Γιάννης Φέρτης: Η γοητεία του μέτρου

Γιάννης Φέρτης: Η γοητεία του μέτρου Facebook Twitter
Δεν υπήρξε ποτέ ζεν πρεμιέ, αν και ωραίος, με ένα νεανικό παρουσιαστικό που έκρυβε ωριμότητα και μελαγχολία. Φωτ. : Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Τον είχα θαυμάσει δεκαετίες πριν στο «Μπεντ», και τον παρακολούθησα με την ίδια έκπληξη σε έναν τελείως διαφορετικό ρόλο, στους «Ήρωες» του Γκέραλντ Σιμπλέιρας, που έμελλε να είναι η προτελευταία του παράσταση, το 2017, στο θέατρο Βασιλάκου. Μαζί με τον Δημήτρη Πιατά και τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, έπαιζε έναν απόστρατο που αναστάτωνε τον οίκο ευγηρίας με τις σοφίες και το χιούμορ του, ένα μεγάλο παιδί (λίγο πριν κλείσει τα 80 του τότε) με μαχητικό πνεύμα, που πάντα έψαχνε τη λεπτομέρεια και «άκουγε» προσεκτικά το έργο, ακόμη και στις παύσεις του. Ήταν από τους τελευταίους εκπροσώπους της μυθικής γενιάς του Θεάτρου Τέχνης, στρατιώτης κανονικός της σκηνής, με βιογραφικό που ζαλίζει και πείρα αναμφισβήτητη, έξι δεκαετιών και πλήρους κάλυψης ειδών, ωστόσο δεν κουβαλούσε ίχνος ανωτερότητας ή, ακόμη χειρότερα, εκείνη την επικίνδυνη αίσθηση της μπλαζέ σύγκρισης με τα περασμένα μεγαλεία.

Τον συναντούσα για πρώτη φορά και χάρηκε πολύ στην προοπτική της κουβέντας μας – έτσι μου έδειξε από την πρώτη στιγμή, χωρίς να γνωρίζω ακριβώς το γιατί. Πιάσαμε το νήμα από την αρχή, τα πρώτα διλήμματα για τα επαγγελματικά του και τα έντονα σκιρτήματα περί θέατρου: «Αγόραζα τα έργα και τα διάβαζα φωναχτά, στον Λυκαβηττό τριγυρνούσα και μονολογούσα τους κλασικούς, με πήραν χαμπάρι οι παρέες μου και με έβαζαν να τους τα λέω στα πάρτι, περίπου σαν να τα απαγγέλω, διασκέδαζαν και τους άρεσε η φωνή μου, υποθέτω…», μου είπε χαμογελώντας, ανοιχτό βιβλίο, με το βλέμμα όσο και η χροιά της φωνής του βελούδινο και μαζί ερευνητικό, σαν να έψαχνε λίγο την ανταπόκριση των σύντομων αφηγήσεών του από το παρελθόν.

Συμμετείχε ή δημιούργησε αξιομνημόνευτα πράγματα. Τόσες παραστάσεις, πολλές επιτυχίες, του είπα. «Δεν ήμουν ποτέ σπουδαίος», μου επανέλαβε, χωρίς να αλλάξει τον τόνο του. Άκουγα τη φωνή της λογικής, διαπίστωσα τη γοητεία του μέτρου.

Δεν γύρευε την αποδοχή, ούτε ψάρευε φιλοφρονήσεις, μάλλον δεν ήθελε να κάνει τον συνομιλητή του να βαριέται – τόσο ευγενικός! Από το σινεμά που είχε κάνει, όχι και λίγες ταινίες, αν και με σημαντικές διακοπές, στάθηκε μόνο στους δυο βιβλιοστάτες της κινηματογραφικής καριέρας του, την «Ηλέκτρα» του Κακογιάννη, εγκωμιάζοντας το τελικό αποτέλεσμα ενός σκηνοθέτη που επέμενε να δείχνει ακριβώς το στήσιμο, την κίνηση και την εκφορά στους ηθοποιούς του (αλήθεια είναι, το έκανε πάντα αυτό ο Κακογιάννης), και το «Σκλάβοι στα δεσμά τους», που επίσης τον ικανοποίησε πολύ, και μάλιστα του είχε χαρίσει βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Γιάννης Φέρτης: Η γοητεία του μέτρου Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από τα γυρίσματα της «Ηλέκτρας». Φωτ.: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Γιάννης Φέρτης: Η γοητεία του μέτρου Facebook Twitter
Με τον Μάνο Κατράκη στην «Ηλέκτρα» του Κακογιάννη. Φωτ.: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Δεν υπήρξε ποτέ ζεν πρεμιέ, αν και ωραίος, με ένα νεανικό παρουσιαστικό που έκρυβε ωριμότητα και μελαγχολία. Υποψιάζομαι πως κάτι τον ανέκοπτε από τον μεγάλο θίασο του εμπορικού σινεμά των δραμάτων και των μιούζικαλ των ελληνικών '60s, δεν είχε ίσως τον χρόνο και το κίνητρο, σίγουρα δεν ταίριαζε στο γενικό καλούπι, και δεν τον ρώτησα ποτέ γι’ αυτό. Ευτυχώς, ανακάλυψε τι του πήγαινε και δεν στάθηκε στην απολλώνεια ομορφιά του, είχε και την προνοητικότητα να αφοσιωθεί στο θέατρο και να μην επενδύσει σοβαρά σε έναν χώρο όπου το character quality σε πρόσωπα νέων δεν ευδοκιμούσε ακριβώς. Θαύμαζε τον Μάρλον Μπράντο και τον Άντονι Χόπκινς, είχε αραιώσει τις επισκέψεις του στις αίθουσες, αλλά έβρισκε πάντα ενδιαφέρον στις σύγχρονες ταινίες, χωρίς να κολλάει στην αυθεντία των παλιών αριστουργημάτων.

Γιάννης Φέρτης: Η γοητεία του μέτρου Facebook Twitter
Ο ρόλος του στην ταινία «Σκλάβοι στα δεσμά τους» του είχε χαρίσει βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Έλαμπε μιλώντας για το θέατρο, δίνοντας την εντύπωση πως το έργο είναι αυτό που μετράει, και όχι οι συντελεστές ξεχωριστά. Άλλωστε, είχε δηλώσει πως μετά τα πρώτα χρόνια της θητείας του στη σκηνή, κι αφού είχε προλάβει να δει από κοντά τα ιερά τέρατα της μεταπολεμικής περιόδου, συνειδητοποίησε πως το κοκοράκι που έκρυβε μέσα του δεν θα τον πήγαινε μακριά και εντάχθηκε στο σύνολο, πειθαρχώντας, με άποψη πάντα, στα κείμενα και στους δημιουργούς τους, και υπηρετώντας τους συνεργάτες του, όποτε του δόθηκε η ευκαιρία να γίνει θιασάρχης, κυρίως με την Ξένια Καλογεροπούλου.

Συμμετείχε ή δημιούργησε αξιομνημόνευτα πράγματα. Τόσες παραστάσεις, πολλές επιτυχίες, του είπα. «Δεν ήμουν ποτέ σπουδαίος», μου επανέλαβε, χωρίς να αλλάξει τον τόνο του. Άκουγα τη φωνή της λογικής, διαπίστωσα τη γοητεία του μέτρου. Ταυτόχρονα, το καινούργιο του χάριζε ενέργεια. Δήλωνε ενθουσιασμένος με τους «Ήρωες» («φαντάσου, πρώτη φορά ανεβαίνει εδώ, και πόσα ακόμη σπουδαία δεν γνωρίζουμε») και δεν σκεφτόταν να τα παρατήσει αβασάνιστα. Φαινόταν χορτασμένος, καίτοι προσγειωμένος, ρεαλιστής, ένα ενδιαφέρον οξύμωρο παρατηρητή της τέχνης του ενώ την ίδια στιγμή τη ζει και τη χαίρεται.

Γιάννης Φέρτης: Η γοητεία του μέτρου Facebook Twitter
Ο Γιάννης Φέρτης με τον Δημήτρη Πιατά και τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη στην παράσταση «Ήρωες» που ανέβηκε στο θέατρο Βασιλάκου.

Πάνω απ’ όλα, είχε μια σπάνια για τον ευρύτερο χώρο ευθύνη των πράξεών του: όποτε δεσμευόταν, το εννοούσε, και αυτό σήμαινε πως σκεφτόταν καλά και πολύ πριν πει το «ναι», ακόμη και σε δουλειές που δεν θα έγραφαν ιστορία, και απαντούσε «όχι», προσπερνώντας αναγκαστικά εξαιρετικές προτάσεις που του έγιναν σε λάθος timing – έτσι έχασε και μια ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Τον ρώτησα για τις περίφημες διαφημίσεις που έκανε, άπειρες και χαρακτηριστικές χάρη σ’ αυτόν, και κουνώντας το κεφάλι του, μου παράθεσε ένα αληθινό ανέκδοτο: στο απόγειο της ζήτησής του, αποδέχθηκε μια πρόταση από μια εταιρεία της Θεσσαλονίκης, ήταν καλά τα λεφτά, δέχθηκε, ταξίδεψε μέχρι εκεί, μπήκε στο στούντιο, του έδωσαν το κείμενο, και μόνο αφού το διάβασε την πρώτη φορά για την πρόβα αντιλήφθηκε πως θα διαφήμιζε εκκενώσεις βόθρων. Το σκέφτηκε, αλλά είπε στον εαυτό του «εγώ φταίω, έπρεπε να το είχα τσεκάρει έγκαιρα, θα είμαι φάουλ αν φύγω τώρα» και φυσικά το έκανε!

Γιάννης Φέρτης: Η γοητεία του μέτρου Facebook Twitter
Ο Γιάννης Φέρτης με την Μπέτυ Αρβανίτη στην ταινία «Ο ζεστός μήνας Αύγουστος».
Γιάννης Φέρτης: Η γοητεία του μέτρου Facebook Twitter
Με τη Ζωή Λάσκαρη στην ταινία «Αγάπη για πάντα» (1969).

Γελάσαμε και κάτι πήγα να τον ρωτήσω για τις παραχωρήσεις που ενδεχομένως μπορεί κάποιος να κάνει μέσα στο πλαίσιο της δουλειάς του, για να ζήσει και ίσως να ενισχύσει τα παράπλευρα ενδιαφέροντά του, και, χωρίς ακριβώς να με διακόψει, μου είπε, πάντα με αυτήν τη φωνή, «σε παρακολουθώ χρόνια, βλέπω πώς δουλεύεις στην τηλεόραση με αξιοπρέπεια, και καταλαβαίνω…» Κοκκίνησα, ομολογώ, και εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως, αν και με παρεξήγησε, διότι δεν εννοούσα πως με τις διαφημίσεις μπορεί και να χρηματοδοτούσε παραστάσεις (που όχι μόνο δεν είναι μεμπτό, αλλά το είχε πει και ο ίδιος, όπως και πολλοί συνάδελφοί του άλλωστε), είχε την ενσυναίσθηση να διακρίνει πως ο καθένας από εμάς μπορεί να σμιλεύει τον χαρακτήρα και την όποια ποιότητά του ανεξάρτητα από τον χώρο και την περίσταση. Ο τρόπος που που μου το είπε, αθόρυβα, «ελαφρά», καλόκαρδα και σοφά, με τη συνωμοτικότητα που αναπτύσσουν οι συνοδοιπόροι τω πνεύματι, έκανε τον Γιάννη Φέρτη δικό μου άνθρωπο, την πρώτη και μοναδική φορά που διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οθόνες / Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οι κατηγορίες εναντίον του Φράνκο για σεξουαλική κακοποίηση έβαλαν στον γύψο όχι μόνο την καριέρα του στο Χόλιγουντ αλλά και τη στενή φιλία του με τον επί εικοσαετίας κολλητό και συνεργάτη του.
THE LIFO TEAM
15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / 15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Πάμελα Άντερσον, Αριάν Λαμπέντ, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σινεφίλ τέρατα και όλη η νέα ελληνική κινηματογραφική παραγωγή της χρονιάς στην 65η διοργάνωση που για δέκα μέρες (31/10-10/11) θα μεταμορφώσει τη Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Paul Morrissey (1938-2024)

Απώλειες / Ο Paul Morrissey (1938-2024) έδωσε φωνή στα «ανθρώπινα σκουπίδια»

Ο εμβληματικός σκηνοθέτης της cult τριλογίας «Flesh» - «Trash» - «Heat» ταυτίστηκε με τον Άντι Γουόρχολ και το νεοϋορκέζικο αβανγκάρντ των ’60s, ως ο πιο ανεξάρτητος από τους ανεξάρτητους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Οθόνες / 10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Δέκα ταινίες που εξασφαλίζουν δέκα ξεχωριστές προβολές, απαραίτητες για κάθε σινεφίλ, από συγκινητικά δράματα και γαλλικά policier μέχρι καλαίσθητα ντοκιμαντέρ και ατμοσφαιρικά θρίλερ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες μας σε μια χορταστική συνέντευξη για τη ζωή, το έργο και τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει εδώ και έξι δεκαετίες πίσω από την κάμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Οθόνες / Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Ένα νέο ντοκιμαντέρ ρίχνει για πρώτη φορά φως στους 18 μήνες που ο πρώην Beatle και η Γιόκο Όνο εγκαταστάθηκαν σ΄ ένα ταπεινό διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη, στο οποίο συνέβαιναν καθημερινά έντονες ριζοσπαστικές ζυμώσεις.
THE LIFO TEAM
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
fight club

Οθόνες / «Με συνάντησες σε μια πολύ παράξενη περίοδο της ζωής μου»: 25 χρόνια μετά, ακόμα ζούμε στον κόσμο του Fight Club

Παρότι πραγματεύεται τα δεινά και τις ανησυχίες της Generation X, στα 25 χρόνια που πέρασαν από την κυκλοφορία της η ταινία έχει εισχωρήσει βαθιά στην κουλτούρα και έχει (παρ)ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως.
THE LIFO TEAM