλά εγώ απέκτησα μια άσπρη τούφα από την τρομάρα μου. Ε το συγχωρείς αυτό? Όχι.Και αυτό είναι ένα από τα πολλά παρόμοια περιστατικά , που συνέβαιναν που με έβγαζαν από τα ρούχα μου και με έκαναν να αισθάνομαι ανασφάλεια και μοναξιά. Να αισθάνομαι ότι παλεύω μόνη μου και ότι δεν μπορώ ούτε λεπτό να βασιστώ πάνω του. Και βέβαια όταν κάποιος σου προκαλεί τέτοια πίκρα, μετά δεν τον θέλεις, τον βλέπεις εχθρικά. Ανρθωπινο είναι.Εγώ τον έβαλα κάτω και του τα είπα. Γιατί στην αρχή ήμουν κι εγώ χαμένη στην αντιπαράθεση. Με ξεπερνούσε τόσο πολύ που δεν έβλεπε μόνος του τα προφανή και τα αυτονόητα που εξοργιζόμουν. Και αντι να του μιλάω ωραία και να του εξηγώ, του την έλεγα συνέχεια. Και ήμασταν συνέχεια στην κόντρα.Τελικά τα βρήκαμε γιατί και εγώ κατάλαβα ότι γινόμουν υστερική, και αυτός κατάλαβε ότι πρέπει να με ακούει. Και από ένα σημείο και ύστερα, προσπάθησε πολύ αυτός, να ακολουθεί τις οδηγίες χωρίς να τις αμφισβητεί ακόμα κι αν τις θεωρούσε τρελλές. Κι εγώ να συγκρατώ τον εκνευρισμό μου. Και έτσι κάπως ισορροπήσαμε πάλι.Υπομονή, πάντως. Γιατί τα terrible twos μπορεί να τελείωσαν αλλά ήρθαν τα horrible threes. Και αυτά μπορεί να κρατήσουν μέχρι τα 5! Οπότε πρέπει να βρείτε έναν τρόπο να ισορροπήσετε γιατί αλλιώς θα ισοπεδωθείτε. Το 2ο παιδί, σίγουρα θα επιδεινωσει την ήδη τεταμένη κατάσταση.
MagosTouOzz
Μου θύμισε την ιστορία της κοπέλας που είχε στείλει πριν λίγο καιρό για τον μελλοντα σύζυγό ακαδημαϊκό (δεν θύμαμαι αν ήταν ιστορικός)) που ούτε να πάει το παιδί στο γιατρό δεν μπορούσε. Τελικά ζουν ανάμεσα μας αυτοί οι πατεράδες
Συννεφιά
Συννεφιά
Δεν είναι το ίδιο. Εμένα ο δικός μου είναι war machine. Τα κάνει όλα! Απλά πέρασε κι αυτός την δική του φάση "τηγανιά στο κεφάλι" με την έλευση του μωρού και δεν είχε την ετοιμότητα που περίμενα δεδομένης της ευφυΐας του. Δεν συμφωνούσαμε (δηλαδή αυτός αμφισβητούσε διαρκώς) σε πράγματα αυτονόητα για πρακτικά θέματα (κυρίως ασφαλείας) του παιδιού μας. Και εξοργιζόμουν που δεν τα σκεφτόταν από μόνος του και έπρεπε να κάνω κόπο για να τον πείσω για τα βασικά.Πχ. κάποια στιγμή έτρωγε φρίκες που ήταν το σαλόνι μας γεμάτο παιχνίδια και αντικείμενα του παιδιού. Όλο μάζευε και όλο άπλωνα και όλο τσακωνόμασταν. Και κάποια στιγμή του λέω: "Ρε καλέ μου άνθρωπε, πρέπει να εμπεδώσεις ότι σε αυτό το σπίτι ζούμε τρεις άνθρωποι πλέον. Το μωρό είναι άνρθωπος. Όχι αξεσουάρ!!! Πρέπει να αποδεχτείς ότι δεν θα υπάρχουν μόνο δικά σου πράγματα στο σαλόνι μας, αλλά και πράγματα του νέου "ενοίκου" ο οποίος έχει εξίσου δικαιώματα στο σπίτι να απλώνει τα πραγματίνια του όσο κι εσυ! Κι επειδή εσύ είσαι ενήλικος και δεν έχεις παιχνίδια τι σημαίνει? Έχεις το ενοχλητικό σου laptop στο τραπέζι της κουζίνας? Άκουσες το μωρό να σου λεει να το μαζέψεις?"! Εκεί του ήρθε λίγο σοκ γιατί δεν το είχε σκεφτεί καθόλου έτσι. Και αισθάνθηκε και άσχημα που κατά κάποιο τρόπο στερούσε δικαιώματα στο ίδιου του το παιδί. Οπότε το παραδέχτηκε και το σταμάτησε. Και την επόμενη μέρα, έβγαλε από το σαλόνι το τραπεζάκι και πήγε και αγόρασε πάτωμα τατάμι ροζ-κίτρινο και άπλωσε κάτω για να έχει η μικρή χώρο να παίζει. Μόνος του, χωρίς να του πω. Καταλαβαίνεις.. παρόλο που με νευρίαζε πολύ, μετά έκανε αυτά. Και πως να μην τον αγαπώ?
MagosTouOzz
Βλαχακι έχεις δίκιο, δεν ξέρω γιατί θυμόμουν ότι είχαν όντος παιδί. Συννεφιά έχει καλά αντανακλαστικά ο δικός σου, και προσαρμοστικότητα (πολύ βασικό για δημιουργία οικογένειας και διατήρηση). Σου εύχομαι τα καλύτερα στην μικρή σου και στην οικογένεια σου.
muse
muse
Συννεφιά, σε νιώθω! Κ ο δικος μου περασε ενα σοκ αρχικά. Όταν ειχαμε ακόμη το μωρο βρεφος και το επαιρνε αγκαλιά, μερικες φορες εκεινο έκλαιγε κ ο αντρας μου ελεγε - και πραγματικα το πιστευε!!- οτι το μωρο κλαιει γιατι τα χερια του δεν ειναι φτιαγμενα να κρατανε μωρο, ειναι λεπτα κ μακρυα κ το μωρο δυσφορει! (Το οτι κ τα δικα μου ειναι λεπτα κ μακρυα, δεν ειχε καμια σημασια στη λογικη του!) κ αν τον ρωτησεις ακομη κ τωρα το ιδιο θα σου πει. Εκει, τι να κατσεις να εξηγησεις;;
Λουκρητί@
Αγαπητή #7,για τον ίδιο, περίπου, λόγο δεν έκανα δεύτερο παιδί, αν και η αρχική μου επιθυμία ήταν 3-4 παιδιά, καλώς εχόντων των πραγμάτων.Η διαφορά μου με εσένα είναι στο ότι ήμουν πολύ συνειδητοποιημένη σε αυτό που του έλεγα, ότι δηλαδή δεν θα κάνουμε άλλο παιδί γιατί καμία από τις δύο γιαγιάδες δεν έχει καμία υποχρέωση να το μεγαλώσει αλλά και το ότι δεν ήμουν διατιθεμένη να το κάνω μόνη μου, όπως όλα μέχρι εκείνη στιγμή έδειχναν. Να σημειωθεί βεβαίως, ότι είχε και έχει χρόνο να βοηθήσει, απλά δεν είναι προτεραιότητά του.Φυσικά αυτή η συζήτηση δεν άλλαξε κάτι στη στάση του απέναντι και στο πρώτο παιδί, μόνη μου τρέχω για τα πάντα. Ό, τι μπορεί να αποφύγει το κάνει φορτώνοντας την ευθύνη του παιδιού στη μάνα του, στη μάνα μου ή στην αδερφή του.Ο δικός σου, όμως, μπήκε στη διαδικασία και στον παιδοψυχολόγο να σε ακολουθήσει και συγγνώμη να σου ζητήσει. Μήπως θα πρέπει να το συζητήσεις εκτενέστερα μαζί του και να του εξηγήσεις τι είναι αυτό που σε κρατάει από το να κάνετε ένα δεύτερο παιδί?Αυτό που δεν κατάλαβα πάντως είναι αν ο προβληματισμός αφορά μόνο εσένα ή αν υπάρχει πρόθεση και από τον άντρα σου για δεύτερο παιδί. Αν δεν υπάρχει από καμία από τις δύο πλευρές, τι είναι αυτό που σε αναστατώνει?Πάντως σε κάθε περίπτωση, πρέπει να βρεις τρόπο να αποβάλλεις το θυμό που έχεις μαζί του γιατί θα τον βρεις μπροστά σου και σε άλλες φάσεις τόσο της προσωπικής σας ζωής όσο και στο μεγάλωμα του παιδιού. Αίσθησή μου, επίσης, είναι ότι πήγες στην παιδοψυχολόγο για να δικαιωθείς, και όχι να βοηθήσεις την σχέση σας επί της ουσίας. Δε θα ήταν άσχημη ιδέα να το πιάσεις λίγο από την αρχή το πράγμα, αλλά από άλλη οπτική.Σου εύχομαι όλα να πάρουν μια σειρά μέσα σου, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για το παιδί σας κι εσάς.
muse
muse
Σχετικά με την παιδοψυχολόγο, μπορει να πήγε μονο και μονο για να βρει εναν τροπο να επικοινωνήσει στον αντρα της οτι δεν ειναι λάθος ολα αυτα που κανει για το παιδι η ιδια οπως αυτος την κατηγόρησε. Ισως ηθελε να βρει καποιον να το επιβεβαιώσει αυτο στον σύζυγο, καποιον του οποίου τη γνωμη θα μετρούσε. Το λεω αυτο επειδη πολλες φορες εχω αναγκαστεί να παρουσιάζω πηγες επαγγελματία σχετικα με κατι που να αφορα το παιδι για να δείξω στον αντρα μου οτι κατι που κανω ή λεω ειναι επιστημονικά αποδεδειγμένο και οχι λύση άρπα κόλλα του μυαλού μου.
caravan
caravan
#1Eκπλήσσομαι που λες ότι σου λέει ότι είσαι πολύ έξυπνη και εσύ δεν κατανοείς τι σημαίνει αυτό. Τυχαίνει να είμαι κι εγώ πολύ έξυπνη (μετρήσιμα εννοώ, γιατί στην πραγματική ζωή όλοι πιανόμαστε κώτσοι κάποια στιγμή...) και πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό με κάνει και όμορφη! (Κι έτσι το περνάω και στους άλλους) Ενώ δεν είμαι, αντικειμενικά και μετρήσιμα μιλώντας, τόσο όμορφη πια. Μια απλή καθημερινή γυναίκα είμαι! Μια έξυπνη λοιπόν γυναίκα ξέρει να δώσει έμφαση στα καλύτερά της σημεία, ξέρει να αναδείξει τον εαυτό της, και να καλλιεργήσει τη γοητεία της, και κυρίως γνωρίζει και προβλέπει πόσο οι άλλοι χρησιμοποιούν το παλαιότερο εργαλείο χειρισμού για να τις κάνουν να φερθούν με τον τρόπο που θέλουν. Κι από αυτό το τελευταίο προκύπτει ότι ο φίλος σου δεν είναι και τόσο έξυπνος τελικά. Aν ήταν, θα είχε σκεφτεί πιο εκλεπτυσμένους και σοφιστικέ τρόπους να σε φέρει με τα νερά του, εκεί που θέλει, κι όχι με το αρχαιότερο κολπάκι στο τραπέζι. Εμένα αυτό θα με προβλημάτιζε περισσότερο. Θέλω να είμαι με κάποιον λιγότερο έξυπνο από μένα;
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
το δίπολο "κούκλος" vs "κακάσχημος" (και για μωρό...έλεοc) μου χτύπησε άσχημα και είναι κάτι που βιώνει ως αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα η γράφουσα. Το αγόρι μπορεί να έχει ποτένσιαλ χειριστικού γομαριού, αλλά και αυτηνής η κοσμοθεωρία πάσχει.
caravan
caravan
Καλά αυτό με τα μωρά ασχολίαστο...Για να μην πω ότι όλα τα παιδάκια κουκλάκια είναι με κείνα τα κεφαλάκια θερμοσίφωνες σε σχέση με το σώμα τους. Τα τεράστια μάτια σαν πιατάκια του καφέ. Τα χεράκια-ποδαράκια φρατζολάκια που εξέχουν από τα ρουχαλάκια και σου'ρχεται να τα δαγκώσεις. Τις υπέροχες βλεφαρίδες τους που φτερουγίζουν σαν φτερά πεταλούδας όποτε πεταρίζουν τα βλέφαρα. Ειλικρινά ποιός λέει ένα μωρό κακάσχημο; Πρέπει να'ναι πολύ κακομοιριασμένος μίζερος άνθρωπος.
πόντια international
πόντια international
THANK YOU!_______________-Καλά δεν είσαι και κακάσχημη.-Καλά ούτε κι εσύ είσαι μαλάκας.-Ε, ντάξει, εσύ άλλωστε στιλ έχεις κυρίως, δεν είναι ότι έχεις την τέλεια μύτη ή τα τέλεια μάτια.-Ε, κι εσύ τρόπους να μιλάς δεν έχεις κυρίως, δεν είναι ότι ρεύεσαι και κλ@νεις ενώ τρώμε.Βασικά όμως νομίζω μια καλή αρχή για την #1 είναι να αντικαταστήσει ακραίες και δραματικές εκφράσεις όπως κακάσχημος, κούκλος, μπαμ, το κατάπια κλπ με άλλες πιο ενήλικες να τις πω (;), εφόσον έχει περάσει τα 18. Γενικά στη ζωή της, όχι στη σχέση της. Ελπίζω βέβαια να μην λέει σε διαβάζω από τα 18 και εννοεί από πρόπερυσι, αν και πολύ φοβάμαι ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει.
caravan
caravan
Dexισχύει κι αυτό για την αγάπη πάρα πολύ! Όποιος έχει διαβάσει τα Ψάθινα Καπέλα της Λυμπεράκη (πραγματική σπουδή για τη Γυναίκα) το θυμάται. Αναρωτιέται η Κατερίνα "Πώς η Νίνα δεν είναι όμορφη γυναίκα αλλά έχει τόση γοητεία; Μήπως είναι εκείνα τα βλέμματα που της είχε ρίξει ο Ανδρέας που αποτελούν την γοητεία της;" (δεν το θέτει στην βάση της αντρικής αποδοχής αλλά της αγάπης και του έρωτα)Οι άνθρωποι που έχουν αγαπηθεί (και το γνωρίζουν) εκπέμπουν την ομορφιά που είδαν οι άλλοι πάνω τους. Πιστεύουν ότι αξίζουν να αγαπηθούν. Και ως σωματικότητα κι όχι μόνο χαρακτήρας/πνεύμα. Κι αυτό αρχίζει στην παιδική ήδη ηλικία. Ευτυχώς ή δυστυχώς. Η Μέριλυν Μονρόε έλεγε κάτι που βρίσκω ιδιαίτερα διεισδυτικό: "Σε όλα τα κοριτσάκια* πρέπει να λένε ότι είναι όμορφα*. Ακόμα κι όταν δεν είναι." Η αυτοπεποίθηση που παίρνουμε από την παιδική ηλικία αυγατίζει. Είναι απαραίτητη μαγιά. *και στα αγοράκια συμπληρώνω εγώ κι επίσης να τους λένε και στα 2 φύλα ότι είναι και έξυπνα και καλά. Η φιλοτίμηση στον άνθρωπο είναι μεγάλο πράγμα!
caravan
caravan
Aυτή θα ήταν μια ανάγνωση. Δεν είναι η μοναδική. Είμαι σίγουρη ότι η Rosa Νera θα είχε πολλές περισσότερες να προσφέρει. Ας μην της παίρνω την δουλειά.